บทที่ 5 เฆี่ยนตีหมาเฒ่า
หลิวยวี่ถงดูเอาจริง นางอยู่ระดับหลอมรวมธาตุขั้น 8 ขณะที่หลิงฉงควนอยู่แค่ระดับหลอมรวมธาตุขั้น 6 แม้ว่าจะแตกต่างกันอยู่สองขั้น แต่คนหนึ่งอยู่ด้านบนของระดับหลอมรวมธาตุขณะทีอีกคนหนึ่งอยู่ขั้นกลางเท่านั้น นี่คือความแตกต่างที่ใหญ่โต
หลิงฉงควนทั้งตกตะลึใจและโกรธ "แม่นางหลิว ท่านคิดจะช่วยเจ้าเดรัจฉานนี่จริงๆหรือ?"
"หมาเฒ่า ระวังคำพูดของเจ้าหน่อย" หลิงหานที่อยู่ด้านข้างกล่าวออกมาอย่างไม่รอช้า
คำพูดนั่นทำให้หลิงฉงควนและกลุ่มของเขาโกรธ เขาพูดว่าหมาเฒ่า และยังพูดให้เขาระวังปากอีก?
เอาแต่ใจเกินไปแล้ว!
หลิงหานยิ้มออกมาอย่างเฉยเมย เขาเอาแต่ใจ แต่แล้วมันทำไมล่ะ? ในชีวิตที่แล้วของเขา เขามีชื่อเสียงในเรื่องปกปิดความผิดพลาดไว้ใต้พรมและช่วยคนที่สนิทกับเขาไม่ว่าพวกเขาจะถูกหรือผิด ต่อหน้าผู้คนภายนอก เขาจะปกป้องคนของเขา ส่วนใครจะเป็นฝ่ายถูกหรือผิดนั้น เขาจะพูดคุยเรื่องนี้ทีหลัง
หลิงฉงควน ลูกชายของเขา และหลานชายของเขาล้ำเส้นของเขาเกินไป ด้วยบุคลิกของเขา มันคงจะเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากถ้าเขาทนกับเรื่องพวกนี้ได้
หลิวยวี่ถงไม่ตอบ ร่างที่สง่างามของนางได้โปยบินออกไปราวกับว่านางเป็นเทพธิดาจากสวรรค์ มือทั้งสองข้างของนางกดทับไปที่หลิงถงควนโดยปราศจากความโหดเหี้ยม และแสดงให้เห็นความงามเหนือมนุษย์
อย่างไรก็ตาม หลิงถงควนไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น เม็ดเหงื่อที่หนาวเหน็บปกคลุมไปทั่วหน้าผากของเขาแล้ว เขาอยู่ในช่วงกลางของระดับหลอมรวมธาตุ แต่อีกฝ่ายเป็นถึงช่วงสุดท้ายของระดับ มันห่างชั้นกันเกินไป
แต่หลิงฉงควนไม่ต้องการถูกกดขี่โดยหลิงหานที่เป็นเศษขยะของตระกูล ดังนั้น เขาจึงต้องต่อต้านด้วยพลังทั้งหมดของเขา ถึงแม้จะต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์ แต่เขาก็จะหลบหนีไปได้ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด!
"ปัง!"
เขาปลดปล่อยทักษะพิเศษของตระกูลหลิง "สามฝ่ามือพลิกผัน" ไปที่หลิวยวี่ถง
มันเป็นทักษะต่อสู้ระดับเหลืองขั้นกลาง และเป็น 1 ใน 3 ทักษะพิเศษของตระกูลหลิง ด้วยทักษะทั้งสามเหล่านี้ มันจึงทำให้ตระกูลหลิงเป็น 1 ใน 2 ตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในเมืองหมอกเมฆา พลังของทักษะเหล่านี้ล้วนน่าหวาดกลัว
แต่โชคร้ายที่ฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นหลิวยวี่ถง
"ฝ่ามือลูกพลัม!" ความงามพูดอย่างเย็นชา มืออันอ่อนโยนของนางทั้งสองข้างประกบและผสานกัน การเคลื่อนไหวของนางไม่งดงามจนไม่อาจอธิบายได้ แต่พลังของมันน่าหวาดกลัวมาก มือของนางทะลวงผ่านอากาศ หลิงฉงควนทำได้แค่หลบหนีไปมาเท่านั้น และใบหน้าของกขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
ฝ่ามือลูกพลัมเป็นทักษะต่อสู้ระดับเหลืองขั้นสูง!
ระดับบ่มเพาะพลังของเขา และทักษะของเขาด้อยกว่านาง...ถ้ามีข้อได้เปรียบที่หลิงฉงควนอยู่เหนือกว่าคู่ต่อสู้ของเขาแล้วล่ะก็ นั่นคือประสบการณ์ต่อสู้หลายปีของเขา แต่ปัญหาคือ หลิวยวี่ถงเป็นอัจฉริยะของสำนักหู่หยาง แม้ว่านางจะไม่มีประสบการณ์ต่อสู้มากนัก แต่นางมีความสามารถในการต่อสู้ที่น่าตกใจ ซึ่งมันสามารถหักล้างประสบการณ์ต่อสู้ของนางที่ด้อยกว่าหลิงฉงควนได้อย่างสิ้นเชิง!
แล้วหลิงฉงควนจะไม่พ่ายแพ้ได้อย่างไร?
เพียงแค่เคลื่อนไหว 50-60 ครั้ง หลิงฉงควนก็ถูกยับยั้งอย่างสมบูรณ์ ตันเถียรของเขาถูกยับยั้ง พลังของเขาไม่สามารถโคจรได้ และเขาไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าสามัญชน
"ท่านปู่"
"ท่านพ่อ!"
หลิงมู่หยุนและคนที่เหลือต่างตะโกนออกมา พวกเขาต้องการพุ่งไปด้านหน้า แต่พวกเขาหวาดกลัวความสามารถของหลิงยวี่ถง และทำได้เพียงจ้องมองหลิงหานด้วยความโกรธแค้น พวกเขาไม่คิดที่จะโทษตัวเองแม้แต่น้อย และคิดว่าทั้งหมดมันเป็นความผิดของหลิงหาน
ถ้าหลิงหานไม่ปรากฏตัวออกมา เรื่องทั้งหมดคงเป็นไปตามแผนที่พวกเขาได้วางเอาไว้
หลิงหานหันไปมองหลิวยวี่ถงและกล่าว "ถ้าเจ้าเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้เล็กน้อย เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นไปอีก อย่างเช่น ระหว่างที่เจ้าเคลื่อนไหว 17 ครั้ง เจ้าต้องลดมือขวาลง และใช้มือซ้ายของเจ้าตบไปข้างหน้าสองนิ้ว แค่นี้เจ้าก็จะยับยั้งศัตรูของเจ้าได้แล้ว
ในตอนแรกหลิวยวี่ถงไม่เชื่อหลิงหาน นางคิดว่าหลิงหานอาจได้รับสมบัติโบราณบางอย่าง เขาจึงได้รับความลับของทักษะระดับสูง
แต่ตอนนี้ นางนึกถึงการต่อสู้เมื่อครู่ ทำให้ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อย หลิงหานพูดถูก ถ้านางทำตามที่เขาเพิ่งพูด นางก็จะจบการต่อสู้ได้รวดเร็วกว่านี้
นางรู้สึกเคารพหลิงหานมากขึ้นเล็กน้อย ความรอบรู้ของเขามันน่าหวาดกลัวเกินไป
หลิงหานยิ้มอยู่ภายในใจ เขาคือใครน่ะหรือ? หนึ่งหมื่นปีก่อน เขาถูกยกย่องว่าเป็นจักรพวรรดิในโลกแห่งการต่อสู้! จากนั้นเขาได้เดินตรงไปหาหลิงฉงควนและยกมือขวาขึ้น
"เจ้ากล้ามาก เจ้าเดรัจฉาน!" หลิงฉงควนจ้องมองหลิงหาน ถ้าเขาถูกหลิงหานเฆี่ยนตี เขาจะเผชิญหน้ากับผู้อื่นในอนาคตได้อย่างไร?
"เพี๊ยะ!"
ฝ่ามือของเขาตบไปที่ใบหน้าของหลิงฉงควนอย่างรุนแรงและปราศจากความลังเล
คนสามคนที่เหลือของตระกูลหลิงและสาวใช้ห้าคนหายใจเข้าออกอย่างหนาวเย็น เขาทำจริง....! หัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลหลิงถูกตบหน้าต่อหน้าพวกเขาโดยคนที่พวกเขาเรียกว่าเศษขยะของตระกูล!
"หมาเฒ่าหนังของเจ้าช่างเหนียวเสียจริง มันทำให้มือของข้าระบมไปหมด" หลิงหานกล่าวขณะกัดฟัน
มันเป็นเรื่องปกติ ระดับขัดเกลาร่างกายหมายถึงการใช้พลังเพื่อปรับแต่งส่วนต่างๆของร่างกาย และเพื่อให้กล้ามเนื้อทุกส่วนเต็มไปด้วยพลัง ทุกการต่อยและเตะจะปล่อยพลังที่น่าหวาดกลัวออกมา
หลิงฉงควนอยู่ระดับหลอมรวมธาตุ เขาผ่านระดับขัดเกลาร่างกายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ใบหน้าของเขาจะถูกปรับแต่งโดยพลังอย่างสมบูรณ์ คนที่อยู่ช่วงกลางของระดับขัดเกลาร่างกายไม่อาจสามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้ และทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากจะทำให้เขาต้องหลั่งเลือดมันต้องใช้อาวุธ
อย่างไรก็ตาม การได้รับบาดเจ็บมันไม่ได้เป็นปัญหา แต่มันเป็นความอัปยศ!
เขาถูกเจ้าเศษขยะที่เป็นญาติตัวเองและอยู่แค่ระดับขัดเกลาร่างกายขั้น 2 ตบหน้า....ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อหน้าสาวใช้ห้าคน ความอัปยศนี่มันคืออะไรกัน? ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป ในอนาคตเขาจะเผชิญหน้ากับคนอื่นได้อย่างไร?
ดวงตาของหลิงฉงควนกำลังเดือดดาล เขาตะโกนเสียงดัง "เจ้าเดรัจฉาน เรื่องมันจะไม่จบแบบนี้! เจ้าจะต้องเสียใจอย่างสุดซึ้ง!"
"อ่า เจ้ากล้าข่มขู่ข้าต่อหน้าผู้ติดตามของข้า โง่เขลาอะไรเช่นนี้!" หลิงหานถอนหายใจ และถามหลิวยวี่ถง "ใครบางคนกำลังข่มขู่ข้าอยู่ เจ้าคิดว่าพวกเราควรทำเช่นไรดี?"
ใบหน้าที่งดงามของหลิวยวี่ถงกระตุก นางเป็นองค์หญิงของตระกูลหลิว นางจะเป็นผู้ติดตามของคนอื่นได้อย่างไร? แต่ นางเป็นคนที่รักษาคำสัญญาของตัวเอง ดังนั้นนางจึงถามออกไปทันทีว่า "เจ้าต้องการให้ข้าสังหารเขา?"
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ลูกชายทั้งสองคนของหลิงฉงควนและหลิงมู่หยุนต่างตกตะลึง หลิงฉงควนเป็นกระดูกสันหลังของพวกเขา เป็นต้นไม้ที่จะทำให้เขาไปถึงท้องฟ้า! ถ้าหลิงฉงควนตาย พวกเขาก็จะสูญเสียอำนาจทั้งหมดที่มีอยู่ในตระกูลหลิงไป
หลิงหานส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "หมาเฒ่านี่เป็นลูกน้องของพ่อข้า ดังนั้นพ่อข้าควรจะเป็นคนที่กำจัดเขาเอง แต่..." หลิงหานหักขาโต๊ะออก "เขาจะไม่ถูกลงโทษด้วยความตาย แต่เขาจะไม่มีทางหลบหนีโทษทัณฑ์อื่นได้!"
"ปัง!" เขายกขาโต๊ะขึ้นและตบตีไปที่ใบหน้าของหลิงฉงควน หลังจากที่เกิดเสียงดังออกมา หลิงฉงควนเปิดปากและถ่มเลือดและฟันที่แตกหักออกมา
"หมาเฒ่า พ่อของข้ากำลังเสี่ยงชีวิตของตัวเอง แต่เจ้ากลับฉกฉวยความคาดหวังของเขา เจ้าไม่คิดว่าเจ้าสมควรที่จะถูกเฆี่ยนตีเลยหรือ?
เจ้ามีลูกชายและหลานชาย แล้วพ่อของข้าไม่มีหรือ?
เมื่อวาน เจ้านับว่าแข็งแกร่งกว่าข้า และตบตีข้าถึงขั้นบาดเจ็บสาหัส นี่คือสิ่งที่ญาติควรทำหรือไม่? เพราะเจ้าไม่มีความละอายใจ และไม่อยากทำตัวเป็นญาติ เช่นนั้นทำไมข้าต้องกังวลเรื่องภาพลักษณ์ของเจ้าและปฏิบัติกับเจ้าในฐานะผู้อาวุโสด้วย?"
หลิงหานเฆี่ยนตีเขาขณะพูด หลังจากนั้น เส้นผมของหลิงฉงควนกระจัดกระจายไปทั่ว ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยเลือด และสูญเสียฟันไปอย่างน้อยครึ่งปาก
อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าหลิงฉงควนจะตกอยู่ในสภาพที่น่าสมเพช แต่มันไม่สำคัญว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บภายนอกรุนแรงแค่ไหน เพราะเขาสามารถฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็วด้วยพลังชีวิตของผู้ฝึกยุทธ์ ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บภายในมันจะเป็นอัตรายต่อชีวิตเขาอย่างแท้จริง ดังนั้น หลิงหานยังคงเฆี่ยนตีเขาอย่างสนุกสนาน โดยไม่ต้องกังวลว่ามันจะตาย
หลิงฉงควนไม่ส่งเสียงอีกต่อไป แต่เขาสาบานกับตัวเองอยู่ในใจว่า ในอนาคต เมื่อเขาก้าวข้ามหลิงตงชิงไปได้ เขาจะฉีกพ่อลูกคู่นี้เป็นชิ้นๆ
"ข้าเมื่อยมือแล้ว!" หลิงหานโยนไม้ออกไป และกล่าว "ยวี่ถง ออกเดินทางไปกับข้า"
ยวี่...ยวี่ถง?
หลิวยวี่ถงถึงกับตัวสั่น คำพูดของเขามันทำให้นางถึงกับขนลุก!
