บทที่ 2: จุดเริ่มต้น (2)(ฟรี)
กาเร็นเห็นที่นั่งที่ด้านหลังของรถบัสติดกับน้องสาวของเขาเขาเหลือบไปเห็นนักเรียนนั่งอยู่ที่ที่นั่งข้างหน้าพวกเขาและเห็นว่าทุกคนสวม ชุดนักเรียนของสถาบันขุนนางฉินหยางผู้หญิงทุกคนแต่งตัวเหมือนน้องสาวของเขาสวมเสื้อยืดสีขาวจับคู่กับกระโปรงสั้นสีดำและถุงน่องสีดำ
ในทางตรงกันข้ามเด็กชายเหล่านี้สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่มีรูปร่างเพรียวบางกางเกงขายาวสีดำและรองเท้าสีดำ
นักเรียนพูดคุยกันเป็นกลุ่มด้วยเสียงหัวเราะรอบตัว
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาก้าวขึ้นมาบนรถ รถก็หยุดลงอีกและมีนักเรียนอีกสองคนจากสถาบันการศึกษาขึ้นมา
หลังจากหยุดหลายครั้งในลักษณะเดียวกันชายหนุ่มหล่อสองคนก็กำลังคุยกันอยู่ ทั้งสองดูมีความมั่นใจและดูมีเสน่ห์นั้นทำให้ทั้งคู่ตกเป็นเป้าสายตาของสาว ๆ บนรถเมล์โดยทันที
กาเร็นนั่งข้างๆน้องสาวและบังเอิญเห็นเธอจ้องมองผู้ชายทั้งสองคนที่เพิ่งขึ้นรถเมล์เขากำลังเปรียบเทียบตัวเองกับพวกเขา แต่ส่ายศีรษะทำอะไรไม่ถูก เขามองไปที่พวกเขาอีกครั้งก่อนที่จะถอนสายตา
มีคนธรรมดามากมายที่เหมือนเขานั่งอยู่ที่มุมไม่เด่นบนรถบัส เมื่อเทียบกับคนทั้งสองพวกเขาเป็นเพียงตัวประกอบ
กาเร็น เฝ้ามองขณะที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่างแสดงถึงความสวยงามของตัวเมืองโคมไฟถนนทั้งสองฝั่งข้างทางทำให้ถนนดูเรียบร้อย สภาพแวดล้อมส่วนใหญ่ประกอบด้วยบ้านคอนกรีตธรรมดา แต่บางครั้งเขาก็มองเห็นอาคารหินอ่อนสีขาวบางแห่ง สไตล์สถาปัตยกรรมค่อนข้าง คล้ายกับ ของยุโรปเป็นครั้งคราวมีรถวิ่งผ่านรถบัส
"แม่และพ่อบอกว่าจะไม่กลับบ้านในสัปดาห์หน้าดังนั้นเราต้องใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์ที่โรงเรียน บริษัท มอบหมายให้พวกเขาเดินทางไปทำธุรกิจและเนื่องจากพวกเขาอาจจะไม่กลับมาในสัปดาห์นี้พวกเขาบอกให้เราดูแลตัวเอง " หยิงเอ๋อ พูดด้วยเสียงต่ำ
"เอาล่ะ" กาเร็นพยักหน้าและตอบด้วยเสียงปกติ "โอ้ใช่ระดับของน้องเพิ่มขึ้นหลังจากการสอบครั้งล่าสุด พ่อซื้อหมีเท็ดดี้ให้นี้"
"แล้วยังไงหรอค่ะพี่"หยิงเอ๋อ หันมาถามว่า "ถ้าระดับของพี่เพิ่มขึ้นแม่ก็คงให้ขอขวัญพี่เหมือนกัน"
กาเร็นยิ้มและหยุดคุยกับน้องสาว แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเขาสังเกตเห็นว่าตัวเลขโปร่งใสสีแดงค่อยๆปรากฏขึ้นที่ด้านล่างของมุมมองสายตาของเขา
กาเร็น หุบรอยยิ้มตัวเลขที่อยู่ๆก็ปรากฏออกมาทำให้กาเรนต้องตกใจครู่หนึ่งเขามองไปรอบๆ แต่ไม่มีใครทำถ้าแปลกใจกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขา บรรดาผู้คนยังคงหัวเราะต่อไปคนที่คุยกันก็คุยกันอยู่ ข้างๆเขา หยิงเอ๋อ กำลังอ่านตำราประวัติศาสตร์อย่างใจจดใจจ่อ
"นี่คืออะไรหรือนี้คือสิ่งที่ได้รับหลังจากการย้ายมาโลกนี้" กาเร็น ได้อ่านเว็บเน็มาหลายครั้งว่าคนที่เดินทางไปยังโลกต่างๆจะได้รับบางสิ่งบางอย่างมา แต่ตอนแรกเขาคิดว่าเขาไม่ได้รับอะไร แต่หลังจากชั่วครู่หนึ่งมีบางอย่างที่ผิดแกติปรากฏตัวขึ้น มีสัญลักษณ์สีแดงที่เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับของขวัญหรือพลังวิเศษแล้วนั้นเอง
เขามุ่งความสนใจไปที่ห้าสัญลักษณ์ที่ด้านล่างของวิสัยทัศน์ของเขาและริมฝีปากของเขาเคลื่อนไหวอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาอ่านข้อมูลว่า "ความแข็งแกร่ง 0.31, ความว่องไว 0.22, กำลังกาย 0.27,สติปัญญา 0.32, ค่าพลัง 25%"
หลังจากที่อ่านหนังสือเสร็จแล้วหน่วยความจำสั้นๆ ก็พรวดเข้ามาในจิตใจของเขา
กาเร็นหลับตาลงและนั่งนิ่งครู่ต่อมาเขาก็ค่อยๆรับรู้ถึงความหมายของตัวเลขเหล่านี้ "ฉันได้รับพลังวิเศษจากการข้ามมาโลกนี้" เขาจำได้อย่างชัดเจนถึงกระบวนการทั้งหมดที่ว่าพลังนี้เกิดขึ้นหลังจากการกลายพันธุ์บังเอิญที่นับไม่ถ้วนและการเปลี่ยนแปลงที่ซับซ้อนที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นก่อนที่ความสามารถนี้จะถูกสร้างขึ้น
"เมื่อค่าพลังครบ 100% เราสามารถเพิ่มความสามารถอื่นๆ ได้สี่อัน" กาเร็นงงงวยและมองไปที่ค่าพลัง 25% แต่ก็ยังไม่สามารถเชื่อได้"นี้มันเหมือนกับการเล่นเกม RPG เลยนะเนี่ย เราสามารถเลือกเพิ่มค่าความสามารถที่ต้องการเพิ่มในชีวิตจริงได้ "
กาเร็นตระหนักได้ว่าในโลกนี้เทคโนโลยีอยู่เบื้องหลังและทำให้อาวุธระยะประชิดยังคงใช้งานร่วมกับอาวุธปืนดังนั้นถ้าความสามารถนี้สามารถปรับปรุงคุณลักษณะของเขาได้ในอนาคตตัวเขาจะต้องแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาทั่วไป
"แต่นี่ไม่ใช่แค่ภาพลวงตาใช่มั้ย" กาเร็นคิดด้วยรอยยิ้มอันเยาะเย้ย "บางทีเราอาจจะคิดมากเกินไปเกี่ยวกับการได้รับพลังวิเศษนี้"
เมื่อถึงจุดหมายรถที่กาเร็นนั่งมาก็ได้จอดลง
"เราถึงที่หมายแล้วทุกคนลงรถได้" เสียงคนขับรถเป็นผู้ชายที่มีเคราหน่าเขากำลังตะโกนในขณะที่กำลังหันไปหันมาเพื่อให้ทุกคนได้ยิน
นักเรียนเริ่มออกรถเมล์ทีละคน หยิงเอ๋อผลักกาเร็นเบาๆ เพื่อนำเขากลับจากห้วงความคิดและลงจากรถก่อนถือกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอ
รถโรงเรียนสีดำจอดอยู่ใกล้กับขอบสนามหญ้าสีเขียวขนาดใหญ่ในขณะที่นักเรียนของสถาบันขุนนางฉินหยิน เดินหน้าต่อไปยังอาคารด้านต่างๆ ทั้งหมดสวมชุดเดียวกันที่เป็นสีขาวและกางเกงและกาโปร่งที่เป็นสีดำ
ที่ปลายสุดของสนามหญ้ามีลักษณะเป็นอาคารรูปทรงแปลกตา อาคารหลักมีโดมสีขาวที่มีลวดลายสีเหลืองและมีอาคารที่สูงตระหง่านมีหลายชั้นมีโดมสีขาวและสีเหลืองเข้ม ในระยะไกลสามารถมองเห็นอาคารขนาดใหญ่ที่มีรูปแบบสถาปัตยกรรมที่คล้ายกัน นักเรียนหลายคนกำลังเดินไปอาคารเรียน ในหมู่นักเรียนก็มีอาจารย์ที่สวมเสื้อสีดำเดินอยู่ในกลุ่มเช่นเดียวกัน
บนขอบสนามหญ้าชายร่างผอมเดินห่างจากรถบัสคันหนึ่ง เขามีผมสีม่วงดวงตาสีแดงและมีลักษณะเป็นสีซีดจาง เขาดูอ่อนล้า
กาเร็นเหลือบไปมองที่สิ่งอำนวยความสะดวกของสถาบันการศึกษาที่ด้านหลังเขาเห็นวงแหวนรั้วสีขาวสูงล้อมรอบสถาบันการศึกษา รถบัสขับออกสถาบันไปเมื่อส่งนักเรียนเรียบร้อยแล้ว
"นี่ดูสวยเหมือนโรงเรียนในโลกเราเหมือนกันนะเนี่ย" กาเร็นพูดกับตัวเองในระหว่างที่เดินตามนักเรียนคนอื่นๆ ไปยังอาคารต่างๆทั่วสนามหญ้า
"เราต้องไป ห้อง 9-2 " กาเรนพยายามนึกถึงความทรงจำของเขาและรีบเดินตามฝูงชนไปทางด้านซ้ายของมหาวิทยาลัยอันกว้างใหญ่เขาหยุดอยู่หน้าอาคารสี่เหลี่ยมคางหมูและเดินขึ้นบันได
ที่ชั้นสองมีป้ายทองเหลืองเขียนเลขห้อง 9-2 แขวนอยู่ด้านบน
กาเร็นเดินตามชายสองคนไปที่ชั้นเรียนและเดินตรงไปยังที่นั่งข้างหน้าต่างที่ด้านหลังห้องเขาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังเข้าไปในช่องใส่ของโต๊ะและเริ่มคิดถึงเรื่องค่าสถานะทั้ง 5 อย่างของเขาที่อยู่ด้านล่างของการมองเห็น เนื่องจากเขามาที่นี่เพียงหนึ่งภาคการศึกษาและและก่่อนหน้านี้เขาเป็นคนเก็บตัวจึงทำให้ไม่ค่อยสนิทกับใครเป็นพิเศษแต่ก็ยังมีกลุ่มเพื่อนที่พูดคัยกันได้
คาบแรกเป็นวิชาคณิตศาสตร์ อาจารย์เป็นหญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้าที่เข้มงวด เนื้อหามีเพียงระดับชั้นประถม กาเร็นฟังไม่กี่นาทีก็เลิกสนใจไป คาบเรียนหลังจากนั้นก็คือภาษาที่สอนภาษาและการเขียนตลอดจนวรรณคดีของประเทศนี้ ซึ่งกาเร็นไม่ได้ฟังเลย
คาบที่สามเป็นการสอนเกี่ยวกับ มารยาท แต่แทนที่จะให้ความสนใจแต่กาเร็น กำลังทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างค่าสถานะต่างๆและร่างกายของเขาเมื่อจู่ๆ หมายเลขค่าสถานะกายภาพในวิสัยทัศน์ของเขาสั่นสะเทือนดึงดูดความสนใจจนทำให้เขาสะดุ้ง
กาเร็น มองไปรอบๆ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยดังนั้นเขาเงยศีรษะขึ้นและมองไปที่แท่น
ที่ด้านหน้าของชั้นครูมารยาทถือกล่องไม้สีเทาเปิดซึ่งมีอัญมณีและเครื่องประดับต่างๆอยู่ข้างใน "ภาพลักษณ์ตัวแทนของความเคารพที่คุณมีต่อคนอื่นและเครื่องประดับเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญในการปรับปรุงภาพลักษณ์ของตัวเอง ขั้นสุดท้ายที่เราจะพูดถึงเกี่ยวกับเครื่องประดับทองและเงิน วันนี้เราจะพูดไปถึงวิธีการใช้อัญมณีและเพชรในแฟชั่น " ครูมารยาทอธิบาย
ครูมารยาทคือชายที่สวมเคราและแว่นตาสง่างาม การแสดงออกของเขาพิถีพิถันทำให้รู้สึกสดชื่นและเป็นธรรมชาติ " ขุนนางไม่เพียง แต่ร่ำรวยในทางวัตถุนิยมสิ่งสำคัญคือความมีเกียรติในหัวใจของคุณ ความมีวินัยในตนเองความสง่างามความนับถือตนเองความรับผิดชอบความกล้าหาญและอื่น ๆ พร้อมกับภาพลักษณ์ที่ดีและเครื่องแต่งกายที่มีคุณภาพ รวมทั้งหมดเหล่านี้และคุณสามารถเรียกตัวเองว่าขุนนาง ถ้าความภาคภูมิใจเพียงอย่างเดียวคือความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยสุดท้ายคนเหล่านั้นก็จะตกอยู่ในความโลภ "
กาเร็น นั่งอยู่ด้านหลังของห้องเฝ้าดูขณะที่กล่องถูกส่งไปให้นักเรียนมองเห็นก่อนที่เขาจะสามารถตอบสนองได้ตัวเลขที่อยู่ด้านล่างของวิสัยทัศน์ของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ค่าสถานะล่าสุดของค่าประสบการณ์ ค่อยๆเพิ่มขึ้นจาก 25% เป็น 26% เช่นเดียวกับนาฬิกามือสองที่กำลังเคลื่อนที่
เขาให้ความสนใจกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ตื่นเต้นในขณะที่กล่องทุกส่งต่อๆกันมา แต่ก็มีนักเรียนบางกลุ่มที่ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายกับอัญมณีและเครื่องประดับเหล่านี้
หลังจากที่รอคอยมานานสิบนาทีกล่องไม้พะยูงในที่สุดก็ก็ถูกส่งมาที่เด็กอ้วนสวมแว่นตาซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าของกาเรนเด็กอ้วนนั่งผลิกดูอยู่ไม่กี่ทีก็ส่งมาให้กาเรน"อะ นายเอาไปดู" เด็กอ้วนพูดขึ้นมาในขณะที่ส่งกล่องให้กาเร็น
"ขอบคุณ" กาเร็น ได้รับกล่องมาถืออย่างระมัดระวังขณะที่เขาจับมันไว้ในมือของเขาเขารู้สึกว่าตัวของเขาเกิดอาการชาและรู้สึกกระปรี้กระเปร่าตั้งแต่ที่นิ้วมือของเขาและไหลผ่านร่างกายของเขาเช่นการไหลเวียนของอากาศเย็นภายในตู้เย็น
กาเร็น รีบยืนมือเข้าไปหาสิ่งของในกล่องจนพบมุกสีดำและแดง"นี้แหละ" เขาหยิบไข่มุกขึ้นเล็กน้อยและการไหลของความเย็นก็เริ่มดีขึ้น
ที่ด้านล่างของวิสัยทัศน์ในช่องค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งเช่นใช้ยาเสพติดภายในสิบวินาทีจาก 26% วิ่งไปที่ 50% แล้ว 80% และ 100%
กาเร็น รู้สึกว่ามุกสีดำและสีแดงในมือของเขาจางลงราวกับว่ามันอายุมากขึ้น
เขารีบหยิบมุกกลับลงไปในกล่องและ ส่งให้นักเรียนคนสุดท้ายที่ด้านขวามือของเขา
นักเรียนด้านขวามือของเขาเป็นสาวมีผมหางม้า เธอมองเขาด้วยความขมวดคิ้วหยิบกล่องและส่งต่อไปยังคนที่แต่งตัวประหลาดตรงหน้าเธอโดยไม่ได้เหลือบมองเครื่องประดับ
กาเร็น รู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้ ชื่อของเธอคือ ไอเฟยเช่นเดียวกับเขาครอบครัวของเธอซึ่งฐานะไม่ได้ดีนักแต่แตกต่างจากเขา ไอเฟย มีเกรดที่ดีและมีวินัยในตนเอง มันอาจจะบอกได้ว่าบุคลิกของเธอค่อนข้างเข้มงวด พวกเขายังมีน้อยเหมือนกันในสิ่งที่พวกเขาไม่มีเพื่อน
เขาไม่ได้กังวลกับหญิงสาวตั้งแต่ที่เขาให้ความสนใจกับค่าประศบการณ์ที่เพื่มขึ้นมาและได้เห็น ว่ามีการไหลของอากาศที่ไม่รู้จักซึ่งโผล่ขึ้นมาในดวงตาของเขา แต่มันเริ่มต้นเฉพาะหลังจากที่เขาประสบความสำเร็จ 100% ในการเพื่มค่าประสบการณ์ เขารู้สึกว่าถ้าเขาจดจ่ออยู่กับค่าสถานะสักอย่าเป็นเวลาสามวินาทีการไหลเวียนของอากาศจะกระโดดลงบนค่าสถานะนั้นก็จะเพิ่มขึ้น
"จริงๆแล้วมันไม่ใช่จินตนาการของเรา นี้มันคือควมาสามารถพิเศษจริงๆ!" กาเร็น รู้สึกตื่นเต้นหลังจากใช้ชีวิตมานานหลายสิบปีเขาประสบความสำเร็จอย่างไม่คาดฝันในวัยเด็กของเขาในการมีความสามารถพิเศษเหนือมนุษย์
"แล้วเราควรเพิ่มค่าสถานะอันไหนก่อนดีละเนี่ย" ตาของกาเร็นล่องลอยระหว่างสี่สถานะที่จะเลือกเพิ่มเข้าไป
ความแข็งแกร่ง, ความว่องไว, กำลังกาย และสติปัญญา
