ตอนที่ 39 ชื่อของมันคือ 'หมาป่าเพลิงฟ้า' (FREE)
ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าบางทีเขาอาจจะรู้จักโลกนี้น้อยเกินไป อยู่ๆก็มีบอลเพลิงโผล่ขึ้นมา? โลกนี้ดูลึกลับเกินไปแล้ว
มันเหมือนอยู่ดีๆก็โผล่ขึ้นมาจากอากาศ
ไฟจะโผล่ขึ้นมากลางอากาศและหายไปเองอย่างไร้ร่องรอยโดยไม่มีคนจุดขึ้นมา? ไม่มีการเสียดสี?
หรือมันจะเป็นเต๋าแห่งการสรรค์สร้าง?
แต่หมาป่าเพลิงฟ้าไม่ได้อ่านหนังสือนี่ ทำไมมันถึงได้เก่งกาจขนาดนี้กัน?
ฟาง เจิ้งจือ กลายเป็นคนโง่งมขึ้นมาทันที โลกนี้เหมือนต่างจากที่เขาเคยจินตนาการไว้ ตอนแรกเขาคิดว่าเขาเข้าใจโลกใบนี้เป็นอย่างดีแล้ว แต่ตอนนี้...เขาเหมือนเป็นกบที่อยู่ในกะลาตัวหนึ่ง
เขาไม่ได้เข้าใจอะไรเลย!
แต่ก่อนที่เขาจะมานั่งคิดอะไรตอนนี้ สิ่งแรกที่เขาควรจะทำคือ....
วิ่งหนี!!
“บรู๋ว!!’ ความจริงไม่ง่ายอย่างทีคิด
ฟาง เจิ้งจือ ยังไม่ทันได้ขยับตัว หมาป่าเพลิงฟ้าก็กระโจนมาหน้าเขาแล้ว พุ่งมาหา ‘เหยื่อ’ ที่ยืนอยู่ข้างหน้าของมัน
กรงเล็บที่แหลมคมของมันฉาบไปด้วยเพลิงสีแดงส่องแสงออกมาเป็นประกาย
ราวกับดอกไม้ไฟในยามค่ำคืน
แม้ จาง หยางปิง และหน่วยล่าสัตว์จากหมู่บ้านภูเขาทางเหนือจะเกลียดชัง ฟาง เจิ้งจือ ก็ตาม แต่เมื่อเขาเห็นหมาป่าเพลิงฟ้าที่กำลังพุ่งเข้าใส่ ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาเองก็อดเสียดายไม่ได้
“เด็กคนนี้...เห้อ ไม่น่าเลย!” จาง หยางปิง ถอนหายใจขณะวิ่งหนี เขานั้นไรพลัง ต่อให้ยิงธนูใส่มันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี เขาไม่ใช่คูต่อสู้ของมันเลยแม้แต่น้อย
“หนีเถอะ!”
“เห้อ..พวกเราใช้เด็กนั่นเป็นเหยื่อล่อ…”
“พวกเราไม่มีทางเลือก เด็กนั่นอยู่ใกล้เกินไป ไม่มีทางที่จะช่วยเขาได้แล้ว!”
สมาชิกหน่วยล่าสัตว์หมู่บ้านภูเขาทางเหนือต่างมองไปที่ หมาป่าเพลิงฟ้า ที่กำลงกระโจนเข้าใส่ ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ประโยชน์ พวกเขาต้องการจะช่วย ฟาง เจิ้งจือ แต่ตอนนี้เหมือนประตูแห่งความตายได้เปิดอ้ารับเขาไว้เรียบร้อยแล้ว
ฟาง เจิ้งจือ กลัว
เมื่อเห็นหมาป่าเพลิงฟ้าพุ่งเข้ามา ด้วยความไร้ประสบการณ์เกือบทำให้เข้าสิ้นสติไป เขาคิดอะไรไม่ออกแม้แต่น้อย
แต่เห็นได้ชัดว่าหมาป่าเพลิงฟ้าไม่ได้สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น ในสายตาของมันมีแต่มนุษย์เด็กที่กำลังยืนโง่งมอยู่ตรงหน้าของมัน.....เด็กเป็นอาหารที่รสเลิศที่สุดสำหรับมัน ยิ่งไปกว่านั้น ที่มันไม่สนใจสมาชิกหน่วยล่าสัตว์คนอื่นๆแต่มุ่งเป้ามาที่ ฟาง เจิ้งจือ เพราะว่าเขาเป็นคนขุดกับดักนี้ขึ้นมา!
ในฐานะที่มันเป็นถึงราชาแห่งตีนเขาคังหลิง มันจะยอมรับเรื่องนี้ได้งั้นหรือ?
มันมองเห็นเด็กน้อยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หมาป่าเพลิงฟ้ามั่นใจ อาหารที่แสนอร่อยตรงหน้า อีกไม่นานจะต้องมาอยู่ในปากมันอย่างแน่นอน
“ตูม!”
เสียงกรงเล็บของหมาป่าเพลิงฟ้ากระทบกับพื้น ขณะที่มันกระโจนไปข้างหน้าของ ฟาง เจิ้งจือ
แต่มันก็ไม่ได้ผิดหวังอะไร เพราะ ฟาง เจิ้งจือ ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าของมัน ใกล้จนได้กลิ่นเนื้ออันแสนอร่อย
....
ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ใกล้กับหมาป่าเพลิงฟ้ามาก ใกล้เสียจนเขาไม่กล้าหายใจ
ตอนนี้สมองของเขาลืมซึ่งทุกสิ่ง เขาไม่แม้แต่จะป้องกันตัวเอง ลืมวิธีการต่อสู้ต่างๆ สิ่งเดียวที่เขามีตอนนี้คือความหวาดกลัว...
เขาพยายามหลบลมหายใจที่หมาป่านั้นพ่นออกมา
แม้ว่าเขาจะหลบเลี่ยงได้ในครั้งแรก แต่ท้ายที่สุดเขาก็ล้มลง หันหน้าขึ้นฟ้า กรงเล็บเหล็กที่แหลมคมของหมาป่าเพลิงฟ้าวางอยู่ที่ระหว่างขาสั้นๆของเขา
วางอยู่ห่างจากจุดยุทธศาตร์ของเขาแค่ไม่กี่เซนเท่านั้น
ตาย!
เขาต้องตายแน่ๆ!
นี่เป็นครั้งแรก ที่เขาสัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวที่ค่อยเกิดขึ้นทั่วร่างกาย หมาป่านี้แม้แต่กำแพงคงกระโดดข้ามได้ ใครจะจัดการมันได้กันละ?
ไม่มีรูปแบบใดๆจากที่เขาเคยฝึกมา เพราะสัญชาตญานความกลัว เขาเตะเท้าไปมาอย่างไม่คิดชีวิต
ขาสั้นๆของเขาเตะไปมา ความเร็วนั้นราวกับมอเตอร์เล็กๆเครื่องหนึ่ง
“อ่า....ออกไปนะ! ออกไป!..”
ในขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ ร้องโวยวายออกมา เขาได่เพ่งสมาธิเพื่อเพิ่มความแข้งแกร่งของร่างกายทั้งหมดเพื่อที่จะเตะหมาป่าเพลิงฟ้าที่หัว เพราะกรงเล็บของมันกำลังยื่นเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ
หมาป่าเพลิงฟ้าที่กำลังยินดีกับอาหารตรงหน้าไม่ทันระวังตัว ทันทีที่มันเห็นเด็กนั่นเตะมาที่ตาและหน้าของมัน มันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
แต่...มันก็ไม่ได้กังวลอะไร
เพราะพลังของเด็กนั่นอ่อนแอเกินไป มันเป็นเพียงมนุษย์เด็กที่กำลังดิ้นรนให้พ้นจากความตายเท่านั้น ด้วยความแข็งแกร่งเท่านี้ ต่อให้มันยืนรับลูกเตะจากเด็กนั่นเฉยๆ ขนของมันสักเส้นก็ยังไม่สะเทือน
ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องสนใจ
ลูกเตะที่ไร้ซึ่งพลังแบบนี้อย่างมากก็ทำได้แค่ให้มันระคายเคืองเล็กน้อยเท่านั้น หมาป่าเพลิงฟ้าหัวเราะอย่างเยือกเย็น เนื้ออันแสนอร่อยกำลังนอนอยู่ตรงหน้าของมัน มันอ้าปากกว้างขึ้นเตรียมจะงับขาเล็กๆของ ฟาง เจิ้งจือ
ทว่า...
ทันใดนั้นคลื่นพลังอันแข้งแกร่งและรุนแรง ได้พุ่งเข้าใส่มัน
“กรร กรร....”
จากขาที่ดูไร้พลังของเด็กตัวเล็กๆ ได้สร้างพลังที่น่าหวาดหวั่นขึ้นมา ทุกครั้งที่มันโดนเตะราวกับโดนค้อนขนาดใหญ่ทุบใส่
“บรู๋ว!!!”
หมาป่าเพลิงฟ้าปล่อยเสียงหอนออกมาขณะที่ร่างขนาดใหญของมันถูกเตะบินขึ้นไปบนท้องฟ้ากระเด็นไปยังจุดเดิมก่อนที่มันจะกระโจนเข้ามา
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา ตั้งแต่หมาป่าเพลิงฟ้าพุ่งเข้าจู่โจม ฟาง เจิ้งจือ และถูกเตะส่งกลับมา
จาง หยางปิง และหน่วยล่าสัตว์ที่อยู่ไม่ไกลได้ตกตะลึงไปอย่างสมบูรณ์
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือหมาป่าเพลิงฟ้าพุ่งเข้าใส่ ฟาง เจิ้งจือ และถูกเขาเตะส่งกลับไปที่เดิม
“ม..มันเป็นไปได้ยังไง?”
“น นี่...ใช่หมาป่าเพลิงฟ้าจริงๆงั้นหรือ?!”
“มันถูกเตะจนลอยขึ้นฟ้า?”
ตอนนี้ จาง หยางปิง และหน่วยล่าสัตว์มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่ยังไม่ตายราวกับมองเห็นผี!
“รอง...รองหัวหน้า ด...ดูที่จมูกของหมาป่าเพลิงฟ้านั่น!”
“เลือดออก! หมาป่าเพลิงฟ้าได้รับบาดเจ็บ!”
ใครบางคนสังดกตุเห็นว่าที่จมูกและปากของหมาป่าเพลิงฟ้ามีเลือดไหลออกมา
“ติ๋ง ติ๋ง..”
เลือดหยดลงบนพื้น ชดลมไปทั่วพื้นดิน
....
“บรู๋ว!!”
หมาป่าเพลิงฟ้ายกหัวของมันขึ้นด้วยความบ้าคลั่ง เสียงที่หอนออกมานั้นไม่ใช่เพราะความโกรธ แต่เป็นเพราะความเย้อหยิงของมัน
มันคือ หมาป่าเพลิงฟ้า
มันเป็นหมาป่าเพียงตัวเดียวที่อาศัยอยู่แถบตีนเขาคังหลิงนี่ มันคือราชาที่แท้จริง!
ไม่ว่าเมื่อไหร่และที่ไหน มนุษย์คนใด สัตว์ตัวใดที่ได้พบเจอมัน ทุกคนล้วนวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว มันเป็นเจ้าถิ่นที่นี่มานานหลายปี แต่มันไม่เคยคิดว่าตัวมันเองจะได้รับความอัปยศ บาดเจ็บเช่นวันนี้มาก่อน
เพจหลัก : Gate of god TH