บทที่ 62: คันธนูที่น่าหวั่นเกรง
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
====================
บทที่ 62: คันธนูที่น่าหวั่นเกรง
“อะไรกัน?” เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มผู้นี้เกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวยและได้รับการเอาอกเอาใจอยู่เสมอ เมื่อไหร่กันที่เขาต้องมาประสบพบเจอกับความอัปยศเช่นนี้? ตอนนี้เขาโกรธจนกระวนกระวายใจ ไม่มีคำกล่าวใด ๆ ทั้งสิ้น มีเพียงปลายดาบสีเงินที่ส่องแสงสะท้อนกับพระอาทิตย์ชี้ไปที่ใบหน้าของเจ้าอ้วน
เจ้าอ้วนมิได้เกรงกลัวสิ่งใดในตัวมันแม้แต่น้อย อีกทั้งเขายังมีดาบอินทรีย์ทองในมือ ทั้งสองเริ่มสั่งให้ดาบบินต่อสู้กันเอง
ดาบทองและดาบเงินที่เต็มไปด้วยปราณจิตวิญญาณกำลังต่อสู้ช่วงชิงจังหวะกันอยู่ที่ลานของวัดชิงเฟิง ต้นไม้ทุกต้น ดอกไม้ทุกดอก รวมทั้งม้านั่งต่าง ๆ ภายในบริเวณถูกทำลายจนหมดสิ้น เมื่อเห็นเช่นนั้น เจ้าอ้วนซึ่งเป็นผู้นำวัดนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดใจมากขึ้นไปอีก
เขาคิดในใจ ‘เราไม่สามารถต่อสู้กันเช่นนี้ได้ วัดชิงเฟิงของข้าคงจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน!’ เจ้าอ้วนกระโดดขึ้นไปบนดาบบินของเขาเพื่อหลีกหนีความกังวลใจ จากนั้นเขาตะโกนออกมา “เฮ้ เจ้าวานรเผือก หากเจ้ามีความกล้า จงออกมาต่อสู้กับข้าที่ด้านนอก!”
“เจ้าคิดว่าบิดาผู้นี้เกรงกลัวเจ้างั้นหรือ?” ชายหนุ่มประกาศพร้อมเริ่มไล่ล่าทันที ในเวลาเดียวกันเขาตะโกนออกไป “เจ้าก้อนไขมัน จงวิ่งหนีไปถ้าหากเจ้าขี้ขลาด เพราะในวันนี้ข้าจะตัดเอาไขมันของเจ้าทั้งหมดไปต้มกิน!”
“ไอ้สารเลว!” เจ้าอ้วนตะโกนกลับด้วยความโกรธ “วันนี้เป็นวันตายของเจ้า!”
“เหอะ ด้วยความสามารถของเจ้า? เกรงว่าข้าจะได้ส่งเจ้าไปสวรรค์เสียก่อน!” ชายหนุ่มตะโกนกลับมา ในขณะนั้นเขาไล่ล่าเจ้าอ้วนอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าดาบบินของเขาไม่ได้เร็วกว่าเจ้าอ้วน เขาไม่อาจตามเจ้าอ้วนได้ใกล้กว่านี้ เมื่อคิดเช่นนั้น เขาหยิบธนูขนาดใหญ่ออกมาอย่างหมดหนทาง
ธนูอันนี้มีขนาดใหญ่ มันกว้างสี่ฟุตและสีดำสนิท มีจารึกต่าง ๆ อยู่บนตัวของมัน มองดูคล้ายกับมีรังสีฆ่าฟันออกมาตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่ามันเป็นอุปกรณ์วิเศษที่สร้างขึ้นมาจากวัสดุพิเศษ
หลังจากที่เขาดึงคานของธนูออก เขาเคาะไปที่ธนูเบา ๆ และฉีดปราณจิตวิญญาณพิเศษเข้าไปด้านใน ธนูเปิดออกโดยอัตโนมัติและเริ่มทำงานทันที ในเวลาเดียวกันมีคันเกาทัณฑ์สีดำโผล่ออกมาวางตั้งตรงพร้อมจะยิงอยู่บนเชือกของคันธนู
กระบวนการทั้งหมดถูกทำโดยอัตโนมัติ แค่เพียงพริบตาเดียว ชายหนุ่มพร้อมจะยิงมันออกไปแล้ว เขาจัดการจิตวิญญาณในการพิจารณาเจ้าอ้วนจากด้านหลัง จากนั้นเขาจึงเริ่มใช้งานธนู ชั่วครู่เดียวเส้นสีดำแนวยาวได้บินตัดผ่านช่องอากาศพุ่งไปยังด้านหลังของเจ้าอ้วนด้วยความเร็วสายฟ้า
เมื่อชายหนุ่มได้ยิงธนูออกไป เจ้าอ้วนรู้สึกตัวได้ทันทีว่าความตายกำลังคืบคลาน เขาหันกลับมาพร้อมกับเห็นว่าเจ้าเด็กนั่นยิงธนูออกมา
ลำแสงสีดำที่พุ่งมานั้นรวดเร็วเกินไป แม้ว่าเจ้าอ้วนจะสามารถมองเห็นได้ แต่เขาไม่มีเวลาที่จะหลบมัน สวรรค์โปรด! เจ้าอ้วนไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเข้าไปในมิติแล้วหยิบระฆังเหล็กดำออกมา
สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับมิติลึกลับคือมันไม่จำกัดเวลา เพียงแค่คิดเท่านั้น ระฆังเหล็กดำก็ปรากฏออกมาที่ด้านหลังของเจ้าอ้วนทันที
ชายหนุ่มผู้นั้นมองเห็นว่าเกาทัณฑ์สีดำมันควรจะปะทะเข้ากับเจ้าก้อนไขมัน แต่ทว่ามันถูกป้องกันได้โดยระฆังเหล็กดำขนาดใหญ่
แม้ว่าเจ้าอ้วนจะสามารถหยุดเกาทัณฑ์ไว้ได้ แต่ธนูนั้นแข็งแกร่งเกินไป เมื่อเกาทัณฑ์กระทบเข้ากับระฆัง เกิดเสียงดังกังวานพร้อมกับประกายไฟแล่บขึ้นมา
สำหรับเจ้าอ้วนแล้ว เขารู้สึกกับว่ามิติลึกลับของเขาชนเข้ากับภูเขา เพราะว่าเจ้าอ้วนกับมิติลึกลับนั้นได้เชื่อมจิตวิญญาณเข้าด้วยกัน ผลกระทบขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นส่งผลต่อความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขา แม้ว่าจะมีระฆังเหล็กดำที่แข็งแกร่งอยู่แล้วก็ตาม มันทำให้เขาตกใจจนดวงตามืดบอดไปชั่วขณะพร้อมกับร้องครวญครางออกมา หากไม่ใช่ว่าจิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปแล้วล่ะก็ เขาคงต้องกระอักเอาเลือดออกมาสักก้อนใหญ่
เจ้าอ้วนไม่เคยคาดคิดว่าการที่ระฆังถูกปะทะอย่างรุนแรงจะเกิดขึ้นภายในเร็ววันเช่นนี้ เขาคิดภายในใจกับตนเอง ‘อุปกรณ์วิเศษของมันคืออะไรกัน? ทำไมมันแข็งแกร่งเช่นนี้? ถ้าหากมันยิงเกาทัณฑ์ออกมาหลายสิบอันพร้อมกัน มันคงจะพุ่งชนข้าจนตายตกไปกระมัง?’
ในขณะที่เขากำลังประหลาดใจอยู่นั้น สิ่งที่เขาไม่รู้คือชายหนุ่มที่อยู่ฝากตรงข้ามกับเขาตกใจจนดวงตาแทบจะหลุดออกมา ธนูยักษ์อันนี้ถูกเปิดใช้งานโดยหินจิตวิญญาณระดับกลาง ความสามารถของมันเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนระดับปฐมภูมิ แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนขั้นสิบที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์วิเศษยังไม่สามารถป้องกันการโจมตีของมันได้ และตายตกไปทันทีในการยิงเพียงครั้งเดียว
แต่ในขณะนี้ เจ้าก้อนไขมันอยู่ในระดับเซียนเทียนขั้นห้าเท่านั้น และใช้ระฆังขนาดใหญ่ที่สร้างจากวัสดุเกรดต่ำที่สุด กลับขัดขวางการโจมตีของธนูอันนี้ได้ ชายหนุ่มตรวจสอบระฆังเหล็กดำของเจ้าอ้วนอย่างระมัดระวัง และเขาก็พบว่ามันทำจากเหล็กดำจริงๆ แม้ว่าจะสามารถปัดการโจมตีของเกาทัณฑ์ได้ แต่ทว่ากลับปรากฏหลุมขนาดใหญ่ แต่อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงปกป้องเจ้าอ้วนได้ และไม่สามารถเจาะผ่านตัวระฆังได้
ชายหนุ่มเข้าใจทันทีว่าความหนาตรงนั้นที่ปิดกั้นการโจมตีของเขาไว้ได้ แต่แล้วเขาก็นึกถึงปัญหาอีกอย่างคือการยิงเกาทัณฑ์ออกไปแต่ละครั้งสามารถเจาะเหล็กดำได้สองถึงสามฟุต ซึ่งหมายความว่าระฆังนี้มีความหนาประมาณสามฟุต บวกกับความสูงของมัน จะต้องใช้เหล็กดำมากมายเท่าไหร่? เช่นนั้นหมายความว่ามันใช้เหล็กดำขนาดพันกว่าจินมิใช่หรือ?
ชายหนุ่มมองเห็นความมั่งคั่งของเจ้าอ้วนทันที ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เหล็กดำที่เจ้าอ้วนมีถูกนำมาใช้สำหรับเคลือบระฆังทองแดงเอาไว้ เขามีมันในครอบครองเทียบเท่ากับภูเขาความสูงหนึ่งพันฟุต! ในตอนนี้ชายหนุ่มยิงเกาทัณฑ์ออกไปเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แม้ว่าเขาจะยิงอีกหลายสิบดอก มันก็ไม่สามารถทะลุผ่านเหล็กสีดำได้
นอกจากนี้แม้ว่าเหล็กสีดำจะถูกเจาะ ยังคงมีทองแดงที่อยู่ด้านในซึ่งเป็นความลับของความแข็งแกร่งนี้ เจ้าอ้วนคาดว่ามันจะไม่แตกหักแม้ว่าจะพบเจอความพยายามของผู้เชี่ยวชาญระดับจินตัน!
ในขณะนี้ชายหนุ่มได้บอบช้ำจากการโจมตีระฆังเหล็กดำ แต่ทว่าเจ้าอ้วนนั้นกลับสู่อาการปกติแล้ว ในขณะนั้นเองความโกรธที่ไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป รังสีฆ่าฟันพวยพุ่งออกมาจากตัวของเขา เดิมทีเขาไม่ต้องการที่จะโหดร้ายเช่นเดิม หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่คิดจะฆ่ามันด้วยเหตุผลเพียงแค่นี้
แต่ตอนนี้หลายสิ่งอย่างแตกต่างออกไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจจะทำมัน แต่อีกฝ่ายได้กระทำ! ถ้าหากไม่ใช่เจ้าอ้วนมีการตอบสนองที่รวดเร็ว เขาต้องตายในที่เกิดเหตุทันที! ถ้าหากว่ามันต้องการชีวิตของเขา คงไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงความเมตตาใดๆอีกแล้ว!
ในขณะนี้เจ้าอ้วนเกรงว่ามันจะยิงเกาทัณฑ์ออกมาอีก ซึ่งเขาไม่รู้ว่าหากเป็นเช่นนั้น จะสามารถป้องกันไว้ได้นานแค่ไหน! เพื่อการดำรงชีวิตต่อไป เจ้าอ้วนตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาจะต้องสังหารมัน!
เมื่อตัดสินใจเช่นนั้น เจ้าอ้วนทุ่มเทความโกรธของตนเองทั้งหมดลงไปในการกระทำต่อไปนี้ ปราศจากคำพูดใดๆ เขาหันกลับมาพร้อมกับโยนลูกบอลเล็กๆประกายแสงสีทองออกไป…
