ตอนที่107

“ใจเย็นๆก่อนครับคุณลูกค้ายังไงผมก็ขอร้องให้ใจเย็นๆก่อนนะครับ มีอะไรช่วยเล่าให้ผมฟังก่อนได้ไหมครับผมจะได้ทราบเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้น”

พนักงานคนนี้เป็นคนใจเย็นมากไม่ใจร้อนไม่ร้อนรนแต่กระตือลือล้นที่จะช่วยลูกค้าแล้วก็พนักงานด้วยกันเอง พอเห็นแบบนี้ฉันก็อยากจะให้พี่เบสเบาอารมณ์ของตัวเองก่อนจะดีกว่านะ

“นายใจเย็นก่อนสงสารเขายังไงก็เล่าไปให้เขาฟังก่อนเถอะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ฉันจับไหล่ของพี่เบสเบาๆแล้วมองไปที่หน้าพี่เขา พี่เขามองมาที่ฉันก่อนจะพยักหน้าให้ฉันแล้วก็ทำหน้าเซ็ง

“โอเคก็ได้ครับเดี๋ยวผมจะเล่าให้คุณฟังก่อนก็ได้ครับ แต่ยังไงผมก็ต้องเจอพนักงานโซน หรือหัวหน้าสวนสัตว์ให้ได้นะครับ ไม่เช่นนั้นผมไม่ยอมจริงๆด้วย”

ฉันยิ้มออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น ส่วนพนักงานคนนั้นก็ดูจะกังวลนิดหน่อยแต่พอเห็นว่าพี่เบสเบาลงแล้วเขาก็รู้สึกดีขึ้นมา สีหน้าของเขาดูเปลี่ยนไปนิดหน่อยหลังจากได้ยินคำนั้น คงจะสบายใจขึ้นมาเปาะหนึ่งเลยสิ

“เชิญลูกค้าทั้งสองครั้งมานั่งข้างในก่อนก็แล้วกันนะครับ ลูกค้าได้ไม่เจ็บขาที่ยืนคุยแล้วก็ไม่เมื่อยด้วยครับผม”

ฉันแล้วก็พี่เบสเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ข้างใน ซึ่งข้างในค่อนข้างเย็นมากพนักงานขายตั๋วที่ว่าคืออยู่ในห้องนี้หรอ แต่จริงๆฉันก็เห็นที่ขายตั๋วเองแล้วนี่นา สงสัยกำลังสร้างอยู่ล่ะมั้ง

“ผมจะเล่าให้คุณฟังนะครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นพวกผมทั้งสองคนกำลังเดินดูสัตว์ไปเรื่อยแล้วไปพบกับจระเข้เข้า เราก็เลยหยุดรอดูมันก่อนที่มันเกือบจะงับคอของผู้หญิงคนนี้...แฟนผมน่ะครับ ผมเกือบดึงเธอกลับมาไม่ทัน เอาง่ายๆปัญหามันก็คือกำแพงที่กลั้นเอาไว้มันไม่พอที่จะรับจระเข้ให้กระโดดถึงได้น่ะครับ คุณจะแก้ไขปัญหาแบบนี้ยังไงดีล่ะครับ”

โคตรน่ากลัวเลยแต่ว่า...เรียกใครว่าแฟนนะ