บทที่ 15 ผู้กล้าขายของ
บทที่ 15 ผู้กล้าขายของ
「เธอรู้มั้ยว่าประตูนั่นรวมเข้ากับบาร์เรียร์พิเศษของฉันน่ะ มันต้านทานได้ทั้งการโจมตีทางเวทย์มนต์และการโจมตีทางกายภาพ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความสามารถในการดูดซับเสียง เธอทำให้ฉันสูญเสียความมั่นใจในความสามารถของฉันเลยนะเนี่ย」
「มันเป็นความผิดของผมเอง มือของผมไม่ว่างเพราะมีพวกสุนัขรับใช้ที่คุณฝึกมาไม่ดี ผมก็เลยไม่มีทางเลือกอื่น จึงต้องเตะไปที่ประตูแทน」
「ฉันต้องขอโทษด้วยสำหรับเรื่องนั้น ฉันเป็นคนบริหารจัดการสลัมแห่งนี้ ฉันชื่อดูเฟ็น กุลล์ เอาล่ะเธอช่วยบอกธุระของเธอมาจะได้ใช้?」
ไอ้เชี่ยแว่นเรียกตัวเองว่าดูเฟ็น กุลล์ ดูท่าเขาคงไม่ได้ขวัญเสียไปกับความวุ่นวายที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อกี้
ถึงแม้ผมจะคาดหวังเอาไว้แล้วว่าเขาคงไม่ไขว้เขวไปกับเหตุการณ์ทั้งหมด ท่าทีที่เค้าทำเป็นเหมือนไม่สนใจ เห็นแล้วหงุดหงิดมาก การขู่เข็ญคงใช้ไม่ได้กับเขา ผมเลยปล่อยหัวของกากอยล์ที่อยู่ในมือและผู้ชายที่ผมลากเข้ามา
「เอาล่ะ ผมอยากทำการแลกเปลี่ยน อ้ะ ก่อนจะเริ่ม ผมจะจ่าย 50 ทอง เพื่อความเป็นส่วนตัว」
ผมเอาสร้อยคอออกมา ผมพูดพลางมองไปยังแววตาที่เปลี่ยนไปของดูเฟ็น
「…… แจ็ค ลืมทุกอย่างที่นายเห็นซะและออกไปจากห้องนี้ทันที」
「ครับ- เอ่ะ?」
ใบหน้าของผู้ชายที่เรียกว่าแจ็ค ซีดทันทีที่มีการตอบสนอง เขายังคงสับสนกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ และยังไม่เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดพวกนั้น
「นายควรจะเข้าใจอันตรายจากการรู้มากเกินไปนะ แจ๊ค นายควรรีบออกไปโดยด่วนเลย ไม่ต้องรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด」
「อ้า!! คะ-ครับ!!」
แจ็ครีบออกไปจากห้อง การกระทำอันรวดเร็วว่องไวทำให้มันดูเหมือนว่าเขาถูกเตะโด่งออมกา ผมไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา เขาตรงไปที่โต๊ะทำงานของดูเฟ็นทันที
「เอาล่ะ เรามาเริ่มการเจรจาต่อรองกันเลยมั้ยครับ? คุณจะให้ผมได้เท่าไหร่สำหรับสร้อยคอเส้นนี้?」
「อนุญาตให้ฉันตรวจสอบมันก่อนได้ไหม?」
「แน่นอนครับ เชิญดูได้ตามที่คุณต้องการเลยครับ」
หลังจากนั้น ผมก็วางสร้อยคอไว้บนโต๊ะทำงานของดูเฟ็น
ดูเฟ็นหยิบมันขึ้นมาอย่างระมัดระวังด้วยวิธีที่ละเอียดอ่อน เขามองไปที่มันจากมุมต่างๆ ตรวจสอบทุกรายละเอียดอย่างถี่ถ้วน
เขามองดูหินเวทย์มนต์ที่ฝังอยู่ในสร้อยคอทีละเม็ดทีละเม็ด ตรวจดูรายละเอียดการจัดวางอย่างระมัดระวัง
「เธอมีเครื่องประดับที่น่าสนใจมากเลยนะ หินเวทย์มนต์ทุกก้อนล้วนผ่านกระบวนการเจียระไนชั้นเลิศ สร้อยคอเส้นนี้ใช้แร่เงินเวทย์มนต์(มิธริล)เป็นตัวเชื่อมองค์ประกอบทั้งหมดสินะ ถูกต้องมั้ย? เหนือสิ่งอื่นใด เวทย์มนต์ที่บรรจุอยู่ในอัญมณีพวกนี้สุดยอดมาก ความสามารถในการฟื้นฟูพลังชีวิตอัตโนมัติ, เพิ่มประสิทธิภาพในการฟื้นฟูเล็กน้อย, สามารถบันทักภาพเสมือนได้, มีความสามารถในการซ่อมแซมขั้นต้น, ฉันให้เธอได้เต็มที่ 30 เหรียญทอง สำหรับไอเท็มที่สุดยอดชิ้นนี้」
「……30 เหรียญทองเองเหรอ?」
ผมจะอธิบายเงินตราที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนของโลกใบนี้ ระบบเหรียญที่คิดค้นและใช้ในอาณาจักรแห่งนี้ มีด้วยกันทั้งหมด 7 ชนิด ดังนี้: เหรียญทองแดง, เหรียญทองแดงใหญ่, เหรียญเงิน, เหรียญเงินใหญ่, เหรียญทอง, เหรียญทองใหญ่, และสุดท้าย, เหรียญทองคำขาว 10 เหรียญ ของหน่วยเงินนั้นๆ มีค่าเท่ากับ 1 เหรียญของหน่วยเงินที่มีค่ามากกว่า
[ตัวอย่าง 10 เหรียญทองแดง = 1 เหรียญทองแดงใหญ่]
แม้ผมจะยังไม่ค่อยมั่นใจในความแตกต่างระหว่างมูลค่าของพวกมัน 1 เหรียญเงิน น่าจะมีมูลค่าราวๆสัก 1,000 เยน ถ้าแปลงเป็นเงินตราของญี่ปุ่น เหรียญทองใหญ่กับเหรียญทองคำขาวไม่ใช่สิ่งที่สามารถพวเห็นได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน ยกเว้นการทำธุรกรรมขนาดใหญ่ที่มักจะเกิดขึ้นระหว่างอาณาจักรหรือธุรกิจใหญ่ๆ
มันเป็นความรู้สามัญทั่วไปว่าการทำธุรกรรมแลกเปลี่ยนกันเป็นการส่วนตัว มักจะใช้เหรียญทองซะเป็นส่วนมาก อะไรที่มันเกินเลยไปกว่านี้ จะถือว่าอยู่นอกขอบเขตการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน
กลับมาที่หัวข้อหลัก ราคาของสร้อยคอเส้นนี้ 30 ทอง ก็ได้ประมาณราวๆ 3 ล้านเยน
ถึงแม้ว่ามันจะบรรจุไปด้วยเวทย์มนต์หลากหลายชนิด แต่สร้อยคอก็ยังเป็นได้แค่เครื่องประดับ และ 30 ทอง ก็ดูจะเป็นราคาที่เหมาะสม อย่างไรก็ตาม ราคานั่นขึ้นอยู่กับคุณภาพของสร้อยคอ
「เฮ้ย คุณอย่ามาเล่นตลกกับผมเลยดีกว่า」
「ชิส์!!!」
ผมจ้องไปที่เขาพร้อมกับปล่อยจิตสังหารอันเกรี้ยวกราดและรุนแรงออกมา แต่ไม่เหมือนกับคราวที่แล้ว ผมบังคับมันให้พุ่งไปที่เขา
「คุณรู้วิธีใช้มัน ใช่มั้ยล่ะ? พักเรื่องนั้นไว้ก่อน ถ้าคุณไม่รู้อะไรล่ะก็ ผมอาจจะสนุกไปกับการฆ่าคุณก็ได้?」
ใช่แล้ว ไม่มีใครในห้องนี้ไม่รู้เกี่ยวกับมัน ความจริงเกี่ยวกับสร้อยคอเส้นนี้ มันไม่ใช่สร้อยคอธรรมดาทั่วไป ข้างล่างหินเวทย์มนต์ได้มีการสลักตราประทับเอาไว้บนสร้อยคอซึ่งนั่นเป็นไอเท็มที่มีความเกี่ยวข้องกับราชวงศ์: ตราประทับที่สลักไว้ ผู้ที่ครอบครองมันจะไม่สามารถใช้ได้ ยกเว้นราชวงศ์เท่านั้น เนื่องจากมีพันธสัญญาอันเก่าแก่ที่มีความสอดคล้องกับมหาจิตวิญญาณ เหตุผลที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ ตราประทับได้มีการแกะสลักโดยองค์ราชาใช้เลือดของเขาเพื่อใช้การแกะสลักวิญญาณลงไปในตัวจี้สร้อยคอ
สร้อยคอเส้นนี้คือเหตุผลที่เขาไล่ลูกน้องของเขาออกไปจากห้อง; เพื่อป้องกันการรับมืออันไม่ระมัดระวังกับสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต มันก็ดูมีเหตุผลที่เขาจะเรียกราคาต่ำๆ เพื่อให้ได้ข้อมูลจากการสังเกตปฏิกิริยาการตอบสนองของผม ซึ่งเขาพยายามจะใช้มันเพื่อทำให้เขาได้เปรียบในการเจรจาต่อรองแลกเปลี่ยน
แต่ไอ้หมอนี่ไม่ได้รู้อะไรเลยเกี่ยวการต่อรองในครั้งนี้ว่ามันมีความหมายกับผมมากขนาดไหน
นี่เป็นแผนทั้งหมดเพื่อการแก้แค้นของผม
เงินทุนไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย ด้วยความสัตย์จริง ผมก็ยังสามารถหาเงินจากมันได้ ต่อให้ผมต้องแยกชิ้นส่วนเพื่อขายมันก็ตาม แต่ผมนำสร้อยคอเส้นนี้มาที่นี่ก็เพราะผมเชื่อว่าเขาจะต้องสนใจมันแน่ๆ ถ้าเป็นเขา เขาสามารถจัดการส่งสร้อยคอเส้นนี้คืนให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของราชวงศ์เพื่อทำกำไรหนักๆจากมัน ในอีกความหมายก็คือ เขาจะเป็นนกพิราบสื่อสารนั่นเอง
ผมบอกเป็นนัยเขาให้เตรียมตัวถ้าเกิดว่าเขาเข้ามาขัดขวางและทำตัวเป็นอุปสรรคสร้างความลำบากให้กับผมแล้วล่ะก็…ผมจึงปล่อยแรงกดดันอันมหาศาลพร้อมกับความกระหายเลือดในทันที ก่อนที่จะยกเลิกมันอย่างรวดเร็ว
ดูเฟ็นประหลาดใจไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะทำตัวตามปกติเหมือนเดิมหลังจากนั้น
「ข้าต้องขออภัยสำหรับความไร้มารยาท ข้าก็แค่ต้องการรู้ว่ามันเป็นของแท้หรือไม่ และข้ามีอำนาจพอที่จะจัดการมัน ดูเหมือนว่าการที่ถลำลึกเพื่อให้ได้ข้อมูลจากเธอมากเกินไป คุณทำให้ฉันต้องจ่ายเยอะมากเลย」
หึหึหึหึ เขาหัวเราะเบาๆ เขาถอดแว่นตาข้างเดียวและเช็ดทำความสะอาดมันด้วยผ้าสีขาว
「มาสรุปราคากันดีกว่า ฉันตั้งราคาที่ 350 เหรียญทอง ฉันให้ 10 เหรียญทอง เพื่อเป็นการมัดจำ อย่างที่คิดนั่นแหละ ฉันไม่สามารถเตรียมเงินจำนวนมากขนาดนั้นได้ทันที สำหรับส่วนที่เหลือ กรุณามาที่นี่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ ส่วนสร้อยคอ ฉันจะส่งมันคืนให้กับเธอ」
「มันไม่เป็นไรงั้นหรือ? ผมอาจจะหนีไปพร้อมกับเงินก็ได้นะ คุณรู้มั้ย?」
「ถ้าเธอเป็นคนอย่างนั้นจริงๆล่ะก็ ถือซะว่าสายตาของฉันไม่กว้างไกลพอ อ่ะ เอานี่ไป」
พูดจบแล้ว ดูเฟ็นหยิบถุงทองจากโต๊ะทำงานของเค้า แล้วยื่นมันส่งมาให้กับผม
「ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็ขอน้อมรับไว้ด้วยความเต็มใจ」
เมื่อผมหยิบสร้อยคอขึ้นมาจากโต๊ะทำงาน ผมเปิดถุงและโยนเหรียญทองหนึ่งเหรียญจากข้างในถุง ไปให้ดูเฟ็น
「นี่ หมายความว่าไง?」
「ไม่มีอะไร ก็แค่ค่าเสียหายในเมื่อผมพังของไปตั้งหลายอย่าง อ่า นี่ด้วย」
ผมฉีกยิ้มเหมือนกำลังเยาะเย้ย
「ด้วยสิ่งนี้ คุณคงไม่อาจตามดูผมได้อีกแล้ว ถูกต้องมั้ย?」
「……… ไหนเธอบอกราคาสำหรับข้อมูลของเธอ 50 เหรียญทองไง?」
「โอ้ ต้องขอโทษด้วย มันไม่มีขายอีกแล้วล่ะ คุณเพิ่งพลาดโอกาสไปและมันจะไม่มีครั้งที่สอง」
หลังจากพูดคุยกันเสร็จแล้ว ผมก็เก็บถุงที่เงินอยู่ 9 เหรียญทอง ใส่เข้าไปในกระเป๋า แล้วก็เดินจากไป
「……คุ… หึหึหึหึหึหึ, ในเมื่อมันไม่ได้เกิดเรื่องแบบนี้บ่อยนัก ฉันไม่เคยเบื่อสลัมพวกนี้เลย」
ดูเฟ็น ผู้ที่อยู่ตามลำพัง เขาเผยรอยยิ้มที่เป็นสุขราวกับว่าเขาสนุกไปกับมัน
ในมือของเขา มีสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายสไลม์กำลังดิ้นยั้วเยี้ยและเลียนแบบคล้ายกับเหรียญทอง ซึ่งสร้างขึ้นมาจากการเล่นแร่แปรธาตุของดูเฟ็น
