บทที่ 20 ผู้กล้ากับแผนการอันชั่วร้าย(2)
บทที่ 20 ผู้กล้ากับแผนการอันชั่วร้าย(2)
ถึงแม้ว่ามันจะแสดงเลเวลจริงและค่าประสบการณ์สะสมจากเวลาที่ผ่านมา, ผมไม่เคยเห็นตัวเลือก『แต้มค่าประสบการณ์ที่ได้รับมาคงเหลือ』ที่อยู่ข้างล่างมาก่อนเลย ผมรู้ว่ามันมีไว้สำหรับอะไร แต่เพื่อความแน่ใจ ผมจึงกดไปที่หน้าจอ
| กรุณาตัดสินใจการแบ่งแต้มค่าประสบการณ์ด้วย |
| แต้มค่าประสบการณ์คงเหลือ 1012
【００００００】 ยืนยัน／ยกเลิก |
「เป็นเหมือนที่ฉันคิดเอาไว้เลย」
เลือกตัวเลขใส่ลงไปในแต่ละด้าน หน้าจอก็ปรากฏแผงควบคุมที่สามารถเลื่อนขึ้นเลื่อนลงได้ มันดูเหมือนว่าด้วยสิ่งนี้ ผมสามารถตัดสินใจในการแบ่งแต้มค่าประสบการณ์ บางที มันเปลี่ยนไปเพราะดาบแห่งดวงวิญญาณที่ตอนนี้ต้องการปลดล๊อคด้วยค่าประสบการณ์สะสม
จนถึงตอนนี้ ผมคงไม่สามารถเพิ่มเลเวลได้อีกสักพัก เพราะค่าประสบการณ์ติดลบมันเยอะมาก คงใช้เวลาสักพัก ผมคงถูกบังคับให้ต้องออกล่าเพื่อให้ผมสามารถเพิ่มเลเวลได้ ถึงแม้เลเวลจะเพิ่มขึ้น มันก็ไม่ได้มีความแตกต่างระหว่างค่าสถานะ, มันไม่มีค่าประสบการณ์อันหอมหวานหรอกนะ; ต่อให้มีความแตกต่างระหว่างเลเวลเกิดขึ้น, มันก็สามารถปรับแก้ได้โดยดาบแห่งดวงวิญญาณทั้งหมด เมื่อไม่มีเหยื่ออันเลิศหรูแบบกากอยล์ ผมคงไม่สามารถเก็บสะสมค่าประสบการณ์ได้แน่
หลังจากปิดหน้าจอในส่วนนี้ ผมเลือกไปที่หน้าจอฟังชันก์ของดาบแห่งดวงวิญญาณ
ทันทีทันใด ผมตรวจสอบรายชื่อที่ระบุไว้ในดาบแห่งวิญญาณทั้งหมด ผมดูรายชื่อที่ผมสามารถใช้งานได้
「โอ้ อันที่ฉันสามารถใช้ได้ 【ดาบแห่งดวงวิญญาณขั้นต้น】, 【ดาบขาแมงมุมเพลิง】, 【ดาบคริสตัลมรกต】, 【ดาบโค้งแปรพลังเวทย์】, และสุดท้าย, 【ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งความแค้น】, เฮ้อ」
มาคิดดูแล้ว การปลดล๊อคดาบแห่งดวงวิญญาณแต่ละชนิด ผมต้องการค่าประสบการณ์ประมาณ 3,000 หรือมากกว่านั้น นอกจากนี้ดาบยังต้องการค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นเมื่อเงื่อนไขของพวกมันเริ่มสูงขึ้น เอาไว้ ผมค่อยมาคิดเรื่องนี้อีกทีละกัน
เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ผมทบทวนคุณสมบัติของดาบที่สามารถนำมาใช้เป็นอาวุธหลักได้ ค่อยๆตรวจดูทีละอัน ทีละอัน
「ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งความแค้น, มันเป็นอย่างนั้นสินะ เฮ้อ……」
หลังจากผมฟื้นขึ้นมาในครั้งที่สองนี้ ผมพยายามคิดหาเหตุผลที่ทำให้ผมสามารถรับรู้ถึงจิตอันมุ่งร้ายและความอาฆาตพยาบาทได้อย่างรวดเร็ว มันค่อนข้างอ่อนไหวต่อการรับรู้มากกว่าที่ผ่านมา น่าจะเป็นเพราะทักษะประเภทติดตัวของมัน ดูๆไปแล้วคงมีบางอย่างเกิดขึ้นกับผม เหมือนกับว่าตัวผมมีสัมผัสที่หก ซึ่งคอยเตือนถ้าเกิดมีใครบางคนมีจิตคิดมุ่งร้ายโดยตรงต่อผม นอกเหนือจากนี้ ผมยังดูรายละเอียดอื่นๆเกี่ยวกับความสามารถของมัน
เงื่อนไขในการครอบครองได้มีการระบุไว้ตรงด้านล่าง: มีดังต่อไปนี้ 【1. สาบานอย่างแน่นอน มีความแค้นมากกว่า 10 คนขึ้นไป ซึ่งคนที่คุณเชื่อแล้วไว้ใจ; 2. ได้รับปริมาณความเสียหายทางกายภาพคงที่จากผู้คนทั้งหมดที่เป็นเป้าหมายในการแก้แค้น】
นี่สินะ ที่ทำให้ผมได้ดาบเล่มนี้ตอนกำลังจะหมดลมหายใจ
「เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับ…」
หลังจากทบทวนความสามารถอีกครั้ง ผมเลื่อนรายชื่อดาบแห่งดวงวิญญาณลงมาอีกรอบ
ในนั้น มีส่วนที่ระบุว่า 【？？？？？？？？？？？】แสดงถึงดาบแห่งดวงวิญญาณอันลึกลับ ซึ่งมันยังคงเป็นปริศนา
มันเพิ่มเข้ามาทันทีหลังจากผมแทงดาบใส่เธอ ราชินีปีศาจ หรือที่คนส่วนใหญ่ เรียกกันว่า ‘จอมมาร’
มันไม่มีการเปลี่ยนแปลงการแสดงผลเกิดขึ้น แม้จะเป็นในชีวิตที่สองของผม และมันไม่แสดงอะไรเลยหลังจากที่ผมลองเลือกมันดู
แตกต่างจากดาบแห่งดวงวิญญาณเล่มอื่นๆ มันไม่ได้แสดงค่าประสบการณ์ที่ขาดหายไป หรือค่าประสบการณ์ที่ต้องการและจำเป็นต่อการปลดล๊อค มันไม่แม้แต่จะแสดงเครื่องหมายรูปกุญแจด้วยซ้ำ แต่มันยังคงเป็นสีเทา
「เฮ้อ ยังไงซะ ฉันก็ยังวางใจไม่ได้……」
ด้วยค่าสถานะจริงของผม ผมคงแย่แน่ถ้ามีราชองครักษ์มากกว่า 70 นายมาล้อมตัวผม
ผมควรจะเพิ่มความสามารถของผมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ด้วยการรวบรวมทักษะเพื่อเสริมพลังให้กับตัวผมเอง ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถประมาทได้เลย
「ตามที่ฉันคิดเอาไว้ ฉันควรไปซื้อมันพรุ่งนี้มันน่าจะช่วยได้ตอนฉันออกจากเมือง」
ผมเตรียมทุกอย่างเอาไว้ในหัวสมองของผมเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ผมต้องการก่อนออกไปจากเมืองนี้
หลังจากที่เสร็จสิ้นเรื่องสัพเพเหระ ย้ายมาที่อีเว้นท์หลักของเรา
ผมวางสร้อยคอเอาไว้ตรงกลางโต๊ะและเตรียมขวดมานาระดับต่ำเอาไว้ในมือซ้ายเพื่อที่ผมจะได้ดื่มมันได้ทุกเมื่อ และคว้าไปที่ใบมีด 【ดาบโค้งแปรพลังเวทย์】ซึ่งปลายดาบมีรูปร่างคล้ายกุญแจ
「โว้ย ฉันอยากเห็นมันกับตาตัวเอง มันน่าเสียดาย แต่ไม่มีทางเลือกวะ เฮ้อ เดี๋ยวก่อน ไม่สิ ถ้าฉันถามไอ้เชี่ยแว่นดูล่ะ เขาน่าจะส่งบันทึกอะไรสักอย่างโดยปราศจากการตรวจพบ?」
มันเป็นแค่แผนก่อกวนงั้นๆแหละ อย่างไรก็ตาม ผมอยากเห็นมันด้วยตาคู่นี้ของผม ใบหน้าของไอ้ราชา อีนังราชินี และยัยเจ้าหญิงเวร ดูสิว่าพวกมันจะทำหน้ายังไง ถ้าผมชักนำให้เข้าสู่เส้นทางแห่งการแสดงอันโอเว่อร์ได้ล่ะก็ มันจะสามารถช่วยผมได้เยอะเลย
อนึ่ง ช่วงเวลาที่ผมใช้ไปกับพระราชาและราชินีค่อนข้างสั้น ผมเลยไม่ค่อยแน่ใจว่าจะลงโทษพวกเขายังไงดี ถึงแม้ว่ามันจะอันตราย ผมต้องได้ข้อมูลมาให้ได้
ผมลังเลว่าจะให้ไอ้เชี่ยแว่นช่วยดีมั้ย แต่ภายใต้สถานการณ์พวกนี้ ผมไม่มีตัวเลือกอันอื่นอันใด เพื่อการแก้แค้นของผม ผมคงต้องลดตัวเองลงมาสักหน่อย
「ยังไงซะ…… คุคุคุคุคุคุ…」
ผมหัวเราะในขณะที่ผมกำลังคิดถึงช่วงเวลาที่ผมประสบความสำเร็จในการวางกลอุบาย
ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกเหนื่อยหลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ แต่ลำดับความสำคัญสูงสุดของผมในตอนนี้คือการได้พักผ่อน อีกนัยนึง ก็คือ ผมคงนอนไม่หลับจนกว่าจะจัดการเรื่องพวกนี้
ผมถ่ายโอนมานาเข้าไปใน【ดาบโค้งแปรพลังเวทย์】ผมกำลังคืบหน้าไปกับการทำงานของผม ในขณะที่ฮัมเพลงอย่างมีความสุข
