ตอนที่ 63 ร้องเรียน (FREE)
เมิ่ง อวี้ชู ที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับการคิดหาคำตอบนั้นรู้สึกเหมือนมีสายตาอันแปลกประหลาดกำลังจ้องมองเขาอยู่จากด้านข้าง เขาหันไปยังทิศทางนั้นและพบ ฟาง เจิ้งจือ กำลังกระพริบตาให้เขาอยู่
“เขาทำเสร็จแล้วหรือ? เดี๋ยวนะ...เขาคงเบื่อหน่ายกับการทำข้อสอบแล้วรอลอกข้าอยู่?”
เมิ่ง อวี้ชู หัวเราะอย่างเยือกเย็น มองไปยังกระดาษข้อสอบของตัวเอง ถึงแม้ว่ามันยังไม่เสร็จ แต่ยังไงการสอบผ่านการทดสอบด้านปัญญาไม่ใช่เรื่องยาก
หลังจากพิจรณาสักครู่ เขาก็ตัดสินใจจะเริ่มดำเนินการตามแผนทันที
อย่างแรก ช่วย ฟาง เจิ้งจือ ให้ผ่านการทดสอบด้านปัญญา จากนั้นการทดสอบด้านความการต่อสู้..
“ฮิฮิ!” เมื่อ เมิ่ง อวี้ชู คิดถึงตอนนั้น เขาก็คุมตัวเองไม่ได้ไม่ให้เผลอหัวเราะออกมา แผนการของเขาช่างสมบูรณ์แบบ เขาแสดงความมีน้ำใจให้ ฟาง เจิ้งจือเห็น ไม่นาน ฟาง เจิ้งจือ ต้องลดการระมัดระวังตัวลง และให้ความนับถือเขาแน่นอน
มันเป็นการทรามานถึงสองทาง ทั้งด้านร่างกาย และจิตใจ
โดยไม่ลังเล เมิ่ง อวี้ชู เริ่มคัดลอกทันที เตรียมที่จะส่งคำตอบของเขาให้ ฟาง เจิ้งจือ
ฟาง เจิ้งจือ ที่นั่งข้างๆ เมื่อเห็น รอยยิ้มปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าเขาทันที
นักปราชญ์คนอื่นๆที่กำลังหัวหมุนกับข้อสอบเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เห็น ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังนั่งอย่างสบายๆอยู่
“เขาทำข้อสอบเสร็จแล้วหรือ?”
“มันเป็นไปไม่ได้? มันยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ!”
“ข้าไม่เคยเห็นใครทำข้อสอบไวขนาดนี้มาก่อน?”
ท่ามกลางความสงสัย ไม่นานทุกคนก็พลันเข้าใจ ฟาง เจิ้งจือ คงเข้าร่วมการทดสอบเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น เขาจะผ่านการทดสอบ?
มันเหมือนเป็นเรื่องตลกเท่านั้น
“เจ้าโรคจิต!”
“เจ้าบ้านนอกนั่น!”
สายตาของพวกเขาแสดงความดูถูกออกมาทันที แต่พวกเขาก็อดกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ รอที่จะปลดปล่อยมันออกมา เมื่อถึงตอนประกาศผลสอบ
เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะหน้าด้านหน้าทนยืนอยู่ที่นี้อีกไหม?
เช่นเดียวกันกับผู้ตรวจสอบคนอื่นๆที่กำลังสาปแช่ง ฟาง เจิงจือ อยู่ในใจเงียบๆ เมิ่ง อวี้ชู ก้คัดลอกคำตอบเกือบเสร็จแล้ว
มองไปที่คำตอบที่ถูกคัดลอกออกมา เขามั่นใจ 100 เปอร์เซนต์
ยังไงก็ตาม เขาแค่ต้องทำให้ ฟาง เจิ้งจือ ผ่านการทดสอบด้านปัญญาไปให้ได้
ถึงคะแนนที่ได้จะต่างกันมากก็ไม่ใช่ปัญหา
หลังจากคัดลอกเสร็จสิ้นแล้ว เมิ่ง อวี้ชู ก็เริ่มพับกระดาษและส่งให้ ฟาง เจิ้งจือ
ในตอนนี้เอง ฟาง เจิ้งจือ นั้นดูเหมือนได้หลับไปแล้ว ดวงตาของเขาปิดลง ฟุบหลับไปกัยตัว สังเกตุไม่เห็น เมิ่ง อวี้ชู แม้แต่น้อย
เมิ่ง อวี้ชู เริ่มเป็นกังวล
ทำไมเขาถึงมัวแต่หลับอยู่? เขาไม่อยากสอบผ่านรอบนี้หรือไงกัน?
“แค่กๆ!” เมิ่ง อวี้ชู ยอมเสี่งถูกจับได้ กระแอมออกมาเล็กน้อย
เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยิน ดวงตาของเขาเปิดออก หันไปมอง เมิ่ง อวี้ชู ที่กำลังส่งสายตาให้เขาอยู่ ราวกับเขาเต็มใจที่จะมอบกระดาษคัดลอก ให้กับ ฟาง เจิ้งจือ
ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ เบิกขึ้นทันที
เขาส่งสายตาเป็นนัยๆให้กับ เมิ่ง อวี้ชู
ขณะนั้น เมิ่ง อวี้ชู กำลังจะขว้างกระดาษคัดลอกไปให้กับ ฟาง เจิ้งจือ แต่พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาสัญญาว่าจะแลกเปลี่ยนคำตอบกัน แล้วทำไมในมือของ ฟาง เจิ้งจือ ถึงมีแต่ความว่างเปล่า?
หรือเขาคิดจะโกง?
เขาส่งสาญตาไปให้ ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง
ฟาง เจิ้งจือ รีบโต้ตอบ โดยการแบมือที่ว่างเปล่า และใบหน้าที่แสดงความขมขื่นออกมา
ในที่สุด เมิ่ง อวี้ชู ก็เข้าใจ ฟาง เจิ้งจือ มาเข้าร่วมการทดสอบเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น กระดาษของเขายังคงว่างเปล่าอยู่?
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เมิ่ง อวี้ชู เริ่มรู้สึกผ่อนคลายลง
ถ้า ฟาง เจิ้งจือ ทำข้อสอบเสร็จจริงๆแล้วเขาคงกังวลมากกว่าว่า ฟาง เจิ้งจือ คิดจะทำอะไรกันแน่ แต่ดูเหมือนตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ หวังจะพึ่งเขาอย่างเดียว ทำให้เขาผ่อนคลายลง
นั่นหมายความว่า...
จะไม่มีปัญหาเกิดขึ้นแน่นอน
ยังไงก็ตาม เขาได้วางแผนเพื่อจะช่วยให้ ฟาง เจิ้งจือ สอบผ่านด้านปัญญส ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาใดๆต่อให้เขาไม่ได้รับกระดาษคัดลอกกลับมา
เขาสะบัดมือ
กระดาษที่ถูกพับพุ่งเป็นแสงสีขาวไปที่มือของ ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่ข้างใต้โต๊ะ
ความสามารถของ เมิ่ง อวี้ชู นั้นรวดเร็วและแม่นยำ
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพลาด....
อย่างไรก็ตามความจริงมักไม่เป็นไปตามหวัง
เพราะมือของ ฟาง เจิ้งจือ ที่ยื่นออกมาใต้โต๊ะเลื่อนไปข้างหน้าเล็กน้อย ส่งผลให้
โชคร้าย...
เขาไม่สามารถจับกระดาษนั้นไว้ได้ กระดาษแผ่นนั้นตกลงระหว่างที่นั่งพวกเขาทั้งสองคน “แปะ!”
หัวใจของ เมิ่ง อวี้ชู เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ฟาง เจิ้งจือ คิดจะทำอะไรกันแน่? เขานั้นมีความสามารถด้านร่างกายค่อนข้างดี อยู่ๆจะเลื่อนมืออกมาทำไม? เขายังพยายามจะก้มลงไปหยิบเหมือนไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น? อ้าก!! เขาโง่หรือไงกัน?
ในขณะที่ เมิ่ง อวี้ชู คิดจะใช้แรงลมส่งกระดาษแผ่นนั้นกลับไปให้ ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง
แต่เขาพบว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นเจ็บมืออยู่ เขายกมือขึ้นและตะโกนบางอย่างออกมา
“โอ้ย!”
ความเงียบในห้องสอบถูกทำลายลงโดย ฟาง เจิ้งจือ ทันที
ผู้คุมสอบในชุดดำหันหลังมาทันที ตาของพวกเขาราวกับมีดอันแหลมคมมองไปที่ร่างกายของ ฟาง เจิ้งจือ
“เกิดอะไรขึ้น?!”
“ทุกคนอย่าขยับ!”
“ใครก็ตามที่ขยับจะหมดสิทธิ์สอบทันที!”
เมิ่ง อวี้ชู หวาดกลัวมาก เขาไม่คิดว่าแค่เขวี้ยงกระดาษไปแผ่นเดียวจะทำให้ ฟาง เจิ้งจือ เจ็บปวดถึงเพียงนี้? อย่าบอกนะว่าเขาใช้แรงมากไป?
มันเป็นไปไม่ได้...
ข้าควบคุมแรงที่ใช้แล้วแน่นอน?
เขาไม่เปราะบางเกินไปหน่อยหรอ?
เมิ่ง อวี้ชู รู้สึกหมดหนทาง เพราะกระดาษบนพื้นนั้นเป็นลายมือของเขา ถ้าผู้คุมสอบหยิบขึ้นมาได้ละก็ เขาก็หมดหนทางแล้ว เพราะกระดาษนั้นเป็นลายมือของเขา
เมิ่ง อวี้ชู สะบัดมือออก คิดจะทำลายหลักฐาน
แต่ ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดให้ เมิ่ง อวี้ชู ทำอย่างนั้น เขารีบเอามือไปหยิบกระดาษที่ตกลงกับพื้น และยกกขึ้นสูง
“ร้องเรียน!”
“ร้องเรียน!”
“ร้องเรียน!”
มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างหันไปมองทาง ฟาง เจิ้งจือ ในมือของเขามีกระดาษอยู่ ทุกคนต่างตกตะลึงทันที กระดาษ? การโกงแน่นอน!
ทันทีที่ เมิ่ง อวี้ชู เห็น ฟาง เจิ้งจือ หยิบกระดาษขึ้นมา เขาตกใจมาก จนถึงตอนนี้เขาไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทำอะไรกันแน่
เขาเป็นบ้างั้นหรือ?
ร้องเรียน?
เขาคิดจะร้องเรียนใครกันแน่? ข้าต้องการจะช่วยให้เขาผ่านการทดสอบนะ! ร้องเรียนข้างั้นหรือ? เขาสามารถผ่านการทดสอบด้านปัญญาได้ด้วยตัวเองหรือไงกัน?! มีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วยงั้นหรือ?
เพจหลัก : Gate of god TH