ตอนที่ 76 ดวงตาปีศาจ (FREE)

หลังจากที่ควันเริ่มจางหาย เด็กหนุ่มผู้สวมชุดสีขาว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ดาบของเขาปักลงไปในพื้นดิน บนใบดาบยังคงมีชั้นผลึกน้ำแข็งเคลือบอยู่ ภายใต้เท้าของเขามีรอยแตกขนาดใหญ่และข้างหน้าของเขาเป็นหลุมขนาดใหญ่

แต่สิ่งที่แปลกปะหลาดที่สุดคือ

ส่วนหนึ่งของผิวหน้าเขาหลุดลอกออก เผยให้เห็นอัญมณีสีฟ้าจางๆบนหน้าผากของเขา ภายในนั้นมีแสงจางๆส่องออกมา ราวกับมันเป็นดวงตาดวงหนึ่ง

 

"ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าการที่ข้าได้หลบซ่อนตัวเองในโลกมนุษย์มานานถึง 5 ปี กลับมาถูกเปิดโปงเอาวันนี้! " ขณะที่เด็กหนุ่มพูด เขากวาดตามองไปยังผู้เข้าสอบรอบๆ บรรยากาศรอบตัวของเขาเต็มไปด้วยไอปีศาจ

"อา!" เหล่าเด็กๆที่ถูกจ้องมองร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวทันที

การแสดงออกของทั้งสามคนที่นั่งอยู่ด้านบนสุดเปลี่ยนไปทันที ทันทีที่เขารู้ความจริงของเด็กหนุ่มที่กำลงยืนอยู่บนลานประลอง พวกเขารู้ดีว่าอัญมณีที่อยู่บนหน้าผากของเขาหมายถึงอะไร

"เผ่าพันธุ์ปีศาจ!" ใบหน้าของเจ้าเมืองฮวายอันซีดขาวทันที เขาไม่คาดคิดว่าเผ่าพันธุ์ปีศาจจะรอดพ้นจากการตรวจเลือดมาได้

"ล้อมมันไว้อย่าให้หนีไปได้!" นักปราชญ์วัยกลางคนออกคำสั่งอย่างรวดเร็วให้ผู้ตัดสินที่ยืนอยู่ข้างล่างล้อมปีศาจนั้นไว้ทันที

"เจ้าปีศาจร้าย กล้าฆ่าเด็กที่มีพรรสวรรค์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์งั้นรึ!" ขุนนางฉินมองไปยังหลุมขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นบนลานประลอง ความเศร้าหมองปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของเขา

 

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาการปรากฎตัวของปีศาจในการทดสอบกฎแห่งเต๋านั้นไม่ใช่เรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เป้าหมายของพวกมันนั้นชัดเจน คือกำจัดผู้มีพรสวรรค์รุ่นเยาว์ของมนุษย์ เหมือนการกำจัดต้นอ่อนก่อนที่จะมีโอกาสเติบโต

ยกเว้นในการทดสอบระดับมณฑล การที่เผ่าพันธุ์ปีศาจมาปรากฎตัวนั้นเป็นเรื่องยาก และยิ่งยากเข้าไปอีกที่มันดันถูกเปิดเผยตัวตน

ขุนนางฉิน กำหมัดแน่นเหมือนกำลังจะทำอะไรบางอย่าง

 

ทันใดนั้น "พรึด! " เกิดเสียงดังขึ้นมาบนลานประลอง มีมือเล็กๆผุดขึ้นมาจากรอยแตกบนลานประลอง

มือเล็กๆนั้นคว้าลงบนขาของเด็กหนุ่มปีศาจที่ใบหน้ายังเป็นของ หลี่ โปเหว่ยครึ่งหนึ่ง

เผชิญหน้ากับการโจมตีอย่างฉับพลัน ปีศาจที่เตรียมตัวจะปลดปล่อยความโกรธ และเตรียมพร้อมที่จะลงมือฆ่าคนอื่นๆ มันชะงักไปทันที ความตกใจเกิดขึ้นบนดวงตา

ยังมีชีวิต?

เป็นไปได้ยังไง? แล้ว...

ยังสามารถแอบซ่อนอยู่ใต้พื้นได้อีก?!

 

"ตูม! " เสียงระเบิดดังขึ้น ปีศาจหนุ่มถูกดึงลงไปที่พื้น เกิดเสียงกระดูกแตกหักจากข้างใต้พื้น

"แกรก แกรก....ครึก! "

หลังจากเสียงกระดูกที่ถูกหักหยุดลง มีร่าง ร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากรอยแตก และหยุดลงบนพื้นอย่างนิ่มนวล ชุดสีน้ำเงินหยาบๆปลิวไปตามแรงลมอย่างนุ่มนวล...

“เห้อ โชคร้าย ดูเสื้อของข้าสิ ขาดยับเยินไปหมดเลย” ฟาง เจิ้งจือ ปัดโคลนออกจาเสื้อ และมองไปยังรอยขาดพร้อมกับถอนหายใจออกมา

"..."

ขุนนางฉิน อ้าปาก แต่ไม่ได้พูดออกมา

เขาฆ่าปีศาจนั่นจริงหรือ?

เขาทำมันจริงๆ?

เขาทำได้ยังไง?

หัวใจของขุนนางฉิน เต็มไปด้วยความสงสัย เพราะปีศาจทั่วไปนั้นจะมีพลังเท่ากับมนุษย์ที่เข้าสู่วิถีแห่งเต๋าตั้งแต่เกิด

และพลังจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว การโจมตีของปีศาจตนนี้ที่เกิดขึ้นก็เช่นกัน ไม่ได้อ่อนแอแม้แต่นิดเดียว

มันเป็นไปได้ยังไง? ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในระดับประทับศักดิสิทธิ์เท่านั้น หรือปีศาจตนนั้นจะอยู่ในขั้นเดียวกัน หรือ ฟาง เจิ้งจือ ปกปิดความแข็งแกร่งที่แท้จริงไว้?

ถ้าเป็นอย่างหลังแล้วละก็...

 

เป็นไปไม่ได้! ขุนนางฉินไล่ความคิดนี้ออกจากหัวทันที เด็กหนุ่มผู้ไม่ได้มาจากตระกูลที่ยิ่งใหญ่ และไม่เคยเข้าเรียนในหอแห่งเต๋ามาก่อน แค่มาถึงระดับประทับศัดิสิทธิ์ได้นั้นก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว เขาจะไปสูงกว่าขั้นนั้นได้ยังไง ระดับผนวกดารา?

อณาจักรเซี่ยอันยิ่งใหญ่ ผู้ที่ไปถึงระดับผนวกดาราโดยมีอายุต่ำกว่า 15 ปีได้นั้น มีเพียงหยิบมือ ไม่เกิน 100 คน

 

"หรือว่า....เหยียน ซิว!" ขุนนางฉินสังเกตุเห็นเหยียน ซิว ที่ลุกยืนขึ้นท่ามกลางที่นั่งผู้ชม เขาจึงคิดใหม่ทันที

ถ้า เหยียน ซิว เป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แล้วละก็ ทุกอย่างก็สามารถจะอธิบายได้!

ในขณะที่ขุนนางฉิน พยายามจะหาเหตุผลมาอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ผ็เข้าสอบคนอื่นๆต่างตกตะลึงกับเหตการณ์ที่เกิดขึ้น

เผ่าพันธุ์ปีศาจ!

สายพันธุ์ทีมีพลังแข็งแกร่งกว่ามนุษย์!

ฟาง เจิ้งจือ สามารถจัดการมันได้? มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ฆ่าปีศาจได้ แต่สิ่งแรกที่เขากังวลกับเป็นเรื่องเสื้อผ้า?

ทุคนแทบจะเป็นลมล้มสลบไปหลังจากได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ

เจ้าจะขี้งกน้อยกว่านี้ได้ไหม?!

 

"ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าปีศาจ?" หลี่ เฮ่อ และ เมิ่ง เจียงฉาน ในดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ พวกเขารู้ตัวแล้วว่าเส้นทางในอนาคตของเขาและ ฟาง เจิ้งจือ จากนี้ไปจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

การฆ่าปีศาจไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปทำได้

ทุกคนที่สามารถฆ่าปีศาจจะได้รับการสนับสนุนจากทางอณาจักร และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่คนอื่นๆให้ความเคารพนับถือ

 

ขุนนางฉินเดินลงมาจากที่นั่งผู้ชมขึ้นไปบนลานประลองชะโงกมองลงไปในรอยแตก

ยังมีชีวิตอยู่? เป็นเรื่องที่ดี!

เหยียน ซิว ที่เห็น ขุนนางฉิน เดินขึ้นไปบนประลอง เขาเองจึงเดินขึ้นไปด้วยท่าทีอันสง่างามเช่นเดียวกัน ต่างจากขุนนางฉิน เขาเดินตรงยัง ฟาง เจิ้งจือ

"ข้าสามารถหาเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เจ้าได้! " เหยียน ซิว เปิดปากขึ้น

 

ผู้เข้าสอบคนอื่นๆหัวแทบจะทิ่มพื้นทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของ เหยียน ซิว ตอนนี้ควรให้ความสนใจกับเรื่องที่ ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าปีศาจได้ไม่ใช่หรือ? แต่ทำไมเขาดันมาสนใจเรื่องเสื้อผ้าก่อนเล่า?

"เอาสิ! " เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยิน เขายิ้มออกมาทันที

ในหมู่ผู้เข้าสอบที่ตอนนี้แทบยืนไม่ไหวฟังการสนทนาที่เกิดขึ้น...ทั้งสองคนนั่นยังปกติดีหรือไม่? พวกเขาอยากจะถามออกไปแต่ก็ไม่กล้า

ขุนนางฉิน ก็สงสัยเช่นเดียวกัน แต่ด้วยสถานะทางสังคมของเขา การถามออกไปคงไม่ใช่เรื่องดี

 

"ฟาง เจิ้งจือ ได้ร่วมมือกับ เหยียน ซิว กำราบปีศาจลงได้! " ขุนนางฉิน คิดอยู่สักพักก่อนจะพูดออกมา

"ข้าไม่ได้มีส่วนร่วมเสียหน่อย? " เหยียน ซิว ตอบออกมาอย่างเฉยเมย

ขุนนางฉิน ยิ้ม เขามักจะได้ยินผู้คนพูดว่า เหยียน ซิว นั้นหยิ่งยโส แต่หลังจากเขาได้เจอตัวจริงวันนี้ เขาก็ดูอ่อนน้อมถ่อมตนดี

 

"เอ๋! นี่คือปีศาจงั้นหรือ? " ฟาง เจิ้งจือ ดูเหมือนจะพึ่งรู้ตัว

"โอ้..ใช่แล้ว! " ขุนนางฉิน ผงะไปเล็กน้อย

"เขาก็ดูคล้ายๆพวกเราเลยนะ! " ฟาง เจิ้งจือ อยากรู้อยากเห็นสังเกตุปีศาจที่นอนอยู่ในรอยแตก

"บนหน้าผากของพวกมันทุกตนจะมีสิ่งที่เรียกว่าดวงตาปีศาจอยู่ มันเป็นสิ่งที่ใช่สื่อสารกับธรรมชาติ โลก และสวรรค์ และเป็นที่มาของความแข็งแกร่ง" ขุนนางฉิน อธิบาย

"อ้อ! งั้นหรอ" ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า เอื้อมมือเข้าไปในรอยแตก ก่อนจะดึงตัวปีศาจนั่นออกมา

 

"อา! "

เสียงของปีศาจเตือนสติ ขุนนางฉิน และผู้เข้าสอบคนอื่นๆว่าปีศาจตนนี้ยังมีชีวิตอยู่!

"ดวงตาปีศาจ...ก็ดูไม่แย่มากนะ ข้าสงสัยเหลือเกินถ้าดึงมันออมาจะขายได้สักเท่าไหร่?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจอาการของคนอื่นรอบๆ เขาสัมผัสไปยังดวงตาปีศาจพบว่ามันเย็นเล็กน้อย

 

 

 

เพจหลัก : Gate of god TH