บทที่ 104 เหวินตงจุนกับยัยอ้วน (อ่านฟรี)
"วันพรุ่งนี้จะสอบปลายภาคแล้ว นายอ่านหนังสือทบทวนไปถึงไหนแล้ว? " เหวินตงจุนถามเฝิงหยู่อย่างเลื่อนลอย
"ก็เรื่อยๆ อ่านบ้าง แต่ไม่ถึงกับแย่ แต่ดูจากท่าทางของนาย ดูเหมือนจะไม่รอด การสอบครั้งนี้คิดว่าจะได้ที่เท่าไหร่? " เฝิงหยู่เลิกคิ้วขึ้น ชำเลืองมองเหวินตงจุนแล้วตั้งคำถาม การสอบครั้งก่อนเหวินตงจุนบอกว่าจะสอบให้ได้ลำดับดีขึ้น จะได้จบด้วยคะแนนทอปของห้อง หรือว่าดีแต่ปากอีกแล้ว
"ลำดับต้องดีกว่าเดิมอยู่แล้ว ฉันจะสอบให้ดีเพื่อหนีจาก10อันดับสุดท้ายของห้อง แต่การจะสอบให้ได้ลำดับกลางๆของห้องยังมีระยะห่างประมาณสิบกว่าลำดับ ฉันควรทำยังไงดี " เหวินตงจุนกล่าวด้วยความกังวลใจ
เฝิงหยู่ถามอย่างประหลาดใจ: "ลุงเหวินอยากให้นายสอบได้อันดับกลางๆในภาคเรียนนี้เหรอ?"
“เปล่าหรอก ไม่ว่ายังไง คะแนนติด10สุดท้ายในชั้นเรียนของฉันก็ยังทำให้ฉันเข้ามหาวิทยาลัยได้ มันไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่หรอก แต่เป็นเพราะคนอื่น” เหวินตงจุนกล่าว แล้วเงยหน้าแอบชำเลืองมองด้านหน้าแวบหนึ่ง
อย่าบอกนะว่าเจ้าคนงี่เง่านี้กำลังเล็งผู้หญิงของฉัน? เฝิงหยู่โกรธจัด เมื่อครู่ชัดเจนแล้วว่าเหวินตงจุนแอบมองหลี่น่า แต่พอลองครุ่นคิดอีกครั้งก็คิดว่าไม่น่าจะใช่ เหวินตงจุนไม่ใช่คนแบบนั้น อีกอย่าง เขารู้จักหลี่น่าดี หลี่น่าไม่ใช่ประเภทที่จะเปลี่ยนความรู้สึกของเธอได้อย่างรวดเร็ว
หรือว่า ...... คุณพระคุณเจ้า หรือเหวินตงจุนจะแอบชอบยัยอ้วน?
ดวงตาของเฝิงหยู่เปิดกว้างขึ้น พร้อมจ้องเขม็งเหวินตงจุน อืม ถ้าไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมา เจ้านี่ต้องเอาหัวไปชนกระแทกประตูมาแน่ๆ!
เหวินตงจุนเริ่มโกรธ: "จ้องฉันทำไม?"
"นาย...... ชอบยัยอ้วน?"
เฝิงหยู่รู้สึกผิดต่อเหวินตงจุนที่ทุกครั้งที่เขาออกไปเที่ยวพร้อมกับหลี่น่า แล้วยัยอ้วนมักจะตามไปด้วย เฝิงหยู่จึงลากเหวินตงจุนให้ไปเป็นไม้กันหมา แต่คิดไม่ถึงว่าเหวินตงจุนจะชอบยัยอ้วน..นี่มันตลกเกินไปแล้ว!
"ทำไมจะชอบไม่ได้? ยัยอ้วน ยัยอ้วนอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จักให้เกียติกันบ้าง ชื่อของเธอคือจางหาน! "
"ก็ได้ๆ นายชอบจางหานใช่ไหม? มิน่าละนายถึงได้เลิกตามตื๊อผู้หญิงที่สวยที่สุดของห้องถัดไป นี่นายกำลังตั้งใจเรียนเพื่อจางหานเหรอ? นายไม่รู้สึกหรือว่าจางหานอวบๆอ้วนๆไปหน่อยเหรอ? " เฝิงหยู่กล่าวและใช้มือของเขาทำท่าทาง แต่ใบหน้าพยายามกลั้นหัวเราะออก
"อ้วนแล้วยังไง? ตอนฉันยังเด็กฉันก็อ้วน แต่ตอนนี้ฉันก็ผอมแล้วไม่ใช่เหรอ? จางหานบอกว่าตอฤดูหนาวเธอจะลดน้ำหนักอย่างน้อย 10 กิโล"
"โอเค ฉันขอให้นายมีความสุขนะ ไม่แปลกใจเลยที่นายมั่นใจว่าจะได้ลำดับสูงขึ้น ที่แท้ก็ได้จางหานมาช่วยติว สมาชิกชมรมการกีฬากับสมาชิกชมรมวรรณกรรม อย่างกับกิ่งทองใบหยก" จะลดน้ำหนัก10 กก.เหรอ? เฝิงหยู่ไม่เชื่อหรอก ต่อให้ลดน้ำหนักได้ จางหานก็ยังอ้วน ก็น้ำหนักของเธอตอนนี้เกือบจะ80 กิโลกรัม!
“เฮ่อ นายคิดว่าเธอจะลดน้ำหนักได้ 10 กิโลในช่วงฤดูหนาวนี้ได้ไหม?” เหวินตงจุนถาม
"เวลาเดือนหนึ่งเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ถ้า 1 ปีคงไม่แน่ เชื่อมั่นในตัวเองสิ เชื่อว่านายจะทำให้เธอลดน้ำหนักเพื่อนาย" เฝิงหยู่ตบไหล่เหวินตงจุนเพื่อสื่อว่า'ฉันรู้ว่านายทำได้'
จากสภาพการณ์ดูเหมือนว่าถ้าหากจางหานไม่ลดน้ำหนัก เหวินตงจุนจะรู้สึกอึดอัดใจ และท้ายที่สุดความสัมพันธ์ของพวกเขาจะจบสิ้นลง และเฝิงหยู่ก็ไม่เชื่อว่าจางหานจะลดน้ำหนักได้สำเร็จ
คะแนนสอบของเฝิงหยู่ในตอนนี้ถือว่าไม่เลว เขาได้คะแนนเต็มในวิชาภาษารัสเซีย คะแนนภาษาจีนก็ได้ไม่ใช่น้อยๆ ส่วนวิชาคณิตศาสตร์ก็ไม่ได้แย่ วิชาอื่นๆอย่างวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ คะแนนก็ยังพอถูๆไถๆไปได้ ส่วนประวัติศาสตร์เขาก็จดจำได้อย่างไม่เป็นปัญหา แม้นเขาอาจจะไม่ได้อันดับทอป แต่คงติด10 อันดับต้นๆได้ การสอบปลายภาคครั้งนี้จึงไม่ได้สร้างความกดดันแก่เฝิงหยู่เลย
ในระหว่างการสอบปลายภาค โรงเรียนจะจัดให้ชั้นมัธยมปลายปีที่ 1, 2 และ 3 นั่งรวมอยู่ด้วยกัน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการลอกข้อสอบ (ระดับชั้น/ มัธยมปลายปี 1,2,3 เทียบได้กับ ม.4,5,6)
เฝิงหยู่ทำคะแนนในการสอบปลายภาคได้ไม่เลว วิชาชีววิทยาและเคมีได้คะแนนต่ำที่สุด พอถึงวิชาการเมืองการปกครองซึ่งเป็นสุดท้ายเฝิงหยู่ก็บิดขี้เกียจ การสอบครั้งนี้เขาน่าจะได้คะแนนสูงไปให้พ่อแม่ได้ชื่นชม สำหรับตัวของเฝิงหยู่ เขาจะเคร่งครัดกับคนอื่นเสมอ แต่จะปล่อยปละตัวเอง
เมื่อออกมาจากห้องสอบ เฝิงหยู่ก็เห็นเหวินตงจุนที่มีสีหน้าภาคภูมิ หรือเจ้างี่เง่านี้ทำข้อสอบได้ดี? เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าวิชาเคมีและฟิสิกส์ของเขาจะไม่ได้ถือว่าแย่ แต่วิชาท่องจำอย่างประวัติศาสตร์กับการเมืองการปกครอง เขาได้คะแนนแบบผ่านเฉียดฉิวมาโดยตลอด แต่ทำไมเขาถึงได้มั่นใจนัก?
"จะบอกอะไรให้นะ การสอบครั้งนี้ฉันอาจจะได้คะแนนติด10 อันดับแรก !" เหวินตงจุนกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ
เฝิงหยู่ยื่นมือไปแตะหน้าผากของเหวินตงจุน และกล่าวว่า "ก็ไม่มีไข้ จะพูดเหลวไหลอะไรกัน "
เหวินตงจุนตวัดมือของเฝิงหยู่ออก และบอกว่า: ใครพูดเหลวไหล? ฉันมั่นใจจริงๆ! ภาษารัสเซียของฉันดีขึ้นมากเพราะฉันนั่งข้างนาย คณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมี คะแนนของฉันดีกว่านายอยู่ตั้งนานแล้ว ส่วนวิชาประวัติศาสตร์หรือวิชาที่ต้องท่องจำ ฉันบังเอิญได้เจอคนดีๆ! "
"นายหมายความว่าอะไร?"
"โง่จริง ฉันได้นั่งโต๊ะเดียวกับนักเรียนมอปลายปี3 และเขาก็เป็นนักเรียนศิลปศาสตร์ เขาสามารถตอบคำถามที่ฉันตอบไม่ได้ หลังจากที่เขาทำข้อสอบเสร็จ เขาก็หยิบกระดาษคำตอบของฉันไปลองฝึกทำข้อสอบ เขาบอกว่าวิชาประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ การเมืองการปกครอง หรือวิชาอื่นๆ เขาได้คะแนนเต็มทั้งหมด ! "
เออะ! เฝิงหยู่พูดไม่ออก ทำไมเจ้าบ้านี่ถึงได้โชคดีขนาดนี้? นอกจากได้นั่งโต๊ะเดียวกับนักเรียนมอปลายปี3 เขายังยินดีจะช่วยบอกคำตอบให้อีก
ถ้าเหวินตงจุนได้คะแนนเต็มสามวิชา เขาอาจจะติด10 อันดับต้นๆ ก็เอาสิ ภาคเรียนนี้เหวินตงจุนเชิญโม้ไปก่อน ดูสิภาคเรียนหน้านายจะทำยังไง!
"ไปกันเถอะ. คืนนี้ไปดูภาพภาพยนตร์ที่ศูนย์วัฒนธรรมกัน เราจะขับรถไป ฉันจ่ายเอง! "
คราวนี้ หลิวคุนก็มาร่วมด้วย วันพรุ่งนี้เป็นเป็นวันปิดภาคเรียนวันแรก เฝิงหยู่จึงคิดจะขับรถกลับ แล้วพาพวกเขาเหล่านี้ติดรถไปด้วย พวกเขาจะได้ไม่ต้องตื่นตอนเช้าตรู่เพื่อไปซื้อตั๋วรถประจำทาง วันนี้พวกเขาจะได้อยู่เที่ยวต่ออีกสักพัก
หลิวคุนสมกับที่เป็นนักเรียนหัวกะทิ แม้ว่าจะเป็นทั้งสามระดับชั้น เขาก็ยังได้อันดับสาม และได้ที่หนึ่งของห้อง เขาเป็นนักเรียนที่ดีในสายตาของคุณครู พ่อแม่ของนักเรียนคนอื่นๆล้วนชื่นชมเขา แน่นอน เฝิงหยู่และเหวินตงจุนก็เป็นเด็กนักเรียนที่อาจารย์และผู้ปกครองพูดถึงอยู่บ่อยๆ แต่ไม่ได้พูดถึงในทางที่ดีนัก
เฝิงหยู่มักจะโดดเรียน มีข่าวลือว่าครอบครัวของเขาเข้าร่วมกับกลุ่มมาเฟีย ส่วนเหวินตงจุนเมื่อเลิกเรียนจะรีบไปเล่นบาสเกตบอลทันที แค่ได้เล่นสักห้านาทีก็ยังดี นักเรียนแบบนี้จะสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้อย่างไร? บรรดาผู้ปกครองจึงมักจะเตือนลูกหลานของตนไม่ให้ไปข้องเกี่ยวกับพวกเขา เพราะหากไปทำอะไรให้ไม่พอใจ อาจจะโดนหักขาขาด!
ที่โรงภาพยนต์ในศูนย์วัฒนธรรม เฝิงหยู่และหลี่นานั่งอยู่ด้วยกัน เฝิงหยู่เลื่อนมือไปจับมือของหลี่นา หลี่น่าดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออก นั่งหน้าแดงกล่ำ แต่ใจไม่ได้จดจ่ออยู่กับการดูหนัง ได้แต่กังวล เพราะเธอกลัวว่าถ้าเฝิงหยู่จูบเธอเธอควรทำอย่างไร จะขัดขืนดีหรือเปล่า?
แต่น่าเสียดายที่หนังจบแล้วแต่เฝิงหยู่ไม่ได้ทำอะไรอื่นเลย หลี่น่าจึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอได้ยินมาว่าในหอพักของเธอมีเพื่อนนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ได้จูบแฟนของเธอแล้ว
เหวินตงจุนและจางหานนั่งอยู่ด้วยกัน แต่เขาไม่ได้จับมือของจางหาน จางหานเอาหัวซบไหล่ของเหวินตงจุน ทำให้หัวใจของเหวินตงจุนเต้นดังตุ้มๆต่อมๆ เขารู้สึกว่ายิ่งมองจางหานก็ยิ่งคิดว่าเธอน่ารัก
มีเพียงหลิวคุนคนเดียวที่นั่งหงอยเหงาอยู่ที่มุมๆหนึ่ง เขาเป็นคนเดียวที่เพลิดเพลินกับภาพยนตร์ หลังจากดูภาพยนตร์จบ เขาพยายามพูดคุยกับคนอื่นๆเกี่ยวกับภาพยนตร์ แต่น่าเสียดายที่คนอื่นๆไม่ได้ให้ความสำคัญกับภาพยนตร์เท่าไหร่ จึงไม่มีอะไรจะพูดมากนัก ในสายตาของเฝิงหยู่คิดว่าคนอย่างหลิวคุนคงต้องมีบั้นปลายชีวิตที่ถูกจับคู่ให้แต่งงาน เขาหาแฟนด้วยตัวเองไม่ได้!
เมื่อมาถึงบ้านของจางหาน เหวินตงจุนบอกลาจางหานอย่างอาลัยอาวร เฝิงหยู่ถึงกับหมดคำพูด ปิดภาคเรียนแค่ช่วงฤดูหนาวเท่านั้น ไม่ได้ปิดนานจนต้องดราม่าขนาดนี้
เฝิงหยู่ลืมไปเลยว่าเขาจะไม่ได้เจอหลี่น่าหลายวันจนอาจจะคิดถึงเธอ ตอนนี้สิ่งที่เขาอยากรู้เพียงอย่างเดียว คือ ถ้าเปิดเทอมหน้าได้เหวินตงจุนเจอจางหานอีกครั้ง แล้วพบว่าเธออ้วนขึ้น เหวินตงจุนจะรู้สึกอย่างไร!
แค่คิดก็อยากรู้แล้ว ......
