บทที่ 11 สาวงามที่เมามาย

พี่ใหญ่ลี่! ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ"

รูปลักษณ์ของความกลัวปรากฏบนใบหน้าสวยงามของ เซี่ยวหยู่ เธอไม่ได้คาดคิดว่าตัวเองจะเดินสะดุดและทำกาแฟหกใส่กางเกงคนอื่น

ฉิงเฟิง กลอกตาและไม่รู้จะพูดอะไร

นี่เป็นน้องชายของเขา มันทำให้การมี Sex ของเขามีความสุขมาก จะทำอย่างไรถ้าเกิดมันไหม้ ? เซี่ยวหยู่ เธอไม่ระวังเลย

แต่ จางเซี่ยวหยู่ กำลังเทกาแฟให้เขาและเธอมีเจตนาที่ดี เขาไม่สามารถตำหนิเธอได้

มันเหมือนกับการกิน Berberine (Berberine เป็นสารสกัดอัลคาลอยด์ ได้มาจากพืชสมุนไพรจีนที่ใช้กันมาอย่างยาวนาน สกัดได้จากส่วนเถา ราก และเปลือกของพืช มีคุณสมบัติต้านเชื้อชนิดต่างๆ ทั้งแบคทีเรีย ไวรัส เชื้อรา โปรโตซัว พยาธิ เชื้อคลาไมเดีย จึงสามารถนำมาใช้ในอาการต่างๆ เช่น ท้องเสีย โรคพยาธิ ตาอักเสบติดเชื้อ)

แม้ว่ามันจะขมแต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

"พี่ใหญ่ลี่ เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะ"

เซี่ยวหยู่ รู้สึกตื่นเต้น เธอยื่นมือสีขาวนวลและกำลังจะเช็ดกาแฟออกจากกางเกง ฉิงเฟิง

พื้นที่โต๊ะทำงานมีขนาดเล็กมากและสามารถนั่งอยู่ได้เพียงคนเดียวเท่านั้น เมื่อ เซี่ยวหยู่ เข้ามาดูเหมือนว่ามันจะยิ่งคับแคบ

ร่างกายของคนสองคนอยู่ข้างกันและกัน เขามองลงไปและเห็นรอยแยกขาวหิมะของเธอและได้กลิ่นหอมจาง ๆ มันทำให้เขาสดชื่นมาก

สาวน้อยคนนี้ ผิวหน้าเธอใสบริสุทธิ์ ผิวของเธอขาวหิมะ มีร่องรอยความขวยเขินอยู่บนของเธอ ทำให้เธอมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

เธอนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นด้วยมือที่ยื่นออกมาและกำลังเช็ดกาแฟที่กางเกงของเขา พื้นที่ที่เธอกำลังอยู่นั้นดูน่าอึดอัดมากและใบหน้าของเธอก็เป็นสีแดงจากความเขินอาย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำอะไรแบบนี้ มันน่าอายมาก ยิ่งเธอนึกถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่าเธอจะไม่สามารถแต่งงานได้ในอนาคต เวลานี้หัวใจเธอเต้นแรงยิ่งขึ้น

เซี่ยวหยู่  เอาน่า !! เธอทำได้ !! เธอกำลังให้กำลังใจตัวเองเพื่อเช็ดกาแฟออกจากพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของ ฉิงเฟิง

น่ารัก  นี่มันโคตรน่ารักเลย !

เมื่อมองไปที่ความอับอายของ เซี่ยวหยู่ ท่าทางล้อเลียนปรากฏขึ้นในดวงตาของฉิงเฟิง

ในสังคมวัตถุนิยมในปัจจุบันนี้มันยากมากที่จะได้พบกับความงามไร้เดียงสาเช่นนี้

"พวกคุณทำอะไรกัน?"

ทันใดนั้นเสียงที่ดูประหลาดใจก็ทำให้ทั้งสองคนตกใจกลัว

เซี่ยวหยู่ หันไปมองและเห็นว่า หวานชิว กำลังพูด เธอกำลังตกตะลึง

เวรแล้ว ผู้อำนวยการเซี่ยมาเห็นเข้าเธอต้องเข้าใจผิดอย่างแน่นอน ใบหน้าของ เซี่ยวหยู่กลายเป็นสีแดงและเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอต้องการหารอยแตกบนพื้นดินและมุดเข้าไป

ใบหน้าที่งดงามของ เซี่ยหวานชิว ก็ตกตะลึง เธอเห็นว่า เซี่ยวหยู่ กำลังก้มลงและถูไปมาที่กางเกงของ ฉิงเฟิง เธอคิดลึกแน่นอนว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน

ที่นี่คือออฟฟิศ! พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่ในออฟฟิศ?

"ต่อไประวังๆด้วยนะ  ถ้าพวกคุณอยากจะทำอะไรกันก็ไปที่โรงแรมสิ !"

หวานชิวจ้องมองที่ทั้งสองคนและหันไปที่ฝ่ายขาย แต่แม้กระทั่งตัวเธอเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าน้ำเสียงของเธอมีความอิจฉา

"ทั้งหมดมันเป็นความผิดของคุณ ผู้อำนวยการเซี่ยเข้าใจพวกเราผิดหมดแล้ว !”

ใบหน้าสวยของ เซี่ยวหยู่ กลายเป็นสีแดงและเธอพูดด้วยท่าทางเศร้าๆ ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำตาและเธอกำลังจะร้องไห้

"เอาล่ะๆ นี่เป็นความผิดของฉันทั้งหมด  ไม่ต้องร้องไห้"

ฉิงเฟิง รู้ว่า เซี่ยวหยู่ ไม่หน้าหนาเหมือนเขา มองไปที่เธอดูเหมือนว่าถ้าเขาไม่ทำให้เธอสบายใจ เธอจะร้องไห้อย่างแน่นอนในพริบตา

เพื่อให้แน่ใจว่าหญิงสาวคนนี้ไม่โศกเศร้า เขาใช้เทคนิคของเขาในการชักจูงผู้หญิงและใช้เวลานานในการทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอีกครั้ง

ด้วยเหตุนี้ตลอดช่วงบ่าย หวานชิว จึงใช้สายตาแปลก ๆ มองไปที่พวกเขา และชำเลืองมองเป็นบางครั้งเพื่อติดตามว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไรอยู่ ซึ่งทำให้พวกเขาระแวง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและพริบตาก็ถึงเวลาเลิกงาน

ฉิงเฟิง ออกจากออฟฟิศและเดินออกไป

เวลา 20.00 น. ความมืดเริ่มคลืบคลานเข้ามา

แสงไฟ LED กระพริบรอบตัวเขา มีคนจำนวนมากอยู่บนท้องถนน และมีคนแก่ที่เต้นออกกำลังกายอยู่ที่จัตุรัส มีคู่หนุ่มสาวเดินจับมือกัน

หืม ?

คนสวยเมา ?

เมื่อ ฉิงเฟิง เดินผ่าน Zero-Degree บาร์เขาเห็นว่ามีสาวสวยอยู่ตรงหน้าบาร์เดินโซเซเหมือนปู เอนไปทางซ้ายทีขวาทีและดูเหมือนว่าเธอจะล้มลงได้ตลอดเวลา

ดูจากการเดินของเธอ ท่าทางเธอจะดื่มมากเกินไป

ผู้หญิงที่มาที่บาร์เพื่อดื่ม ... พวกเขาส่วนมากมาเพื่อความตื่นเต้นและการปลดปล่อยความกดดัน

ฉิงเฟิง เหลือบมองและตัดสินใจที่จะจากไป เขาไม่ต้องการที่จะยุ่งเรื่องของคนอื่น

เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ดื่มหนักๆ

แต่ต่อมาเขาก็ยืนนิ่งเพราะเขาสังเกตเห็นอันธพาลผมสีทองสองคนที่ดูไม่มีอะไรดี

กำลังเดินไปยังสาวงามผมยาวด้วยใบหน้าที่ชั่วร้าย

เขารู้ว่าพวกอันธพาลเหล่านี้เป็นขยะสังคม พวกเขามักจะไปที่บาร์เพื่อทำเรื่องเลวๆ เช่น หาสาวสวยที่เมามายและจับไปผลัดกันลงแขกข่มขืน

เมื่อไม่นานมานี้มีข่าวรายงานว่าเมื่อเวลา 12.00 น. หญิงสาวสองคนถูกข่มขืนซ้ำ ๆ โดยพวกอันธพาล ในที่สุดผู้หญิงคนหนึ่งตื่นขึ้นและรู้สึกหดหู่ ในที่สุดเธอก็กระโดดลงมาจากชั้น 20 และเสียชีวิต

ฉันเป็นคนดี เป็นคนมีคุณธรรม !

ฉิงเฟิง ยกยอตัวเองและเดินไปหาสาวสวยที่กำลังเมา

เขาไม่ต้องการให้สาวสวยที่เมามายคนนี้ถูกข่มขืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับชายสองคนที่น่าเกลียดเช่นนี้

ในเวลานี้อันธพาลสองคนกำลังลากสาวสวยเมามายและเดินไปทางด้านในของบาร์

"พี่ใหญ่ด็อจ สาวคนนี้แม่งโคตรสวยเลย !  ฉันจะให้เธออมน้องชายของฉันทีหลัง"

อันธพาลที่ด้านซ้ายเหลือบตาไปมอง  ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเร้าร้อน

"ด็อจ จูเนียร์ ฉันขอเตือน ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกเธอนะที่นายจะได้แอ้ม หล่อนเป็นคนที่ลูกพี่เปียวต้องการตัว จะดีที่สุดที่คุณจะไม่แตะต้องเธอ"

อันธพาลที่อยู่ด้านขวาที่ใส่ตุ้มหู แววตาเขามีประกายแห่งความกลัวปรากฏในดวงตาของเขา

ลูกพี่เปียว..........

หลังจากได้ยินชื่อนี้ใบหน้าของอันธพาลผอมเปลี่ยนไปอย่างมาก

ลูกพี่เปียว เป็นเจ้านายของ Zero-Degree บาร์ เขาแข็งแกร่งมากใครก็ตามที่ไปยุ่งกับเขามักจะไม่จบลงด้วยดี

ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ลูกพี่เปียวต้องการ  เขาคงสิ้นหวังแล้ว

ถึงแม้ว่าเธอจะสวย   แต่การจะเอาชีวิตของเขามาเสี่ยงกับสาวสวยคนนึงมันไม่คุ้มค่า

อันธพาลทั้งสองคนพาสาวสวยคนนั้นเข้าไปในบาร์ หลายๆคนที่อยู่ในบาร์ทุกคนที่เห็นความงามของเธอก็อยากจะเข้ามาคุยกับเธอ แต่หลังจากที่ได้เห็นหน้าของอันธพาลทั้งสองพวกเขาก็เดินหนีด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาจำได้ดีว่าทั้งสองคนนี้ทำงานให้ลูกพี่เปียวที่บาร์ Zero-Degree ชื่อเสียงของลูกพี่เปียวนั้นยังกับเขาเป็นฆาตกร ไม่มีใครกล้าแตะต้องผู้หญิงที่เขาต้องการ

เมื่อฉิงเฟิงเดินเข้ามาในบาร์เขาได้ยินเสียงที่ดังมากขึ้น ดนตรีกำลังอยู่ในช่วงพีค

หนุ่มสาวหลายคนกำลังเต้นบิดไปมาและเสียดสีกัน

บาร์เป็นสถานที่ปลดปล่อยของคนหนุ่มสาว มันเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนที่ชอบชีวิตกลางคืน

เต้น ดื่ม จีบสาว และเปิดห้องทำอย่างว่ากัน เป็นของชอบของแทบจะทุกคนในบาร์

ฉิงเฟิงหยุดชั่วคราวและจ้องมอง หลังจากก้าวไปสองก้าวเขายืนขวางทางอันธพาลทั้งสองคน

"ไอ้ลูกชาย  แกเป็นใคร ? แกกล้าขวางทางเราเหรอ ? หลบๆไปซะ !"

หลังจากที่เห็นฉิงเฟิงขวางทางของพวกเขา อันธพาลผอมตะโกนใส่เขาด้วยสีหน้าเย็นชา

"ปล่อยเธอไปซะ"

ฉิงเฟิงวางมือของเขาที่ด้านหลังชายคนนั้นและพูดเบา ๆ

เป็นเพราะสาวสวยที่กำลังเมามีผมยาวและศีรษะของเธอก้มลงเพราะเธอเมา ผมของเธอปิดหน้า  ฉิงเฟิง จึงมองไม่เห็นว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง

เธอดูคุ้น ๆ ราวกับว่าเขาเคยเห็นเธอที่ไหนสักแห่งมาก่อน.......

อันธพาลหัวเราะหลังจากได้ยินฉิงเฟิงพูดว่าให้ปล่อยเธอไป

นี่เป็นสาวที่ลูกพี่เปียวอยากจะจัด  เขาจะกล้าปล่อยเธอไปได้ยังไง    ไอ้หนุ่มคนนี้สงสัยจะอยากตายซะแล้ว

 

แปล Tarhai