ตอนที่ 196 วันส่งท้ายปีเก่า

มีบางคนบนโลกเคยกล่าวไว้ว่า เป้าหมายสูงสุดของผู้ชายคือการอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่  มีรถหรูและแต่งงานกับสาวงาม!ด้วยการถือกุญแจบ้านใหม่ หลิน ฮวงจึงประสบบความสำเร็จหนึ่งในนั้นแล้ว ซึ่งก็คือการอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่!บ้านมีขนาดถึง510ตารางเมตรและมันมีราคา110ล้านเครดิต ซึ่งเกือบจะเป็นตารางเมตรละ220000  มันถือเป็นบ้านหรูและแม้กระทั่งคนรวยยังติดคิดอยู่หลายตลบ  อย่างไรก็ตาม ราคาเช่นนั้นยังไม่พอจะทำให้ขนหน้าแข็งของพวกนักล่าหลุดด้วยซ้ำ

100ล้านเครดิตเทียบได้กับชิ้นส่วนคริสตัลชีวิต1000ปี  ซึ่งเป็นเพียง10ก้อนคริสตัลชีวิตสมบูรณ์  นักล่าเช่นหลิน ฮวงสามารถหาเงินแค่นี้ได้ตลอดเวลา เขากังวลว่าใบอนุญาติที่อยู่อาศัยจะไม่ได้รับอนุมัติเมื่อเขาซื้อบ้านแต่มันก็ผ่าน เขาลงทะเบียนบ้านภายใต้ชื่อตัวตนใหม่ของหลิน ซิน-หลิง เสวี่ย

พวกเขาเดินเข้าไปในบ้านทันทีหลังจากที่ทำการชำระเงิน พวกเขาไม่แม้แต่จะกลับไปยังโรงแรมขณะที่หลิน ฮวงเช็คเอาท์ผ่านออนไลน์ เขาจองห้องโรงแรมไว้สามวันแต่พวกเขาได้พักมันเพียงหนึ่งวัน โรงแรมจึงทำการคืนเงินให้เขาทันที บนชั้นแรกของบ้านคือห้องนั่งเล่น ครัวเปิดโล่ง และสองห้องน้ำ  มีสามห้องนอนและสองห้องน้ำบนชั้นสอง และมีห้องใหญ่สุดอยู่ห้องหนึ่ง มันสำหรับหลิน ฮวงขณะที่อีกสองห้องนอนมีขนาดเดียวกัน หลิน ซินและหลิน ซวนจึงได้ไปคนละห้อง ท้ายที่สุดหลิน ซวนก็มีห้องเป็นของตัวเอง

ระเบียงชั้นสองมีขนาดที่กว้างขวาง มันเชื่อมต่อกับห้องนอนทั้งสามห้อง นั่นทำให้หลิน ซินชอบมาก  บนชั้นสามจะเป็นห้องเรียนขนาดใหญ่และห้องพักสองห้องที่มีระเบียงขนาดเล็ก นอกจากนี้ยังมีห้องเก็บของขนาดเล็กและห้องน้ำ  ตอนนี้ชั้นสามยังว่างเปล่า หลังจากที่ขนย้ายของทั้งหมดออกจากช่องเก็บของ มันก็กลายเป็นบ้านใหม่ของพวกเขาอย่างเป็นทางการ

 

“อีกสองวันจะเป็นวันส่งท้ายปีเก่าแล้ว มาทำความสะอาดบ้านกันเถอะและพรุ่งนี้เช้าเราจะออกไปซื้อของใช้กัน!บอกพี่ว่าพวกน้องอยากจะกินและซื้ออะไร ไม่งั้นพรุ่งนี้น้องอาจจะลืม”หลิน ฮวงบอกกับทั้งคู่

 

วันส่งท้ายปีเก่าถือเป็นเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกนี้ มีปฏิทินอยู่สองแบบในโลก หนึ่งคือปฏิทินเกรกอเรี่ยนที่ใช้กันทั่วไป ขณะที่อีกหนึ่งคือปฏิทินโบราณ ปฏิทินเกรกอเรี่ยนคือปฏิทินที่ถูกปรับแต่งหลังจากยุคสมัยใหม่ ขณะที่ปฏิทินโบราณจะมีมาตั้งแต่สมัยก่อน

ตั้งแต่ยุคสมัยใหม่ มีหลายสิ่งที่เปลี่ยนไปในโลก แม้กระทั่งระบบการเพาะปลูกก็ยังต่างไปจากเดิม อย่างไรก็ตาม งานเฉลิมฉลองเช่นวันส่งท้ายปีเก่าก็ยังคงอยู่ เทศกาลจะคล้ายคลึงกับวันขึ้นปีใหม่บนโลก ครอบครัวต่างๆจะเตรียมอาหารว่างเช่น ผลไม้แห้ง ลูกกวาด รวมถึงเนื้อ ปลา และอาหารอื่นๆ  เด็กๆจะได้รับอนุญาติให้ไม่ต้องกินผักในระหว่างวันเทศกาลและพวกเขาจะไม่ถูกลงโทษโดยผู้ปกครอง

นอกจากนั้น ยังมีสินค้าสีแดงมากมายที่ขายตามถนนรวมถึงโคมไฟและสิ่งทอ  สีแดงหมายถึงวันขึ้นปีใหม่และหวังว่าจะมีการค้นพบสิ่งใหม่ๆในชีวิต  ในระหว่างวันส่งท้ายปีเก่า เหล่าผู้สูงอายุจะซื้อของขวัญให้เด็กขณะที่ผู้ใหญ่จะซื้อของขวัญให้ผู้สูงอายุ  มันไม่ใช่ท่าทีที่เป็ฯมิตรแต่เป็นรูปแบบของการยกย่อง  เด็กๆจะมีความสุขที่สุดในช่วงเทศกาลนี้ อย่างไรก็ตาม ผู้ใหญ่ก็จะมีรายจ่ายที่มาก....

มันเป็นวันส่งท้ายปีเก่าครั้งแรกที่หลิน ฮวงพบเจอตั้งแต่ที่เขามาถึงโลกนี้ แม้ว่าเขาจะมีความทรงจำกับเทศกาล มันก็ไม่เหมือนกันในโลกนี้ ตอนกลางคืน หลังจากที่จดรายการที่ตัวเขาและหลิน ซินกับหลิน ซวนอยากได้ เขาก็ไปที่เตียง

ในตอนเช้า หลิน ฮวงได้พาทั้งคู่ออกไปช็อปปิ้ง ถนนเต็มไปด้วยบรรยากาศของเทศกาลที่มีโคมไฟสีแดงถูกแขวนไว้ที่ประตูของร้านค้า รวมถึงการประดิษฐ์ตัวอักษร  การประดิษฐ์ตัวอักษรคล้ายคลึงกับกลอนบนโลก อย่างไรก็ตาม ในโลกนี้การประดิษฐ์ตัวอักษรถือเป็นสิ่งประดับตกแต่งที่ไม่มีความหมาย

นี่เป็นครั้งแรกที่หลิน ซินและหลิน ซวนจะได้ทำการช็อปปิ้งในช่วงปีใหม่  ทั้งคู่ตื่นเต้นมาก แม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกของหลิน ฮวงในโลกนีเช่นกัน เขาก็ยังสงบเนื่องจากเขาเคยช็อปปิ้งมาหลายครั้งแล้วบนโลก

 

“พี่คะ โคมไฟอันนั้นสวยมาก!”

“จัดไป!”

“พี่คะ ภาพวาดนั้นสวยมาก!”

“จัดไป!”

“พี่คะ ตุ๊กตาตัวนั้นสวยจัง!”

“จัดไป!”

…

เมื่อเจอสิ่งที่เธอต้องการ หลิน ซินก็จะพูด“อันนั้น....สวยจัง” ในขณะที่หลิน ซวนจะบอกใบ้กับหลิน ฮวงโดยการหยุดยืนที่หน้าร้านค้า  หลังจากที่ช็อปปิ้งตลอดทั้งเช้า หลิน ฮวงก็สามารถซื้อของขวัญได้สองชิ้นเท่านั้น มีรายการที่ต้องซื้อไม่มากนักที่ถูกขีดค่า  สิ่งที่ดีคือทุกอย่างสามารถเก็บไว้ในช่องเก็บของได้ นั่นทำให้การช็อปปิ้งง่ายขึ้น

หลังจากมื้อกลางวัน ทั้งสองก็ตื่นเต้นและต้องการจะช็อปปิ้งอีกครั้ง หลิน ฮวงส่ายหัว

 

“พวกเราควรจะซื้อทุกสิ่งในรายการก่อนที่พวกเราจะเริ่มซื้ออย่างอื่น วันส่งท้ายปีเก่าจะเป็นวันหลังจากพรุ่งนี้ พวกเรามีเรื่องอื่นต้องทำในวันพรุ่งนี้”

 

ทั้งคู่พยักหน้า พวกเขารู้ว่าพวกเขาจะสามารถกลับมาช็อปปิ้งได้อีกเพราะถนนคนเดินอยู่ห่างจากบ้านพวกเธอแค่หนึ่งกิโลเมตร

ในตอนบ่าย หลิน ฮวงใช้เวลาสองสามชั่วโมงไปกับการซื้อสิ่งของในรายการทั้งหมด หลังจากมื้อเย็น หลิน ฮวงก็พาทั้งคู่ไปซื้อของ พวกเขากลับมาที่บ้านหลัง4ทุ่ม หลิน ฮวงตรงดิ่งไปที่เตียงหลังอาบน้ำ เขาคิดว่าการช็อปปิ้งทั้งวันยังเหนื่อยยิ่งกว่าการต่อสู้กับมอนสเตอร์ในค่ายฝึกอีกาม่วงเสียอีก

วันต่อมา หลิน ฮวงปลุกทั้งคู่ขึ้นในตอนเช้าตรู่ มันเป็นวันก่อนวันส่งท้ายปีเก่า หลังมื้อเช้า หลิน ฮวงก็หยิบเอาของตกแต่งที่พวกเขาได้ซื้อไว้เมื่อวานออกมาและเริ่มตกแต่งห้องของพวกเขา พวกเขาสามารถทำมันเสร็จในตอนบ่าย หลิน ฮวงวางขนมและผลไว้บนบนโต๊ะกาแฟห้องนั่งเล่น และพวกเขาก็ออกไปช้อปปิ้งอีกครั้งในตอนบ่าย หลิน ฮวงไม่ต้องการจะไป แต่เขาก็ไม่อยากจะให้ทั้งคู่ไปกันเอง

และทั้งวันก็ผ่านไปเช่นนั้น มันคือวันส่งท้ายปีเก่า ในตอนเช้า หลิน ฮวงได้โทรสั่งอาหารค่ำที่โรงแรมหรูใกล้ๆ จากนั้นเขาก็วางของขวัญสำหรับหลิน ซินและหลิน ซวนไว้ข้างๆห้องนั่งเล่น เมื่อทั้งสองตื่น ทั้งคู่ก็ไม่ได้แปรงฟันหรือล้างหน้า และเริ่มที่จะแกะของขวัญของตัวทันที ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่ทั้งคู่อยากได้จากการช้อปปิ้ง มีของ50-60ชิ้น

ในขณะเดียวกัน หลิน ฮวงก็นั่งบนโซฟาและเฝ้าดูทั้งคู่แกะของขวัญ เขาไม่ได้มีพี่น้องบนโลก นี่จึงถือเป็นความสุขที่แท้จริงสำหรับเขา ด้วยวุฒิภาวะเขา ทั้งคู่ก็เปรียบเสมือนลูกของเขา เขาไม่กังวลว่าเขาจะทำให้ทั้งสองนิสัยเสียเพราะเขาจะเข้มงวดกับทั้งคู่เมื่อมันจำเป็น

มันเริ่มมีหิมะตกขณะที่ทั้งคู่กำลังเปิดของขวัญ หลิน ฮวงลุกขึ้นและจุดหินสีดำในเตา เขาได้ซื้อมันมาเมื่อสองวันก่อน มันคล้ายกับถ่านบนโลก แต่เนื่องจากมันเป็นแร่ธาตุบริสุทธิ์ มันจะเผาไหม้อย่างช้าๆในกองไฟเพื่อปลดปล่อยความร้อนและแสงสีแดง  เมื่อเห็นเตาถูกจุด ทั้งคู่ก็ขยับกล่องของขวัญไปที่หน้าเตาและเริ่มแกะต่อ เมื่อทั้งคู่แกะจนหมด ทั้งคู่ก็ถูกบอกให้ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนมื้อเช้า ขณะที่ทั้งคู่กำลังแปรงฟัน ทั้งคู่ก็สังเกตเห็นหิมะที่เริ่มตกหนักขึ้น

หลังจากมื้อเช้า ทั้งคู่ก็เอาแต่เล่นหิมะที่สวนหน้าบ้าน ขณะที่หลิน ฮวงนั่งพิงประตูด้วยถ้วยชาในมือ หลิน ซินโยนบอลหิมะใส่เขา หลิน ฮวงยิ้มและหลบมัน หลิน ซวนก็ทำตามหลิน ซินเช่นกัน ทั้งสองเริ่มที่จะขว้างบอลหิมะใส่เขาเรื่อยๆขณะที่หลิน ฮวงหลบพวกมันได้ทั้งหมด และในไม่ช้า หลิน ฮวงก็สังเกตเห็นว่าบอลหิมะที่ถูกขว้างโดยหลิน ซวนเริ่มเร็วขึ้นและเร็วขึ้น  เขาดูเหมือนจะใช้ทักษะที่ได้รับจากเกมส์จ้าวแห่งปืนไปกับบอลหิมะ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลิน ซวนก็สามารถปาบอลหิมะโดนตัวหลิน ฮวงได้

 

“เอาละๆ พี่ยอมแล้ว พวกน้องควรจะเข้าไปในบ้านได้แล้ว”หลิน ฮวงยกมือขึ้นและบอกให้ทั้งคู่เข้าไปในบ้าน ทั้งคู๋นั่งบนพื้นตรงหน้าเตาขณะที่กินขนม หลิน ซวนไม่ต้องการที่จะกินถั่วหรือผลไม้ เขาไม่แม้แต่จะกินลูกอม  หลิน ฮวงจึงเตรียมเนื้อแห้งให้เขา

 

ตอนกลางคืน อาหารเย็นก็ถูกนำมาส่ง ทั้งสามนั่งกินมื้อเย็นด้วยกัน มันเป็นอาหารหรูเพื่อเฉลิมฉลองวันสิ้นปี หิมะกำลังตก ไฟถูกจุดขึ้นในบ้าน หินเงาด้านบนเพดานกำลังสะท้อนราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว.....

 

“วันส่งท้ายปีเก่านี่ก็ไม่เลวเลย....”หลิน ฮวงยิ้มขณะที่เฝ้าดูน้องๆเขาที่กำลังมีความสุข