ตอนที่ 43 ซึมซับสิ่งที่เรียนรู้
"หืม?[มังกรร่ายรำดั่งอสรพิษไร้กระดูก]ไม่เลวเลย!"สีหน้าของ อู่หยาง ฉิง เริ่มหดหู่มากขึ้นเขาคำรามเสียงเหมือนพยัคฆ์เเละมังกร มีลมกรรโชกเเรงออกมาจากปากของเขาในขณะนั้นเองร่างกายของเขาก็เเข็งเเกร่งเเละรวดเร็วขึ้น
"ระวัง นั่นคือทักษะ[เกราะเขี้ยวมังกรเหล็ก]!" ลาร่า เเละ หลิงหลิง กล่างเตือนพร้อมกัน
อู่หยาง ฉิง ใช้พลังฉีของเขาห่อหุ้มมือของเขาจนกลายเป็นเหมือนเหล็ก ความเร็วของเขาราวกับสามารถตัดผ่านอากาศได้
ดวงตาของ เจียง หลี่ พลัน เบิกกว้าง วิสัยทัศน์ของเขาพล่ามัวอีกครั้ง เขาเข้าสู่สภาวะ 'ฝันคือพลัง' อะดรีนาลีนในร่างของเขากำลังเดือดพล่านอย่างรุนเเรง
[บดกระดูกจู่โจม]
**ฟุ่บ**
หมัดของพวกเขาชนกันจนเเต่ละคนต่างก็กระเด็นถอยไป 7-8 ก้าว พวกเขาเสมอกันในการประทะครั้งนี้
เสียงเเตกร้าวของกระดูกเริ่มดังขึ้น....กระดูกของเขาพลันเเตกหัก เเต่อู่หยาง ฉิง กลับไม่
ทั้ง 2 ต่างก็จ้องมองกันเเละกันโดยที่ไม่ขยับตัวอีกต่อไป
"เขาเเข็งเเกร่ง..."สภาวะฝันคือพลังของเขา หายไป เจียง หลี่ รู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มปวดร้าวเเต่เขาสามารถฟื้นฟูมันกลับมาได้ถ้าได้พักซักเล็กน้อย
เเต่ถ้า อู่ หยาง ฉิง โจมตีเขาในเวลานี้เขาจะไม่สามารถป้องกันมันได้อย่างเเน่นอน
อู่หยาง ฉิง มีพลังอยู่ระดับ 1.1 เขาเป็นคนที่เเข็งเเกร่ง
ความเเตกต่างเพียงเเค่ 0.1 นั้นมันห่างกันมากในเรื่องของพลัง
อู่หยาง ฉิง ไม่ได้โจมตีอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มรู้สึกลังเล เขาจ้องไปที่ ลาร่า เเละ เซว่ หลิง ราวกับว่านี่คือภัยคุกคามที่เเข็งเเกร่งของเขา
"มันสามารถหยุดทักษะ[เกราะเขี้ยวมังกรเหล็ก]ของฉันได้"อู่หยาง ฉิง รู้สึกตกใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟัน
ในโรงเรียนนั้นเขามักจะมองอยู่เหนือผู้คนเสมอ เเต่วันนี้เขากลับต่อสู้สูสีกลับเด็กที่เขาไม่เเม้เเต่อยากจะรู้จัก เขาจะปล่อยเช่นนี้ได้อย่างไร
โชคดีที่คนอื่นไม่ได้สังเกตุเห็นมิฉะนั้นมันจะกระทบต่อชื่อเสียงของเขา
เขาจะไม่ปล่อยให้เจียง หลี่ ได้เติบโตไปมากกว่านี้ มันจะต้องคอยขัดความเจริญของเขาในอนาคตแน่นอน
"อู่หยาง ฉิง ทำไมนายถึง โจมตี เจียง หลี่ กัน? พวกเราทุกคนนั้นเป็นนักเรียนนะ!"ลาร่า โผล่ออกมาห้ามไว้
"อู่หยาง ฉิง นายเป็นบ้าไปเเล้วรึไง? ก่อนหน้านี้นายก็ฆ่านักรบต่างดาวเป็นจำนวนมากเเม้เเต่เด็กเล็กนายก็ไม่เว้นนายยังมีจิตสำนึกของความเป็นคนหลงเหลืออยู่รึไม่?"เซว่ หลิง รู้สึกโกรธทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในป่า
"หืม? มันก็เป็นเพียงเเค่การวอร์มอัพเล็กน้อยเท่านั้น"อู่หยาง ฉิง ไม่ได้สนใจ"ถ้าพวกเธออยากจะเข้าสถาบันเเอสทรัลการสังหารคนพวกนั้นมีเเต่จะเพิ่มขึ้นไม่อยากนั้นพวกเธอจะทนต่อความโหดร้ายของจักรวาลนี้ได้อย่างไร? อึ่ม? ดูเหมือนว่าเธอจะปกป้องเจ้าเด็กนี่มากเกินไปเเล้ว!"
"หยุดพล่ามไร้สาระได้เเล้ว!"ลาร่า ขมวดคิ้ว"รอให้ข้ามเเม่น้ำนี่ไปถึงฐานทัพก่อน หลังจากนั้น นายกับเจียง หลี่ ก็จะมีโอกาสมากมายที่จะต่อสู้กันในโรงเรียน เพราะเราทุกคนล้วนเป็นนักเรียนชั้นเดียวกัน!"
"ฮึ่ม! ก็ได้ฉันจะยังไม่เล่นกับพวกเธอตอนนี้!'
อู่หยาง ฉิง จ้องมองไปที่ เจียง หลี่ อีกครั้งก่อนเดินจากไป เขาพรวดพราดเข้าไปในป่า เพราะที่จะทำสะพานข้าม เพียงเเค่ 3 กำปั้นเขาก็โค่นต้นไม้ลงได้อย่างรวดเร็วเขาหยิบพวกมันมาผูกกันเเล้วโยนไปบนน้ำจากนั้นก็กระโดดไปเเละใช้มือพายลอยไปกลางน้ำหลังจากนั้นเขาก็ทำแบบเดียวกันจนหายไปจากสายตาของคนอื่นๆ
เขามีอารมณ์ที่ไร้ความรู้สึกเหมือนกับหุ่นยนต์
เมื่อ เจียง หลี่ เห็น อู่หยาง ฉิง ทำลายต้นไม้ด้วยเเรงจำนวนมากขนาดนั้นเขารู้ว่าตัวเองนั้นยังอ่อนเเอกว่า อู่หยาง ฉิง มาก ดังนั้นเขาจะต้องฝึกฝนอย่างหนัก
เเต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวัง อู่หยาง ฉิง ได้รับการเลี้ยงดูด้วยอาหารเสริมมากมายเเละได้รับการฝึกสอนจากครูที่ดี เเต่เจียง หลี่ นั้นเริ่มต้นจากที่ไม่มีอะไรเลยจนมาถึงจุดนี้ได้
"ความเเข็งเเกร่งของ อู่หยาง ฉิง นั้นไม่ธรรมดาเลย!"ใบหน้าของ ลาร่า เริ่มมืดคล้ำ"เจียง หลี่ นายต้องระมัดระวังด้วยพลังของนายนั้น เขาจะต้องกำจัดนายอย่างเเน่นอนเพื่อไม่ให้เป็นเสี้ยนหนามในอนาคต!"
"ใช่จากที่ปะทะกันเมื่อกี้ถึงเเม้ว่าพลังของนายจะเท่าเทียมกับเขา เเต่ว่าหากปะทะต่อไปนายต้องเเพ้อย่างเเน่นอน!"เซว่ หลิง กล่าวเตือน
ฉันเองก็คิดว่าจะต้องขยันเพิ่มขึ้นเพื่อพัฒนาความเเข็งเเกร่งเร็วๆ ไม่เเปลกใจเลยที่นักรบต่างดาวพวกนั้นเสียชีวิตภายใต้มือของเขา เขาเเข็งเเกร่งมากจริงๆ!"เจียง หลี่ ลุกขึ้น"แต่ฉันกำลังขาดทรัพยากร ถ้าฉันมีทรัพยากรที่เพียงพอฉันมั่นใจว่าจะสามารถไล่ตามเขาได้ทันเเละสามารถเอาชนะเขาได้!"
"ถึงเเม้ว่าทรัพยากรจะน้อย เเต่การบ่มเพาะพลังทางจิตวิญญาณนั้นเป็นสิ่งสำคัญ"ลาร่า กล่าว"ถ้านายสามารถเข้าสู่สภาวะหยุดนิ่งได้ทางโรงเรียนจะสนับสนุนนายทุกอย่างเพราะไม่มีใครในโรงเรียนเราสามารถเข้าสู่สภาวะหยุดนิ่งได้!"
"ฉันคิดว่าจะมีสักไม่กี่คนเสียอีก เเต่มันกลับเป็นว่าไม่มีเลย?"ในการต่อสู้กับอู่หยาง ฉิง เขาได้เข้าสู่ขั้นที่ 3 ของสภาวะห้วงนิทราซึ่งเขาก็ใช้มันเพื่อต่อกรกับอู่หยาง ฉิง แต่ก็ยังไม่เป็นผล
"ไปกันเถอะ การฝึกครั้งนี้เราได้เรียนรู้อะไรมากทีเดียว!"เซว่ หลิง ยิ้ม เธอสนิทสนมกับ เจียง หลี่ เเละลาร่ามากขึ้นหลังจากที่ทั้ง 3 ร่วมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายด้วยกัน
ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเธอจึงเริ่มพัฒนาขึ้นแต่ก็ยังไม่ลงรอยกันอยู่ดี
ขณะที่พวกเขาพูดคุยพวกเขาก็ไปตัดต้นไม้มาทำเป็นแพเพื่อข้ามแม่น้ำเพื่อมุ่งหน้าไปยังอีกฐานทัพนึงของกองทัพ
เส้นทางที่พวกเขาผ่านไปนั้นล้วนไม่มีอันตรายเกิดขึ้น
ในวันที่ 10 ในที่สุดนักเรียนทุกคนก็ได้มารวมตัวกันที่ฐานทัพใหญ่
แต่ เจียง หลี่ กลับรู้สึกว่ามีบางคนหายไปตัวเล็กน้อย
ความรู้สึกของเขาพลันร้องเรียกว่าคนเหล่านี้อาจจะตายไปแล้วก็เป็นได้ เพราะ แม้แต่เขา ลาร่า และ เซว่ หลิง ก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด
นายพลซ้งมองสำรวจ“ผลลัพธ์ของการทดสอบนี้ไม่เลว โชคร้ายที่มีอุบัติเหตุเกิดกับนักเรียนเพียงน้อยนิด อย่างไรก็ตามพวกเขาก็นับเป็นความสูญเสียก่อนที่จะเริ่มการฝึกนี้พวกเธอได้ลงนามสัญญาว่าทางโรงเรียนและกองทัพนั้นจะไม่มีส่วนรับผิดชอบ นี่เป็นบทเรียนแรกในการเข้าสู่สถาบันแอสทรัล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเธอถือเป็นทหารที่แท้จริง พวกเธอต้องพร้อมเสียสละเพื่อมนุษยชาติได้ตลอดเวลา ความขี้ขลาดนั้นไม่สามารถเข้าสู่สถาบันแอสทรัลได้!”
“ครับ!”
อู่หยาง ฉิง จ้องมองไปที่ เจียง หลี่
เขาตราตรึงความแค้นนั้นไว้ในใจและบ่นพึมพัมว่า“แกรอก่อนเถอะ!”
ความสำเร็จของด่านทดสอบนี้ก็เป็นอู่หยาง ฉิง ที่ทำคะแนนได้ดีที่สุด
เขาได้รับเงินกว่า 100,000 เหรียญจากกองทัพเป็นรางวัล
สำหรับคนที่มั่งคั่งอย่างเขา เงิน 100,000 เหรียญดวงดาวล้วนไม่มีค่าอะไร มีเพียงเกียรติยศเท่านั้นที่เขาสนใจ
เจียง หลี่ นั้นต้องการเงินรางวัลนี้ แต่เขาไม่ต้องการสังหารหมู่ผู้คน เขาจึงยอมแพ้เรื่องนี้ไป มีรายวิธีที่จะหารายได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าคนเพื่อเงินเพียงเท่านี้?
“การซ้อมรบในค่ายทหารจบเพียงเท่านี้ ทางกองทัพนั้นจะส่งพวกเธอกลับออกไป หลังจากนั้นพวกเธอจะได้รับชี้แจงจากทางโรงเรียนว่าจะทำอย่างไรต่อไป”
นักเรียนทุกคนรู้สึกมีชีวิตชีวิวาเมื่อได้ยินว่าพวกเขากำลังจะออกจากป่าแห่งนี้และเดินทางกลับตัวเมือง
ในไม่ช้ารถบินขนาดใหญ่ก็ได้ลอยลงมาและพานักเรียนทุกคนกลับไปยังโรงเรียน
เมื่อมาถึงโรงเรียนหลายคนก็รู้สึกว่าพวกเขาได้วางภาระออกจากบ่าไปส่วนหนึ่งพวกเขาอยากจะกลับบ้านและแช่น้ำอุ่นๆและกลับไปนอนหลับตลอดทั้งคืนเพื่อลดความเหนื่อยล้าทางจิตใจและร่างกาย
“ครั้งนี้พวกเธอทำได้ดีมาก!”อาจารย์ใหญ่กล่าวชม“พวกเธอสามารถผ่านบททดสอบที่โหดร้ายมาได้แต่ก็มีบางคนกลับต้องพบเจอกับความโชคร้าย เส้นทางที่พวกเขาเลือกนั้นล้วนเป็นพวกเขากำหนด ถ้าเธอต้องการเข้าสู่สถาบันแอสทรัลพวกเธอจะต้องเตรียมพร้อมตลอดเวลาแม้แต่ชีวิตหรือความตายพวกมันล้วนแขวนอยู่บนเส้นด้าย ทางโรงเรียนได้ติดต่อกับพ่อแม่ของพวกเธอแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปพวกเธอไม่จำเป็นจะต้องมาฝึกอีก กลับบ้านไปพักฟื้นและดูดซับสิ่งที่พวกเธอเรียนรู้จากการทดสอบนี้ นอกจากนี้ทางโรงเรียนยังเปิดระบบฝึกฝนสำหรับนักเรียนที่มีพลังชีวิตระดับ 1 พวกเธอสามารถหาเวลาว่างมาฝึกได้ 30 นาทีต่อสัปดาร์!”
“ระบบฝึกฝนการต่อสู้!”เจียง หลี่ รู้สึกดีใจที่ได้ยินข่าวนี้ นี่เป็นประโยชน์มากสำหรับนักเรียนชั้นยอดของโรงเรียน
โรงเรียนไม่สนใจที่จะทุ่มทรัพยากรจำนวนมากเพื่อสนับสนุนนักเรียนที่ดีที่สุดของพวกเขา
แน่นอนว่าระบบฝึกฝนการต่อสู้จำเป็นจะต้องใช้พลังงานที่มากและมีค่าใช้จ่ายที่สูงแต่ถึงกระนั้นทางโรงเรียนก็ไม่มีทางเสียผลประโยชน์อย่างแน่นอน การที่เขาเพิ่มโควต้าเป็น 50 ที่นั้นก็เพื่อให้นักเรียนเหล่านั้นช่วยส่งเสริมรายได้ในส่วนนี้ของเขา
“ตอนนี้พวกเธอกลับไปพักได้แล้ว! การฝึกครั้งต่อไปจะถูกส่งไปทางอีเมลของพวกเธอในภายหลัง พวกเธอจะต้องคอยตรวจสอบมันตลอดเวลา!”
อาจารย์ใหญ่เดินออกไปหลังจากที่เขากล่าวจบ
ตอนนี้นักเรียนทุกคนต่างก็อยากกลับบ้าน ถึงแม้จะเป็น อู่หยาง ฉิง เอง เขาก็เลิกใส่ใจเจียง หลี่ สักพัก เขาอยากจะดูดซับสิ่งที่เรียนรู้มาจากการฝึกซ้อมรบในครั้งนี้
เจียง หลี่ ได้กลับมาถึงบ้าน
“พี่ใหญ่พี่กลับมาแล้ว การฝึกซ้อมเป็นอย่างไรบ้าง?”น้องสาวของเขา เจียง ซวน กล่าวและรีบวิ่งไปหาเขา“พ่อกับแม่ไม่ได้ไปทำงานวันนี้พวกเขาได้รับข่าวว่าพี่กำลังจะกลับมา ตอนนี้พวกเขาได้เตรียมอาหารไว้รอพี่แล้ว!”
“เจียง หลี่ แกกลับมาแล้วหรอ!”
เจียง เสิ่นตง กล่าวอย่างมีความสุขในขณะที่เดินออกมาจากห้อง“ฉันได้ยินว่ามีผู้คนเสียชีวิตในระหว่างการฝึก ฉันก็อดเป็นห่วงแกไม่ได้ ได้เห็นแกสบายดีฉันก็ชื่นใจ!”
“ผมสบายดี!”แน่นอนว่าเจียง หลี่ ไม่มีทางบอกเรื่องที่เขาเกือบตายอย่างแน่นอน เขาไม่ต้องการให้พ่อกับแม่ของเขากลัว“มีนักเรียนบางคนสูญเสียชีวิตจากการทดสอบนี้ แต่ผมแตกต่างจากคนพวกนั้นเพราะผมมีพลังชีวิตถึงระดับ 1 !”
“ใช่แล้ว แกมีพลังที่สูงถึงระดับ 1 !”เจียง เสิ่นตง กล่าวหัวเราะ เขารู้สึกยินดีมาก“รีบมาทานอาหารเร็ว วันนี้พวกเราซื้อเนื้อ ชา เหลา มาให้แกโดยเฉพาะ!”
“น้องชายยังไม่กลับหรือ เขาได้ติดต่อกลับมาหรือไม่?”เจียง หลี่ ถาม“น้องสาวตัวน้อยเธอสามารถกินเนื้อนี่ได้เลย!”
“เขาได้เซ็นสัญญากับทางหารโดยมีภารกิจที่ยังไม่สามารถกลับบ้านได้”แม่ของเขาเดินออกมาอย่างกังวล“แต่ครอบครัวของเราได้รับเงินสนับสนุนกว่า 100,000 เหรียญ พวกเขาบอกว่ามันเป็นเงินช่วยเหลือครอบครัวเรา!”
“อะไรนะ 100,000 เหรียญ ? นี่เป็นเงินช่วยเหลือครอบครัวจริงๆหรือ?”
เจียง หลี่ รู้สึกดีใจแต่เขาไม่ค่อยมีความสุขใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล“การฝึกแบบใดกันที่น้องรองต้องเผชิญ ทำไมพวกเขาถึงมอบเบี้ยเลี้ยงให้ครอบครัวของเราสูงมาก?”
เขารู้สึกถึงลางที่ไม่ดี
เนื่องจากทางกองทัพนั้นจ่ายค่าเลี้ยงดูให้ครอบครัวของเขามากเกินไปมันดูน่าสงสัย
พวกเขาบอกว่านี่เป็นเงินช่วยเหลือทางกองทัพและเราก็ได้รับข้อความยืนยันจากทางกองทัพแล้ว นี่เป็นลายมือคำสั่งโดยตรงของนายพลคนหนึ่งที่มีนามว่า หวาง“เจียง เสิ่นตง กล่าว”เจียง เต่า ได้ทิ้งเงินช่วยเหลือครอบครัวของเราไว้ ด้วยเงินนี้ฉันจะช่วยสนับสนุนแกอีกแรง นี่เป็นเงินที่น้องชายของแกหามา แต่ฉันจะช่วยแกในเรื่องทรัพยากรเพื่อทำให้แกมีโอกาสมากที่สุดที่จะสอบเข้าสถาบันแอสทรัลได้ อย่าทำให้สิ่งที่น้องชายของแกทิ้งไว้ต้องเสียเปล่าล่ะ!”
ติดตามกลุ่มลับได้ที่มี 2 กลุ่ม กลุ่ม 2 ถึงตอนที่ 135+ ติดต่อได้ที่เพจ Emperor Of The Cosmos - นิยายแปล
