ตอนที่ 37  ยุทธวิธี (อ่านฟรี)

หมาป่ากลายพันธุ์นั้นเเข็งเเกร่งกว่าพวกโนลล์หลายเท่า แม้แต่ทีมบรัมเเบิ้ลก็ไม่กล้าที่จะมองดูพวกเขา หัวหน้าของทั้งสองทีมเดินเข้ามาใกล้เเละล้อมรอบด้วยสมาชิกในทีมของพวกเขา นักผจญภัยเดี่ยวก็เดินเข้ามา

 

"ตามข้อมูลของเราพวกโนลล์ตั้งกองกำลังที่นี่พรุ่งนี้เย็นเราต้องโจมตีสถานที่นั้นเราไม่สามารถปล่อยให้หมาป่ากลายพันธุ์หรือพวกโนลล์หนีรอดไปได้ "

 

"มีโนลล์นักสู้ 2 ตัว และโนลล์นักยิงธนูอีก 2 ตัวนี่ไม่ใช่ปัญหา แต่หมาป่ากลายพันธุ์ทั้ง 6 ตัวต่างหากที่เป็นปัญหาที่ลำบากที่สุด "

 

แอนนาหยิบแผนที่เก่า ๆ และเขียนสถานการณ์ตอนนี้ การเขียนของเธอเพียงไม่กี่ประโยคก็สามารถอธิบายสถานการณ์ตอนนี้ได้อย่างชัดเจน แม้แต่หัวหน้าทีมที่มีประสบการณ์สองคนก็ยังไม่สามารถทำแบบเธอได้พวกเขามัวเเต่ตื่นตระหนก พ่อบ้านครึ่งเอลฟ์นี้มีพรสวรรค์จริงๆ

 

"มียามอยู่ทั้งสองด้านของป่ามันเป็นป่าธรรมชาติปกปิดทั้งส้องด้านแต่พวกหมาป่ากลายพันธุ์น่าจะชำนาญกับสภาพเเวดล้อมเเบบนี้พวกคุณมีความคิดดีๆหรือไม่? " แอนนามองไปที่หัวหน้าทีมทั้งสองคน

 

มาร์วินเห็นได้ชัดว่ามีแผน แต่เขาปล่อยให้เเอนนาถามพวกนักผจญภัยคนแรก เขาต้องการดูว่ามีนักผจญภัยที่มีพรสวรรค์ในกลุ่มนี้หรือไม่ แคทเงียบ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเพิ่งแพ้หน้ากากมีดคู่มานั่นทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ปัจจุบันการที่จะทำลายภารกิจนี้จะลำบากมากเพราะพวกเขาไม่สามารถทำให้มันชัดได้ เขาทำได้เพียงอธิษฐานให้พวกเขาทำผิดพลาดในการรบแล้วปล่อยให้พ่ายแพ้ไป ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะได้รับเงินและรักษาชื่อเสียงของตนเองได้ด้วยในเวลาเดียวกัน

 

หัวหน้าคนอื่นๆมีความคิดที่แตกต่างกัน ในฐานะหัวหน้าทีมบรัมเบิ้ลที่มีประสบการณ์มากมายเขาพึมพำสักครู่ก่อนที่จะพูดว่า "บางทีเราอาจจะใช้กับดักซักสักสองสามอัน หมาป่ากลายพันธุ์เหล่านี้ยากที่จะรับมือได้ดังนั้นการโจมตีพวกเขาจากด้านหน้าจึงไม่ใช่ความคิดที่ดีอย่างไรก็ตามเราสามารถล่อให้มันติดกับดักได้ "

 

" โนลล์นักสู้อยู่ในระดับ 2 โดยเฉลี่ยแล้วและบรรดาหมาป่ากลายพันธุ์นั้นมีความสามารถสูงกว่าอย่างแน่นอนนั่นหมายความว่าพวกโนลล์ไม่สามารถควบคุมหมาป่ากลายพันธุ์เหล่านี้ได้ บางทีเราอาจจะวางกับดักบางอย่างที่นี่ "

 

รอยยิ้มที่สามารถมองเห็นได้บนใบหน้าของแอนนาปรากฎขึ้น คนของบรัมเบิ้ลค่อนข้างเชื่อถือได้

 

" คุณกรูและฉันมีความคิดแบบเดียวกันแผนของฉันก็เป็นเช่นนั้น เราจะดึงพวกหมาป่ากลายพันธุ์ทั้ง 6 ตัวเหล่านั้นเข้ากับกับดักที่ด้านข้างของป่าแล้วใช้วิธีการฆ่าพวกมันตามที่คิดไว้ "

 

"สำหรับข้อมูลเฉพาะเราพูดคุยกันในภายหลัง คุณเวิร์นตั้งแต่เหล่าหมาป่ากลายพันธุ์เหล่านี้ถูกส่งไปยังกองพันทหารรักษาการณ์ของเราและทีมบรัมเบิ้ลของคุณกรูเเละทีมลินซ์ของคุณจะเป็นผู้รับผิดชอบพวกโนลล์ทั้งสีตัวใช่ไหม? "

 

แอนนายิ้มให้แคท เขารู้สึกหมดหนทาง เขาอยากพูดอะไรเกี่ยวกับแผนการแบบนี้? ทีมลินซ์ที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาไม่สามารถจัดการกับโนลล์สี่ตัวได้ใช่มั้ย? หากพวกเขาทำลายภารกิจแบบนี้จริงๆทีมของเขาจะไม่ได้รับความนับถือมากนักในเมืองริเวอร์ชอว์ สำหรับนักผจญภัยทั้งสามคนนั้นพวกเขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรในศึกครั้งแรก พวกเขาเพียงต้องการที่จะยืนอยู่ด้านข้างและเชียร์

 

"เอาล่ะ สมาชิกคุณเวิร์นและทีมลินซ์คุณสามารถกลับไปที่ห้องของคุณเพื่อพักผ่อนได้นะ "

 

แอนนาบอกให้พวกเขาออกไป สิ่งที่เธอหมายความค่อนข้างชัดเจนกองทหารรักษาการณ์และทีมบรัมเบิ้ลจะทำงานร่วมกันเพื่อกำจัดพวกหมาป่ากลายพันธุ์ทั้ง 6 ตัวซึ่งจำเป็นต้องใช้กลยุทธ์เพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอไม่ต้องการให้สมาชิกทีมลินซ์ได้ยินสิ่งเหล่านี้ เวิร์นโกรธจนหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว แต่หน้ากากมีดคู่ก็เข้ามาที่ชั้น 2 อีกสามนักผจญภัยเดี่ยวก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง สมาชิกทีมลินซ์ที่รู้สึกอับอายขายหน้าได้ออกจากห้องนั่งเล่นเท่านั้นเหลือเพียงแอนนาและกรูเท่านั้นเพื่อหารือเกี่ยวกับยุทธวิธีของวันพรุ่งนี้

 

...

 

ห้องน้ำชั้นที่สองดูเหมือนสกปรกเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทำความสะอาดได้ไม่ค่อยดีนักเพราะไม่มีลูกค้ามาเยี่ยมเยือนมานานแล้ว สมาชิกทีมลินซ์กลับไปที่ห้องของเขาโดยปล่อยให้แคทที่ดูหดหู่ไปที่ห้องน้ำด้วยตัวเอง

 

"บ้าเอ้ยยย! เงินที่คาดว่าจะง่ายกลับไม่ง่ายที่จะได้รับ. "

 

เขาโกรธมาก แต่เเล้วกริชก็ถูกวางลงบนคอของเขาอย่างไม่มีเสียง มีคนซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของห้องน้ำ!

 

หน้ากากมีดคู่!

 

"คุณ ... คุณต้องการอะไร?" แคทตกใจ

 

เขาตระหนักดีถึงเรนเจอร์ที่มีสกิลซ่อนตัวเหมือนตอนที่เขายังเป็นแรนเจอร์ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าหน้ากากมีดคู่จะซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำเพื่อแอบโจมตีเขา! ผู้ชายคนนั้นคิดอะไร? เขาไม่คิดจะฆ่าฉันใช่ไหม? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาเริ่มเหงื่อออกมาก

 

อย่าทำอะไรที่โง่เขลา " มาร์วินพูดอย่างเย็นชา

 

"คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?" แคทหันไปมอง มาร์วินได้สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่ดูเเปลกๆของเขาเกี่ยวกับกริชของตัวเอง

 

"การต่อสู้ระหว่างกองกำลังของเมืองริเวอร์ชอว์ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถเข้าร่วมได้" มาร์วินกล่าวอย่างไม่มีอารมณ์ "ข้ารู้เรื่องเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังเจ้า ... เขาคิดว่ามาร์วินเป็นเพียงหนุ่มขุนนางบารอน แต่ในความเป็นจริงทุกอย่างดูง่ายมาก"

 

"ข้าแค่เมตตาเจ้าอยู่ตอนนี้อย่าทำอะไรที่มันโง่เขลา ถ้าเจ้าทำผิดพลาดทำให้เราไม่สามารถกลับคืนสู่หุบเขาริเวอร์ไวท์ได้เเละทำให้ข้าล้มเหลวในภารกิจของข้า ... แล้วเจ้าจะไม่สามารถได้รับรางวัลในสัญญาของเจ้าเลย "

 

"เชื่อข้าสิมันจะไม่เป็นปัญหาเท่าที่ข้าคิดการฆ่าเจ้าเป็นสิ่งที่ง่ายเหลือเกิน "

 

"ปัง!"

 

มาร์วินกดดันแคทและทิ้งเข้าไว้ในห้องน้ำ แคทกำลังเหงื่อออกมามากทั้งหมดที่มาร์วินพูดไม่กี่ประโยคที่ทำให้เขาวิตกมาก! เขาเป็นคนที่น่าสงสัยมาก หน้ากากมีดคู่ทำให้เขาสับสน ผู้ชายคนนั้นที่รู้จักกันในชื่อขุนนางบารอนมาร์วินที่เป็นขุนนางที่ตกอับเเล้วเหตุใดเขาจึงสามารถจ้างผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าอาจมีใครสนับสนุนเขา?

 

คิดอย่างนี้แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ความขัดแย้งของพวกมีอำนาจไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาที่เป็นเเค่ทีมที่ได้รับการว่าจ้างขนาดเล็กจะสามารถเข้าร่วมได้ถ้าไม่ระวังพวกเขาก็อาจจะตายได้

 

'หน้ากากมีดคู่พูดบางอย่างเกี่ยวกับภารกิจ ... เป็นไปได้ไหมที่มีคนสั่งให้เขาช่วยเหลือในเรื่องการฟื้นตัวของหุบเขาริเวอร์ไวท์? และไม่ใช่ใครที่ใหนต้องเป็นเด็กหนุ่มคนนั้นมาร์วิน "

'เพื่อให้สามารถส่งผู้เชี่ยวชาญคนนี้ให้เคลื่อนไหวได้นั้นคนที่อยู่เบื้องหลังต้องมีอำนาจมากแน่นอน หน้ากากมีดคู่ทำให้เกิดความวุ่นวายในเมืองขนาดนี้เเต่ก็ยังไม่สามารถยังจับเขาได้ ... '

 

อย่าบอกนะว่า... เเคทคิดอะไรบางอย่าง! และมันทำให้เขาตกใจกลัว!

 

พ่อมด!

 

ในกรณีของมิลเลอร์ พ่อมดทุกหนทุกแห่งประกาศว่าพวกเขาไม่สามารถหาร่องรอยของฆาตกรได้ นี่เป็นเรื่องที่เหลวไหล หลังจากที่บรรดาพ่อมดเริ่มปกครองโลกยุคนี้ทุกคนเชื่อว่าพ่อมดสามารถทำอะไรก็ได้

 

"ไม่สามารถหานักฆ่าได้งั้นเหรอนี่เป็นข่าวปลอมจริงๆใช่มั้ย?"

 

เว้นเสียแต่ว่าหน้ากากมีดคู่จะทำงานให้กับพ่อมดฝ่ายเสนาธิการ! สิ่งนี้จะอธิบายทุกอย่าง! ความคิดนอกกรอบของแคทเป็นสิ่งที่น่ากลัวจริงๆในระยะเวลาอันสั้นเขาได้คิดไกลไปถึงข้างหน้าแล้ว

 

'โอ้ พระเจ้า หน้ากากมีดคู่เป็นคนที่มาจากเมืองลอร์ดงั้นหรือ?

'ศาลากลางเป็นเพียงสุนัขนั่งอยู่ใต้เท้าของลอร์ด! ฉันเกือบจะกลายเป็นบ้าและต่อต้านลอร์ด! "

'โอ พระเจ้า ... นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น ... '

 

แคทรู้สึกโง่เง่าเเละยืนอยู่ในประตูห้องสุน้ำไม่น้อยกว่า 10 นาทีก็ค่อยๆฟื้นตัวอย่างช้าๆ ในเวลานั้นกรูที่มาจากชั้นล่างและรู้สึกว่าแคทดูแปลก ๆ เวิร์นก็ตระหนักว่าเขาไม่ได้ทำตัวให้ถูกต้อง เขาเงียบกริบเเละเดินกลับไปที่ห้องของเขาโดยไม่ทราบว่าเขาจะคิดอย่างไร

 

...

 

กรูกลับไปที่ห้องของตัวเองขณะที่เขาผลักประตูให้เปิดหางตาของเขาเหลือบไปเห็นบางอย่างและเขาคว้าดาบขนาดใหญ่ของเขามาจากด้านหลัง

 

มีบางอย่างผิดปกติ!  มีคนอื่นอยู่ในห้องของเขา

 

อย่ากลัวเลย " เทียนสว่างในห้อง มาร์วินใจเย็นเเละนั่งอยู่ที่นั่นเเละมองหาที่กรู"ข้าแค่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างกับเจ้า"

 

กรูไม่ได้ลดการป้องกันของเขาลงใครจะกล้าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับหน้ากากมีดคู่? มือของเขายังคงยึดติดกับดาบขนาดใหญ่พร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา

 

"พูดคุยอะไร? ข้าเป็นเพียงคนแปลกหน้า " กรูกล่าว

 

"ข้าจะคุยเรื่องลูกสาวของเจ้า ข้าต้องการทราบอาการของเธอ "มาร์วินกล่าวอย่างจริงจัง

 

กรูจ้องมองไปที่มาร์วินด้วยสายตาที่ว่างเปล่า