ตอนที่111

ฉันได้ยินคำว่าท่านทั้งหลายแสดงว่าจะต้องมีแต่คนสูงๆ ใหญ่ๆ กำลังเดินมาที่นี่อย่างแน่นอน

“ฉันว่าเรากลับกันเถอะฉันไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้วอะฉันไม่สบายใจเลย”

ฉันหันไปหาพี่เบสก่อนที่พี่เบสจะทำหน้าขมวดคิ้วนิดๆ

“ไม่เป็นอะไรหรอกหน่ามีฉันอยู่ทั้งคนเชื่อใจฉันสิ”

ไอ้เรื่องเชื่อใจมันเชื่อใจอยู่แล้วล่ะทำไมฉันจะไม่เชื่อใจพี่เบสล่ะ แต่ว่าฉันก็คิดในใจสองจิตสองใจว่าฉันควรจะไปหรือไม่ไปดี ถ้าไปมันก็จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าไม่ไปฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆเลยล่ะ แต่เราก็ต้องเลือกว่าเราจะไปหรือไม่ไปดีเอายังไงดีฉันจะทำยังไงดี //เอี๊ยด//

“สวัสดีครับพวกคุณทั้งสอง”

ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วก็พบกับผู้ใหญ่หลายๆคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง หาที่ๆว่างแล้วก็นั่งลงไปก่อนจะพากันหันมาสวัสดีพวกเรา

“สวัสดีเช่นกันครับทุกท่าน”

พี่เบสพูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ทุกๆคนที่เข้ามาส่วนฉันก็ยิ้มให้แล้วก็ทักทายกลับเช่นกัน ตอนนี้ทุกๆคนนั่งครบทั้งเรียงล้อมโต๊ะประชุมของที่นี่

“ขอโทษด้วยนะครับที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นยังไงก็ต้องขอโทษจริงๆเป็นอย่างยิ่งเลยครับ จริงๆแล้วผมก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย ยังไงผมก็ขอแนะนำตัวให้คุณทั้งสองได้รู้จักก็แล้วกันนะครับ ผมมีชื่อว่า อสิทธิราช สีลม เป็นผู้บริหารของบริษัทสวนสัตว์ขนาดใหญ่ที่นี่ครับผม ยังไงก็ขอทราบสาเหตุอีกครั้งหนึ่งว่ามันเกิดอะไรขึ้นได้ไหมครับผม”

อสิทธิราช สีลม เป็นผู้บริหารของที่นี่เป็นเจ้าของๆที่นี่ด้วยเช่นกัน ฉันได้ยินชื่อนี้มาอยู่มากมายในหมู่ของคนรักสัตว์นะเขาเป็นคนที่ดีและต้องการที่จะแก้ปัญหาของที่นี่เลยล่ะ แต่ติดอย่างเดียวที่ว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมทำเสียทีนั่นก็คือ..

“อะไรกันทำไมคุณถึงดูแลสถานที่สวนสัตว์ของคุณไม่ดีเลยล่ะครับ เกือบทำให้ลูกค้าของเราตายเลยนะครับถือว่าไม่ดีมากเลย”

คนนี้แหละข่าวลือวงในบอกว่าคนที่ใส่แว่นที่พูดอยู่ชื่อว่า คุณ อดิเรก สันดิลม คนนี้ได้ยินข่าวมาเยอะแล้วสำหรับเขา เขาคิดจะขึ้นเป็นผู้บริหารแทนคุณอสิทธิราช แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านะ แต่คำพูดของเขาก็ชวนให้ฉันคิดอยู่เหมือนกันนะ

“ขอฉันคุยกับพวกเขาสองคนหน่อยได้ไหม เงียบๆหน่อยสิ”

เอาแล้วเหมือนจะทะเลาะกันแล้วฉันรู้สึกแหม่งๆกับคุณอดิเรกแล้วสิ