ตอนที่61 โค้ชก็ต้องการนวดนะ
"โอเคเสร็จเเล้ว!" หลี่ไต้พูดเเล้วปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก
"ขอบคุณมากครับโค้ชหลี่"นักกีฬาที่พึงได้เพลิดเพลินไปกับการนวดยืนขึ้นเเล้วหมุนเเขน ดูท่าทางพอใจ
"ไปกินข้าวได้เเล้ว ข้าวที่โรงอาหารเย็นหมดเเล้ว"หลี่หันหลังกลับไปเเล้วพูด "เดี๋ยวฉันไปล้างมือก่อน ใครคนต่อไป"
"ผมครับโค้ชหลี่ ตาผม"ใครซักคนหนึ่งเร่งรีบเข้ามาทันที
"หลบไปนะ ตาฉันตั้งหากละ โค้ชหลี่ ตาผมครับ!" อีกคนหนึ่งก็รีบเร่งเข้ามาเเล้วนั่งข้างหน้าหลี่ไต้ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาเริ่มชินกับสถานการณ์เเบบนี้เเล้ว เเละตอนนี้ก็ยังเหลืออีก7-8คนในเเถว
"ไม่ต้องรีบร้อนหรอก หรือบางทีนายอาจจะไปกินข้าวก่อนก็ได้เเล้วกลับมาทีหลัง?"หลี่เสนอถาม
"ไม่ครับ เราจะไม่ไปไหน เพราะถ้าคุณหายไปไหน เราก็ไม่รู้จะไปตามหาคุณที่ไหนเหมือนกัน"ซักคนบอก
"ฉันไม่ไปไหนหรอก เดี๋ยวฉันรอพวกนาย"หลี่พูดทันที
"เราจะให้โค้ชหลี่รอเราได้ยังไง เราฝึกมาตลอดทั้งวันละนะ อีกอย่าง มันเป็นโอกาสดีที่พวกเราจะได้พักด้วย ได้นวด เเล้วไปกินข้าว เเบบนี้เราจะจับตะเกียบได้มั่นคงกว่าครับ"ซักคนพูด
หลี่ยิ้ท เเต่ไม่พูดอะไร เขามุ่งความสนใจไปที่การนวดก่อน
พวกเขาเอาค่าประสบการณ์มาประเคนถึงที่ ถึงเเม้ว่านักกีฬาในทีมยกน้ำหนักเเต่ละคนจะต่างกันออกไป เเต่ตัวเลขที่ออกมาก็นับว่าเยี่ยม ถ้าหลี่ไต้นวดครบหมดทุกคน เขาได้ค่าค่าประสบการณ์70-80เเต้มเเล้วถ้ารวมการฝึกรายวันเเล้ว เขาจะได้มากกว่า100เเต้มทุกๆวัน มันก็ถือว่าไม่นานก่อนที่เขาจะอัพเกรดเป็นโค้ชขั้น2ระดับกลาง
เขาเริ่มที่จะนึกได้ว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีที่เขามาที่ทีมยกน้ำหนักเเห่งนี้ ถึงเเม้ว่าที่มหาลัยกีฬาจะมีนักกีฬามากกว่าก็จริง เเต่นักกีฬาจากทีมกีฬาเขตกับนักเรียนของมหาลัยกีฬามันต่างกัน
นักกีฬาที่นี้มีความเป็นมืออาชีพเเละมีความสามารถพื้นฐานสูงกว่ามาก นั้นหมายความว่าหลี่ไต้จะได้ค่าประสบการณ์เยอะขึ้น
ในเวลาเดียวกันอันดับของหลี่ไต้ในนักกีฬาก็สูงพุ่งพรวด กีฬาพิเศษชนิดนี้จะมีน้ำหนักการฝึกที่หนักมากๆ เเล้วพวกเขาก็ต้องทดสอบความอึดของตัวเองอยู่ตลอดเวลา เเละด้วยการนวดของหลี่ มันเป็นเหมือนการให้น้ำเต็มกับคนที่เดินอยู่กลางทะเลทราย เมื่อไรที่พวกเขากระหายน้ำ พวกเขาก็เเค่กระดกน้ำเฮือกใหญ่ มันเป็นเหมือนการสร้างความหวังใหม่ให้พวกเขา การช่วยคนที่กำลังลำบากมันดีกว่าการช่วยคนที่ไม่ต้องการให้ช่วยอยู่เเล้ว เเละตอนนี้ หลี่ไต้ก็เป็น1ในคนที่ช่วยนักกีฬาเหล่านั้นยามที่ต้องการ เขาไม่เคยปฏิเสธนักกีฬาที่เข้ามาให้เขานวดเลย
หลี่ทำเพื่อค่าประสบการณ์ล้วนๆ เขาอยากที่จะอัพเกรดใจจะขาด เเต่ในมุมมองของพวกนักกีฬา พวกนั้นคิดว่าหลี่เป็นคนที่เสียสละมากๆ ยอมสละเวลากินเเละเวลาพักของเขามานวดให้ทุกคน คนเเบบนี้เป็นคนที่มีคุณธรรมสูงส่งที่ไม่เคยมีมาตลอด50ปี
...
โค้ชหลักของทีมยกน้ำหนัก ซุนกั๋วหมิง ได้มาเข้าประชุมที่สำนักงานกีฬาเขต เวลางานมันจบลงไป30นาทีเเล้ว ตอนที่เขาเดินผ่านศูนย์ฝึก เขาก็เห็นฉาวเดินออกมาจากตึกเเล้วฮัมเพลง
นั้นฉาวตงฉานนี้! การฝึกมันควรจะจบไปเมื่อ30นาทีที่เเล้วนี้ เขาต้องฝึกล่วงเวลาเเน่ๆเลยถึงได้ออกมาป่านนี้ เขานี้ดีจริงๆ มีพรสวรรค์ดเเถมยังขยันอีกตั่งหาก สิ่งเดียวที่เขาต้องการเพื่อที่จะประสบความสำเร็จคือเวลาเท่านั้น ซุนกั๋วหมิงดูมีความสุข เขาภูมิใจในตัวฉาว เเล้วถามเขา "ฉาว นี้นายฝึกเกินเวลาเหรอ? ทำไมถึงเลิกช้าจังละ?"
"อะ สวัสดีครับโค้ชซุน"ฉาวลังเลเเล้วพูดอย่างเขินๆ "ผมเปล่านี้ครับ"
"นายเปล่าอะไร เเล้วทำไมออกมาสายงี้ละ ทำไมนายถึงยังอยู่ในตึกเเทนที่จะไปกินข้าวเเล้วกลับไปพักผ่อน?" โค้ชซุนถาม
"ผมขอให้โค้ชหลี่ช่วยนวดให้ผมหน่ะครับ มันเลยกินเวลาไปนิดหน่อย"ฉาวพูด
"นวดเหรอ? โค้ชหลี่? โค้ชคนไหนละนั้น"ซุนถาม
"ก็โค้ชคนใหม่ที่เข้ามาเมื่อเดือนก่อนไงครับ เทคนิคการนวดของเขาดีมากๆเลยนะครับ ความเหนื่อยล้าที่มีหายเกลี้ยงเลยครับหลังจากนวดเเล้ว ทุกคนหลังฝึกเสร็จก็ไปหาหลี่กันหมดละครับ"ฉาวพูด
เจ้ามือใหม่หลี่เนี่ยนะ? เขาทำได้ด้วยเหรอ? ซุนขมวดคิ้วเเล้วตัดสินใจว่าจะไปดูด้วยตาของเขาเอง เขาเดินเข้าไปในห้องฝึกยกน้ำหนักเเล้วก็ช๊อกกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า นักกีฬามากกว่า10คนกำลังยืนต่อเเถวกันเป็นระเบียบเรียบร้อยยิ่งกว่าเเถวในโรงอาหารอีก เเล้วคนที่อยู่ด้านหน้าสุดของเเถว คือหลี่ไต้ ที่กำลังนวดเเขนให้นักกีฬาคนนึงอยู่
คนพวกนี้ไม่กินข้าวกินปลา ยืนรอที่จะได้นวดงั้นเหรอ? หลังจากการฝึกซ้อมมาทั้งวันไม่หิวกันรึไง? หรือว่าหลี่มันร่ายมนตร์ใส่พวกเขาอะไรพวกนี้เหรอ? ซุนรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยถ้าเขาจะยืนสังเกตการณ์อยู่ตรงนี้ นักกีฬาที่กำลังเพลิดเพลินกับการนวดอยู่นั้น เปร่งประกายความสงบเเละเริงร่าออกมาทางสีหน้าของพวกเขา เหมือนกับว่าพวกเขากำลังชมบรรยากาศของทะเลตอนฤดูใบไม้ผลิงั้นเเหล่ะ
มันก็เเค่นวดเปล่าวะ มันไม่ควรจะเป็นเเบบนี้! คนพวกนี้ตาพล้ามัวไปหมดเเล้วรึยังไง! ซุนตัดพ้อนักกีฬา เเต่ถึงอย่างงั้นความสงสัยยังไม่ได้หายไป
"โค้ชซุนมา!" ทุกคนมองไปที่เขา เพราะว่าเขามีชื่อเสียงมากในที่นี้ เเม้เเต่นักกีฬาที่หลี่นวดอยู่ยังยืนทำความเคารพให้
"หลี่ นายนวดให้นักกีฬาพวกนี้เหรอ?" ซุนเอามือไขว้หลังเเล้วเดินมาดเข้ม
หลี่พยักหน้า "ใช่ครับ ถ้าผมกลับหอไป ผมคงเอาเเต่เล่นเกม ผมัอยู่นี้เเล้วนวดให้ทุกคน
ผมเลยอยู่ที่นี้เเล้วนวดให้ทุกคนดีกว่าไม่มีอะไรทำครับ"
"มีคนยืนต่อเเถวกันเต็มเลยนี้"ซุนพูดพร้อมรอยยิ้ม เเล้วมองไปที่คนอื่น
"พวกเขาดีกับผมมากครับ"หลี่ยิ้มเขินๆ เเล้วถามอย่างระมัดระวัง "โค้ชซุน ผมว่าคุณเหนื่อยมาทั้งวันเเล้ว บางทีให้ผมช่วยนวดให้ไหมครับ?"
ฉันรอเวลานี้อยู่เลย ฉันจะรอดูว่าเเกใช้อะไรหลอกล้อพวกนั้น! ซุนยิ้มหลังจากที่คิดเเล้วตอบ "ได้เลย ช่วยหน่อยนะ" นักกีฬาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวด ลุกขึ้นเเล้วยกเก้าอี้ให้ซุนทันที ซุนนั่งบนเก้าอี้ เเล้วพูด"ฉันพึ่งไปประชุมที่สำนักงานกีฬาเขตมา เเล้วประชุมนานมากซะจนตอนนี้ ฉันปวดใหล่ นั่งนานไปหน่อย หลี่ช่วยนวดใหล่ ให้ฉันหน่อยได้ไหม?"
"ไม่มีปัญหาครับ"หลี่ไต้สะบัดข้อมือเเล้วเริ่มนวดผ่อนคลาย
กลุ่มลับที่2เปิดเเล้วนะครับ ตอนที่61-120 ติดตามได้ที่หน้าเพจ https://www.facebook.com/Almighty-coach-165334674293312/
