หนอนสุราของฟางหยวนยกระดับขึ้นเป็นหนอนสุราสี่ฤดู แต่หนอนสุราสี่ฤดูสามารถให้ความช่วยเหลือผู้ใช้วิญญาณระดับสองเท่านั้น มันจึงไม่มีประโยชน์กับฟางหยวนในเวลานี้

ในความเป็นจริงฟางหยวนได้รับหนอนสุราตัวที่สามมาจากเด็กหญิงเหยาลี่เมื่อนานมาแล้ว แต่เมื่อไท่เซี่ยเล้งกับบุตรสาวเดินทางมายังภูเขาชิงเหมา ฟางหยวนจึงต้องกำจัดหนอนสุรารวมถึงวิญญาณดวงอื่นที่สามารถเชื่อมโยงไปถึงเหยาลี่ทิ้งไปทั้งหมด

'ข้าสามารถปรับแต่งวิญญาณสุราสี่ฤดูให้ย้อนกลับไปเป็นวิญญาณสุรา แต่มันยังต้องใช้ส่วนผสมที่ข้าไม่สามารถหาได้ในเวลานี้'

การปรับแต่งย้อนกลับวิญญาณสุราสี่ฤดูให้เป็นวิญญาณสุราทำได้หลายวิธี วิญญาณบุตรชายใจแตกสามารถเปลี่ยนวิญญาณสุราสี่ฤดูให้กลายเป็นวิญญาณสุราสองดวง วิญญาณย้อนกลับสามารถเปลี่ยนวิญญาณสุราสี่ฤดูให้เป็นวิญญาณสุราหนึ่งดวง ยังมีวิญญาณอีกหลายชนิดที่สามารถปรับแต่งย้อนกลับ แต่ผลลัพธ์ของพวกมันกลับไม่สามารถคาดเดา มันอาจเกิดเป็นวิญญาณชนิดใหม่ที่ไม่ใช่วิญญาณสุรา

ดังนั้นวิญญาณบุตรชายใจแตกจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

แม้ต้องสูญเสียวิญญาณสุราสี่ฤดู ฟางหยวนก็ไม่เสียดาย ทั้งหมดก็คือตอนนี้เขาตกอยู่ในอันตราย หากมีบางสิ่งที่จะทำให้เขามีชีวิตรอด เขาย่อมไม่ลังเลที่จะทำ

แต่แน่นอนว่าวิญญาณบุตรชายใจแตกเป็นบางสิ่งที่หาได้ยาก แม้แต่วิญญาณย้อนกลับยังไม่มีความหวังที่ฟางหยวนจะได้รับในสถานที่เช่นนี้

"กร๊อบ กร๊อบ..."

ทันใดนั้นเสียงเหยียบใบไม้พลันดังเข้ามาในถ้ำทำให้ใบหูของฟางหยวนกระตุกขึ้นอย่างกะทันหัน

ไม่นานหลังจากนั้นไป่หนิงปิงจึงปรากฏตัวขึ้นพรอ้มชุดคลุมสีเขียวที่เต็มไปด้วยหนาม

มันคือวิญญาณอาภรณ์หนาม

หลังจากสังหารผู้ใช้วิญญาณปีศาจหญิง ไป่หนิงปิงได้รับวิญญาณเถาวัลย์หนามแต่ฟางหยวนช่วยปรับแต่งมันให้กลายเป็นวิญญาณอาภรณ์หนามเพื่อให้เธอสามารถสวมใส่ในชีวิตประจำวัน

"มันน่ารำคาญมาก ทุกครั้งที่ข้าออกไปและกลับเข้ามา ข้าต้องคอยระวังหัวมันกับระเบิดเหล่านั้น เจ้าควรปลูกพวกมันให้น้อยลงสักหน่อย" ไป่หนิงปิงบ่นไม่หยุดขณะที่เธอพยายามกระโดดหลบหัวมันกับระเบิดเพื่อเข้ามาในถ้ำ

"ดีกว่าต้องมาเสียใจภายหลัง" ฟางหยวนตอบเสียงเรียบและมองไปที่เอวของไป่หนิงปิงที่มีลิงหลายตัวถูกมัดไว้ด้วยเชือก

ลิงเหล่านี้มีขนาดร่างกายค่อนข้างเล็ก พวกมันทิ้งตัวลงมาจากเอวของไป่หนิงปิงถึงหัวเข่าเท่านั้น พวกมันมีขนสีดำเงางามแต่สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือมีพืชบางชนิดเติบโตขึ้นรอบเอวของพวกมันและทิ้งตัวลงมาราวกับกระโปรงหญ้าสีเขียว

ลิงกระโปรงหญ้า!

ลิงกระโปรงหญ้าจะเป็นอาหารอันโอชะของฟางหยวนกับไป่หนิงปิงในมื้อนี้

"รีบย่างพวกมัน ข้าหิวแล้ว" ไป่หนิงปิงโยนลิงกระโปรงหญ้าลงบนพื้นก่อนจะลูบหน้าท้องของเธอ

"ข้าจะเตรียมพวกมันให้พร้อม แต่เจ้าเป็นคนย่าง ฝีมือการย่างเนื้อของเจ้าดีกว่าข้ามาก" เธอกล่าวก่อนจะเริ่มลงมือเชือดเหยื่อ

แต่ฟางหยวนกลับหยุดเธอ "ข้าจะสอนวิธีกินอาหารรูปแบบใหม่ๆ"

หลังจากนั้นเขาจึงเรียกวิญญาณจันทร์สีเลือด พริบตาหลังจากนั้นแสงสีแดงจึงส่องประกายขึ้นบนฝ่ามือของเขา

แม้ฟางหยวนจะไม่สามารถใช้มันในการโจมตีแต่เขายังสามารถควบคุมมัน

ไป่หนิงปิงไม่สามารถคาดเดาความตั้งใจของฟางหยวนและทำได้เพียงใช้ดวงตาคู่สีฟ้าของเธอเฝ้ามองเขาอย่างใกล้ชิดเท่านั้น

ฟางหยวนวาดฝ่ามือไปรอบๆศีรษะลิงกระโปรงหญ้าตัวหนึ่ง เขาใช้ดาบแสงจันทร์สีเลือดเปิดกะโหลกลิงเช่นเดียวกับการเปิดผลึกหินสีทองม่วงจากกระโจมโชคลา�

ลิงกระโปรงหญ้ายังไม่ตายและกำลังดิ้นรนขัดขืนพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องดังไปทั่ว แต่ฟางหยวนมีพละกำลังของหมูป่าสองตัว แขนที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้าทำให้ลิงกระโปรงหญ้าไม่สามารถขัดขืน

"ลองกินสมองลิงสดๆ" ฟางหยวนกล่าว

"กินดิบๆเช่นนี้เลยงั้นหรือ?" ไป่หนิงปิงมองไปยังสมองสีขาวของลิงตัวน้อยและรู้สึกลังเล

ฟางหยวนยกมุมปากขึ้นก่อนจะแสดงตัวอย่างให้เธอดู

เขาใช้ช้อนตักสมองลิงออกมาและวางมันลงไปบนลิ้นก่อนจะกลืนสมองลิงลงคอไปในครั้งเดียว

ขณะที่ลิงกระโปรงหญ้ากรีดร้องเสียงดังก่อนที่ร่างของมันจะสั่นกระตุกราวกับถูกสายฟ้าฟาด

ไป่หนิงปิงตะลึงเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมสติและค่อยๆยกช้อนขึ้นตักสมองลิงเข้าปากอย่างช้าๆ

ในเวลาต่อมากลิ่นของหญ้าหอมจึงกระจายไปทั่วปากของเธอโดยไม่มีแม้แต่กลิ่นคาวเลือด สมองลิงละลายในปากและเต็มไปด้วยรสสัมผัสที่สดชื่น

ขณะที่สมองลิงไหลลงไปในช่องคอ ดวงตาของเธอพลันส่องประกายสดใสทำให้ใบหน้าของเธอดูราวกับนางฟ้าที่กำลังมีความสุข

"อร่อยเหลือเชื่อ!" หญิงสาวโห่ร้อง

"มีเพียงสมองของลิงกระโปรงหญ้าเท่านั้นที่มีรสชาดเช่นนี้ มันเป็นอาหารอันโอชะจากธรรมชาติ" ฟางหยวนกล่าวก่อนจะตักสมองลิงเข้าปากอีกคำ

เขาพึ่งบรรลุระดับหนึ่งขั้นกลาง ดังนั้นสมองลิงเหล่านี้จึงถือเป็นงานเลี้ยงฉลองที่ดีสำหรับเขา

ไป่หนิงปิงหัวเราะอย่างมีความสุขก่อนจะตักสมองลิงเข้าปากเช่นกัน

ลิงกระโปรงหญ้าตัวนี้ค่อยๆก้าวเข้าสู้ประตูแห่งความตายอย่างช้าๆขณะที่ลิงตัวอื่นพยายามหลบหนีอย่างสุดชีวิตเมื่อเห็นสภาพที่น่าเวทนาของสหาย แต่แน่นอนว่าไร้ประโยชน์

"เอาอีก เอาอีก!" ไป่หนิงปิงยังไม่พอใจและเร่งเร้าให้ฟางหยวนเปิดกะโหลกลิงตัวต่อไป

ในช่วงเวลานี้คนทั้งสองจึงเริ่มงานเลี้ยงฉลองด้วยอาหารอันโอชะของพวกเขา

หลังจากกินสมองลิงจนหมดก็ถึงเวลาย่างเนื้อ

เนื้อลิงกระโปรงหญ้าอ่อนนุ่มและชุ่มฉ่ำไม่ต่างจากเนื้อปลา ทั้งหมดทำให้มันราวกับปลาห่อใบไผ่ย่าง

วิญญาณหญ้าถุงข้าว!

ด้วยความตั้งใจของฟางหยวน แสงสีเขียวพุ่งออกมาจากทะเลวิญญาณของเขาพร้อมกับหญ้าถุงข้าวที่หยั่งรากลงบนพื้น

ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจมันก็แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปปกคลุมพื้นที่ในรัศมีห้าเมตรพร้อมกับดอกไม้ตูมขนาดเท่ากำปั้นจำนวนมากที่ห้อยลงมา

ไป่หนิงปิงเด็ดดอกไม้ออกมาหนึ่งช่อและค่อยๆคลี่กลีบดอกของมันออกเพื่อพบกับเมล็ดข้าวหุงสุกที่อวบอ้วนจำนวนมากบรรจุอยู่ภายใน มันยังมีควันลอยขึ้นมาเล็กน้อยให้รู้ว่ายังอุ่นอยู่อีกด้วย

ไป่หนิงปิงเปิดปากกว้างก่อนจะเทเมล็ดข้าวลงไปในปากจากนั้นจึงส่งเนื้อลิงย่างตามเข้าไปเพื่อเพิ่มรสชาด

"กินจนกว่าพวกเราจะพอใจ" ไป่หนงปิงกล่าวอย่างเพลิดเพลิน

"แล้วลิงกระโปรงเหล่านี้?" ฟางหยวนถาม

ไป่หนิงปิงดึงสติของตนกลับมาก่อนกล่าว "ไม่ใช่ปัญหา ตราบเท่าที่พวกเราไม่เข้าไปในส่วนลึกของป่าราชาวานร พวกเราสามารถหามันได้อีก สำหรับสุราที่เจ้าต้องการ มันอยู่ในจุดศูนย์กลางของป่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะคว้ามันมาได้..."