ตอนที่ 42 ประตูที่เปิดออก (FREE)

เด็กอายุ 7 ขวบและหม่าป่าที่เป็นราชาแห่งตีนเขาคังหลิง นั้นมีพลังที่ใกล้เคียงกันงั้นหรือ?!

ถ้าพวกเขาไม่เห็นด้วยตาตัวเองคงไม่มีทางเชื่อแน่นอน ใครจะคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

ตอนนี้ตาของ จาง หยางปิง และสมาชิกหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านทางเหนือแทบถลนออกมาจากเบ้า

“เจ้าหมาป่านั้นถูกต่อยกระเด็นออกมา?”

“ดูเหมือนว่ามันจะบาดเจ็บหนักด้วยนะ..”

“ม..มันเป็นไปได้ยังไง?!”

สมาชิกหน่วยล่าสัตว์จากภูเขาทางเหนือเริ่มพูดพึมพำราวกับพวกเขากำลังฝันอยู่ สติของพวกเขาล่องลอยหลังจากได้เห็นเหตุการอันน่าตกใจ

 

“ยิงธนูเร็ว รีบยิง!” ทันใดนั้น จาง หยางปิง ตะโกนออกมา หน้าของเขาเต็มไปด้วยความยินดี เด็กชาย...ที่สามารถต่อกรกับหมาป่าเพลิงฟ้าได้ ไม่ว่าเขาจะทำได้ยังไงก็ตาม...นี่มันเป็นโอกาส โอกาสที่แท้จริง!

“รองหัวหน้า ข้า..ข้าไม่มีลูกธนูเหลือแล้ว?” เมื่อพวกเขามองไปที่ซองลูกธนูกลับพบแต่ความว่างเปล่า

“โอ้!” จาง หยางปิง พึ่งสังเกตุเห็น ธนูเหล็กทั้งหมดถูกใช้ไปแล้ว เขาควรจะทำยังไงดี? ปล่อยโอกาสดีๆอย่างนี้ไป?

“รองหัวหน้าข้าพร้อมแล้ว!” นักล่าคนหนึ่งดึงดาบยาวและก้าวออกมา

“ข้าก็เตรียมใจแล้ว!” นักล่าอีกคนยกหอกสีดำขึ้นมา

“ดีมาก! พวกเจ้าไม่เสียแรงเลยที่เป็นคนของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ พวกเราทุกคนนั้นมีหน้าที่ต้องทำ!” จาง หยางปิง นั้นเข้าใจการตัดสินใจของทุกคนในครั้งนี้เป็นอย่างดี เพื่อใช้โอกาสนี้กำจัดอันตรายที่คอยคุกคามตีนเขาคังหลิงมานานหลายปี มันคุ้มค่าที่พวกเขาจะยอมแลกด้วยชีวิตของพวกเขาเพื่อทำมันให้สำเร็จ

.....

 

“บรู๋ว!!” หมาป่าเพลิงฟ้าตกลงกระแทกกับพื้น มันไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น ขนสีฟ้าของมันโชลมไปด้วยเลือด รวมถึงหน้าผากของมันก็มีเลือดไหลออกมา

ดูเหมือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง...

 

ในทางกลับกัน ฟาง เจิ้งจือ ยังยืนงงอยู่ ข้ายังไม่ตาย? ดูเหมือนข้าจะต่อยหมาป่าเพลิงฟ้าจนกระเด็น? ตอนนี้เขาสัมผัสถึงอะไรได้บ้าง?

ตอนนี้เขาสัมผัสถึงอะไรไม่ได้เลย เหมือนทุกอย่างนั้นหายไป...

หรืออาจจะพูดว่าเขาสัมผัสได้ถึงทุกอย่างดีกว่า?

เขาสัมผัสได้ถึงทุกอย่าง สัมผัสได้ถึงต้นกำเนิดของจักรวาล?

เต๋าแห่งการสรรค์สร้าง ทั้งโลกอันลี้ลับ จุดกำเนิด....

 

ทันใดนั้นตาของ ฟาง เจิ้งจือ ได้เบิกขึ้น ประตูขนาดใหญที่ถูกปิดผนึกอยู่ในใจของเขานั้นเหมือนกับพึ่งถูกเปิดออก เต๋าแห่งการสรรค์สร้าง เกิดจากตัวมนุษย์เอง เรียนรู้เพื่อการควบคุมทุกสิ่งอย่าง

การควบคุม? ควบคุม...สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการควบคุม! ควบคุมตัวเอง!  สัมผัสถึงร่างกาย รู้ถึงทุกสิ่งอย่างที่อยู่ในร่างกาย

ข้าเข้าใจแล้ว ในที่สุดข้าก็เข้าใจ!

สิ่งที่เขาควบคุมได้ ไม่ใช่กล้ามเนื้อหรือเลือด แต่คือร่างกายมนุษย์ทั้งหมดที่เหมือนเป็นผลงานแห่งการสรรค์สร้างชิ้นหนึ่ง

ถ้าเป็นในโลกที่ผ่านมาสิ่งที่เขาควบคุมได้ คงถูกเรียกว่า ‘อนุภาค’ มันเป็นสิ่งที่เล็กที่สุดเคลื่อนไหวไปอย่างอิสระ

ภูเขา แม่น้ำ ดอกไม้ หิน ทุกอย่างนั้นล้วนเต็มไปด้วยอนุภาค สิ่งแรกที่เขาต้องเริ่มควบคุมคือร่างกาย และควบคุมการสรรค์สร้างทุกสิ่งอย่าง!

 

ตอนนี้ ‘ประตู’ ได้เปิดออกอย่างแท้จริงแล้ว!

นั่นหมายความว่า....

ฟาง เจิ้งจือ ลองวิ่ง เขาควบคุมอนุภาคที่เท้า ทันใดนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ประตูได้ถูกเปิดออกแล้วอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนว่าหมาป่าเพลิงฟ้าจะเปิดประตูนี้ได้ก่อนเขา หลังจากเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว เขาก็สามารถเข้าใจความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหมาป่าเพลิงฟ้าได้ดีขึ้น

หมาป่าเพลิงฟ้ามันสามารถควบคุมเต๋าแห่งการสรรค์สร้างได้อย่างแน่นอน มันไม่ใช่เพียงแต่สามารถควบคุมร่างกายได้ แต่มันยังสามารถสร้างไฟขึ้นมา...

มันเป็นระดับที่เขายังไปไม่ถึง

 

หมาป่าเพลิงฟ้ากำลังสะสมพลังเพื่อจะโจมตีอีกครั้งหนึ่งแต่ตอนนี้ในดวงตาของมันมีแต่ความว่างเปล่า ก่อนหน้านี้มันคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะหนี เขากลับยืนนิ่งอยูที่เดิม แต่ตอนนี้เขาคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะไม่วิ่งหนีอีกแล้ว เขากลับเริ่มวิ่งขึ้นอีกครั้ง?!

จาง หยางปิง และหน่วยล่าสัตว์ของเขาก็ถอยหลังทันทีที่เห็น ฟาง เจิ้งจือ หนี ดีที่ตอนนี้พวกเขายังวิ่งออกมาแค่ครึ่งทาง

 

พวกเขาพึ่งเห็นว่า..

เด็กที่สามารถต่อกรกับหมาป่าเพลิงฟ้าได้นั้นวิ่งหนีไป?!

มันหมายความว่ายังไง? เด็กนั่นยังเห็นหัวพวกเขาอยู่ไหม?

ทันทีที่ จาง หยางปิง เห็น ฟาง เจิ้งจือ วิ่งหนี เขาก็คิดหนี แต่เมื่อคิดถึงอาการบาดเจ็บของหมาป่าเพลิงฟ้าและโอกาสที่หาไม่ได้ง่ายๆนี้ทำให้เขาไม่อยากละทิ้งมันไป

 

“โจมตี!” เสียงของ จาง หยางปิง ตะโกนออกมาสั่ง หน่วยล่าสัตว์ทุกคนให้วิ่งเข้าโจมตี เขาตั้งใจจะฆ่าหมาป่าเพลิงฟ้าให้ได้

“โจมตี!” สมาชิกหน่วยล่าคนอื่นๆตะโกนขึ้นตาม เขาเห็นหัวหน้าของพวกเขาไม่ถอยหนี พวกเขาจึงไม่คิดจพหนีเช่นกัน

ภายใต้การควบคุมของ จาง หยางปิง สมาชิกหน่วยล่า 20 กว่าคนยืนล้อมหมาป่าเพลิงฟ้า ก่อนจะแทงอาวุธออกไปข้างหน้า....

การประสานงานแบบนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาทำมานับครั้งไม่ถ้วน

แต่มีสิ่งที่แตกต่างในครั้งนี้คือศัตรูของพวกเขาคือหมาป่าเพลิงฟ้าที่เป็นถึงราชาของเขตตีนเขาคังหลิง มันเป็นสัตว์ประหลาดที่แท้จริง

 

ผลที่ได้...

สมาชิกหน่วยล่าสัตว์จะเอาชนะหมาป่าที่เต็มไปด้วยความโกรธได้ยังไง?

ความรวดเร็วว่องไวและความสามารในการควบคุมร่างกายของหมาป่าเพลิงฟ้า รวมถึงกรงเล็บและขนที่แข็งราวกับเหล็กของหมาป่าเพลิงฟ้า หน่วยล่าสัตว์จะทำลายมันได้ยังไง?

แค่เพียงเคลื่อนไหวไม่กี่ครั้ง สมาชิกหน่วยล่าสัตว์หลายรายก็เริ่มได้รับบาดเจ็บ นอกจากนี้ยังมีบางคนถูกตัดเป็นชิ้นเนื้อด้วยกรงเล็บอันแหลมคนของมัน...

จาง หยางปิง ตื่นตระหนกทันที

 

ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติแล้วละก็พวกเขาไม่มีทางสู้กับหมาป่าเพลิงฟ้าแน่นอน ถ้าเจอมันพวกเขาจะวิ่งหนีทันที พวกเขาจึงยังไม่เคยต่อสู้กับหมาป่าเพลิงฟ้าจริงๆเลยสักครั้ง ได้แต่เห็น ฟาง เจิ้งจือ สู้กับหมาป่าเพลิงฟ้าเท่านั้น...

มันถูกเตะและชกจนกระเด็นไป

นั่นคือสิ่งที่ จาง หยางปิง มองเห็น

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นแบบนั้นคงไม่พาหน่วยล่าสัตว์ทั้งหมดเข้ามาเสี่ยง

 

“มันจบแล้ว...” มือของ จาง หยางปิง สั่นสะท้าน เขาไม่คิดว่าเหตุการณ์จะเป็นแบบนี้ เขาต้องการที่จะหนีไป แต่ตอนนี้มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว

ทันทีที่พวกเขาหันหลังวิ่งหนี หมาป่าเพลิงฟ้าต้องฉวยโอกาสนั้นกระโจนใส่พวกเขาในทันที และต้องมีมากกว่า 5 คนแน่นอนที่ต้องตายลง

แต่ถ้าพวกเขายังต้องการจะยืนหยัดต่อสู้ต่อ จะมีอีกกี่คนที่ตาย?

เขาหวาดกลัว...

หน่วยล่าสัตว์ทั้งหมดจะต้องมาตายที่นี่?

ทำยังไงดี?

ตอนนี้เขาควรจะทำอะไรดี?

ตอนนี้การเคลื่อนไหวของ จาง หยางปิง เป็นไปอย่างสะเปะสะปะมั่วซั่ว ดาบที่ตั้งใจจะฟันลงไปยังหัวของหมาป่าเพลิงฟ้ากลับพลาด เขาเหวี่ยงดาบไปโดนหินที่พื้นแทน

สำหรับหมาป่าเพลิงฟ้าแล้วนั้นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องหลบการโจมตีนี้เลย มันฉวยโอกาสในทันที

ไอแห่งความตายที่ฉายออกมาจากตาของมันทันทีที่เห็น จาง หยางปิง พลาด มันเอากรงเล็บยกแขน จาง หยางปิง ขึ้นมาก่อนที่จะอ้าปากที่เต็มไปด้วยฟันของมัน เล็งไปที่คอของ จาง หยางปิง....

 

“รองหัวหน้า!”

“รองหัวหน้า?!”

“…”

เมื่อสมาชิกหน่วยล่าสัตว์เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก หมาป่าเพลิงฟ้านั้นรวดเร็วเกินไป ต่อให้พวกเขาอยากช่วยตอนนี้ก็ไม่มีทางทันแล้ว

เขี้ยวที่เต็มไปด้วยคลาบเลือด

จาง หยางปิง เบิกตากว้าง แม้ปกติเขาจะเป็นคนที่เยือกเย็น แต่ตอนนี้เขาได้สูญเสียการควบคุมสติของตัวเองไปอย่างสมบูรณ์

ทั้งหมดที่เขาทำได้ตอนนี้...คืออยู่กับที่ และ..รอความตายที่กำลังจะมาถึง!

ตอนนี้เขาคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

โลกใบนี้....

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงีบสงัดจนแทบได้ยินหัวใจของเขาเต้น

 

“ฉึก!”

เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ เหมือนดอกบัวที่กำลังเบ่งบานขึ้นกลางอากาศ

 

 

เพจหลัก : Gate of god TH