ตอนที่ 30 คนโกง (อ่านฟรี)

หลังจากเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

 

"พวกโนลล์!"

 

มาร์วินกังวลเล็กน้อย เขาแอบเข้าไปในสนามหลังบ้าน ผู้หญิงสวมเสื้อผ้าราคาแพงกำลังนอนอยู่บนพื้นดินในลานบ้านใกล้เคียง

เธอถูกล้อมรอบด้วยโนลล์ 6 ตัว ที่กำลังพูดอะไรบางอย่าง และฝนตกลงมา หญิงสาวคนนั้นกลัวมากและดูเหมือนว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย

 

'นั่นเธอนี่!'

 

แต่มาร์วินไม่ได้เข้าไปช่วยในทันที เขาตกใจอยู่เล็กน้อยเพราะเขาจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ ก่อนที่จะถูกรุกรานโดยพวกโนลล์ผู้หญิงคนนี้ได้มาถึงดินแดนของเขาเเละสวมเสื้อผ้าที่หรูหราและใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือยเธอได้ขอให้สร้างความสัมพันธ์กันทางธุรกิจระยะยาวกับหุบเขาริเวอร์ไวท์ เธออ้างว่าเธอเป็นลูกสาวของหอการค้าธงขาวจากอ่าวอัญมณี นอกจากนี้เธอยังมีบอดี้การ์ดสองคนอีกด้วย

 

มาร์วินเชื่อว่า หุบเขาริเวอร์ไวท์ไม่เหมาะสำหรับการทำเกษตร ขาดแคลนธัญพืชในทุกปีในดินแดนและหากเป็นเช่นนั้นพวกเขาต้องออกไปและซื้อธัญพืชบางส่วน แต่ราคาของธัญพืชในตลาดของเมืองริเวอร์ชอว์ค่อนข้างแพง มาร์วินเคยรู้สึกหงุดหงิดกับปัญหานี้นับตั้งแต่ที่เขาเข้าครอบครองดินแดน และในเวลานั้นหญิงสาวคนนี้ต้องการใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้และเสนอที่จะแก้ปัญหานี้ให้กับมาร์วิน

 

ธอบอกว่าเธอสามารถย้ายธัญพืชบางส่วนมาจากอ่าวอัญมณีได้โดยอ้างว่ามาร์วินต้องชำระเงินล่วงหน้าเป็นอันดับแรก แม้ว่าการชำระเงินล่วงหน้านั้นจะไม่มากนัก แต่เมื่อเทียบกับการเงินที่สำคัญของหุบเขาริเวอร์ไวท์ก็เป็นเงินจำนวนมาก ด้วยเหตุนี้เจ้าของเดิมของร่างกายคนนี้จึงได้ส่งแอนนาไปที่อ่าวอัญมณีเพื่อตรวจสอบหญิงสาวคนนี้ เขาปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ใกล้ ๆ และแสร้งทำเป็นลังเลขณะกำลังรอข่าวของแอนนาเเละเมื่อพ่อบ้านครึ่งเอลฟ์ที่อ่อนเพลียหมดแรงกลับมาอีกใน 5 วันหลังจากนั้นเธอได้นำข่าวมาว่าไม่มีหอการค้าธงขาวอยู่เลยหญิงสาวคนนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นนักต้มตุ๋น เธอกับบอดี้การ์ดถูกจับได้และถูกโยนเข้าคุกปราสาท

 

แม้ว่ามาร์วินไม่ได้ทำร้ายเธอเเต่เขาก็ต้องลงโทษเธอที่หลอกลวงเขาเเละเพื่อที่จะรักษาศักดิ์ศรีในดินแดนนี้ด้วยดังนั้นเธอจึงถูกส่งตัวเข้าคุกจนถึงการบุกรุกของพวกโนลล์

 

...

 

“เธอหลบหนีออกมาได้อย่างไร? เเล้วสองบอดี้การ์ดของเธอหล่ะ?”

 

มาร์วินกำลังขบคิดขณะกำลังมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกับเหล่าโนลล์ หญิงสาวขี้โกงคนนี้ชื่อลอร่าเเละเธอคนนี้มีเรื่องราวที่ค่อนข้างแปลกใหม่ที่ไม่คาดฝันว่าจะสามารถพูดภาษาโนลล์ได้ ภาษาโนลล์นั้นค่อนข้างง่าย แต่เป็นเพราะเสียงพิเศษของพวกมันแม้ว่าเชื้อชาติอื่น ๆ ต้องการเลียนแบบพวกมันแต่ก็ยังคงยากลำบากมาก แต่ผู้หญิงคนนั้นสามารถเลียนแบบภาษาโนลล์ได้เธอมีพรสวรรค์ที่ไม่คาดไม่ถึงแม้ว่าคนประเภทนั้นจะเป็นคนหลอกลวง แต่เธอก็จะมีประโยชน์มากในเวลาที่เหมาะสม

 

ในเวลานั้นโนลล์ตัวหนึ่งคว้าคอเสื้อของเธอเเละเอาทันโตจ่อคอของเธอสถาณการณืค่อนข้างจะเเย่พอสมควร โนลล์ที่อยู่ด้านข้างกำลังเยาะเย้ยถากถางกันอยู่และอีกสองสามตัวก็ถุยน้ำลายใส่เธอบ้าง

 

"ข้าไม่ทราบว่าเธอหลอกให้โนลล์เหล่านั้นทำอะไรให้เธอแต่สถานการณ์ปัจจุบันของเธอดูไม่ค่อยดีนัก"

“ถึงเวลาที่จะต้องเล่นบทฮีโร่บ้างเเล้ว”

...

รอล่ากลัวมาก ปกติเธอมีความคิดที่รวดเร็วมาก แต่ตอนนี้ความคิดเธอหายไปอย่างสิ้นเชิง ขุนนางเหล่านั้นจะต้องโยนเธอเข้าในคุกเเละขังเธอไว้เเละหนีไปตอนที่โนลล์โจมตี เธอเกือบจะกลายเป็นของพวกโนลล์ถ้าไม่ใช่เพราะความชำนาญในภาษาโนลล์เธอคงตายเเล้วแต่ตอนนี้ ... เธอได้พยายามที่จะหลอกลวงให้พวกโนลล์ปล่อยเธอไป แต่น่าเสียดายที่เธอล้มเหลวในการหลบหนีครั้งนี้

 

ตอนนี้วิธีการเหล่านี้ของเธอทำให้พวกโนลล์โกรธมาก พวกมันต้องการที่จะกินเธอ! คิดว่ารอล่ารู้สึกว่าเเขนขาเธอเริ่มจะหมดเเรงเเละเทอเหมือนจะร้องให้

 

"ลอร่า! ต้องเข้มเเข็ง ต้องเข้มเเข็ง!

"อย่าร้องไห้เดี๋ยวก็จะหาทางออกได้เเล้ว เเม้ว่ามันอาจเป็นไปได้ยาก แต่ฉันยังคงมีชีวิตอยู่!"

 

หญิงสาวคนนี้พยายามที่จะสงบลง แต่เธอก็ตื่นตระหนกทันทีที่เห็นทันโตที่อยู่ที่คอของเธอ น้ำตากำลังคลออยู่ที่ดวงตาของเธอ โนลลืที่มีกลิ่นที่เหม็นคาวเข้ามาไกล้เธอเธอพยายามเปิดปากและพูดด้วยน้ำเสียงราบรื่นที่สุดเท่าที่จะทำได้:

 

"ฟังฉันฉันรู้ที่ช่องทางที่จะหาแหล่งแร่ที่มีค่าที่สุด ... "

 

ฉัวะ!

 

เลือดกระเด็นอกมาค่อนข้างมากเเละกระเด็นไปถูกใบหน้าของลอร่าเล็กน้อย เธอเปิดปากของเธอด้วยความตกใจและมองตรงไปข้างหน้าของเธอที่ผู้นำของพวกโนลล์ทีถูกตัดหัวออกมา เงารูปคนที่คลุมเครือปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าสงสาร โนลล์ตัวอื่นๆกำลังมองไปที่มนุษย์คนนั้นที่กำลังปรากฏตัวขึ้นทันที

 

โนลล์, โคบอลต์, ก๊อบลินและสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่คล้ายคลึงกันที่มีภูมิหลังต่ำกว่าก็จะเปรียบเทียบกันด้านจำนวนที่มีมากขึ้นเเละเมื่อเปรียบเทียบความแรงของพวกเขากับคู่ต่อสู้ของพวกเขา พวกมันมีห้าคนและมีมนุษย์เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ผู้หญิงคนนี้เห็นได้ชัดว่านับได้ว่าเป็นเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น พวกมันนับและพวกมันคิดว่าจะชนะแน่นอน แต่น่าเสียดาย…

 

มาร์วินไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเขาเป็นเรนเจอร์ระดับ 5 เเละมีความชำนาญ 20 เเต้ม! การเผชิญหน้ากับระดับ 2 จะเป็นอันตรายมาก แม้ต้องเผชิญกับกลุ่มนักสู้โนลล์ระดับ 2 ก็ยังคงง่ายมาก

 

ตูมม!

 

มีแสงเย็นส่องประกายและมีดกริดสองอันที่อยู่ในมือของมาร์วิน เขาเคลื่อนที่วนไปวนมาระหว่างโนลล์ 4 ตัว การเคลื่อนไหวของมาร์วินดูเป็นธรรมชาติเเละสมบูรณ์มากๆ ถึงแม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่พวกเขาก็ต้องทำให้เเน่ใจ เทคนิคของหมู่เรนเจอร์นั้นเน้นที่การกำหนดเป้าหมายของพลังชีวิตอื่นๆเเละแทงเพื่อฆ่า โนลล์เหล่านี้ไม่ได้สวมเกราะใดๆ ร่างกายของพวกมันปกคลุมด้วยขนหยาบที่ไม่สามารถใช้กับการแทงต่อเนื่องของมาร์วินกับกริซโค้งของเขาได้

 

ในเวลาไม่ถึงครึ่งนาทีห้าตัวที่อยู่บนพื้นตายอย่างสงบ มาร์วินสงบเอาผ้าเช็ดคราบเลือดสีดำและเช็ดกริซคู่ของเขาเเละทำความสะอาดก่อนที่จะเก็บไปสำหรับรอล่าเธอเริ่มจะมีปฏิกิริยา เธอก้มลง ... และเริ่มอาเจียน

 

...

 

สามนาทีต่อมาภายในบ้านไร่

 

" เลือดโนลล์มีกลิ่นเหม็นมาก" มาร์วินพูดอย่างใจเย็น"แต่เจ้าดูเคยชินกับมันหลังจากอาเจียนหลายครั้ง."

 

"อ้วกกกก!"

 

รอล่าที่เพิ่งเสร็จสิ้นการอาเจียนเเละไม่สามารถช่วยอะไรได้แต่เธอเริ่มพะอืดพะอมอีกครั้งเมื่อเธอได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าของเธอเป็นสีน้ำเงินเข้มและในตอนแรกเธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวันภายในคุกทำให้สิ่งที่ออกมามีเพียงน้ำเท่านั้น ตอนนี้เธอรู้สึกวิงเวียน แต่เธอยังคงสามารถจัดการตัวเองได้ดี เขาดูเหมือนจะเป็นผู้เชียวชาญทำไมเขาถึงต้องสวมหน้ากาก ผู้เชี่ยวชาญทุกคนต่างก็แปลกประหลาดใจ หรือเป็นเพราะเขาน่าเกลียด?

 

รอล่าคิดทบทวนความคิดนับไม่ถ้วนในหัวของเธอขณะที่เธอพูดว่า "ขอบคุณที่ช่วยฉัน ฉันเป็นลูกสาวของประธานหอการค้าธงขาวฉันมาที่หุบเขาริเอวร์ไวท์เพื่อหารือเกี่ยวกับธุรกิจในนามของธงขาว แต่ใครจะคิดว่าฉันจะพบกับพวกโนลล์จำนวนมาก ?ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งที่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณ ถ้าคุณ สามารถให้ฉันกินอะไรบ้างแล้วส่งฉันกลับไปที่อ่าวอัญมณี ฉันจะตอบแทนคุณอย่างดี " เธอใช้ความเจ้าเลห์เเละมองไปยังมาร์วิน

 

 

 

ภาพลักษณ์ของลอร่าดูดีมาก: ดวงตาคู่ที่สวยงามและดูสดใสโดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาหลอกลวง เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่มาร์วินได้เเค่โยนขนมปังชิ้นนี้ให้เธอ

 

"นี่เป็นอาหาร" ามาร์วินไม่ต้องการพูดมากและละเลยความจริงที่ว่าเขารู้จักตัวตนที่แท้จริงของเด็กสาวแล้ว "ข้าช่วยเจ้าไว้เพราะเจ้าดูเหมือนจะเก่งภาษาโนลล์ข้าต้องการใช้ทักษะของเจ้า เสร็จสิ้นการรับประทานอาหารและงีบหลับเเล้วเราจะย้ายออกในวันพรุ่งนี้เช้า. "

 

รอล่าเบิกตากว้างแต่น่าเสียดายที่มาร์วินไม่สนใจเธอและเอากริชที่โค้งออกมาแทนก่อนที่จะเช็ดทำความสะอาดเบา ๆ จิตใจเธอเริ่มกระวนกระวาย นี่เป็นเพียงการหนีจากโลกแห่งความทุกข์ทรมานจากการถูกจับกุมโดยพวกโนลล์เเต่กลับถูกส่งเข้าสู่มือฆาตกรที่ดูชั่วร้าย มองเขาเช็ดกริซ ... สิ่งที่เขาคิดคืออะไร?

 

"ท่านจะไม่สู้กับเหล่าทหารเเละองครักษ์โนลล์ที่ปกป้องปราสาทใช่มั้ย?ฉันยอมรับว่าท่านเก่งมาก แต่พวกมันมีจำนวนมากกว่า!

 

รอล่ากำลังกินขนมปังอยู่บนพื้นขณะที่เริ่มพูดหลังจากที่เธอกินขนมปังเสร็จก็เป็นตอนค่ำแล้วเธอพยายามมองหาโอกาสที่จะหลบหนี แต่ชายที่สวมหน้ากากไม่ได้ให้โอกาสเธอ

 

"ข้าจะให้คำแนะนำแก่เจ้าหากเจ้าต้องการที่จะหลบหนี เจ้าจะต้องวิ่งไปด้วยความเร็วมาก หากข้าจับตัวเจ้าได้ผลที่ได้จะน่ากลัวมากกว่าพวกโนลล์เเน่ "

 

มาร์วินก็เริ่มงีบหลับที่ขอบประตู

 

...

 

หัวใจของลอร่าเริ่มสั่นด้วยความกลัว หลังจากเห็นทักษะของมาร์วินแล้วเธอจะกล้าทำได้อย่างไร? เธอนอนไม่หลับในคืนนั้นหญิงสาวคนนี้กลัวว่าสัตว์ร้ายภายในตัวของฆาตกรคนนี้จะถูกปลดปล่อยออกมาทันทีและเขาจะสับเธอเหมือนที่เขาเคยทำกับโนลล์ตัวนั้น ...หรือแม้กระทั่งทำให้เธอสกปรก สถานการณ์นี้อาจจะแย่ลงหรือไม่?

รอล่ากำลังรู้สึกสูญเสีย

 

แม้กระทั่งเมื่อรุ่งอรุณมาถึงเธอก็ยังคิดไม่ออกในเวลานั้นมาร์วินเปิดตาทั้งสองข้างและพูดอย่างใจเย็น:

 

"ตื่น? เรามีงานต้องทำ "