ตอนที่ 195 ซื้อบ้าน
หลังจากที่เลือกบ้านสามหลัง หลิน ฮวงก็พาหลิน ซินและหลิน ซวนไปดูบ้านจริงๆโดยการขี่อินทรีอเล็กซานเดรี้ยน มันเป็นหนึ่งในบ้านที่ทั้งสามคนได้เลือก ซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือของเมืองหิมะ ขณะที่พวกเขาอยู่บนอินทรี หลิน ฮวงก็ขมวดคิ้ว เขาคิดว่ามันตั้งอยู่ไกลเกินไป เขาสังเกตุเห็นบนแผนที่ว่าบ้านอยู่ห่างจากใจกลางเมืองมาก มันอยู่ห่างจากตัวเมืองไปอย่างน้อย20กิโลเมตร และยิ่งพวกเขาขึ้นเหนือไปไกลมากเท่าไร อาคารบ้านเรือนก็ยิ่งน้อยลง
มีบ้านไม่ถึง40หลังในพื้นที่เขตนี้ อินทรีร่อนลงที่ทางเข้าของบ้าน“พี่คะ นี่มันค่อนข้างไกล....”หลิน ซินบอกกับเขา
“พี่ก็คิดเช่นนั้นแต่เนื่องจากเรามาแล้ว ก็ลองเข้าไปดูกันหน่อยเถอะ”หลิน ฮวงยิ้ม
ชายในชุดสูทคนหนึ่งเดินมาหาพวกเขาขณะที่พวกเขาพูดกัน เมื่อเห็นอินทรีอเล็กซานเดรี้ยน ชายคนนั้นก็มีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า
“ผมเชื่อว่าพวกคุณมาที่นี่เพื่อดูบ้าน?”เขากล่าว“พวกเรามีบ้านไม่มากนักที่นี่ มันมีทั้งสิ้น36หลัง ซึ่งจะแบ่งออกเป็น9สไตล์....”
เขาไม่ได้หยุดพูดและเขาก็สามารถโน้มน้าวหลิน ซินได้ด้วยคำพูดที่ดูมีสีสัน
ในขณะเดียวกัน หลิน ฮวงก็ฟังอย่างเงียบๆ เขาต้องยอมรับว่าชายคนนี้เก่งในเรื่องโน้มน้าวใจ หลังจากที่เขาพูดจบ หลิน ฮวงก็กล่าว“งั้นก็พาพวกเราไปดูบ้านที่สวยที่สุด”
“ได้ครับ โปรดให้เวลาผมสักนาที ผมจะเรียกมอนสเตอร์อูฐมาที่นี่”เขากล่าว
“ไม่จำเป็น เรามีของเรา”จากนั้นหลิน ฮวงก็อัญเชิญหมาป่าวิริเดี้ยนออกมา
ชายคนนั้นสังเกตเห็นว่าหลิน ฮวงไม่ได้ใช้เหรียญผนึกเมื่อเรียกอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนกลับ และเมื่อหลิน ฮวงอัญเชิญหมาป่าวิริเดี้ยนออกมาโดยไม่ใช้เหรียญ เขาก็มั่นใจว่าหลิน ฮวงต้องเป็นผู้ควบคุม
ทั้งสามขี่หมาป่าวิริเดี้ยนขณะที่ชายคนนั้นหยิบเหรียญผนึกมอนสเตอร์ออกมาและอัญเชิญมอนสเตอร์อูฐ มอนสเตอร์อูฐถือเป็นมอนสเตอร์ทั่วไปที่ไม่ถึงแม้แต่ระดับเหล็ก มันดูเหมือนอูฐแต่ก็มีขนาดที่ใหญ่กว่าโดยไม่มีโคกหนอก มันช้าแต่ก็แข็งแรง โดยปกติ ผู้คนจะใช้พวกมันเป็นพาหนะ มอนสเตอร์อูฐมีขนสีทองและค่อนข้างสวยงามแต่เมื่อมันเห็นหมาป่าวิริเดี้ยน ขาของมันก็สั่น
หมาป่าวิริเดี้ยนจ้องมองมอนสเตอร์อูฐ หลิน ฮวงสังเกตเห็นมันเช่นกันและบอกกับชายคนนั้น“คุณนำไปก่อนเลย พวกเราจะตามไป”
เขาขอโทษและพามอนสเตอร์อูฐไปข้างหน้าพวกเขา เพียงเมื่อมอนสเตอร์อูฐหาไปจากสายตาของหมาป่า มันก็กลับเป็นปกติ จากนั้นเขาก็ขึ้นขี่มอนสเตอร์อูฐและหลิน ฮวงกับครอบครัวเขาก็ไล่ตามไปด้วยหมาป่าวิริเดี้ยน
หมาป่าวิริเดี้ยนรู้สึกสนุก มันเริ่มไล่ตามมอนสเตอร์อูฐไป 7-8นาทีต่อมา ชายคนนั้นก็พยายามที่จะหยุดมอนสเตอร์ของเขาจากการวิ่ง แต่มันกลับไม่ยอมฟัง มันกลับวิ่งเร็วยิ่งกว่าเดิม
“หยุด!หยุด เดี๋ยวนี้!”
เมื่อเห็นว่าการตะโกนไม่ได้ผล ชายคนนั้นก็หันมาและบอกกับหลิน ฮวง“พวกคุณควรจะหยุดที่นี่ นี่เป็นบ้านที่คุณกำลังมองหา โปรดให้เวลาผมสักนาทีและผมจะรีบกลับมา!”
จากนั้นหลิน ฮวงก็ลูบหัวหมาป่าวิริเดี้ยนเพื่อให้มันหยุดวิ่ง ทั้งสามลงจากหลังมันและมองดูคฤหาสน์ จากด้านนอก มันดูค่อนข้างพิเศษ หลังจากนั้นสักพัก ชายคนนั้นก็กลับมาที่คฤหาสน์ด้วยชุดเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง“ผมขออภัยสำหรับความล่าช้า มอนสเตอร์อูฐของผมค่อนข้างขี้กลัว....”
“ไม่เป็นไร เข้าไปดูบ้านกันเถอะ”หลิน ฮวงพยักหน้าและยิ้ม
เขากระชับเสื้อของเขาและพาทั้งสามคนเข้าไปในบ้าน
“บ้านหลังนี้ได้ตั้งอยู่ในใจกลางของวิลล่าทั้งหมด และถือเป็น1ใน4บ้านที่ดีที่สุดของเรา ซึ่งจะมีสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด มีสวนอยู่ที่ด้านหน้าและด้านหลัง บ้านหลักจะมีสามชั้นซึ่งจะติดกับบ้านรองที่มีสองชั้นบนอีกฝั่ง มีสวนกลางแจ้งบนชั้นสาม....”
หลังจากการแนะนำง่ายๆ ชายคนนั้นก็เปิดประตูรั้วบ้านด้วยบัตรประจำตัวเขาและพาทั้งสามคนเข้าไปในบ้าน
“มันเป็นห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่!”หลิน ซินอุทานขณะที่เดินเข้ามา ห้องนั่งเล่นไม่ได้กว้าง แต่มันคือเฉลียงหน้าบ้านที่สูงกว่า10เมตร
“พวกเราคำนึงถึงความแข็งแรงของอาคารเป็นหลัก ดังนั้นเราจึงออกแบบให้เฉลียงหน้าบ้านสูงถึง15เมตร มีห้องนั่งเล่นอยู่สองส่วนซึ่งจะรวมถึงส่วนหน้านี้ และเมื่อคุณเดินลึกเข้าไป คุณก็จะเห็นห้องนั่งเล่นหลัก ความสูงของห้องนั่งเล่นหลักจะเป็น3.5เมตร….”
ชายคนนั้นอธิบายขณะที่พวกเขามองไปที่วิลล่า เมื่อพวกเขามาถึงระเบียงชั้นสาม พวกเขาก็ประหลาดใจกับภาพของภูเขาน้ำแข็งที่หันมาทางระเบียง
“มีระเบียงสองจุดในบ้านนี้ ด้วยความที่วิลล่าเราตั้งอยู่ในทิศเหนือ พวกเราจึงสามารถเห็นกำแพงน้ำแข็งเหนือได้โดยตรง....”
กำแพงน้ำแข็งเหนือหมายถึงภูเขาน้ำแข็งที่พวกเขากำลังมองดูอยู่ ในเขต7 ภูเขาจะถูกแบ่งออกเป็นเขตเหนือและใต้ ที่กำแพงน้ำแข็งของฝั่งเหนือ ฤดูหนาวจะมีอยู่นานถึง6เดือนขณะที่ทิศใต้จะมี4ฤดูปกติ
แม้ว่ากำแพงน้ำแข็งจะมีความยาวหลายหมื่นกิโลเมตร มันก็ยังคงเป็นเพียงส่วนเล็กๆของเขต7ทางฝั่งตะวันออก สภาพอากาศของตะวันออกเฉียงเหนือจะต่างไปจากเขตอื่นๆ นั่นทำให้กำแพงเหนือกลายเป็นพื้นที่พิเศษ เมื่อยืนอยู่ที่ระเบียง หลิน ซินก็ดูเหมือนจะถูกซื้อใจไปเรียบร้อยแล้ว อย่างไรก็ตาม หลิน ฮวงก็ได้คิดถึงความเป็นจริงเมื่อเขากล่าว“พี่คิดว่านี่เหมาะกับบ้านพักตากอากาศในช่วงวันหยุดมากกว่า หากเราอยู่ที่นี่เป็นการถาวร มันคงจะไม่เหมาะ”
“ทางเราเองก็คิดเช่นนั้น นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆจึงสมบูรณ์แบบ อย่างไรก็ตาม โดยรวมแล้วที่นี่ก็เหมือนกับบ้านพักตากอากาศจริงๆ แน่นอน มันจะเหมาะสำหรับเหล่าคนที่รักความเงียบสงบอย่างมาก”ชายคนนั้นกล่าว
“สภาพแวดล้อมภายนอก สไตล์และการออกแบบภายในรวมถึงทิวทัศน์ของภูเขาน้ำแข็งล้วนสมบูรณ์แบบ แต่....มันก็ยังค่อนข้างห่างไกล”หลิน ฮวงพูดด้วยความกังวล เขาพอใจกับตัวบ้าน แต่มันก็ไกลจากตัวเมืองเกินไป
หลิน ฮวงไม่ชอบเสียงดัง แต่การอาศัยอยู่ในพื้นที่โดดเดี่ยวก็ไม่เหมาะเช่นกัน ไม่ว่าจะยังไง มนุษย์ก็เป็นสัตว์สังคม มันคงจะไม่ดีสำหรับพวกเขาที่จะหลีกเลี่ยงการพบปะสังคมเป็นเวลานาน หลิน ฮวงไม่ได้มีปัญหากับเรื่องนี้ เพราะเขาแทบจะไม่อยู่บ้านอยู่แล้ว แต่เขาเป็นห่วงหลิน ซวนกับหลิน ซิน
จากนั้นพวกเขาก็ออกจากสถานที่นี้ด้วยอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนเพื่อไปยังเป้าหมายที่สอง บ้านหลังที่สองถูกเลือกโดยหลิน ฮวงและหลิน ซวน มันตั้งอยู่ในใจกลางเมือง มันคือด้านหน้าและศูนย์กลางของพื้นที่ที่คึกคักที่สุดในเมือง อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่บ้านแต่เป็นคอนโดมิเนี่ยมสูง ที่มีพื้นที่ประมาณ1200ตารางเมตรและมาพร้อมกับสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน
หลิน ฮวงและหลิน ซวนพอใจกับบ้านนี้ แต่ไม่ใช่หลิน ซิน
“มันสวยแต่มันก็ดูเหมือนจะขาดบางอย่างไป...มันไม่ให้ความรู้สึกที่เหมือนบ้าน....มันรู้สึกเหมือนห้องพักโรงแรมมากกว่า”หลิน ซินแสดงความคิดเห็น จากนั้นหลิน ฮวงก็คิดตามและเห็นด้วยกับหลิน ซิน
“งั้นก็ไปดูหลังสุดท้ายกัน!”
พวกเขาออกจากบ้านหลังที่สองไปและมุ่งสู่เป้าหมายที่สาม มันเป็นวิลล่าที่ตั้งอยู่ในทิศตะวันออกของเมืองหิมะ มีวิลล่าที่มากกว่า80หลังในพื้นที่ แต่ขนาดของบ้านนี้กลับเล็กกว่าหลังแรกที่พวกเขาไปดูมาก เมื่อมาถึงบ้านที่ขาย พวกเขาก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากพนักงานขายสาวที่อยู่ในช่วงปลายวัยรุ่น เธอดูเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน
“บริเวณนี้ถือเป็นสถานที่ที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับสองในเมือง มีพื้นที่หรูหรามากมายรอบๆและค่อนข้างปลอดภัย นอกจากนั้น พวกเรายังอยู่ติดกับสำนักเครดิต โรงพยาบาล สวนสาธารณะ ห้างสรรพสินค้า บริษัทจัดส่งและสตรีทฟู้ด ทั้งหมดล้วนอยู่ในรัศมี2กิโลเมตรและคุณสามารถเดินไปยังที่เหล่านั้นได้โดยง่าย....”
“ที่นี่ดูยุ่งๆนะ มีหลายคนมาซื้อบ้านไปแล้ว?”หลิน ฮวงยิ้มและถาม
“คะ เราเพิ่งจะเริ่มขายบ้านไปไม่กี่วันก่อน และพวกเราก็ขายไปได้มากกว่า60หลัง ดังนั้นมันจึงเหลืออีกไม่มากนัก”พนักงานขายยิ้ม
“อย่างไรก็ตาม ราคาสำหรับบ้านก็ไม่ใช่ถูกเลย ผู้ซื้อส่วนใหญ่ก็คงเป็น....นักล่า?”หลิน ฮวงถาม
“มีทั้งนักล่าและนักธุรกิจคะ เนื่องจากมีนักล่าอยู่ที่นี่ มันจึงปลอดภัย นั่นจึงเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมนักธุรกิจจึงต้องการจะซื้อที่นี่”พนักงานขายกล่าว
“ผมเข้าใจแล้ว โปรดพาเราไปยังบ้านหลังที่ดีที่สุด”หลิน ฮวงไม่ต้องการจะมองหาบ้านอีกต่อไป เนื่องจากสถานที่นี้ล้วนมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบถ้วน เขาจึงวางแผนที่จะซื้อมันในจุดที่เหมาะสม
ในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงวิลล่า มันเป็นวิลล่าสามชั้นที่มีสวน มีระเบียงอยู่บนชั้นสองและชั้นสาม ไม่มีอะไรที่ต้องร้องอุทานเกี่ยวกับมันเพราะมันเล็กกว่าวิลล่าแรกที่พวกเขาเห็น แต่ทว่า หลิน ซินดูเหมือนจะชอบมันมาก พวกเขาเขาไปในวิลล่าและเห็นห้องนั่งเล่นที่ใหญ่กว่าบ้านในเมืองวูหลินอย่างน้อยสามเท่า มันทำให้หลิน ฮวงมีความประทับใจอันดี
“พื้น ตู้เสื้อผ้า ตู้ใส่ของ โต๊ะอาหาร และเก้าอี้ล้วนถูกทำจากไม้แพนดอร่า ขณะที่เฟอร์นิเจอร์ส่วนอื่นถูกออกแบบโดยดีไซเนอร์ชื่อดัง.....”
“ในวิลล่านี้จะมีอยู่สามชั้น ชั้นแรกจะมีพื้นที่180ตารางเมตร พื้นที่ที่กว้างขวางที่สุดจะเป็นชั้นสองซึ่งมีขนาด230ตารางเมตร ด้วยระเบียงขนาดใหญ่และชั้นที่สามจะมีระเบียงขนาดเล็กสองฝั่ง รวมพื้นที่ทั่วทั้งชั้นจะเป็น200ตารางเมตร....”
ในไม่ช้าพวกเขาก็เห็นทั่วทั้งวิลล่า หลิน ฮวงตระหนักว่าบ้านไม่ได้เล็กดั่งที่เขาคิด เพียงแต่มันไม่ได้มีเสน่ห์เหมือนวิลล่าแรกที่พวกเขาได้เห็น มันเหมือนบ้านมากกว่าคอนโดมิเนี่ยมที่พวกเขาไปดู
“น้องคิดว่าไง?”หลิน ฮวงมองหลิน ซินและหลิน ซวน
“หนูชอบมัน!”หลิน ซินพยักหน้าและยิ้ม เธอชอบบ้านที่เหมือนกับบ้านเก่าที่พวกเขาเคยอยู่ หลิน ซวนก็พยักหน้าเช่นกัน
“เอาละงั้น ก็หลังนี้แหละ!”หลิน ฮวงตัดสินใจ