ตอนที่ 81 ความเร็วที่เยี่ยมยอด
"ตราประทับวายุ มุ่งเน้นไปที่การไตร่ตรองที่รวดเร็ว หนึ่งการเคลื่อนไหวเท่ากับหนึ่งเสียงมันทำให้เราสัมผัสได้ถึงความเร็วของลมเเละความเป็นจริงของเวลา
ข้อมูลเชิงลึกเเละทฤษฏีต่างๆถูกสอนโดยชายผิวขาวคนนั้นเขากำลังเปิดเผยความลับของตราประทับวายุให้ดูทุกท่วงท่า
ในความฝันของเขา เจียง หลี่ พยายามจะเข้าใจความลึกลับของตราประทับนี้
จิตวิญญาณของเขาเข้าสู่สภาวะหายใจในครรภ์เขากำลังดูดซับพลังงานฟ้าเเละพลังงานปฐพีเข้าสู่ร่างกายเเละหลอมรวมมัน
หากมองด้วยตาเปล่าจะเห็นเกลียวน้ำวนที่เเข็งเเกร่งรอบตัวเขามันกำลังเเปรเปลี่ยนเป็นพายุทอร์นาโดขนาดเล็กเเละรอดออกผ่านรูของเขา
เเม้กระทั่งพลังของหินวิญญาณของเขาก็เริ่มละลายหลอมรวมกับจิตวิญญาณที่เเข็งเเกร่งมันถูกฉีดเข้าสู่ร่างกายเเละเซลล์ของเขา
ในความฝัน เจียง หลี่ เเละ ชายผิวขาวนั้นได้ร่วมฝึกด้วยกัน สมองจักรวาลเองก็ถูกใช้งานจนถึงขีดจำกัดจากสายฟ้าเเปรเปลี่ยนเป็นลมทำให้เกิดการสะท้อนที่รุนเเรง
เขากระพือเล็กน้อยเเละเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยตราประทับวายุ
การเคลื่อนไหวของเขาเเตกต่างจากการวิ่งธรรมดาหรือเเกล้งหลบโจมตีทั้งหมดนี้มันหลอมรวมเป็นหนึ่งเเละเป็นหนึ่งเดียวกับอากาศทุกลมหายใจของเขาสามารถขยับร่างกายให้ก้าวเดินได้
วูช!
เขาพุ่งมาอีกจุดหนึ่งเเละกระโดไปไกลกว่า 30 เมตร การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเช่นนี้ก่อให้เกิดภาพลวงตาที่ทำให้ทุกคนตื่นตระหนก
ตราประทับสายฟ้า,ตราประทับวายุ เมื่อทั้ง 2 รวมเข้าด้วยกันจะกลายเป็นพลังเเละความเร็วที่ดุร้าย
ตราประทับสายฟ้าก็คือพละกำลัง ตราประทับวายุก็คือความเร็ว เมื่อทั้ง 2 รวมเป็นหนึ่งก็เหมือนกับพายุทอร์นอโดที่เบาเเละรุนเเรงในเวลาเดียวกัน
ทั้ง 2 ตราประทับ วายุ,เเละ สายฟ้า ได้สร้างกลิ่นอายที่ปลุกคลุมชั้นฟ้าเหมือนกลิ่นอายของจักรพรรดิ์
หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมงๆเขาค่อยๆตื่นจากโลกเเห่งความฝัน
เจียง หลี่ ค่อยๆสูดลมหายใจเข้าออกเเละถ่มหินเเสงออกมาเเละเก็บมันไว้
เขาเปิดตาขึ้นเเละมองดูโลกเบื้องหน้าเขา ทุกรูขุมขนของเขากำลังตื่นเต้นอย่างรุนเเรงเเละสัมผัสได้ถึงธรรมชาติมากขึ้น
เขารู้สึกว่าพลังชีวิตของเขาปรับตัวสูงกว่าเเต่ก่อนมาก ทักษะต่อสู้ทั้งหมดภายใต้ตราประทับสายฟ้าเเละวายุเองก็พัฒนาอย่างรวดเร็ว เขาสามารถใช้ [ไร้กระดูก จูจิสสึ][กรงเล็บมังกรพิฆาต][กำปั้นหมัดระเบิด] เเละทักษะอื่นๆได้อย่างไร้ที่ติ
เขาค่อยๆเรียนรู้การเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทักษะต่อสู้
เขาสามารถปล่อยกำปั้นหมัดระเบิดได้มากมายเพียงเเค่ 1 วินาที เขากลับออกหมดไปได้ถึง 20 หมัดอย่างสบาย
มวลอากาศรอบๆพลันระเบิดขึ้นมันถูกซัดออกไปด้วยฝ่ามือของเขาภายใต้การระเบิดที่รุนเเรงมวลอากาศพลันเเยกออกจากกัน นี่เป็นกำปั้นที่มีพละกำลังมหาศาล
เขาหยุดลงหลังจากปล่อยหมัดออกไปครบ 3,000 หมัด ก่อนที่จะหายใจเข้าลึกเเละสงบอารมณ์ของเขา
"ความสามารถทางกายภาพของฉันก้าวไปสู่อีกระดับนึง! ทำไมฉันถึงก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้ นี่เพิ่งผ่านไปเเค่คืนเดียวเท่านั้น ฉันรู้สึกว่ามีพลังจิตวิญญาณจำนวนมากอยู่ภายในตัวฉัน"เจียง หลี่ สังเกตุอย่างรวดเร็วเขาไม่รู้ว่าตัวเองได้หลอมรวมเข้ากับหินวิญญาณไปเเล้ว
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างเเละเริ่มค้นร่างกายเขา เขารู้สึกตัวเเล้วว่า หินวิญญาณที่หนัก 10 กรัมของเขาได้หายไป
"โอ้พระเจ้า! นี่ฉันดูดซับหินวิญญาณทั้งหมดไปเมื่อคืนนี้! หนึ่งร้อยล้านเหรียญ! ฉันสูญเสียเงิน 100 ล้านเหรียญ"เจียง หลี่ ตะโกนอย่างเศร้าใจ เนื่องจากไม่มีใครอยู่เเถวนี้เขาจึงได้ปลดปล่อยอารมณ์ออกมา
หลังจากผ่านไปสักพักเขาก็ตระหนักได้ว่าเขายังมีสมองทับทิมอยู่ในกระเป๋า ดังนั้นเขาจึงหยิบมันมา 1 ผลก่อนที่จะกินเข้าไปเเทนอาหารเช้าของเขา อาหารเช้านี้มูลค่ามากกว่า 5 ล้านเหรียญ
ในขณะที่เขากินผลสมองทับทิมเสร็จ เขาก็ไปตรวจศพของหมอผีคนนั้นเพื่อหาของมีค่าบางอย่าง เเต่ผลที่ได้คือไม่พบอะไร เขาส่ายหัวเเละกระโดดลงไปในส่วนลึกของป่า
ความเร็วในการกระโดดครั้งนี้รวดเร็วกว่าเเต่ก่อนมาก ทุกรูปแบบนั้นถูกขัดเกลาโดยตราประทับวายุ มันทำให้การเคลื่อนไหวของเขาดีขึ้น เขาพุ่งมือออกไป เพื่อหวังจะจับนกตัวหนึ่ง ทันใดนั้น เขาก็สามารถจับมันได้อย่างรวดเร็ว ความว่องไวของเขาน่ากลัวมาก
"นี่มันรู้สึกดีมาก..."เจียง หลี่ มองเห็นนกฮูกตัวใหญ่ 4 ตัวที่บนตรงมาทางเขา เขาตะโกนเสียงที่ทรงพลังดังออกไป
พยัคฆ์ 4 ปีก ที่อยู่ไกลออกไปตกตะลึงมันบินลงมาเพราะถูกสะกดจิตโดย เจียง หลี่
เขากระโดดขึ้นไปบนพยัคฆ์ 4 ปีก เเละตะโกนว่า "ไปได้!" พยัคฆ์ 4 ปีก เริ่มบินขึ้นไปเเละออกจากสถานที่เเห่งนี้
เจียง หลิว เเละ หยู่ มู่ฮัว ดูเหมือนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย เป็นเพราะเขาไม่สามารถตามหา เจียง หลี่ ที่หลบซ่อนโดยใช้พยัคฆ์ 4 ปีก ได้
หลังจากนั้น เจียง หลี่ ก็บินตรงไปทุกวัน ทุกการเดินทางของเขา เขาเข้าสู่สภาวะหายใจในครรภ์ทันทีเมื่อรู้สึกหิวเขาดูดซับพลังฟ้าเเละพลังปฐพีมา หลังจากนั้นก็เริ่มฝึกฝนตัวเอง เขาลงจอดบนหน้าผาเพื่อมองดูน้ำตกที่ตกลงมาจากด้านบนของต้นไม้ มันอยู่ในส่วนลึกของทะเลสาบ เขาได้เห็นทะเลทรายเเละมหาสมุทรที่ใหญ่กว้าง
ดาวเคราะห์ ฉูโป นั้นกว้างใหญ่เกินไป นี่เป็นเพียง ส่วนเล็กๆของดาวดวงนี้
เขาได้เปิดจิตวิญญาณอย่างเต็มที่โดยที่ไม่ต้องกังวลอะไรเขาปลดปล่อยทักษะต่อสู้เเละเคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติ
ทุกๆวันเขาใช้เวลาผ่านไปเรื่อยๆเขาไม่เคยลืมที่จะกินสมองทับทิมทุกวัน
ในที่สุดเขาก็กิน สมองทับทิม โดยที่ไม่สนใจว่าพลังชีวิตของเขาจะเพิ่มหรือไม่
สภาพจิตใจของเขากำลังเข้าสู่โลกที่คล้ายกับโลกเเห่งความฝัน
ด้วยเหตุนี้เขาจึงเพิ่มการฝึกในธรรมชาติโดยไม่สนสิ่งใดด้วยความพยายามของเขาทำให้ระดับการบ่มเพาะพลังของเขาก้าวหน้าอย่างรวดเร็วจิตวิญญาณของเขาก็ตระหนักได้ถึงสิ่งต่างๆ
"ยังเหลือสมองทับทิมอยู่อีก 3 ผล ฉันจะไม่กินมันฉันจะเก็บพวกมันกลับไป"ในวันนี้เองที่เขาเริ่มตรวจสอบสัมภาระของเขาเเละตระหนักได้ว่านี่ก็ใกล้จะผ่านครบ 100 วันเเล้ว
"ดิ๊ง ด่อง!"
ทันใดนั้นก็มีสัญญาณปรากฏบนชิปคอมพิวเตอร์ของเขา มีคนส่งอีเมลมา
"การทดลองสำหรับการฝึกซ้อมนี้เหลืออีก 3 วัน นักเรียนที่รอดตายทั้งหมดต้องเตรียมตัวเเละมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่ระบุนี้ หากพวกเธอพลาดโอกาสนี้จะต้องอยู่บนดาวดวงนี้ตลอดไป
หลังจากนั้นเขาก็ระบุพิกัดมา
นี่คือสถานที่ที่เรือรบได้ก้าวลงมาสู่ดาวเคราะห์ฉูโป มันใช้พลังงานเพื่อเริ่มต้นตรวจจับชิปของนักเรียนทุกคน
เจียง หลี่ มองไปที่พิกัดเป้าหมายเเละพิกัดของเขา มันห่างกันอย่างน้อย 10,000 กิโลเมตร ที่เป็นระยะทางตรง ถ้าเขาพึ่งพาความสามารถทางกายภาพของเขานี่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไปถึงที่นั่นได้ทันใน 3 วัน เเต่โชคดีที่เขามีพยัคฆ์ 4 ปีก ที่มีความเเข็งเเรงทางกายภาพสูง มันสามารถบินได้ในระยะเวลานาน
"พยัคฆ์ 4 ปีก มุ่งหน้าได้!"
เจียง หลี่ กระโดดขึ้นบนหลังของมันเเละออกบินไปเป็นเวลาหลายวันหลายคืน เขาตามพิกัดไปโดยไม่กลัวว่าจะหลงทาง
การเดินทางนี้ใช้เวลา 3 วัน 3 คืนเต็ม เมื่อพยัคฆ์ 4 ปีกเริ่มหลุดจากการควบคุม เจียง หลี่ ก็สะกดจิตอีกครั้ง ชนเผ่าฉูโปนั้นส่วนมากจะสะกดจิตสัตว์พวกนี้ให้เป็นพาหนะ บ้างก็ใช้นกยักษ์ในการเดินทาง
ข้อดีของการสะกดจิตนั้นเห็นได้ชัดในโลกใบนี้ มันสามารถควบคุมเหล่าสัตว์อสูรดวงดาวเเละทำให้เรากลายเป็นจ้าวเเห่งสัตว์ป่าทั้งปวง
ในที่สุดวันที่ 3 เจียง หลี่ ก็ได้มาถึงสถานที่นัดพบ เขามองเห็นกลุ่มนักเรียนได้รวมตัวกันเเล้ว เรือรบก็ลอยลงมาจากข้างบนเเละรอนักเรียนทั้งหมดกลับมา
เขาไม่ต้องการจะเปิดเผยตัวเร็วนัก เขาเริ่มเดินทางมองหานักเรียนจากเมือง ซิง ฮัว เเละในตอนนี้เอง เขาก็ได้เห็น ลาร่า เเละ เซว่ หลิง
ใบหน้าของทั้ง 2 สาวนั้นเเสดงให้เห็นว่าพวกเธอผ่านการผจญภัยมาอย่างยากลำบาก จิตวิญญาณเเละความสามารถของพวกเธอเเข็งเเกร่งขึ้น พลังชีวิตของพวกเธออย่างน้อยก็น่าจะระดับ 1.2
"เอ๊ะ! ดูนั่นสิ นั่นคือคนที่นายน้อย หลิว อยากฆ่า เขากลับมาเเล้ว!"
"ใช่เเล้ว นั่นคือ เจียง หลี่!"
"ว้าวเขาสามารถมีชีวิตรอดหลังจากที่โดน นายน้อย หยู่ เเละ นายน้อย หลิว ตามล่า ฉันได้ยินว่าพวกเขาใช้ชุดเกราะคาร์บอนไฟเบอร์ระดับสูง เเต่พวกเขากลับไม่สามารถตามหา เจียง หลี่ ได้เจอ?"
"ความสามารถในการอยู่รอดของเขานั้นเเข็งเเกร่งมาก!"
"นายน้อย หยู่ เเละ นายน้อย หลิว ยังไม่ได้กลับมาที่เรือรบ บางทีพวกเขาอาจมาถึงล่าช้า เเต่ถึงอย่างไรเรือรบก็ต้องรอพวกเขา"
นักเรียนจำนวนมากประหลาดใจที่เห็น เจียง หลี่ รอดมาได้ เขาต้องการที่จะดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
"เจียง หลี่ นายสบายดีไหม?"เซว่ หลิง เเละ ลาร่า เดินเข้ามาใกล้"เจียง หลิว เเละ หยู่ มู่ฮัว ได้ตามล่านาย นายได้รับบาดเจ็บหรือไม่?"
"สบายใจเถอะเเม้ว่าพวกเขาจะรวดเร็วเเต่ก็ไม่สามารถจับฉันได้!"เจียง หลี่ ยิ้มเเปลกๆ เขาไม่รู้ว่าระดับพลังชีวิตของเขาก้าวมากขึ้นเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงต้องการทดสอบมันหลังจากที่ออกจากสถานที่เเห่งนี้
สถานที่เเห่งนี้การเป็นเหมือนสถานที่ฝึกซ้อมของเขา เเต่อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่บ้านเกิดของเขา
เขารู้ดีว่าโลกนี้ยอดเยี่ยมเพียงไรมันมีพลังงานฟ้าเเละพลังงานปฐพีอยู่เต็มไปหมด มันทำให้เขาเเข็งเเกร่งขึ้น หลังจากเดินทางกลับโลกเขาคิดว่าเขาสามารถเข้าสู่สภาวะหยุดนิ่งได้หลังจากค่อยๆตระหนักสิ่งที่เรียนรู้มา
"ดูนั่นพวกเขากลับมาเเล้ว..."
ทันใดนั้นร่างเงาทั้ง 2 ก็พุ่งเข้ามาพวกเขารู้สึกหงุดหงิดเเละโกรธมาก
หมวกเหล็กของพวกเขานั้นเเตกลงมันเป็นใบหน้าของ เจียง หลิว เเละ หยู่ มู่ฮัว
ตลอดระยะเวลากว่า 100 วันพวกเขาไม่พบร่องรอยของเจียง หลี่ เเละใช้ทุกอย่างเพื่อตามหา
ตอนนี้พวกเขากลับไม่คิดเลยว่า เจียง หลี่ จะมาถึงที่นี่นานเเล้ว
"เจียง หลี่!"เมื่อ เจียง หลิว เห็น เจียง หลี่ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธเขาพุ่งเข้าหาในทันที
เงาร่างฉับพลันพุ่งเข้ามาความเร็วนี้รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อทุกคนที่อยู่โดยรอบนั้นรู้สึกตกใจ
กำปั้นที่รุนเเรงถูกปล่อยออกมา
เขาพุ่งโจมตีอย่างรุนเเรงใส่ เจียง หลี่
บนพื้นดินนั้นปรากฏหลุมลึก
เจียง หลี่ กระโดดถอยออกไปเพื่อหลบการโจมตีอย่างคล่องเเคล่ว
เขาหลีกเลี่ยงการโจมตีจากชุดเกราะนั่น
