IA:เล่มที่ 1 บทที่ 13: ภารกิจสุดท้าย

IA:เล่มที่ 1 บทที่ 13: ภารกิจสุดท้าย

ชินยี่ ตื่นขึ้นมาตอนเช้ารู้สึกสดชื่น

MP ได้รับการฟื้นคืนอย่างเต็มที่

การต่อสู้ในครั้งนี้ทำให้เขาได้เรียนรู้ถึงผลกระทบอันยิ่งใหญ่ของความอ่อนเพลียของมานา ดูเหมือนว่าในครั้งต่อไปที่เขาใช้ทักษะของเขาเขาจะต้องระมัดระวังไม่ให้ MP หมด

ขณะที่ ชินยี่ กำลังคิดถึงการค้นพบของเขาเองประตูก็เปิดขึ้น

แอนนาโกรธเข้ามายกกำปั้นและชกต่อย "คนสารเลว! ทำไมคุณไม่บอกฉันว่าเขาเป็นพี่ชายของฉันเร็วกว่านี้! ฉันเกือบจะฆ่าเขา! "

แอนนาเห็นได้ชัดว่าโกรธเพราะ ชินยี่ การทุบตีของเธอเป็นเรื่องรุนแรงและเธอได้โจมตีร่างของ ชินยี่ อย่างต่อเนื่องและได้รับความเสียหาย 1  ในแต่ละครั้ง ชินยี่ คว้ามือของ แอนนา  "คุณฟังคำอธิบายของผม ... "

แต่แอนนาในขณะนั้นไม่ยอมฟังเขาพูด เธอยังคงต่อยและเตะ ตั้งแต่วัยเด็กเธอกับพี่ชายของเธอ เวลกัน รักกันมาก เมื่อสองเดือนก่อน เวลกัน ถูกผลักลงหน้าผาโดยพวกมนุษย์หมาป่าเธอคิดว่าพี่ชายของเธอเสียชีวิตแล้ว เธอคงไม่เคยคิดว่าเขาจะกลับมาเป็นมนุษย์หมาป่า

ชินยี่ รู้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอ แต่ยังคงต่อสู้กับเขาอย่างสิ้นหวัง และก็ไม่ได้บอกเธอ เธอจะไม่โกรธได้อย่างไร?

ชินยี่ ไม่สามารถมองเห็นการเปิดตัวของการโจมตีของ แอนนา ได้ดังนั้นเขาจึงคว้าเธอไว้บนไหล่และจูบริมฝีปากอย่างไร้ความปราณี (Tl: เอาแล้วๆ)

จูบปิดกั้นคำพูดของแอนนาเธอดูตกใจที่ ชินยี่จูบ  ตอนแรกเธอยังมีความรู้สึกต่อต้าน แต่ค่อยๆหลังจากที่สับสนกับการจูบร่างกายของเธอก็อ่อนล้า

เมื่อเห็นเธอค่อยๆสงบลง ชินยี่ ถอนหายใจ เขาทิ้งริมฝีปากสีแดงสดใสของแอนนาไว้ "จำได้ไหมว่าเราเดิมพันอะไรเมื่อเราฆ่าผู้นำก๊อบบลิน? ผมต้องการให้คุณสัญญากับผมสิ่งหนึ่ง "

"อะไรล่ะ?" แอนนามองไปที่ ชินยี่

"คือเรื่องนี้" ชินยี่ ตอบว่า "ผมขอโทษผมไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับพี่ชายของคุณก่อนหน้านี้เพราะผมไม่ทราบวิธีที่จะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในความเป็นจริงส่วนใหญ่เป็นเพราะผมไม่แน่ใจว่าพี่ชายของคุณได้กลายเป็นมนุษย์หมาป่าหรือไม่ ... ผมต้องการเวลาในการสังเกตและวิเคราะห์ "

"ฉันไม่เข้าใจ"

ชินยี่ ยิ้มอย่างอ่อนโยน

แอนนาแน่นอนจะไม่เข้าใจ

ตั้งแต่เริ่มแรก ชินยี่ ได้ค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องราวของ แวน เฮลซิง และวิเคราะห์พฤติกรรมของ เมืองกระหายเลือด

เขาเคยเห็นภาพยนตร์ แวน เฮลซิง มาก่อน

แต่เนื้อหาของภาพยนตร์และสิ่งที่เขามีประสบการณ์ในโลกนี้มีสองสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ชินยี่ เข้าร่วมและนั่นทำให้เรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เริ่มต้นเข้าสู่ทิศทางที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ในฐานะที่ หน้าบาก กล่าวว่า 'เมืองกระหายเลือดได้สร้างฉากหลังของภาพยนตร์ขึ้นมาใหม่สำหรับนักผจญภัยทุกคนในการใช้งานเพื่อบรรลุภารกิจทั่วโลก'

ในโลกนี้การผจญภัยเป็นสาระสำคัญ เรื่องราวเป็นเพียงรอง

ด้วยเหตุนี้เอง ชินยี่ จึงได้พบกับ มนุษย์หมาป่าสีเงิน และ ผู้นำก๊อบลิน ซึ่งไม่มีอยู่ในเรื่องเดิม ทุกคนที่ตายยังมีทักษะพิเศษในขณะที่อยู่ในพล็อตเดิมพวกเขาไม่ได้มี

โลกของภารกิจและเรื่องราวดั้งเดิมมีความแตกต่างกันมากเกินไป

แต่สำหรับ ชินยี่ นั่นเป็นเพราะความแตกต่างหลายอย่างที่เขากำลังมองหาความคล้ายคลึงกันอย่างจงใจ

หลังจากค้นพบจุดนี้แล้วเขาจะสามารถหาโอกาสที่จะเอาชนะ เคาส์แดร็กคิวล่า ได้

ดังนั้น ชินยี่ กำลังมองหาโอกาสที่จะพบพวกเขา

เขาพบว่าแม้ว่าทิศทางของแผนจะแตกต่างกันและบางเรื่องอาจมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยธีมเรื่องและองค์ประกอบที่สำคัญบางอย่างที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้จะไม่เปลี่ยนแปลงไป นี่เป็นเหมือนประวัติศาสตร์ ไม่ว่ามันจะเปลี่ยนไปก็ตามไม่ว่าจะมีการสร้างตัวละครแบบไหนมันก็ไม่สามารถเปลี่ยนก้าวของการพัฒนาสังคมได้

ในเรื่องของ แวน เฮลซิง เรื่องนี้ก็เป็นความจริงเช่นกัน

ไม่ว่า ชินยี่ จะเข้ามามีส่วนร่วมหรือเรื่องการเปลี่ยนแปลงตัวละครปรากฏว่าองค์ประกอบหลักบางอย่างก็ไม่เปลี่ยนไป

 

***

เช่น เคาส์ แดร็กคิวล่า และเจ้าสาวทั้งสามของเขาและเช่นการดำรงอยู่ของ แฟรงเก็นสไตน์ ตัวอย่างเช่นแวนเฮลซิงเพิ่งเข้ามาในเมือง แต่แวมไพร์เจ้าสาวก็เปิดตัวการโจมตีทันทีและในตอนเย็นแอนนาก็จะเจอพี่ชายของเธอ

ธีมทั้งหมดไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงเฉพาะรายละเอียดเท่านั้นที่มีการเปลี่ยนแปลง

เหตุผลที่พบว่าความคล้ายคลึงกันดังกล่าว  ทำให้ ชินยี่ สามารถคาดการณ์ส่วนถัดไปของพล็อตซึ่งจะบอกได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะไรและยังคงมีอยู่

ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ถึงข้อสรุปที่สำคัญบางอย่าง

ข้อสรุปเหล่านี้ทำให้แผนการล่าที่เขาใช้กับ เคาส์แดร็กคิวล่า กลายเป็นผลสำเร็จ

ในแผนนี้พี่ชายของแอนนามนุษย์หมาป่า เวลกัน เป็นส่วนสำคัญ - ในพล็อตดั้งเดิมแวมไพร์ เคาส์แดร็กคิวล่า ถูกฆ่าโดยมนุษย์หมาป่า แวนเฮลซิง เนื่องจากมนุษย์หมาป่าเป็นคนเดียวที่สามารถฆ่า เคาส์แดร็กคิวล่า ได้

แม้ว่าสถานการณ์ในโลกของภารกิจมีการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ แต่ ชินยี่ ก็สามารถระบุได้ว่าแม้ว่ามนุษย์หมาป่าจะไม่มีผลกระทบต่อ เคาส์แดร็กคิวล่า แต่ก็ต้องมีผลต่อการต่อต้านแวมไพร์ที่มีประสิทธิภาพ ซึ่งเป็นหนึ่งในข้อเท็จจริงที่สำคัญหลายอย่างที่เขาเชื่อว่าจะไม่เปลี่ยนไป

ข้อสรุปนี้จะเป็นอีกหนึ่งกุญแจสำคัญ ในชัยชนะเหนือ เคาส์แดร็กคิวล่า

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถพูดสิ่งเหล่านี้กับแอนนาได้

เขาสามารถยิ้มให้กับแอนนาได้อย่างรวดเร็ว "ก่อนที่พี่ชายของคุณจะปรากฏตัวเมื่อคืนนี้ผมไม่สามารถระบุบางสิ่งได้ แต่หลังจากที่เขาปรากฏตัวผมก็มาถึงข้อสรุปแล้ว เหตุผลที่ผมโจมตีเขาไม่ได้เพราะผมต้องการที่จะฆ่าเขา แต่เพราะถ้าผมไม่ทำผมจะไม่สามารถจับเขาได้ แอนนา, ผมต้องการให้คุณเข้าใจว่าทำไมผมทำในสิ่งนี้ เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะไม่ฆ่าเขาและไม่ถูกเขาฆ่าเช่นกัน "

แอนนา จ้องที่ ชินยี่

เธอไม่ลืมว่าเมื่อคืนนี้มนุษย์หมาป่าโจมตี ชินยี่ ด้วยท่าทางเลวร้าย

จริง ดังนั้นเธอจึงตำหนิเขาได้อย่างไร?

เขาเป็นผู้ช่วยเธอให้รอดพ้นจากอันตรายและช่วยพี่ชายของเธอ

เธอรู้สึกเสียใจที่ได้กระทำตัวเองอย่างหุนหันพลันแล่น ขณะที่รู้สึกอึดอัดใจเธอพูดว่า "ฉันขอโทษฉันก็มีความโกรธที่ไม่สามารถอธิบายได้หลังจากที่รู้ว่าคุณทำร้ายพี่ชายของฉัน ... "

 

ชินยี่ กอดแอนนาอย่างอ่อนโยนว่า "ผมเข้าใจ ถ้าบางคนอื่นทำให้คนที่ผมรักบาดเจ็บรักผมจะไม่โกรธแค่ผมจะรีบฉีกมันเป็นชิ้นๆ แต่ถ้าหนึ่งในคนที่รักของผมได้รับบาดเจ็บอีก นอกเหนือจากการโกรธและตำหนิพวกเขาเราไม่สามารถทำอะไร เพราะเราไม่สามารถทำร้ายคนที่รักเพียงเพื่อที่จะระบายความโกรธ ดังนั้นบางครั้งเราสามารถทำได้แค่เพียงบ่นเสียงดังเท่านั้น " (TL: ชอบดำน้ำเป็นประจำ)

 

ได้ยินว่าเธอเป็นหนึ่งในคนที่เขารักแอนนาหัวเราะ

"คุณเป็นคนที่เข้าใจจิตใจของมนุษย์อย่างถ่องแท้บางทีฉันควรจะทุบตีคุณเพื่อที่คุณจะคิดว่าคุณมีความสำคัญกับฉัน"

 

"ถ้าคุณยินดีที่จะ ... อย่าลืมว่าผมยังเป็นคนไข้อยู่" ชินยี่ หัวเราะ

แอนนา จ้องที่ ชินยี่ ดวงตาที่สวยงามของเธอส่องแสงขณะที่นิ้วมือขยับแผลเป็นบนหน้าอกของ ชินยี่ อย่างฉับพลัน "คุณดูไม่เหมือนผู้ป่วยความยืดหยุ่นของคุณเป็นเรื่องที่น่าทึ่ง ถ้าชายคนอื่นโดนทำร้ายเหมือนคุณเขาจะนอนบนเตียงอย่างน้อยครึ่งเดือน ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาคุณได้รับบาดแผลที่เป็นอันตรายสามครั้งติดต่อกัน แต่คุณก็ยังแข็งแรง คุณเป็นคนที่ดุร้ายเหมือนควาย (ชมใช่ไหม)เป็นคนฉลาดแกมโกงเป็นสุนัขจิ้งจอก... "

 

เธอมองไปที่ ชินยี่ ด้วยสายตาเร้าร้อนและสูดลมหายใจผ่านริมฝีปากแดง "กล้าหาญเหมือนเสือโคร่ง"

หัวใจของ ชินยี่ เต้นแรง

แต่เขาก็หัวเราะเบา ๆ "ขอบคุณสำหรับการสรรเสริญของคุณ แต่ฉันคิดว่าตอนนี้เราไม่ได้มีเวลาแล้ว"

"คุณหมายถึงอะไร?"

ชินยี่ พูดอย่างจริงจังว่า "เราต้องฆ่า แดร็กคิวล่า คืนนี้"

แอนนาตกใจกับคำตอบของเขา

ชินยี่ รีบดึง แอนนา ออกจากประตู "พี่ชายของคุณอยู่ที่ไหนตอนนี้?"

"เขาอยู่ในห้องนั่งเล่นฉันขังเขาด้วยโซ่เหล็ก" แอนนาตอบอย่างรวดเร็ว

ชินยี่ เดินอย่างรวดเร็วไปที่ห้องนั่งเล่น

แอนนาเดินตามหลัง ชินยี่ อย่างรวดเร็ว "คุณบอกว่าคุณต้องการที่จะฆ่า แดร็กคิวล่า คืนนี้?"

"ถูกตัอง."

"มันไม่รีบร้อนเกินไปหรอ?"

"ผมรอคอยการมาถึงของพี่ชายของคุณและการมาถึงของเขาได้พิสูจน์ให้บางสิ่งบางอย่างแก่ผมซึ่งหมายความว่าผมสามารถเริ่มแผนได้โดยไม่ต้องติดขัด"

"มันพิสูจน์ได้อย่างไร?"

"คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่า คุณจำเป็นต้องรู้ว่าผมสามารถช่วยครอบครัว วอเรเรียสให้คำสาบานที่สมบูรณ์แบบซึ่งคุณไม่สามารถทำได้เป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว "

"แต่ตอนนี้มันเป็นเรื่องยากสำหรับชาวเมืองที่จะไปกับคุณและพวกเขาเพิ่งประสบความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่และพวกเขายังคงไม่พอใจกับคุณ"

 

"คราวนี้ฉันไม่จำเป็นต้องใช้พวกเขา ในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้มีค่าใด ๆ อีกต่อไป "ชินยี่ กล่าวว่า" การคำนวณของผมมีข้อผิดพลาดผมไม่ได้คาดหวังว่าแวมไพร์ไม่กลัวกลยุทธ์ของมนุษย์ การโจมตีพร้อมกับชาวเมืองจะเพิ่มความแรงของการต่อสู้ของแวมไพร์เท่านั้นดังนั้นเราจึงสามารถพึ่งพาตัวเราเองเท่านั้น "

เหตุผลที่เขากล้าหาญที่จะฆ่าชาวเมืองเพราะเมื่อเขาเห็นแวมไพร์มีทักษะในการดูดเลือดเขารู้ทันทีว่าการเตรียมการก่อนหน้านี้ของเขาจำเป็นต้องได้รับการจัดใหม่ ชาวเมืองไม่ได้เป็นกำลังลับอีกต่อไป พวกเขาสามารถมีบทบาทในการกักกันเท่านั้น

เขาบอกกับแอนนาว่า "แดร็กคิวล่าจะไม่มาคนเดียว เขาจะมาพร้อมกับลูกน้องของเขา: มนุษย์หมาป่าและกอบลิน ตราบเท่าที่ชาวเมืองเต็มใจที่จะรวมกันพวกเขาควรจะสามารถจัดการกับคนเหล่านี้ได้ ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขาผมเพียงต้องการที่จะหาวิธีที่จะล่อ แดร็กคิวล่า และเจ้าสาวของเขาเท่านั้น

"เราจะล่อพวกเขาได้อย่างไร?"

"ไม่ต้องกังวลผมมีแผน"

"ถ้าแผนของคุณไม่ทำงาน?"

ชินยี่ หยุดและมองกลับไปที่ แอนนา เขาพูดคำโดยคำว่า "เราก็จะ..ตาย"

 

***

 

"คุณพูดอะไร?" ในโรงเตี๊ยม แวน เฮลซิง เฝ้าดู ชินยี่ ด้วยสายตาอันน่าสะอิดสะเอียน "เราจะฆ่า แดร็กคิวล่า คืนนี้?"

"ใช่."

"เราจะฆ่าเขาได้อย่างไร?" แวนเฮลซิงยกมือขึ้นทั้งสองข้าง "เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปราสาทของ แดร็กคิวล่า อยู่ที่ไหน"

ในพล็อตดั้งเดิมเพื่อเข้าไปในปราสาทของ แดร็กคิวล่า พวกเขาจะต้องผ่านภาพจิตรกรรมฝาผนังของ แอนนา แต่ ชินยี่ ได้ข้ามขั้นตอนนี้ไปเนื่องจากไม่ได้เป็นองค์ประกอบหลักที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

"เราไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเพราะเราจะไม่ไปหาเขา" ชินยี่ กล่าวว่า "แดร็กคิวล่าจะมาหาเราเอง สิ่งที่เราต้องทำคือการตั้งค่ากับดักก่อนที่เขาจะมาถึง "

"ทำไม?"

"ผมมีสิ่งที่เขาต้องการในมือของผม" ชินยี่ ตอบ

แวนเฮลซิงมองอย่างงง ๆ ที่ ชินยี่

 

"เราพบชายคนหนึ่งในถ้ำใต้ดินเมื่อสองวันก่อนชายคนหนึ่งที่ไม่ควรมีตัวตนอยู่ในโลกนี้และผมคิดว่าคุณเคยได้ยินเรื่องการดำรงอยู่ของเขา - มอนสเตอร์แฟรงเกนสไตน์ที่สร้างโดยดร. แฟรงเก็นสไตน์ "

"โอ้นรก!" แวนเฮลซิงตบหน้าผากของเขา

เขาคิดสักครู่แล้วถามว่า "ทำไมนายถึงรู้ว่าแดร๊กคิวล่าต้องการมัน?"

"คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกอย่าง คุณเพียงแค่ต้องรู้ว่าแฟรงเกนสไตน์เป็นที่ต้องการสำหรับแดร็กคิวล่าและถ้าแดร็กคิวล่ารู้เรื่องนี้แน่นอนเขาก็จะมาหาเรา "

"ฟังดูง่าย แต่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน เราจะส่งข้อความถึงเขาได้อย่างไร? "

ดวงตาของ ชินยี่ เผยให้เห็นถึงความสุขลึกลับ "แน่นอนว่ามีใครบางคนที่สามารถช่วยเราถ่ายทอดข้อความนี้ได้"