ตอนที่112

“คือว่าสาเหตุที่พวกเราได้มาที่นี่พวกคุณน่าจะรู้แล้วนะครับว่ามันคืออะไร แต่ผมจะอธิบายให้ฟังว่าทำไมผมถึงโมโหแล้วก็โกรธถึงขนาดนี้ ตอนแรกพวกผมก็ดูสัตว์นาๆชนิดในสวนสัตว์แบบธรรมดาๆนั่นแหละครับ แต่ว่ามันก็มีเหตุที่ทำให้เกิดขึ้น ในตอนนั้นแฟนของผมเธอคนนี้เขาเดินไปดูจระเข้ แต่มันกลับกระโดดขึ้นมาเกือบจะลากแฟนของผมลงไปกินแล้วนะครับ อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วถ้าผมไม่ดึงเธอออกมามีหวังโดนลากไปกินในน้ำแน่เลย ผมอยากจะให้พวกคุณดูแลโซนนั้นหน่อยเพราะว่ากำแพงที่กลั้นเอาไว้มันเตี้ยขนาดไหน ปรับปรุงตรงนี้ด้วยนะครับถ้าคนอื่นที่ไม่ใช่ผมโดนมันจะแย่กว่านี้แน่นอนครับผม”

นี่คือคำอธิบายทั้งหมดที่พี่เบสได้อธิบาย และมันคือความจริงทั้งหมดว่าทำไมพี่เบสถึงโมโหหรือโกรธอะไรขนาดนั้น แต่เดี๋ยวนะพี่เบสว่าแฟนอย่างนั้นหรอฉันคิดไปเองหรือเปล่านะแต่ว่าฉันได้ยินคำว่าแฟนจริงนะฉันคิดว่าฉันไม่ได้คิดไปเอง

“ถ้าเป็นดั่งว่าผมจะรับคำและยอมรับทั้งหมด ผมจะทำแน่นอนครับผมขอโทษด้วยนะครับผม ผมจะแก้ไขปัญหาทั้งหมดให้เรียบร้อยแน่นอนครับ ยังไงพวกเราก็ขอโทษด้วยจริงๆครับขอโทษด้วยจริงๆที่ทำให้แฟนของคุณเกือบจะโดนสัตว์ในสวนสัตว์ของเราทำร้ายเอา แล้วนี่ก็คือสิ่งที่จะแทนคำขอโทษขากพวกเรานะครับเชิญรับไปด้วยครับผม”

สิ่งที่ฉันเห็นข้างหน้าของฉันที่เขายื่นมาให้พวกเราก็คือตั๋วสวนสัตว์แล้วก็เงินชดเชยเกือบแสนเลยทีเดียว มันค่อนข้างเยอะเหมือนกันนะไม่ใช่น้อยๆเลย

“นี่เป็นตั๋วสวนสัตว์ชมฟรีตลอดชีวิตเลยครับเข้ามาดูได้เสมอ ส่วนนี่เป็นเงินทดแทนที่เกือบทำให้แฟนของคุณต้องเกือบโดนจระเข้ทำร้ายเอา”

ฉันมองไปที่พี่เบสพี่เบสมองมาที่ฉันก่อนจะมองกลับไปที่ผู้บริหาร พี่เบสหยิบแต่ตั๋วมาก่อนจะชูขึ้นมาให้เขามอง

“ผมขอแค่ตั๋วดูฟรีตลอดชีวิตพอครับส่วนเช็คของคุณผมไม่เอา เงินมีท่วมหัวของผมพอแล้วผมไม่อยากเอาเงินอีก แต่ว่าแฟนของผมจะเอาหรือเปล่าอันนี้ก็อยู่ที่เธอแล้วล่ะครับ”

ฉันมองไปที่เงินถามว่าอยากได้ไหมมันก็อยากได้เอาไปซื้อขนมได้เกือบหลายเดือนเลยนะ แต่ว่าพอมองถึงเรื่องเงินแล้วเงินเดือนฉันก็ได้เยอะประมาณเท่านี้ไม่จำเป็นต้องเอาเงินจากเขาหรอกนะ

“ไม่เป็นอะไรค่ะฉันไม่เอาหรอกนะคะ ขอแค่กินข้าวฟรีที่สวนสัตว์ตลอดชีวิตก็พอแล้วล่ะค่ะ”

มันน่าจริงๆเลยน่าไปกินทุกวันเพราะที่นั่นของอร่อยมาก ฮ่า ฮ่า