ตอนที่ 59 ท่าไม้ตาย! (FREE)
แต่มันก็เป็นเพียงความสับสนชั่วครู่เท่านั้น ฟาง เจิ้งจือ สามารถตอบสนองต่อเหตุการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
ถึงเหมือนพระเจ้าจะคอยขวางเส้นทางเขาอยู่ แต่มันเป็นเรื่องที่เขาคุ้นเคยดีเสียแล้ว เขาคงต้องใช้ ‘ท่าไม้ตาย’ ของเขาเสียหน่อย
ฟาง เจิ้งจือ แกล้งทำเป็นค้นหาเหรียญในเสื้อผ้าจนอีกฝ่ายเริ่มหงุดหงิด จากนั้นเขาก็ยิ้มที่เขาเชื่อว่าสดใสที่สุดแล้วให้กับเจ้าหน้าที่
“ท่านเจ้าหน้าที่ ข้าเหมือนจะลืมมันไว้ที่หมู่บ้าน เพราะข้าเร่งรีบจะมาสมัครที่นี่ ได้โปรดช่วยเหลือข้าด้วยเถอะ!”
“ถ้าเจ้าไม่มีเหรียญตราจากหอแห่งเต๋าและจดหมายแนะนำตัว เจ้าก็ไม่สามารถสมัครเข้าร่วมการทดสอบได้!” เจ้าหน้าที่ส่ายหัวโดยไม่คิดอะไรแม้แต่น้อย
“ข้าลืมมันจริงๆ หมู่บ้านของข้านั้นอยู่ไกลมาก ข้าไม่เหลือเวลาแล้ว!” ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ เป็นประกาย ทันใดนั้นเศษเงินก็หล่นออกมาจากแขนเสื้อของเขา
นี่คือท่าไม้ตายของเขา!
ดวงตาของเจ้าหน้าที่เบิกกว้างทันที เขาหันไปมองรอบๆก่อนจะรีบหยิบเศษเงินขึ้นมา
“ถ้าไม่มีเหรียญตาจากหอแห่งเต๋าและจดหมายแนะนำตัว ข้าก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้ เอามันกลับไปเถอะ!” เจ้าหน้าที่ส่ายหัวและวางเศษเงินกลับไปที่มือของ ฟาง เจิ้งจือ
ทำงานที่หน้าเบื่ออย่างนี้ แต่แค่รับเงินยังไม่สามารถทำได้ ใครจะเข้าใจความเจ็บปวดของพวกเขากัน?
ฟาง เจิ้งจือ ไร้คำพูด เกิดอะไรขึ้นกับ ‘ท่าไม้ตาย’ ของเขากัน?
แม้แต่เงินยังใช้ไม่ได้ผล เขาหลอกตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เขาไม่สามารถสมัครสอบได้? หลังจากรอมาถึง 8 ปี แต่เขากลับถูกพูดใส่ว่าไม่สามารถสมัครสอบได้?! มันไม่ไร้สาระเกินไปแล้ว!
….
ข้าจะทำยังไงดี?
ฟาง เจิ้งจือ ที่เดินทางไปทั่วมณฑลฮวายอันด้วยความมั่นใจมาแล้ว แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ เขารู้สึกท้อแท้ทันที
ข้าต้อวงหาวิธีให้ได้....
เหรียญตราจากหอแห่งเต๋า? จดหมายแนะนำตัว? นี่มันไม่ยากเกินไปหน่อยหรอ? อย่าบอกนะว่าพวกเขาไม่คิดจะให้คนที่เรียนหนังสือด้วยตัวเองได้ผุดได้เกิดเลย? พวกเขาต้องการอต่คนที่ศึกษาจากหอแห่งเต๋าเท่านั้น?
ฟาง เจิ้งจือ รังเกียจ กฎที่ไม่ยุติธรรมนี้
ตอนนี้ ในที่สุเขาก็เข้าใจว่าเมื่อ 8 ปีที่แล้วทำไม หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ ถึงตัดสินใจอย่างนั้น เพราะบนโลกใบนี้ใครก็ตามที่ไม่ได้เข้าหอแห่งเต๋า พวกเขาก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เข้าร่วมการทดสอบแน่นอน!
แล้วทำไมตอนที่ข้าออกมาจากหมู่บ้านถึงไม่มีใครบอกกัน?
ฟาง เจิ้งจือ จ้องมองไปยังทิศทางที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือตั้งอยู่และสายหน้าอย่างรวดเร็ว หมู่บ้านภูเขาทางเหนือไม่ได้มีหอแห่งเต๋า ไม่มีใครเคยเข้าร่วมการทดสอบกฎแห่งเต๋า แล้วใครจะรู้กฎในการสมัคร?
ทำยังไงดี?
ไม่เพียงแต่เขาจะลงทะเบียนไม่ได้ แต่เขาจะพาความผิดหวังกลับไปยังหมู่บ้าน?
ไม่มีทาง!
ปัญหานี้มัน...
“ข้าคงหาทางออกไม่ได้!”
ฟาง เจิ้งจือ กัดฟัน เขาได้พยายามอย่างมากเพื่อโน้มน้าว จาง หยางปิง ไม่ว่ายังไงก็ตามเขาก็ไม่มีทางยอมกลับไปมือเปล่าแน่นอน ข้าต้องคิดหาวิธีเข้าร่วมการทดสอบให้ได้
ถ้าข้าหาวิธีไม่ได้จริง...
งั้นทำของปลอมขึ้นมา!
แต่หอแห่งเต๋าและจดหมายแนะนำตัว หน้าตาเป็นยังไงล่ะ? มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำของปลอมขึ้นมา ข้าคิดว่ากว่าจะทำของปลอมขึ้นมาจนเสร็จ จุดลงทะเบียนคงปิดก่อนพอดี
แต่เดี๋ยวก่อนสิ! ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ กำลังครุ่นคิด
ก็คิดได้ว่า ไหนๆก็จะทำจดหมายปลอมแล้ว ทำไมไม่ทำบัตรทดสอบไปเลยล่ะ!?
ดวงตาของเขาสว่างสไวขึ้นด้วยประกายของความคิดชั่วร้ายอนาคตของเขาดูสดใสขึ้นมาในทันที
งั้น...
ข้าแค่ต้องหาบัตรทดสอบของจริง
…
การพบเป้าหมายง่ายได้อย่างนี้ ดูไม่ท้าทายเลยสักนิด ตอนนี้เมืองฮวายอันมีผู้คนเดินทางมาจากทั่วทุกสารทิศเพื่อจะเข้าร่วมการทดสอบกฎแห่งเต๋า
และแน่นอน ที่ที่คนอยู่มากที่สุดย่อมเป็นร้านอาหารและโรงเตี้ยม
ถ้าเขาไปตามร้านอาหารพวกนั้นล่ะ....
มันดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดี เพราะพวกนักปราชญ์คงมัวแต่ยุ่งวุ่นวายกับการกิน ถ้าเขาคิดจะขโมยบัตรต้องไม่มีใครเห็นแน่นอน อต่มันคงจะยากเกินไปที่จะหลบหนีออกมา
และการไปทำลายอนาคตของผู้คนที่ฝึกฝนและเรียนรู้อย่างหนักมาเป็นเวลาหลายต่อหลายปี ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถทำได้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปที่โรงเตี้ยมเล็ก ๆ เขาเลือกค้นกระเป๋าแบบสุ่ม
ไม่นาน..
หลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ ไปตามโรงเตี้ยมเล็ก ๆ ไม่กี่แห่ง เขาก็เจอบัตรทดสอบ
เขาเปิดออกมาดู และคิดว่ามันดูเป็นแค่บัตรธรรมดาที่ออกแบบมาง่ายๆ ฟาง เจิ้งจือ จ้องมองที่บัตรทดสอบที่เรียงซ้อนกันเล็ก ๆ อยู่บนมือของเขาและสบถออกมา ทำไมมันดูเป็นบัตรลวกๆอย่างนี้!
องค์ประกอบต่างๆของบัตรทดสอบดูง่ายไปหมด รูปถ่ายก็ดูไม่เป็นธรรมชาติ แม้แต่ชื่อก็เป็นแค่ลายมือไก่เขี่ยที่ขีดเขียนลงไปตรงๆ ปัญหาเดียวคือตราประทับทางการกับหมายเลขทดสอบ
ตราประทับทางการนี้ จะทำให้เขาถูกจับได้ในเวลาไม่กี่นาที การแกะสลักดอกไม้อย่างประณีตเป็นเรื่องที่ยาก แต่การแกะสลักคำไม่กี่คำไม่ได้เป็นปัญหามากนัก
ส่วนหมายเลขทดสอบ....
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่าเขาสามารถกรอกข้อมูลใหม่ขึ้นมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ ดูไม่ขัดแย้งและเป็นของจริง
ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกอย่างก็เรียบร้อย
ฟาง เจิ้งจือ ปลอมทุกอย่างเสร็จสิ้นได้ภายในเวลาไม่นาน เขาจ้องมองไปที่บัตรทดสอบปลอมในมือของเขา ฟาง เจิ้งจือ ถอนหายใจอย่างเงียบๆกับตัวเอง และคิดว่าการปลอมเอกสารบนโลกใบนี้นั้น ไม่ใช่เรื่องที่ยากเลย
เขาลองคิดเล่นๆว่า ในการเข้าทดสอบกฎแห่งเต๋านี้ จะมีใครปลอมแปลงอะไรมาอีกบ้าง?
...
ในวันที่สองมีสายลมเย็นพัดผ่าน ดวงอาทิตย์ส่องสว่างบนท้องฟ้า อากาศดูเย็นสบาย
ในตอนเช้าตรู่ มีนักปราชญ์เยอะราวกับฝูงมด ที่มารอเข้ารับการทดสอบกฎแห่งเต๋า โดยเฉพาะคนของสำนักฉิงเฟิง
สำนักที่ใหญ่ที่สุดของเมืองฮวายอัน ซึ่งคนจากสำนักฉิงเฟิง มีพื้นฐานเรื่องกฎแห่งเต๋าในระดับที่แตกต่างจากคนของหมู่บ้านอย่างสิ้นเชิงเป็นสำนักเดียวในเมืองฮวายอัน ที่ลูกศิษย์สำนักได้ศึกษาและสอบกฎแห่งเต๋าโดยตรง
กำแพงสำนักถูกสร้างจากอิฐสีแดง มีกระเบื้องเคลือบผิวมันสว่างสไว
และวันนี้มันถูกใช้เป็นสถานที่ทดสอบด้านปัญญาสำหรับการทดสอบกฎแห่งเต๋า
มีกองกำลังสองแถวกำลังคอยยืนป้องกันทางตรงทางเข้าของสำนัก ฉิงเฟิง ในขณะที่พวกนักปราชญ์ต่างก็รอกันอย่างสงบเสงี่ยม
ภายในนั้น หลี่ เฮ่อ มองไปรอบๆเพื่อหาใบหน้าที่เขาคุ้นเคยเขามองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นผู้ใดที่เขารู้จัก
"ฮ่าฮ่า เขาไม่ได้มาจริงๆ!"หลี่ เฮ่อ หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
แต่ไม่นานหลังจากนั้นเสียงหัวเราะของเขาก็เริ่มเบาลง เขามองเห็นจากที่ไกลๆ ชายในชุดสีน้ำเงินหยาบๆเดินเข้ามาและฮัมเพลงออกมาเล็กน้อย
ฟาง เจิ้งจือ ท..ทำไม..... ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี้ได้!? หลี่ เฮ่อ ไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตัวเอง" หึ! เขาต้องไม่รู้แน่ๆว่า การลงทะเบียนต้องใช้ตราจากหอแห่งเต๋าและจดใหม่แนะนำตัว" หลี่ เฮ่อ มั่นใจ
หลี่ จ้วงฉือ และ เมิ่ง เจียงฉาน ก็สังเกตเห็น ฟาง เจิ้งจือ เช่นเดียวกัน
พวกเขาตกใจต่อภาพที่ได้เห็นตรงหน้า
มันไม่สมเหตุสมผลเกินไปหน่อยงั้นหรือ?
" ฟาง เจิ้งจือ ควรจะผิดหวังและเดินคอตกกลับไปที่หมูบ้านสิ.." พวกเขาคิด
"ข้าอยู่ที่นี่เพื่อเข้าร่วมการทดสอบ!" ฟาง เจิ้งจือ พูดอย่างหนักแน่นเห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ที่นี่เพื่อเข้าร่วมการทดสอบ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะมาที่นี่เพื่อชื่นชมทิวทัศน์งั้นหรือ?
"การทดสอบ ?! เจ้าจะเข้าไปได้ยังไงกัน?" หลี่ เฮ่อ แสดงท่าทางรังเกียจออกมาอยางชัดเจน เขาไม่มีทางเชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ จะผ่านการลงทะเบียนไปได้
เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ เห็นอย่างนั้น เขารู้ในทันทีว่า หลี่ เฮ่อ และคนอื่นๆรู้ดีว่าตนไม่มีคุณสมบัติพอที่จะลงทะเบียน แต่ด้วยสิ่งที่มีอยู่ในมือ เขารู้ดีว่ามันเป็นไปได้ เขาจึงไม่สนใจกับคำพูดของพวกนั้น
"ข้าทำได้แน่!" ฟาง เจิงจื้อ พูดออกไปด้วยความมั่นใจ ไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย
เพจหลัก : Gate of god TH