ตอนที่ 129 ประชดกันทำไม
ฉันแล้วก็เลย์พากันคลำหาทางออกจนเจอ แล้วพวกเราก็เปิดประตูออกมาก่อนจะพบว่าทุกคนยังรอพวกเราอยู่ข้างหน้าห้องนี้ พวกเขาวิ่งเข้ามาหาพวกเราด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอย่างไรบ้างครับท่านหญิงกับนายท่านเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า ถ้าเจ็บตรงไหนบอกผมนะครับผมจะปฐมพยาบาลให้อย่างเร่งด่วนเลยครับ”
มาคาโอรีบมาจับตรงนู้นตรงนี้ดูว่าเรามีบาดแผลหรือเปล่า แต่จริงๆเราไม่มีบาดแผลหรืออะไรเลย
“พอแล้วๆพวกเราไม่เป็นอะไรหรอกเข้าไปสลายๆไม่มีแผลหรือลอยขีดข่วนเลยแม้แต่น้อย”
ฉันพูดออกไปเพื่อให้มาคาโอสบายใจ แต่ดูเหมือนว่าดาโล่ก็มองเข้าไปในห้องกลัวว่าจะมีตัวอะไรออกมา
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะแล้วพวกเราจะไปที่ไหนกันต่อหรือคะ”
โซอิพูดขึ้น...พอฉันคิดฉันก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าพวกเราจะไปที่ไหนกันดี
“เสร็จกันแล้วหรองั้นตามฉันมาแล้วก็เล่าให้ฉันฟังด้วยว่ามันเกิดอะไรขึ้นข้างใน อย่าคิดโกหกฉันด้วยล่ะเพราะฉันรู้ว่าโกหกฉันหรือว่าพูดเรื่องจริง”
จ้าพูดเรื่องจริงจ้าไม่โกหกหรอกนะคะคุณพ่อของเลย์ พวกเราเดินตามคุณพ่อไปแล้วก็เข้าไปในห้องของคุณพ่อ น่าจะเป็นห้องรับแขก...ที่ค่อนข้างน่ากลัว แต่มันก็ชินสำหรับฉันแล้วล่ะเพราะฉันเจออะไรที่น่ากลัวมาเยอะมากแล้วตั้งแต่เจอกับเลย์
“นั่งลงทั้งหมดนี่แหละฉันมีเก้าอี้ให้ครบทุกคน ไหนเล่ามาซิมันเกิดอะไรขึ้นมั้งพอพวกแกเข้าไปที่นั่น”
ทุกคนเงียบเพื่อรอฟังฉันแล้วก็เลย์เล่าเกี่ยวกับเรื่องที่เข้าไปให้ฟัง
“ผมจะเป็นคนเล่าให้พ่อฟังเองก็แล้วกันนะครับ จะเริ่มเล่าตั้งแต่ตอนแรกยันตอนที่ผมออกมาจากห้องเลยก็แล้วกัน”
อย่าไปประชดพ่อแบบนั้นสิเลย์ ฉันสะกิดเลย์เบาๆเลย์หันมาแล้วก็หันกลับไป
“คือว่าพอพวกเราเข้าไปในห้องมันมืดมาก จากนั้นพวกเราก็ไม่ชนกับผนังซึ่งตอนแรกผมไม่รู้ว่ามันคือกำแพง มีแสงอะไรบางอย่างวิบวับออกมาเป็นหลายๆสี จากนั้นไฟก็ติดแล้วก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งข้างในนั้น เธอเชิญให้พวกเรานั่งลงจากนั้นเธอก็ให้พวกเราพูดอะไรบางอย่างตามเธอ ก่อนที่จะขอเลือดจากพวกเรา แล้วเริ่มทำอะไรบางอย่างเมื่อพวกเราหยดเลือดใส่ลงไปในถ้วย มีเรื่องราวต่างๆมากมายในอนาคตที่จะเกิดขึ้น เธอบอกว่าพวกเราคือคู่แท้หรือรักแท้ของกันและกัน แต่จะมีอะไรบางอย่างที่จะทำให้รักของเราสั่นคลอนได้ให้ระวัง เรื่องราวก็จบเท่านี้แล้วพวกเราก็ออกมาเพราะเธอได้หายไป”
เล่าเสียละเอียดเชียวนะเลย์ ฉันยิ้มให้พ่อของเลย์เพราะเขามองมาทางฉัน แต่เขาอาจจะไม่พอใจเท่าไหร่ดูจากสีหน้า แล้วเขาจะทำยังไงกับพวกเราต่อกันนะ
