ตอนที่ 6 ได้เวลาออกล่า

ตอนที่ 6 ได้เวลาออกล่า

 

"อันที่จริง ข้าจะไม่สามารถใช้เทคนิคบ่มเพาะอันนี้ได้ จนกว่าจะถึงขอบเขตรวบรวมปราณข้าไม่สามารถใช้เทคนิคบ่มเพาะใด ๆได้เลย ... "

 

แม้เฟลิกซ์อยากจะเริ่มต้นการบ่มเพาะให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ดันมีอุปสรรคตั้งแต่เริ่มมันจึงทำให้เขารู้สึกหดหู่

 

“เดี๋ยวนะ ... ถ้าจำไม่ผิด ข้าสามารถเพิ่มระดับได้จาการฆ่าสัตว์ร้าย ว้าว!! ข้ามันอัจฉริยะจริงๆ... แต่อันที่จริงข้าก็ยังไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของข้าพอที่จะล่ามันได้หรือเปล่า บางทีข้าคิดว่า ... คงพอจะมีสักทาง ...”

 

อืม ... ถ้าเราใช้วิธีนั้น  ... เราอาจจะทำสำเร็จก็ได้ ... "

 

เฟลิกซ์รีบลุกขึ้นและเริ่มค้นหาของภายในบ้าน หลังจากค้นหาอยู่ครึ่งชั่วโมง เขาก็พบของที่ต้องการไม่ว่าจะเป็น หนังสือเก่าๆ ไม้ด้ามยาว เชือก ค้อน และพลั่ว

 

"หวังว่าทุกอย่างคงเป็นไปตามที่คิด แต่หากเกิดอะไรผิดพลาด ... เรายังมีเหรียญทอง ไว้หาซื้อเนื้อได้อยู่"

 

เฟลิกซ์นำของทุกอย่างยัดใส่กระเป๋าเก่าๆ รีบเดินตรงไปยังพื้นที่ป่าด้านใน

 

เขายืนนิ่งอยู่ที่ทางเข้าของป่า เฟลิกซ์พยายามทำใจให้สงบเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับล่าสัตว์

 

"แม้จะเป็นครั้งแรกที่เราเดินเข้าป่า แต่ต้องขอบคุณแผนที่ของคุณยาย ทำให้ข้าไม่ประสบปัญหาใดๆ ในการเดินทางครั้ง ข้าควรเริ่มค้นหาจุดที่ดีที่สุดในการวางกับดัก"

 

เฟลิกซ์หยิบแผนที่ออกมา และเริ่มตรวจสอบบริเวณโดยรอบ

 

"ตามที่คิดริมแม่น้ำเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการวางกับดัก ถ้าจำไม่ผิดสถานที่แห่งนี้ควรจะเต็มไปด้วยสัตว์ที่ต้องการหาน้ำดื่ม แต่สถานที่นั้นเปรียบเหมือนดาบสองคม หากว่ามีสัตว์ร้ายสักหนึ่งหรือสองตัว ระหว่างที่กำลังวางกับดัก ข้าคงไม่รอดแน่... "

 

หลังจากวิเคราะห์สถานการณ์ดูแล เขาคงต้องหาสถานที่เหมาะๆมากกว่านี้ในป่า

 

ต้นไม้ใหญ่ดูเก่าแก่อายุหลายร้อยปี เติบโตขึ้นบดบังแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ มีแสงเพียงเล็กน้อยที่ลอดผ่านต้นไม้ใหญ่ลงสู่เพื่อดิน มีเถาวัลย์มากมายรอบๆกิ่งไม้ ดอกไม้สวยงามที่ยืดลำต้นรับแสงอันน้อยนิดที่ส่องลงมา สีสันของดอกไม้นาๆชนิดช่วยทำให้ทิวทัศน์ดูสวยงามมากขึ้น

 

เสียงร้องของสัตว์ร้ายดังก้องไปทั่วทั้งป่า พวกมันคงพยายามออกล่าหาอาหาร เสียงคำรามที่ดังก้องราวกับวงออเคสตรา ทำให้ต้นไม้เกิดการสั่นไหว ใบไม้พัดปลิวไปมา

 

แม้มันจะทำให้บรรยากาศดูน่าพิสมัยมากขึ้น แต่ก็แฝงไปด้วยน่ากลัวอย่ายิ่งยวด

 

เฟลิกซ์เดินตามแผนที่จนมาถึงปลายแม่น้ำ แม่น้ำล้อมรอบด้วยต้นไม้สูงใหญ่ ทำให้เขาไม่สามารถมองสิ่งรอบข้างได้ไกลเกินกว่า 2 เมตรได้

 

เฟลิกซ์สำรวจบริเวณโดยรอบโดยการปีนไปบนต้นไม้สูง แต่เฟลิกซ์ก็ยังไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อย่างทั่วถึงเนื่องจากถูกบดบังด้วยกิ่งไม้ขนาดใหญ่มากมาย เฟลิกซ์กระโดดลงจากต้นไม้และคอยดูสังเกตรอบๆอยู่อีกพักหนึ่ง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีสัตว์ร้ายอยู่ เขาจึงนำอุปกรณ์ออกมาจากกระเป๋าของเขา

 

เฟลิกซ์ค่อยๆวางกับดักและรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อสัตว์ร้ายเข้ามาติดกับดัก เขาจะฆ่ามันและปล่อยให้ร่างกายของเขาดูดซับสิ่งต่างๆ จากศพ

 

เมื่อเฟลิกซ์อายุ 6 ขวบครึ่ง คุณยายของเขาเริ่มสอนเขารู้จักการล่าสัตว์เพราะหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะได้นำไปใช้ แต่เฟลิกซ์ก็ยังไม่นำที่คุณยายมาฝึกล่าเลยแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต เขามีความรู้แค่ด้านทฤษฎี ซึ่งการปฏิบัติเป็นศูนย์

 

กับดักที่เฟลิกซ์ใช้เป็นกับดักแบบง่ายที่สุดที่เขาพอจะคิดได้

 

เขาแค่ขุดหลุมลึกและใช้เศษใบไม้ในการปกปิดปากหลุม

 

แต่จะฟังดูเป็นกับดักที่สร้างได้โดยงาย แต่ไม่ใช่สำหรับเด็กอายุ 9 ขวบ

 

เฟลิกซ์เลือกวางกับดักในสถานที่ที่เขาพบรอยเท้ามากที่สุด เพราะมันหมายถึงมีโอกาสที่กับดักจะสำเร็จมากเช่นกัน

 

"อืม .... จุดนี้เป็นจุดที่ดีที่สุด จากที่คุณยายเคยบอกไว้ความสูงเฉลี่ยของสัตว์ร้ายในป่าจะอยู่ราวๆ 2 เมตรถึง 4 เมตร และข้าควรทำหลุมกว้าง 5 เมตรลึก 3 เมตร แม้ว่าจะต้องใช้เวลาขุดนานสักหน่อย แต่ข้าไม่คิดว่ามันจะเสียเปล่า "

 

ขณะที่เฟลิกซ์กำลังขุดหลุมอยู่ เขาใช้เชือกผูกไว้กับกิ่งไม้ที่แข็งแรง และใช้ปลายอีกข้างหนึ่งเพื่อไต่และลงมา

 

เขาใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งในการขุดหลุมนั้น หลังจากขุดดินเสร็จ เฟลิกซ์ก็ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ที่มีกิ่งยาว เฟลิกซ์ตัดกิ่งไม้ที่ดูแข็งแรงมา 10 กิ่ง

 

เขาใช้กิ่งไม้เหล่านั้นปิดปากหลุมขนาดใหญ่ที่เขาขุด

 

สัตว์ร้ายส่วนใหญ่มีสติปัญญาอยู่ในระดับต่ำ จึงเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกมันที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างเศษไม้บนพื้นหรือกับดัก

 

เฟลิกซ์ทำหลุมกับดักแบบเดิมเพิ่มอีก 2 หลุม จนเมื่อเขาหมดแรง เขาจึงเดินทางกลับบ้าน ซึ่งก็เวลาก็ล่วงเลยมาถึงช่วงเย็น แสงแดดที่เคยส่องก็หดหายไป ทำให้ต้องใช้คบไฟในการเดินทางกลับบ้าน

 

"วันพรุ่งนี้เราค่อยมาตรวจสอบกับดัก หวังว่าจะมีสัตว์ร้ายมาติดกับสักตัวสองตัว ข้าจะได้ฆ่ามัน แม้จะไม่อยากทำก็เถอะนะ เวรเอ้ย ข้าลืมนึกถึงหอกไปเลย ช่างมันกลับถึงบ้านค่อยทำก็ ... "

 

คำพูดของเฟลิกซ์ขาดหาย เพราะมีอะไรบางอย่างแทงทะลุร่างกายของเขา เฟลิกซ์เจ็บปวดอย่างถึงที่สุด อะไรบางอย่างฟาดเฟลิกซ์ลงกับพื้นและโยนเขาลอยไปในอากาศ ร่างเล็ก ๆ ของเฟลิกซ์ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ