Chapter 244: คำร้องขอ
Chapter 244: คำร้องขอ
มันเป็นเรื่องยากที่จะคาดการณ์ว่าไส้เดือนนั้นจะขุดดินผ่านมาทางใต้ดิน!
ไม่ว่ามันจะเป็นเขตแรกของเกาะเชนไฮ่หรือส่วนกลางของเกาะเชนไฮ่ มันก็ยังมีพื้นที่สีเขียวจำนวนมาก ซึ่งมันเป็นพื้นที่ที่ดินนั้นนุ่ม ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายดายสำหรับไส้เดือนที่จะกระแทกเข้ากับพื้นผิว ยิ่งไปกว่านี้แล้ว เขตแรกของเกาะเชนไฮ่นั้นอยู่ในตำแหน่งด้านนอกของเกาะเชนไฮ่พร้อมกับมีพื้นที่ทำเกษตรกรรมขนาดใหญ่ ด้วยเหตุนี้นี่เอง ปัญหานี้จึงเพิ่มสูงขึ้น
“พวกเรานั้นได้คิดเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น สถาบันวิจัยและกองทัพของพวกเรารวมไปกับผู้รอดชีวิตของเกาะเชนไฮ่ พวกเราจะปฏิบัติไปพร้อมๆกัน ความล้มเหลวนั้นไม่ใช่ตัวเลือกของพวกเรา ฝูงซอมบี้นั้นจะกลืนกินผู้คนนับแสนคนเพียงครั้งเดียว”นายพลจางพูด
ทุกคนนั้นจะต้องเข้าร่วมในการต่อสู้ของผู้รอดชีวิต ไม่สงสัยเลยที่นายพลจางนั้นดูแก่ขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาไม่นาน
“พวกเราจะจัดการกับปัญหาของสัตว์ประหลาดตัวนี้ทันที…”นายพลจางพูดพร้อมกับร่องรอยแห่งความโกรธแค้นและเจตนาฆ่าในตาของเขา
หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่เจียงลู่ฉีกอีกครั้งและพูด “กัปตันเจียง ผมมีคำขอกับคุณ”
เจียงลู่ฉีพยักหน้า “นายพลจาง ได้โปรดบอกผมเถอะ”เขาได้เดาว่านายพลจางนั้นรีบเรียกเขามานั้นจะต้องมีเหตุผลบางอย่าง
“สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปในทุกวันที่ผ่าน ไส้เดือนใหญ่ยักษ์พวกนั้นอาจจะปรากฏขึ้นในพื้นที่ของสถาบันวิจัย ดังนั้นพวกเราทุกคนยังคงตกตะลึงอยู่ พวกเรานั้นกังวลเกี่ยวกับอันตรายที่ไม่คาดคิด ดังนั้นพวกเราจึงต้องการที่จะขนส่งการวิจัยของพวกเราไป”นายพลจางพูด
สถาบันวิจัยของนักวิทยาศาสตร์นั้นสามารถที่จะถูกพิจารณาว่าเป็นแกนสำคัญที่สุดของเกาะเชนไฮ่ ด้วยเหตุนี้นี่เอง ทางกองทัพจึงทำการตัดสินใจ
“แต่คุณต้องการให้ขนส่งมันไปที่ไหนกัน?”หลันซิหยู่ถามขึ้น
“คุณน่าจะรู้แล้วว่านอกจากเกาะเชนไฮ่ มันยังคงมีพื้นที่ปลอดภัยอีกหลายแห่งที่ถูกสร้างขึ้นรอบโลก พวกเรานั้นแบ่งปันข้อมูลและผลลัพธ์ของการวิจัยแก่กันและกัน หลังจากที่พิจารณามาเป็นเวลานานแล้ว พวกเรานั้นคิดว่าฐานของจินหลิงและฐานเมืองดวงดาวนั้นเป็นตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุด ดังนั้นบางส่วนนั้นจะต้องไปยังฐานของเมืองดวงดาว โชคร้ายที่มันไกลจากที่นี่มาก ผมหวังไว้ว่าคุณจะช่วยพวกเราส่งนักวิทยาศาสตร์ไปที่นั่น”
นาลพลจางมองไปที่เจียงลู่ฉีพร้อมกับท่าทางที่มืดมน “คุณต้องการที่จะช่วยพวกเราไหม?”เขาถามพร้อมกับการคาดเดาคำตอบไว้แล้ว ตามจริงแล้ว มันเป็นเรื่องที่อันตรายมาก สุดท้ายแล้ว จุดหมายนั้นอยู่ไกลออกไป
เมืองดวงดาวนั้นมีชื่อเล่นอีกหลายชื่อ มันมีประวัติศาสตร์อันยาวนานและมีวัฒนธรรมอีกมากมาย ก่อนวันโลกาวินาศ มันจะต้องใช้เวลาหกชั่วโมงจากรถไฟและสิบสองชั่วโมงโดยรถเมล์ หลังจากวันโลกาวินาศ มันใช้เวลานานมากในการไปถึงที่นั่น ด้วยเหตุนี้นี่เอง พวกเขาจึงไม่สามารถที่จะส่งคนไปจำนวนมากได้ มิฉะนั้นละก็ มันจะเป็นเรื่องที่ง่ายดายที่จะมันจะเป็นสิ่งดึงดูดแก่ซอมบี้ หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง นายพลจางก็เชื่อว่าทีมฉี่หยิงนั้นสามารถทำภารกิจที่ยากลำบากนี้เสร็จได้
ถึงแม้ว่านายพลจางนั้นจะกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของนักวิทยาศาสตร์ก็ตามที เขาก็ไม่สามารถที่จะสั่งเจียงลู่ฉีได้ เนื่องจากว่าเขานั้นไม่ใช่ทหาร ด้วยเหตุนี้นี่เอง เขาจึงสามารถทำได้เพียงรอคอยคำตอบ
ทันใดนั้น เจียงลู่ฉีนั้นก็ชั่งน้ำหนักเรื่องนี้อยู่ ถึงแม้ว่าเขานั้นจะนับถือการช่วยเหลือนักวิทยาศาสตร์ก็ตามที เขาก็จะต้องทำให้มั่นใจว่าทีมของเขาปลอดภัยเป็นอย่างแรก เจียงลู่ฉีนั้นครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและหลังจากนั้นก็มองไปยังนายพลเฒ่า “ฉันจำเป็นต้องได้รับการจ้างก่อน”
เพื่อที่จะเดินทางในระยะไกล เจียงลู่ฉีจำเป็นในการอัพเกรดรถมินิบัสของเขาเป็นอย่างแรก เขานั้นมีนิวเคลียสกลายพันธุ์เพียงแค่ก้อนเดียว ถึงแม้ว่ารถมินิบัสนั้นได้รับการอัพเกรดมาแล้ว มันก็ยังคงไม่เพียงพอในการโดนโจมตีอันโหดเหี้ยมจากซอมบี้ สัตว์ป่ากลายพันธุ์หรือสัตว์ประหลาดตัวอื่น
“ตกลง นายต้องการอะไรกัน?”นายพลจางถาม เขาเชื่อว่าเจียงลู่ฉีนั้นเชื่อถือได้ ที่จะไม่เปลี่ยนคำพูด
“ผมจำเป็นต้องได้นิวเคลียสกลายพันธุ์และวัตถุดิบพิเศษบางอย่าง”เจียงลู่ฉีตอบกลับ
มีเพียงกองทัพที่มีนิวเคลียสกลายพันธุ์จำนวนมาก เจียงลู่ฉีนั้นสนใจในนิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับสองมากที่สุด แต่พวกมันนั้นหาได้ยาก
นายพลจางตกลงที่จะช่วยเขาหาให้มากขึ้น แต่เขาก็ไม่สัญญาว่าพวกเขาจะหาได้สำเร็จหรือไม่ และหลังจากนั้นเขาก็มองไปที่หลันซิหยู่ “คุณหลัน ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนจากคุณในภารกิจนี้ ผมขอโทษจริงๆ แต่พวกเรายังคงหาข่าวใหม่ที่เกี่ยวข้องกับน้องสาวของคุณ พวกเราจะทำให้ดีที่สุดและค้นหาเธอต่อ คุณจะต้องผ่านไปที่หยู่ฮวงในภายหลัง ดังนั้นผมจะถามเจ้าหน้าที่ที่นั่นให้ช่วยเหลือคุณ”หลันซิหยู่พยักหน้า และเธอนั้นก็เข้าใจถึงความยากของสถานการณ์นี้ ที่จริงแล้วเธอนั้นพึงพอใจกับการตกลงของกองทัพแล้ว
เมื่อออกมาจากออฟิศ เจียงลู่ฉีและหลันซิหยู่ก็พบกับชายแก่ ชายแก่คนนี้มีผมหงอกพร้อมกับท่าทางที่ดูจริงจังและน่ากลัวอย่างมาก เมื่อเขาเห็นเจียงลู่ฉี เขาก็หยุดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและหลังจากนั้นก็รีบเดินผ่านพวกเขาอย่างรวดเร็ว
[ฉู่ซงฉาน!]เจียงลู่ฉีนึกถึงชื่อของเขาได้อย่างฉับพลัน
“ชายคนนั้น…”หลันซิหยู่ขมวดคิ้ว เนื่องจากว่าเธอรู้สึกได้ถึงอารมณ์อันกราดเกรี้ยวของชายแก่
เจียงลู่ฉีส่ายหัวแต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะให้ความสนใจกับเขาอีกต่อไป
[เลิกสนใจเขาไปเถอะในตอนนี้] เจียงลู่ฉีพูดกับตัวเอง
