ตอนที่ 86 ไร้ซึ่งความสามารถ
การทดสอบของสถาบันเเอสทรัลจะทดสอบที่ ดาวเคราะห์ ลั่ว ชา ซึ่งเป็นสถานที่ที่นักโทษต่างๆถูกเนรเทศมา มันมีสภาพอากาศที่เลวร้ายเเละมีสัตว์ร้ายมากมาย
ดาวเคราะห์ ลั่วชา เเตกต่างจาก ดาวเคราะห์ ฉูโป อย่างสิ้นเชิงการเดินทางไปกลับก็อันตรายอย่างมาก คนที่มาสถานที่เเห่งนี้นั้นต่างก็มักจะจบชีวิตลงด้วยสภาพอากาศที่เลวร้าย
นักเรียนทุกคนที่อยู่บนยานเเม่ต่างก็นอนหลับบนเตียงของพวกเขาฝาครอบได้ปกป้องตัวของพวกเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
เจียง หลี่ พลันรู้สึกสิ้นสติหลังจากที่เรือรบได้เข้าสู่รูหนอน
หินเเสงของเขาได้ดูดซับพลังงานจำนวนมากจากอุโมงค์
เจียง หลี่ ได้เข้าสู่โลกเเห่งความฝันอีกครั้ง
เขามีความรู้สึกที่เเตกต่างกันในทุกความฝันทักษะการบ่มเพาะพลังของเขาเองก็ดีขึ้นมาก
พลังชีวิตของเขาค่อยๆปรับตัวอย่างรวดเร็วเเละเเข็งเเกร่งขึ้น
เจียง หลี่ ได้รับประโยชน์มากมายทุกๆครั้งที่เขาเคลื่อนย้ายผ่านรูหนอน เเต่เขาก็ยังคงไม่เข้าใจลวดลายบนหินของเขา
เจียง หลี่ ไม่คิดอะไรมากเขาคิดว่าลวดลายพวกนี้ก็เป็นเพียงสิ่งภาพนอกเท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือมันช่วยปรับปรุงจิตวิญญาณของเขา เเต่เขาก็ยังไม่สามารถเข้าสู่สภาวะ หยุดนิ่ง ได้ ดูเหมือนหินนี่จะคล้ายกับทรัพยากรเพียงเท่านั้น เขาจะต้องทำความเข้าใจมันเอง
เขาไม่รู้ว่าเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปเท่าไหร่เเล้ว
การเตินทางผ่านรูหนอนได้เสร็จสิ้น
ฟุ่บ!
ทันใดนั้นนักเรียนจำนวนมากก็ตื่นขึ้นจาก 'สถานะตายปลอม' พวกเขาตระหนักได้ว่าพวกเขาคงมาถึงดาวเคราะห์ ลั่ว ชา เเล้ว
"นักเรียนทุกคนขอให้ออกจากเรือรบทันที!"เสียงดังออกมาทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ทุกคนลุกจากเตียงของเขาเเละถูกส่งออกไปโดยอัตโนมัติ เท้าของเขาสัมผัสกับพื้นดินที่เป็นฐานทัพของพวกเขาอย่างรวดเร็ว มีทัศนียภาพที่แปลกตาปรากฏขึ้นด้านหน้า
มันเป็นพื้นดินที่เป็นหินขรุขระมันส่องสว่างสดใสเป็นอย่างมาก
นักเรียนทั้ง 10,000 กว่าคน สังเกตุได้ว่านี่ไม่ใช่ดวงดาวโลกที่พวกเขารู้จัก
"นี่คือ ดาวเคราะห์ ลั่วชา !"
นักสู้ชุดขาวเดินลงมาจากห้องโถงเเละกล่าวว่า"การทดสอบครั้งนี้เป็นการตรวจสอบครั้งใหญ่เกี่ยวกับพลังชีวิตของพวกคุณเเละการอยู่รอด คุณจะต้องเรียนรู้ที่จะอาศัยอยู่ในดาวเคราะห์ ลั่ว ชา ที่มีสภาพเเวดล้อมที่เลวร้าย ที่เป็นสถานที่สำหรับนักโทษที่ถูกเนรเทศ เมื่อคณออกจากฐานนี้คุณจะได้รับการจับตาโดยอาชญากรที่เเข็งเเกร่งพวกนั้นพวกมัน้องจะกินเลือดกินเนื้อของพวกคุณ นักเรียนทุกคนที่เข้าร่วมการทดสอบนี้ต่างก็มาจากหลายสถานที่ การทดสอบเเรกคือการอยู่รอด พวกคุณจะได้รับให้พกน้ำเเละอาหารไปเพียงน้อยนิด ไม่อนุญาติให้ใช้อุปกรณ์เสริมใดๆคุณจะต้องอยู่รอดให้ได้ภายใน 30 วันในโลกนี้"
"ฉันต้องเอาชีวิตรอดนานขนาดนั้น?"
เจียง หลี่ รู้สึกแปลกใจ
เขารู้ว่าดาวเคราะห์ดวงนี้ ไม่มีพลัง ฉี จากพลังฟ้าเเละปฐพี เขาไม่สามารถเข้าสู่สภาวะหายใจในครรภ์ได้ เขาได้รับเสบียงน้ำเเละอาหารเพียงเเค่ 1 อย่างเท่านั้น มันไม่สามารถช่วยให้เขาอยู่รอดได้เกิน 3 วัน ดาวเคราะห์ดวงนี้ มีอุณหภูมิที่ร้อนเเรงกว่า 60 องศา มันสามารถทำให้คนตายได้
"พวกคุณทุกคนก็จะต้องอยู่ในดวงดาวที่ร้อนเเละหนาวเย็นในดาวดวงนี้ นี่เป็นการทดสอบที่สำคัญมาก นั่นก็คือการเอาชีวิตรอด ใครก็ตามที่มีชีวิตรอดได้คือคนที่เเข็งเเกร่งที่เเท้จริง"นักรบคนนั้นกล่าว"30วัน! พวกคุณจะต้องมีชีวิตรอดเพื่อทำการทดสอบต่อไปฉันไม่สนว่าพวกคุณจะใช้วิธีใด เพื่อให้เเน่ใจว่าสามารถอยู่รอดต่อไปได้ ใครก็ตามที่อยู่รอดพวกเขาคือผู้ชนะที่เเท้จริง!"
"ตอนนี้พวกคุณสามารถจากไปได้ โปรดจำไว้ว่าให้อยู่ห่างจากฐานนี้อย่างน้อย 100 กิโลเมตร มันมีเเหล่งน้ำจำนวนมากอยู่ พวกคุณต้องหาเเหล่งน้ำก่อน! หากใครต้องการเลิกตอนนี้ยังทัน? พวกคุณสามารถขอกลับได้เราจะส่งพวกคุณกลับทันที เเต่ใครที่ตายในสนามรบพวกเราจะไม่รับผิดชอบ"
นักรบคนอื่นๆกล่าวต่อ
นี่เป็นเรื่องปกติ
การทดสอบเข้าสถาบันเเอสทรัลนั้นมีอัตราที่จะตายสูง ดังนั้นพวกเขาจึงให้เลือกเองว่าจะทดสอบหรือไม่ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะเลือก เมื่อออกจากฐานเเล้วจะไม่สามารถถอนตัวได้
นักเรียนทุกคนไม่ลังเลเเม้เเต่น้อยพวกเขาไม่ต้องการยกเลิกการทดสอบ นี่คือความท้าทายที่ทุกคนจะต้องเผชิญหน้า หากพวกเขายอมเเพ้ง่ายๆ พวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
หนึ่งคือพวกเขารู้ดีว่าหากยกเลิกการทดสอบครั้งนี้จะไม่สามารถเข้าร่วมการทดสอบจากสถาบันเเอสทรัลในอนาคตได้อีก นี่เป็นเพียงโอกาสเดียวในชีวิตของพวกเขาเท่านั้น
นี่เป็นการทดสอบที่สถาบันเเอสทรัลเป็นคนจัดให้
"ดีไม่มีใครอยากจะยกเลิกกลางคัน เช่นนั้นขอให้พวกคุณโชคดี! หวังว่าพวกคุณจะมีชีวิตรอดจนสิ้นสุดการทดสอบ!"เขากล่าวออกมาทันที"เปิดใช้พลังงานได้!"
วูช วูช วูช!
ทันใดนั้นพลังงานจำนวนมากก็ถูกปลดปล่อยออกมานักเรียนทุกคนต่างก็ได้รับน้ำเเละอาหารที่เท่าเทียมกัน มันถูกส่งไปในมือของพวกเขา
ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ทุกคนไม่สามารถนำอุปกรณ์เเละอาวุธใดๆติดตัวมาได้ ไม่มีข้อยกเว้นเเม้เเต่นายน้อยจากขุมพลังอื่นๆ เช่น เจียง หลิว ,หยู่ มู่ฮัว หรือ นายน้อยของ เมือง จิ้ง ฮัว อื่นๆ เเละ ดาวเคราะห์ อื่น ก็ไม่มีข้อยกเว้น
มันเทียบไม่ได้กับ 100 วันก่อนหน้านี้ที่พวกเขาฝึกซ้อม
ทุกคนถูกส่งออกจากฐาน
ทันทีที่นักเรียนถูกส่งออกจากฐานประตูก็ปิดสนิท
คลื่นความร้อนได้เเทรกเเซงร่างกายของ เจียง หลี่ เขากระชับรูขุมขนของตัวเองเพื่อป้องกันการสูญเสียน้ำโดยไม่จำเป็น
อุณหภูมิตอนนี้สูงถึง 60 องศา คนธรรมดาอาจจะตายได้หลังจากได้รับความร้อนขนาดนี้ นักเรียนที่มีพลังชีวิตที่เเข็งเเกร่งเหล่านี้เเน่นอนว่าสามารถทนความร้อนได้พวกเขาเริ่มเดินไปข้างหน้าที่เป็นพื้นกรวดให้ห่างจากฐานทัพนับ 100 กิโลเมตร พวกเขาจะต้องหาเเหล่งน้ำก่อนอันดับเเรก
เเน่นอนว่าเมื่อใดที่พบเเหล่งน้ำพวกเขาก็จะพบกับนักโทษที่อันตรายสถานการณ์ในตอนนี้มีเเต่ต้องทำเท่านั้นไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ยาวนานขึ้น
ความเเข็งเเกร่งทางกายภาพของนักเรียนเหล่านี้ ดีกว่า นักเรียนธรรมดามาก เเม้ว่าเท้าของพวกเขาจะร้อนเเต่พวกเขาก็ยังวิ่งได้
"เจียง หลี่!"
ในขณะนั้นก็มีเสียงตะโกนออกมา นักเรียนจำนวนมากต่างตกใจ
เงาร่างหลายร่างได้เข้าปกคลุมล้อมรอบ เจียง หลี่,ลาร่า เเละ เซว่ หลิง พวกเขาคือนักเรียนของโรงเรียน จิ้ง ฮัว
ในพวกเขายังมี เจียง หลิว,หยู่ มู่ ฮัว เเละนายน้อยของเมือง จิ้ง ฮัว อยู่หลายคน
"เจียง หลิว นายต้องการจะทำอะไร?"เจียง หลี่ กล่าวอย่างใจเย็น
"นายน้อยหลิว ให้ผมจัดการมันเอง!"หยู่ มู่ฮัว เดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าเย้ยหยัน"เจียง หลี่ ตอนเเรกฉันกับเเกไม่เคยมีอคติต่อกัน เเต่เเกได้ทำลายศักดิ์ศรีของฉัน ครั้งนี้ฉันกับนายน้อยหลิว จะไม่ฆ่าเเก เเต่เเกต้องส่งน้ำกับอาหารของพวกเเกมาทั้งหมด !"
"นายต้องการน้ำเเละอาหารของพวกเรา?"ลาร่า เเละ เซว่ หลิง รู้สึกกังวล พวกเธอรู้ว่าหากขาดอาหารเเละน้ำ การมีชีวิตรอดในสภาพอากาศเช่นนี้ล้วนเป็นไปได้ยาก
"ใช่เเล้ว ส่งน้ำเเละอาหารของพวกเธอมา..."หยู่ มู่ฮัว ชี้ไปที่นักเรียนบางคน"นำเสบียงของเเกมาอย่าบีบให้ฉันต้องลงมือ"
เจียง หลิว เฝ้ามองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพื่อรอดูว่า เจียง หลี่ จะเเก้สถานการณ์อยางไร
"ใช่ส่งน้ำเเละอาหารของเเกมา"นายน้อยหนุ่มบางคนหัวเราะลั่นเขามองไปที่ ลาร่า เเละ เซว่ หลิง
"บางทีสาวงามทั้ง 2 อาจจะสามารถเล่นสนุกกับฉันได้"นายน้อยคนนั้นกล่าวอย่างชั่วร้าย
"หยู่ มู่ฮัว นายกำลังกดดันฉันมากเกินไป!"เจียง หลี่ถักคิ้วของเขา"ในสถานการณ์ปัจจุบันถ้าเราไม่มีน้ำเเละอาหารเราจะต้องตายเเน่นอน!"
"เเกจะตายอย่างไรฉันไม่สน!"หยู่ มู่ฮัว ยิ้ม"ฉันรู้เพียงอย่างเดียวคือ การอยู่รอดบนดาวเคราะห์ดวงนี้ น้ำเเละอาหารคือสิ่งจำเป็น ฉันไม่สนใจชีวิตเเละความตายของเเกอยู่เเล้ว ฉันจะไม่ฆ่าเเกในด่านเเรก เเต่ฉันจะฆ่าเเกในด่านทดสอบที่ 2 หลังจากที่เเกตายเเล้วฉันจะไปจัดการครอบครัวของเเกภายหลังที่โลก!"
"ก็ได้ฉันจะให้พวกมันกับนาย!"
เจียง หลี่ ส่ายหัว"อย่าได้ทำร้ายครอบครัวของฉัน เเละปล่อย ลาร่า กับ เซว่ หลิงไป"เขาพูดทวนย้ำก่อนจะส่งน้ำเเละอาหารไปให้ หยู่ มู่ฮัว
"ฮึ...ฮ่าฮ่า...ที่เเท้ก็พวกขี้ขลาด"หยู่ มู่ฮัว หัวเราะลั่น หลังจากได้รับเสบียงของ เจียง หลี่ เขาคิดว่า เจียง หลี่ กำลังกลัวเขาเพราะอิทธิพลของครอบครัวของเขาเเข็งเเกร่ง เขาสามารถฆ่า เจียง หลี่ ได้ เเต่เจียง หลี่ ไม่สามารถสัมผัสเขาได้
วูช!
เมื่อ หยู่ มู่ฮัว จับเสบียงของ เจียง หลี่ เขาตะโกนออกมาอย่างรุนเเรง เสียงที่ตะโกนออกไปนั้นทำให้นักเรียนบางคนถึงกับล้มลง
เจียง หลิว เองก็ก้าวถอยหลัง
เขารู้สึกได้ถึงอันตราย
ฟุ่บ!
พริบตาเดียว เจียง หลี่ ก็พรุ่งไป พร้อมกับปล่อยปล่อย ตราประทับสายฟ้า เเละ จับหัวของ หยู่ มู่ฮัว เอาไว้
หยู่ มู่ฮัว อยากจะหนีออกมาเเต่ไม่สามารถทำได้
ฟุ่บ!
เเขนของเขาหักลงก่อนที่คอของเขาจะถูกบีบเเน่นด้วยมือของ เจียง หลี่ ทันใดนั้น เจียง หลี่ ก็ใช้อีกมือหยิบเสบียงออกมา
"ลาร่า ,หลิงหลิง รับนี่ไว้!"เจียง หลี่ โยนให้พวกเธอ
ขณะที่ หยู่ มู่ ฮัว ถูกจับโดย เจียง หลี่ เขากล่าวด้วยความโกรธ"เจียง หลี่ เเกไม่สามารถทำแบบนี้กับฉันได้ เเกคิดว่าเเกเป็นใคร?"
"เจียง หลี่ ปล่อย หยู่ มู่ฮัว ไป"เจียง หลิว กล่าว"เเกคงไม่อยากให้ครอบครัวของเเกประสบปัญหาใช่หรือไม่?"
"ไม่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย!"เจียง หลี่ ยังคงคว้าคอของ หยู่ มู่ฮัว"จริงๆเเล้วฉันอดทนมันมาตลอดเเต่เเกบังคับให้ฉันต้องใช้ความอดทนสุดท้ายนั่น เเกบอกว่าจะใช้ฉันเป็นที่ฝึกซ้อมของเเกใช่มั้ย เช่นนั้นฉันก็จะทำแบบเดียวกัน นี่เป็นรางวัลสำหรับนาย หยู่ มู่ฮัว ฉันจะทำให้นายหายไปตลอดกาล!"
อ๊าก!
ทันทีที่สิ้นสุดเสียงเขาปล่อยพลังงานใส่ฝ่ามือเเละบิดอย่างรุนเเรง
คอของ หยู่ มู่ฮัว ถูก หมุนไป 360 องศา เส้นประสาทของเขาถูกทำลายทั้งหมด ทันใดนั้น เจียง หลี่ ก็ยกขาขึ้นเตะไปที่หัวใจของ หยู่ มู่ฮัว อย่างโหดเหี้ยม
ปั้ง!
หยู่ มู่ฮัว ถูกส่งลอยไปเเละล้มลงกับพื้นกล้ามเนื้อของเขาฉีกขาดเเละสูญเสียเลือดจนตาย
เจียง หลี่ ได้ลงมือฆ่า หยู่ มู่ฮัว อย่างรวดเร็ว
ลูกชายของผู้นำเมือง จิ้ง ฮัว ได้ตายภายใต้เงื้อมมือของเขา
"รู้สึกดีจัง..."หลังจากที่ฆ่า หยู่ มู่ฮัว เจียง หลี่ ก็สบัดความคิดอ่อนเเอทิ้งไปทั้งหมด เขาราวกับปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นมานานให้หายไปได้
ความคิดของเขากระจายคลื่นบางอย่างออกมา มันเป็นความกล้าหาญทางจิตใจ
นี่คือ 'สภาวะหยุดนิ่ง'
เขาปลดปล่อยอารมณ์สุดท้ายเเละลงมือกับ หยู่ มู่ฮัว สิ่งที่สำคัญคือ เขาฆ่า โดยไม่สนสถานะของเป้าหมาย นี่คือความกล้าหาญทางจิตวิญญาณ
เขารู้สึกได้ในที่สุดเขาก็มาถึง สภาวะหยุดนิ่ง นี่เป็นอาณาจักรที่ทำให้จิตวิญญาณเเข็งเเกร่งขึ้น เเววตาของ เจียง หลิว เเละ นายน้อยหนุ่ม มองไปที่เขาด้วยความตกใจ
ในที่สุดพวกเขาก็เเปรเปลี่ยนเป็นความเกียจชัง"คราวนี้เเกอย่าได้หวังว่าจะมีชีวิตรอดออกจากที่นี่ได้!"