ตอนที่ 194 ถึงเมืองหิมะ

หลังจากที่ใช้เวลาอยู่สามคืนในเขตป่า ท้ายที่สุดหลิน ฮวงก็พาหลิน ซินและหลิน ววนมาถึงเมือง7C88 –เมืองหลี่  หลิน ฮวงใช้หลิน ซวน เย่ ซิวและตัวตนเขาเพื่อซื้อตั๋ว  เขาแม้กระทั่งเลือกห้องพักที่อยู่ต่างชั้นกัน อีกาม่วงจะไม่รู้เกี่ยวกับตัวตนของหลิน ซวนและเย่ ซิวที่ไม่มีใครรู้จัก ในขณะเดียวกัน คนนอกก็จะไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลของหลิน ฮวงได้ แม้ว่าเครือข่ายของยานคริสตัลปีศาจจะถูกแฮค พวกเขาก็จะไม่สามารถเข้าถึงตัวตนของหลิน ฮวงได้รวมถึงประวัติการซื้อ พวกเขาจะไม่อาจหาชื่อของ หลิน ฮวงพบ

ยานของพวกเขาจะออกเดินทางในอีกสามวัน พวกเขาทั้งสามจึงใช้เวลาไปกับการพักผ่อนในระหว่างวันเหล่านี้  มันถือเป็นสวรรค์สำหรับหลิน ซินที่ต้องนอนในป่าถึงสองวัน หลังจากที่เลือกโรงแรมใกล้จตุรัสที่ยานจะลงจอด หลิน ฮวงก็ใช้ตัวตนของเย่ ซิวเพื่อลงทะเบียนห้องพัก จากนั้นก็พาทั้งคู่เข้าไป

มันเป็นห้องชุดที่มีสามห้องนอนซึ่งพอดีกับพวกเขา หลิน ฮวงโล่งใจ ขณะที่พักอยู่ในโรงแรม ท้ายที่สุดเขาก็มีเวลาที่จะดูวิดิโอการต่อสู้อีกครั้ง ขณะที่หลิน ซินและหลิน ซวนพยายามที่จะออกไปเดินเล่นข้างนอกและสั่งอาหารมากินเท่านั้น ในช่วงสามวันในเมืองหลี่ พวกเขาออกจากห้องนอนมาพบกับหลิน ฮวงแค่สองครั้ง

ในเช้าวันที่4 ยานบินก็ลงจอดที่จตุรัส หลังมื้อเช้า หลิน ฮวงก็พาทั้งคู่ไปขึ้นยาน เขาส่งแหวนหัวใจจักรพรรดิของเย่ ซิวให้หลิน ซิน และพวกเขาทั้งสามก็ขึ้นยานไปโดยง่าย ห้องธรรมดาในยานจะมีเพียงหนึ่งห้องนั่งเล่นและหนึ่งห้องนอน หลิน ซินหลับในห้องนอนของเธอขณะที่หลิน ฮวงนำเตียงเล็กสำหรับเด็กออกมาให้หลิน ซวน  ส่วนตัวเขาจะนอนอที่โซฟาห้องนั่งเล่น

มันต้องใช้เวลา16วันเพื่อไปเมืองหิมะจากเมืองหลี่ และมันก็จะเป็นวันส่งท้ายปีเก่าพอดีเมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น  ระหว่าง16วันบนยาน หลิน ฮวงเอาแต่คลุกตัวอยู่กับวิดิโอการต่อสู้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เข้าไปในลานประลอง เพราะเขากังวลเกี่ยวกับหลิน ซินและหลิน ซวนจนไม่มีอารมณ์จะต่อสู้

ในขณะเดียวกัน หลิน ซวนก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเขาเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับจ้าวแห่งปืน นับตั้งแต่ที่เขาได้รับบัญชีเพื่อเข้าไปในเขตพิเศษสำหรับนักล่า เขาก็ยิ่งกระตือรือร้นมากขึ้นกับการเล่นเกมส์เพราะเขามักจะพบเจอกับมืออาชีพที่เขาสามารถเรียนรู้ได้

นอกจากการกินและนอน เขาก็ใช้เวลาไปทั้งหมดไปกับเกมส์ แม้ว่าหลิน ซินจะตระหนักถึงปัญหา เธอก็เลือกที่จะเชื่อใจหลิน ฮวง เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการบ้านเธอเพราะเธอรู้ว่ามาตรฐานการเรียนในเมืองเกรดBจะสูงกว่าเมืองเกรดDมาก ผลการเรียนของเธอในสถาบันนักล่าสำรองโดดเด่นก็จริง แต่มันจะไม่ง่ายที่เธอจะเป็นดาวเด่นในเมืองเกรดB

ในช่วง16วัน หลิน ฮวงสามารถที่จะดูวิดิโอการต่อสู้ทั้งหมดของผู้เล่นตั้งแต่อันดับ6ไปจนถึงอันดับ3 เขาสามารถสังเกตและเรียนรู้ได้มากขึ้น แต่ยานก็ลงจอดที่เมืองหิมะอย่างปลอดภัยตามที่คาดไว้แม้ว่าหิมะจะกำลังตกอยู่ก็ตาม  หลังจากที่ลงจากยาน หลิน ฮวงก็พาทั้งคู่ไปยังบริษัทจัดส่งเพื่อรับของจากหยาง หลิงก่อนที่จะเช็คอินในโรงแรม ตัวตนใหม่ของหลิน ซินคือหลิง เสวี่ย  เธอเป็นคนตั้งชื่อเองกับมือ พร้อมกับเบื้องหลังที่เป็นชาวพื้นเมืองของเมืองหิมะ

หลิน ซินสวมแหวนใหม่ของเธออย่างเริงร่าขณะที่แหงนหน้ามองดูหิมะที่กำลังตก หลิน ซวนเองก็ดูมีความสุขกับการมองเกล็ดหิมะที่ตกใส่หน้าต่างเช่นกัน ดูเหมือนมันจะเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองได้เห็นหิมะ

 

“เอาละๆ หยุดเกาะกระจกกันได้แล้ว หากเราอยู่ที่นี่ ยังไงเราก็มีโอกาสอีกมากที่จะได้ดูหิมะ”จากนั้นหลิน ฮวงก็เดินไปที่ห้องพักเร็วขึ้น

เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องพัก ทั้งคู่ก็รีบวิ่งตรงไปที่ระเบียงและไม่ยอมกลับเข้ามา

“พวกน้องสามารถอยู่ที่นี่เพื่อดูหิมะได้ แต่ก็สวมชุดกันหนาวด้วย”จากนั้นหลิน ฮวงก็ใส่เสื้อกันให้ทั้งสองและกลับมาในห้องนั่งเล่น เหม่อมองดูหิมะที่กำลังตกผ่านหน้าต่างโปร่งใส หลิน ฮวงก็ตะลึง  มันเป็นเวลาหลายปีแล้วที่หลิน ฮวงไม่ได้เห็นหิมะเช่นนี้  เขาเรียนอยู่ในมหาลัยตะวันออกเฉียงเหนือ และไม่เคยกลับไปยังสถานที่นั้นอีกตั้งแต่ที่จบการศึกษา

และเสียงของน้ำเดือดก็ปลุกเขาจากการเผลอหลับ“เสร็จกันรึยัง?เข้ามาข้างในและดื่มชาร้อนๆกันหน่อย!”เขาบอกกับเด็กทั้งสอง

 

เขาหยิบถ้วยชาสามใบมาพร้อมกับใบชา ชงชาทั้งสามถ้วย แต่ทั้งคู่ก็ยังเมินเฉยหลิน ฮวงและยังคงอยู่ที่ระเบียง จ้องมองหิมะ“หากพวกน้องไม่ยอมเข้ามาข้างใน งั้นพี่ก็คงต้องบังคับ!สาม สอง....”

 

หลิน ซินและหลิน ซวนรีบวิ่งกลับมาในห้องนั่งเล่นทันที รับชาจากหลิน ฮวงและนั่งบนโซฟาพร้อมกับใช้ถ้วยชาเพื่อสร้างความอบอุ่นให้กับมือ

อึดใจต่อมา หลิน ซินก็จิบชาเมื่อมันไม่ร้อนอีกต่อไป“พี่คะ หนูชอบที่นี่ หนูอยากอยู่ที่เมืองหิมะ!”

 

หลิน ฮวงยิ้ม เขาไม่คิดว่าหลิน ซินจะประทับใจกับเมืองหิมะขนาดนี้

“ซวนน้อย พี่สาวนายชอบที่นี่ แล้วนายละ?”จากนั้นหลิน ฮวงก็มองหลิน ซวน

“มันสวย”หลิน ซวนพยักหน้าทันที เขาดูเหมือนจะถูกสะกดจิตโดยหิมะ

“เอาละงั้น เราก็จะอยู่กันที่นี่!”หลิน ฮวงพยักหน้า

 

เมื่อเห็นหลิน ซินและหลิน ซวนวิ่งกลับไปที่ระเบียงอีกครั้งหลังจากที่จิบชา หลิน ฮวงก็เข้าไปในห้องและโทรหาหยาง หลิง และเขาก็ดูเหมือนกับคนที่อดหลับอดนอนมาทั้งวันด้วยผมยุ่งๆและเสื้อผ้าที่คล้ายกับคนจรจัด

 

“นายได้รับของที่ฉันส่งไปให้รึยัง?”หยาง หลิงถามขณะที่หาว

“ใช่ ฉันเพิ่งจะได้รับมัน ขอบใจ!”หลิน ฮวงพยักหน้า

แม้ว่าหยาง หลิงจะดูเงอะงะ เขาก็น่าเชื่อถือ

 

“นายต้องการอะไรจากฉันอีก?นายตัดสินใจเลือกเมืองได้แล้ว?”หยาง หลิงถาม

“ใช่แล้ว มันคือเมืองหิมะ”หลิน ฮวงยิ้มและพยักหน้า

“มันราคาเท่าไร?”

“เลือกได้ดี มันถือเป็นหนึ่งในเมืองท่องเที่ยวช่วงฤดูหนาว มันจะเป็น16000คริสตัลชีวิต แต่หากนายสามารถจ่ายเต็มจำนวนได้ ฉันจะลดให้นายเหลือ15000  หากนายต้องการจะผ่อนจ่าย นายต้องจ่ายราคาเต็มแต่จะไม่มีดอกเบี้ย”หยาง หลิงบอกกับหลิน ฮวงตรงๆโดยไม่อ้อมค้อม

“ฉันจะผ่อนจ่ายละกันเพราะฉันไม่มีเงินติดตัวมากนัก”หลิน ฮวงรู้สึกเจ็บปวดเพราะเขาไม่เคยต้องซื้อสิ่งใดโดยการผ่อนจ่ายมาก่อน แม้มันจะเป็นบนโลก เขาก็ไม่เคยผ่อนจ่าย เพราะเขาชอบที่จะจ่ายในทีเดียว อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ เขากลับไม่มีทางเลือก

“ได้ ฉันจะส่งมันไปให้นายเมื่อฉันได้รับใบอนุญาติมา เนื่องจากเงินค่อนข้างเยอะ ก็พยายามจ่ายฉันในทุกๆเดือนและฉันจะให้เวลานาย12เดือนเพื่อจ่ายมันจนหมด”หยาง หลิงไม่ได้รำคาญที่จะทำสัญญากับหลิน ฮวงและวางสาย

 

3-5นาทีต่อมา หลิน ฮวงก็ได้รับข้อความที่ไม่มีคำพูดแต่มีเอกสารแนบมา หลิน ฮวงดาวน์โหลดเอกสารทันที มันคือเหรียญสีขาวสามมิติ มันคือเหรียญที่อยู่อาศัยซึ่งเป็นตัวแทนของการมีสิทธิพักอาศัยในเมืองหิมะ เขาแตะไปที่เหรียญ ด้วยตัวตนของเย่ ซิว

 

“อีกสองวันจะเป็นวันส่งท้ายปีเก่า ฉันจะเลือกบ้านในวันนี้และซื้อมันในพรุ่งนี้ จากนั้นก็ย้ายไปอยู่ทันทีเป็นของขวัญปีใหม่”

 

หลังจากที่ทำข้อตกลง หลิน ฮวงก็ร้องเรียกหลิน ซินและหลิน ซวน

“มันจะเป็นวันปีใหม่แล้วหลังจากพรุ่งนี้ และพี่ก็มีภารกิจให้ทั้งคู่ – ซึ่งก็คือการเลือกบ้านสักสองหลังจากเครือข่าย น้องจะต้องเลือกมันในวันนี้เพราะพรุ่งนี้ พี่จะพาพวกเราไปซื้อบ้านใหม่กัน พวกเราไม่อาจอยู่ในโรงแรมได้ในช่วงปีใหม่ พวกเราควรจะอยู่ที่บ้านเรา!”หลิน ฮวงบอกกับทั้งคู่

 

ทั้งสองพยักหน้าและเริ่มค้นหาผ่านเครือข่ายหัวใจ หลิน ฮวงเองก็ค้นหาเช่นกัน เขาบอกทั้งคู่ถึงภารกิจเพื่อดูว่าน้องๆของเขาจะชอบบ้านแบบไหน  สองชั่วดมงต่อมา ทั้งสามก็ยังคงมองหาบ้านบนโซฟา หลิน ฮวงเลือกบ้านสองสามหลังที่เขาชอบขึ้นมา จากนั้นก็ถามทั้งคู่“หากันได้รึยัง?”

“พวกมันแพงมาก....”หลิน ซินรู้สึกผิดหวัง เธอเห็นบ้านที่เธอชอบ แต่เธอก็ไม่เลือกพวกมันมาเพราะพวกมันมีราคาที่แพงมาก

“อย่ามองที่ราคา เพียงบอกพี่มาว่าน้องชอบหลังไหน”ราคาของบ้านในเมืองเกรดBถือว่าแพงสำหรับคนธรรมดา แต่ทว่า มันไร้ค่าสำหรับนักล่า

จากนั้นหลิน ฮวงก็มองไปที่หลิน ซวน“ซวนน้อย ไหนเอามาให้ฉันดูสิ”

 

หลิน ซวนพยักหน้าและเอาบ้านที่เขาเลือกให้หลิน ฮวงดู เขาไม่ได้พิจารณาถึงปัจจัยต่างๆเช่นราคา  เขาเพียงเลือกอันที่เขาชอบ ขณะที่หลิน ฮวงมองดูรูปภาพ หลิน ซินเองก็ชะเง้อคอมองดูเช่นกัน  เธอตกใจที่เห็นราคาของบ้านทั้งหมดที่หลิน ซวนเลือก พวกมันล้วนมีราคาที่เกินกว่า100ล้านเครดิต

หลิน ฮซงพยักหน้าอย่างพึงพอใจกับบ้านที่หลิน ซวนเลือก

 

“ซิน เอ๋อร์ มีหลังไหนที่น้องชอบจากที่หลิน ซวนเลือกมาไหม?”หลิน ฮซงถามหลิน ซินและกล่าวเสริม“ไม่ต้องกังวลเรื่องราคา”

“พวกมันทั้งหมดล้วนดูดี แต่หนูชอบสองหลังนี้!”หลิน ซินชี้ไปที่บ้านสองหลังที่เธอชอบ หลิน ฮวงเองก็เลือกหนึ่งในนั้นไว้เช่นกัน  มันคล้ายกับบ้านเก่าในเมืองวูหลินของพวกเขา มันเป็นรีสอร์ทสามชั้นที่มีสวนขนาดใหญ่

“ได้ เราจะไปดูบ้านทั้งสามกันในวันพรุ่งนี้!”หลิน ฮวงหยิบบ้านที่ดูเหมือนกับรีสอร์ทและอีกสองหลังที่เขาชอบขึ้นมา