Chapter 246: ภารกิจเร่งด่วน
Chapter 246: ภารกิจเร่งด่วน
เช้าวันต่อมา หลี่ยู่ซินก็มาถึง เธอนั้นยืนอยู่ด้านนอกในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาและทำให้เธอดูเยาว์วัยอย่างมาก เธอนั้นแบกกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าใบใหญ่มาก
“พี่หยู่ซิน อรุณสวัสดิ์ ฉันมั่นใจว่าคุณนั้นสวมชุดเหมือนกับไปเที่ยวเลย”เจียงจู้อิงพูด เธอนั้นพึ่งออกมาจากห้องน้ำในขณะที่เธอนั้นยังคงกัดไปที่แปรงสีฟัน
“คิกคิก พี่ก็คิดว่ามันก็โอเคดีนะ”หลี่ยู่ซินพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
เมื่อเห็นหลี่ยู่ซิน เจียงลู่ฉีก็มองขึ้นมาและยิ้มให้กับเธออย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าพวกเขานั้นจะมีเวลาหนึ่งคืนในการเตรียมตัว เจียงลู่ฉีก็เชื่อว่าหลี่ยู่ซินว่าเธอนั้นเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่สำคัญเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เธอรู้ใช่ไหมว่านักวิทยาศาสตร์จะออกจากเกาะเชนไฮ่?”เจียงลู่ฉีถามขึ้น
“ใช่ สถาบันวิทยาศาสตร์นั้นได้รับการแนะนำมาทั้งหมด แต่พวกเขานั้นต้องการที่จะไปยังสถานที่ที่แตกต่างกันออกไป และเวลาที่พวกเขาออกเดินทางนั้นก็เป็นคนละช่วงเวลากันอีกด้วย มันขึ้นอยู่กับกลุ่มที่พวกเขานั้นได้รับมอบหมายด้วย มันก็ยังคงมีงานบางอย่างที่ยังคงไม่เสร็จในสถานบันวิจัย ไม่ต้องพูดถึงอีกว่า สถานบันวิจัยนั้นปลอดภัยกว่าโลกภายนอก ดังนั้นกองทัพจึงวางแผนมากมายขึ้น”หลี่ยู่ซินพูด
เมื่อเห็นการแสดงออกของเธอ เจียงลู่ฉีก็เชื่อว่าเธอนั้นมั่นใจในการป้องกันของสถานบัน มันเหมือนกับว่าเธอนั้นยืนยันกับตัวเอง มิฉะนั้นเธอคงจะกังวลมากกว่าคนอื่น
“ปู่และแม่ของฉันนั้นกระตือรือร้นในการหาผลสรุปของการทดลองและตัวอย่างที่เอาออกมาจากโรงงานไฟฟ้าพลังนิวเคลียร์....พวกเขาจะทำงานร่วมกับกองทัพ…ถ้าสถานการณ์ของเกาะเชนไฮ่นั้น…..”หลี่ยู่ซินไม่ได้พูดต่อ
นักวิทยาศาสตร์นับหมื่นคนนั้นจะต้องได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา ดังนั้นโอกาสที่พวกเขาจะมีชีวิตรอดนั้นมีสูงยิ่งกว่า
“นายพลจางถามพวกเราให้ไปช่วยและคุ้มกันนักวิทยาศาสตร์ไปยังเมืองแห่งดวงดาว”เจียงลู่ฉีพูด แล้วเขาก็ให้เธอมีเวลาตัดสินใจ เจียงลู่ฉีไม่ได้ถามความคิดเห็นกับทีมของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เนื่องจากว่าเขารู้ว่าทีมของเขานั้นจะสนับสนุนเขา อย่างไรก็ตาม หลี่ยู่ซินนั้นเป็นสมาชิกใหม่
“ถ้าเธอต้องการที่จะ….”ก่อนที่เสียงของเจียงจะหายไป เขาก็เห็นหลี่ยู่ซินพยักหน้า
“ขอบคุณนะ แต่ฉันได้ตัดสินใจแล้ว…เชื่อฉันเถอะ ฉันจะทำงานให้หนัก….”หลี่ยู่ซินตอบ ในขณะที่วางสัมภาระของเธอลง เธอนั้นนำเสื้อผ้ามาเพียงไม่กี่ชุดและของที่เหลือนั้นก็เป็นยารักษาและอุปกรณ์ทางการแพทย์
“….โอเค”เจียงลู่ฉีพูด เขารู้ว่าเมื่อหลี่ยู่ซินตัดสินใจที่จะทำสิ่งใด เธอก็จะทำมันให้ถึงที่สุด
เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาก็พึ่งกินข้าวเช้าเสร็จ รถจี๊ปของกองทัพก็มาถึงเขต เจ้าหน้าที่ก็ลงมาจากรถและพูดด้วยน้ำเสียงบางเบา “กัปตันจาง ได้โปรดตามผมไปกับทีมของคุณด้วย พวกเราจะออกเดินทางกันวันนี้เลย”
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”เจียงลู่ฉีตกตะลึงไปชั่วขณะ เมื่อพวกเขาตามกองทัพไปยังพื้นที่เตรียมออกเดินทาง พวกเขาก็มาถึงยังประตูเมือง ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีการป้องกันอันแน่นหนา และมันก็มีผู้คนธรรมดาจำนวนมากอาศัยอยู่ที่นี่
ส่วนหนึ่งของผู้คนธรรมดานั้นกำลังนอนพักผ่อนในขณะที่คนอื่นนั้นกำลังซ่อมแซมกำแพงเมือง ในเวลาเดียวกัน พวกเขานั้นก็วางสิ่งกีดขวางถนนไว้ตรงพื้นที่ที่เป็นสีเขียว
เจียงลู่ฉีนั้นก็เห็นบางคนที่แต่งตัวในชุดวิจัยเคมีและชุดวิจัยชีวภาพ กำลังพ่นสเปรย์ใส่พื้นดิน
รถของกองทัพหลายคันนั้นจอดอยู่ด้านหน้ากำแพงเมือง คนธรรมดานั้นก็มองไปที่รถพวกนั้น รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีนั้นเป็นที่ดึงดูดสนใจมากเมื่อมันปรากฏตัวขึ้น
“นั่นมันทีมฉี่หยิง”
“ฉันได้ยินเกี่ยวกับพวกเขามาเมื่อคืนนี้ พวกเขานั้นทั้งกล้าหาญและทรงพลัง อย่าดูถูกรถมินิบัสนั่น มันเท่ห์มากเลยละ”
“เขาพูดกันว่ากัปตันของทีมนี้นั้นเป็นนักแม่นปืนที่ยอดเยี่ยม”
“จริงเหรอ?”เจ้าหน้าที่กระตือรือร้นอย่างมากในการแลกเปลี่ยนข้อมูล ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่คืนเดียวที่พึ่งผ่านพ้นไป ข่าวที่เกี่ยวข้องกับทีมฉี่หยิงนั้นก็แพร่กระจายไปสู่เจ้าหน้าที่ส่วนมากแล้ว
ในขณะที่เจ้าหน้าที่นั้นกำลังพูดคุยกันอยู่ ก็มีดวงตาคู่หนึ่งที่มองออกไปนอกหน้าต่างและหลังจากนั้นก็หดตัวลง
ทีมของเจียงลู่ฉีนั้นมาถึงประตูเมืองอย่างรวดเร็ว เจียงลู่ฉีนั้นก็สังเกตไปทีสถานการณ์รอบๆประตูเมืองและเขาก็สังเกตเห็นเจ้าหน้าที่กำลังวิ่งมาหารถมินิบัสของเขา
ทหารนายนี้ทำท่าเคารพและพูดขึ้น “กัปตันจาง ผมเป็นผู้บังคับบัญชาของภารกิจนี้ครับ ซูชางฉิง ผมได้รับคำสั่งมาให้ร่วมมือกับทีมของคุณเพื่อทำภารกิจคุ้มกันให้สำเร็จ ถ้ามันเป็นเรื่องจำเป็นแล้วละก็ ผมจะทำตามคำสั่งของคุณครับ”
“โอเค กัปตันซู”เจียงลู่ฉีพยักหน้า
ซูชางฉิงก็ส่งกระเป๋าไปให้ “นี่คือค่าจ้างของทีมของคุณครับ”
“ขอบคุณ”เจียงลู่ฉีหยิบกระเป๋าและเขาก็เปิดมันออกมาและเห็นนิวเคลียสกลายพันธุ์จำนวนมาก ในตอนแรกเขาตื่นเต้นมาก แต่ในภายหลังเขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
นายพลจางนั้นส่งนิวเคลียสกลายพันธุ์ให้เขา15ก้อนและคริสตัลวิวัฒนาการอีก5ก้อน! รวมไปทั้งเหล็กที่เจียงลู่ฉีจำเป็นนั้นก็ถูกส่งมาให้รถมินิบัสของเขาแล้ว
“ทุกสิ่งทุกอย่างได้เตรียมพร้อมแล้วครับ”ซูชางฉิงพูด
เจียงลู่ฉีนั้นพึงพอใจกับค่าจ้าง แต่เขาก็ผิดหวังเล็กน้อยเนื่องจากมันไม่มีนิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับสองเลยแม้แต่ก้อนเดียว แน่นอน เจียงลู่ฉีนั้นก็ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล นายพลจางนั้นพยายามทำดีที่สุดแล้ว
“เพื่อที่จะทำให้มั่นใจว่านักวิทยาศาสตร์นั้นปลอดภัย มันจะเป็นเรื่องที่ดีกว่าในการแยกพวกเขาออกเป็นทีมเล็กๆ มันจะโอเคไหมถ้าพวกเขาบางคนนั้นนั้นขึ้นไปบนรถมินิบัสของทีมของคุณนะครับ?”ซูชางฉิงถาม
“เอ่อ ฉันมีคนมากมายบนนั้นอยู่แล้วและทั้งหมดก็เป็นผู้หญิง มันไม่ค่อยสะดวกซักเท่าไหร่-”ก่อนที่เขาจะพูดจบ ก็มีคนสองคนลงมาจากรถของกองทัพ เมื่อเห็นพวกเธอแล้ว คำพูดของเจียงลู่ฉีก็ติดอยู่ในลำคอในทันที
