ตอนที่ 72 เป็นไปไม่ได้ (FREE)
ถ้าบอกว่า ฟาง เจิ้งจือ จะเป็นอันดับหนึ่งของการทดสอบด้านปัญญา ดูน่าเหลือเชื่อแล้วละก็
ถ้าอย่างนั้น...
การที่ต้องเผชิญหน้ากับ เมิ่ง อวี้ชู ผู้สามารถเข้าถึงวิถีแห่งเต๋าแล้วนั้น แล้วยังไม่คิดจะใช้อาวุธใดๆ ต่อกรกับ เมิ่ง อวี้ชู อีก มันดูเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากกว่าอีก
เมิ่ง อวี้ชู เองก็คิดเช่นนั้น
แต่การแสดงออกของ ฟาง เจิ้งจือ กลับทำให้เขารู้สึกกังวล เพราะเขามีท่าทีที่สงบเงียบราวกับสายน้ำนิ่ง และยังมีกลิ่นอายของความดูถูกออกมาจากสายตา ฟาง เจิ้งจือ
เมิ่ง อวี้ชู เหลือบมองไปที่ เหยียน ซิว ด้วยท่าทางนิ่งสงบ และเห็นว่า เหยียน ซิว ไม่ได้แสดงท่าทางเปลี่ยนไปมากนัก
จากนั้นเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว
เขาตัดสินใจที่จะจบการแข่งนี้อย่างรวดเร็วอาศัยความแตกต่างด้านพลัง
"ตายซะ!"
ความเย็นยะเยือกแผ่ออกจากดาบ เมิ่ง อวี้ชู พุ่งตัวออกไป
หลังจากนั้นทั่วทั้งลานประลองก็เต็มไปด้วยหยาดฝนที่ตกลงมา มันเหมือนกับว่าเขาได้สร้างให้ฝนตกลงมาจริงๆ เม็ดฝนแต่ละเม็ดได้เปล่งแสงออกมาจางๆ และตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเอง เม็ดฝนทั่วท้องฟ้าได้ตกลงไปสู่ ฟาง เจิ้งจือ
"ช่างทรงพลังยิ่งนัก!"
"ประทับแห่งเต๋าสามารถเรียกฝนออกมา และเขาควบคุมมันให้พุ่งเข้าหาศัตรู!"
นักปราชญ์โดยส่วนมากไม่ได้เข้าถึงวิถีแห่งเต๋า ต่างพากันตื่นเต้นและประทับใจเป็นอย่างมาก
ประทับเต๋าแห่งเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงการดำรงอยู่ของการสรรค์สร้าง และสิ่งที่ เมิ่ง อวี้ชวู ใช้อยู่ตอนนี้ก็คือ ฝนที่เกิดจากการใช้ประทับแห่งเต๋า ประสานกับฝีดาบ เพื่อใช้ในการต่อสู้
น้ำฝนที่ตกลงมาแต่ละเม็ดราวกับดาบอันแหลมคม
เมื่อเหล่าผู้ตัดสินได้เห็นการใช้ดาบของ เมิ่ง อวี้ชู ก็ไม่สามารถหุบยิ้มของพวกเขาลงได้ เนื่องจากต่างพากันยอมรับในความสามารถของเขา
"แปะ..แปะแปะ... "
เมื่อฝนเริ่มตกลงมาทั่วทั้งเวที ลามไปถึงพรหมแดงที่ประดับประดาอยู่รอบๆ มันราวกับว่าเป็นฉากของฤดูใบไม้ผลิ
ในขณะเดียวกัน เมิ่ง อวี้ชู ค่อย ๆ ชะลอตัวลง
แต่ทว่า...!
ฟาง เจิ้งจือ ได้หายไป
มันทำให้ เมิ่ง อวี้ชู รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
เขาเห็นได้ชัดว่า ฟาง เจิ้งจือ ยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิมไม่ได้มีกาเคลื่อนไหวใด ๆ เขาไม่น่าจะหลบการโจมตีนี้ไปได้ แต่...เมื่อดาบฟันลงไปกลับไม่โดนสิ่งใดเลย
"เจ้าช้าไปหน่อยนะ!"
เสียงกระซิบจากด้านหลังของ เมิ่ง อวี้ชู
เมิ่ง อวี้ชู รีบถอยออกมาด้วยสัญชาตญาณ เมื่อเขาหันมองไปด้านหลังก็ได้ตระหนักว่า ฟาง เจิ้งจือ ยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมของเขา และที่ใต้เท้าของ ฟาง เจิ้งจือ มีรอยแผลเล็กน้อยที่เกิดขึ้นจากการโจมตีด้วยสายฝนของเขา
"มัน...เป็นไปได้ยังไง?"
เมิ่ง อวี้ชู ไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ หลบเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดและกลับไปยังตำแหน่งเดิมได้อย่างไร
ไม่ใช่แค่ เมิ่ง อวี้ชู เท่านั้น เหล่าผู้ตัดสิน ผู้ชม ต่างพากันสับสนในสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า
เมิ่ง อวี้ชู กระโจนตัวขึ้นไปบนอากาศ เขาสร้างฝนขึ้นและโจมตีอีกครั้ง
แต่ทวา ฟาง เจิ้งจือ ก็ยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมอยู่ตลอด
เพียงแค่พวกเขากระพริบตาแล้วมองอีกครั้ง ก็พบเพียงแค่แผลเล็กน้อยตามร่างกายของเขาเท่านั้น
ในด้านของฝูงผู้ชมที่กำลังตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มีสองคนที่แสดงท่าทีผิดปกติ นั่นคือ ขุนนางฉิง และ เหยียน ซิว ในขณะนี้แววตาของพวกเขาทั้งสองดูเปล่งประกาย
ราวกับว่าพวกเขาได้เห็นสิ่งที่เหลือเชื่ออย่างมาก
"ฟาง เจิ้งจือ? ฮ่าฮ่า...นี่เป็นเทคินกที่ระดับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!" ขุนนางฉิง พึมพำเบาๆ ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่าง
ในขณะเดียวกัน เหยียน ซิว ได้นำพัดสีทองขึ้นมาไว้บนมือ และพูดคำ ๆ หนึ่งออกมา
"สหาย!"
ในลานประลอง ฟาง เจิ้งจือ ที่ยืนยิ่งอยู่ในตำแหน่งเดิมของตนนั้น ได้จ้องมองไปที่ เมิ่ง อวี้ชู แล้วพบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ
"การใช้ประทับแห่งเต๋าเรียกฝนออกมาแล้วประสานกับฝีดาบนั้น ไม่ได้แย่อะไรนัก... " ฟาง เจิ้งจือ นึกคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพยักหน้าอย่างมีเลศนัยออกมาว่าเขารู้อะไรบางอย่าง
แต่เมื่อเสียงของเขาลอดผ่านเข้าไปในหูของ เมิ่ง อวี้ชู มันก็เป็นอะไรอื่นไปไม่ได้นอกจาก ความอัปยศ
ผู้ที่ไม่ได้เข้าถึงวิถีแห่งเต๋า มาบอกว่า ก็ไม่ได้แย่อะไรนัก เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขายอมรับไม่ได้ !?
"เจ้ากำลังล้อเลียนข้างั้นรึ!"
ท่าทีของ เมิ่ง อวี้ชู กลับมาสุขุมเยือกเย็นอีกครั้ง เขาดันพื้นดินเบา ๆ ด้วยเท้า หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ รอบตัวเขาเปล่งแสงสีเขียวออกมา และมีใบไม้ปรากฎขึ้นกลางอากาศ !?
"ประทับแห่งเต๋า!"
"น..นี่มัน ใบไม้กำลังร่วงหล่น!"
เมิ่ง อวี้ชู ได้รับความสนใจอีกครั้ง แต่ถึงกระนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็ยังสมารถหลบการโจมตีได้อยู่ และไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหนเลยแม้แต่น้อย
และที่ยิ่งไปกว่านั้น…
รอบตัวของ ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีแสงใด ๆ ปรากฎขึ้นเลย
ราวกับว่าเขาเป็นแค่คนธรรมดาสามัญทั่ว ๆ ไป
"ฟุบ!" เมิ่ง อวี้ชู พุ่งเข้าไปอีกครั้ง แต่คราวนี้ร่างของเขามองเห็นได้ไม่ชัดเจนและการเคลื่อนไหวของเขามองออกได้ยากอีกด้วย
รู้สึกว่าเขากำลังลอยละล่องอยู่ในอากาศราวกับใบไม้
"ในครั้งนี้เขาได้ประสานการเคลื่อนไหวเข้ากับประทับแห่งเต๋า!" เหล่าผู้ตัดสินเห็นเขาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมิ่ง อวี้ชู เลียนแบบการเคลื่อนไหวของเขาให้เหมือนกับการเต้นรำของใบไม้ร่วง
ฟาง เจิงจื้อ มองไปที่การเคลื่อนไหวอันซับซ้อนของ เมิ่ง อวี้ชู
เขารู้สึกว่ามันน่าเบื่อเป็นอย่างมาก เขาต้องการจะดูว่า เมิ่ง อวี้ชู จะเคลื่อนไหวไปทางไหนอีกบ้าง แต่แล้วเขาก็รู้สึกผิดหวัง ผิดหวังเป็นอย่างมาก
ไม่มีอะไรที่น่าสนใจไปกว่านี้แล้วงั้นหรือ
"เห้อ ..."
ฟาง เจิ้งจือ ถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย
จากนั้นเขากำมือของเขาขึ้น แล้วก้มตัวลงทำท่าทางเหมือนม้าตัวเล็ก ๆ ราวกับกำลังพยายามฝึกท่ากังฟูบนลานประลอง
เชื่องช้ามาก
ทั้งสองคนที่ลานประลองดูแปลก ๆ เพราะการกระทำของทั้งคู่ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ส่งผลใดกับอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
เมิ่ง อวี้ชู เตรียมพร้อมที่จะจู่โจม ฟาง เจิ้งจือ ด้วยการเคลื่อนไหวฉับพลันของเขา
ในทางกลับกัน ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังยืนอยู่ในตำแหน่งของตนกลับทำท่าม้าตัวเล็กๆ ก่อนจะชกกำปั้นซ้ายออกไปข้างหน้า
"เขากำลังทำอะไรกัน?"
"ฝึกฝนกังฟู? หรือชกอากาศ? "
"เขาคิดว่าการชกอากาศเบา ๆ แบบนั้นจะทำให้ชนะ เมิ่ง อวี้ชู งั้นหรือ นี่มันตลกสิ้นดี? อย่าบอกนะว่าจะพึ่งพากำปั้นเล็กๆ ของเขาเอาชนะ เมิ่ง อวี้ชู? "
เมื่อเหล่าผู้เข้าสอบ เห็นการกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ ต่างพากันเยาะเย้ย
ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังคิดที่จะทำอะไร เพราะการเคลื่อนไหวของเขานั้นเชื่องช้าเป็นอย่างมาก จนทำให้คิดว่าไม่ว่าใครก็สามารถหลบการโจมตีนี้ไปได้เป็นแน่
อย่างไรก็ตาม
ผู้ชมต่างเห็นพ้องต้องกันว่าการกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นดูไร้สาระจนเกินไป
เมิ่ง อวี้ชู ได้จู่โจมโดยการพุ่งเขาไปด้วยการเคลื่อนไหวอันซับซ้อนของเขา แต่กลับถูกกำปั้นเล็ก ๆ ของฟาง เจิ้งจือกระแทกเข้าอย่างจัง
"ตูมมม!"
ใบหน้าของ เมิ่ง อวี้ชู ถูกต่อยอย่างรุนแรงโดยกำปันเล็ก ๆ
ทุกคนต่างตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้นทันที
"มันเป็นไปได้ยังไงกัน?"
ท่ามกลางความสับสน ฉากที่แปลกประหลาดได้ปรากฎขึ้น เพราะหลังจากที่ เมิ่ง อวี้ชู โดนกำปั้นของ ฟาง เจิ้งจือ เข้าไป ร่างของเขาพุ่งกระเด็นออกมาราวกับดาวตก
"ตูม!" เขาตกจากเวที
ที่ด้านล่างของลานประลอง ผู้ตัดสินมองไปเห็น เมิ่ง อวี้ชู ที่นอนหมดสติอยู่และรู้สึกตกตะลึงในทันที. . .
เพจหลัก : Gate of god TH