TaMa ตอนที่ 9 อาชีพลับ(2)
สามารถติดตามตอนใหม่ได้ก่อนใครที่เพจ Taming Master แปลไทย
“อะไรก็ตามที่คุณต้องการ บอกผมมาเดี๋ยวผมจะไปหามาให้”
เมื่อเอียนได้ตอบกลับไปแบบนี้ทำให้เคนนั้นถึงกับฉงนก่อนที่จะตอบกลับไป
“‘หมาป่าบลูอาย’ ได้ปรากฏตัวขึ้นสักที่ในบริเวณที่ราบลาเม้าด์ ลูกชายของชั้นได้เปลี่ยนอาชีพเป็นนักอัญเชิญเรียบร้อยแล้ว และเขาก็ได้บอกว่าเขาต้องการที่จะได้หมาป่าบลูอายมาเป็นสัตว์เลี้ยง ชั้นต้องการมันเพื่อที่จะนำมันไปให้เขา”
“หา?”
เอียนเผลอหลุดคำพูดออกมาโดยไม่ระวัง
หมาป่าบลูอายนั้นเป็นมอนสเตอร์ระดับRareที่แข็งแกร่ง เลเวลสูงกว่า40อีกด้วย เขาจำมันได้เพราะตอนเขายังเป็นผู้เล่นใหม่ของเกมนี้เมื่อครั้งที่ยังไม่ได้รีเซ็๖ตัวละครไป เขาก็มีปัญหากับเจ้าตัวนี้เหมือนกัน
‘ชั้นคิดว่ามันไม่ใช่มอนสเตอร์สำหรับมือใหม่นะ?’
ทำไมมอนสเตอร์ตัวที่เขาค่อนข้างแค้นนี่ถึงมาอยู่ในภารกิจเปลี่ยนอาชีพสำหรับผู้เล่นใหม่ ที่เพิ่งจะเลเวล10ได้กัน? ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่ได้เปลี่ยนอาชีพด้วยซ้ำ เขาไม่มีสกิลสำหรับการจับสัตว์เลยแม้แต่น้อย
เคนกล่าวต่อไปโดยไม่สนว่าเอียนนั้นจะรู้สึกอย่างไร
“ชั้นจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ ดังนั้นชั้นจึงไปด้วยตัวเองไม่ได้ แม่ว่าจะเป็นเรื่องที่น่าอายก็ตามแต่ลูกชายของชั้นนั้นมีสกิลน้อยเกินไปที่จะสู้กับมัน”
เคนได้หยิบไอเทมบางอย่างที่คล้ายกับคัมภีร์ขึ้นมาก่อนที่จะยื่นมันให้กับเอียน
“นี่คือคัมภีร์ผนึก5อัน หลังจากที่เธอไปฟัดกับพวกมันจนพวกมันล้าแล้ว เธอก็ใช้คัมภีร์นี้เพื่อที่จะผนึกมัน พวกหมาป่าที่บริเวณนั้นอมันยังเด็กอยู่ ไม่น่าจะแข็งแกร่งอะไรมากมาย
เมื่อเคนพูดจบ ก็มีหน้าต่างขึ้นมาตรงหน้าของเอียน
ดริ-ดริ๊ง
จับหมาป่าบลูอายที่ ที่ราบลาเม้าด์
ลูกชายของหัวหน้ากิลล์นักอัญเชิญต้องการหมาป่าบลูอายมาเป็นสัตว์เลี้ยง เขาได้บอกว่าหมาป่าบลูอายนั้นที่ยังไม่เต็มวัยได้ปรากฏตัวขึ้นที่ที่ราบลาเม้าด์ จัดการผนึกมันและนำมามอบให้แก่เคน
ความยากของภารกิจ: E
รางวัล: เปลี่ยนอาชีพเป็นนักอัญเชิญ (ผู้ฝึกสัตว์)
-คุณต้องการรับภารกิจนี้หรือไม่?
เอียนถึงกับตาเป็นประกาย
เมื่อเขาเห็นระดับความยากของภารกิจนั้นเขาแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเพราะว่ามันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เขาติ่นเต้น แต่เป็นเพราะว่าเขาเห็นคำต่อท้ายของอาชีพ ‘นักฝึกสัตว์’
‘อาชีพลับ!’
ไม่ต้องคิดอะไรให้มากความ เขารีบหยิบคัมภีร์ผนึกและตอบกลับโดยทันที
“แน่นอน ผมจะไปจับเจ้าหมาน้อยตัวนี้มาให้คุณ”
เคนนั้นรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก
“ขอบคุณมาก แล้วชั้นรอฟังข่าวดีนะ แล้วสำหรับการใช้คัมภีร์นั้น แค่คิดว่าจะผนึกตัวไหน และพูดออกมาว่า ‘ผนึก’ ก็พอ”
“เข้าใจละครับ”
เคนมองเอียนที่ค่อยๆเดินออกไปจากอาคาร และพูดขึ้นมา
“อ่าา ถ้าหากว่านี่มันไม่สำเร็จ ตามหาชั้นอีกครั้ง ชั้นสามารถช่วยเธอได้อีกครั้งนึง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เอียนก็รู้สึกเบาใจลงมาเล็กน้อย
‘แม้ว่าชั้นจะทำพลาด แต่มันก็ใช่ว่าภารกิจจะหายไปซะหน่อย’
ถึงจะเป็นเช่นนั้นแต่เขาก็วางแผนที่จะทำให้สำเร็จให้ได้ในครั้งแรก เขาไม่มีเวลาแล้วสำหรับความล้มเหลว
หลังจากที่เอียนออกมาจากอาคารกิลล์นักอัญเชิญ เขาก็มุ่งหน้าไปที่ที่ราบลาเม้าด์ทันที
เขายังคงกระวนกระวายใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาต้องจับมา นั่นก็คือหมาป่าบลูอาย แต่เขาคิดว่ามันต้องมีสักทางที่จะทำสำเร็จได้
‘มอนสเตอร์ได้ปรากฏออกมาในบริเวณที่ราบลาเม้าด์นั้นส่วนมากจะเลเวล10 ถึงจะเป็นหมาป่าบลูอายแต่ก็ยังเด็กแล้วอยู่ในบริเวณที่ราบนั้นยิ่งแล้วใหญ่ เขาคิดว่ามันคงไม่แข็งแกร่งมากนัก
เอียนที่ไม่ได้นอนมาสองวันเต็มๆและฝึกฝนตัวเองตลอดเวลา ทำให้ตอนนี้เขานั้นมีค่าสถานะสูงกว่าค่าเฉลี่ยของเลเวล30เสียอีก ด้วยเหตุนี้ทำให้เอียนนั้นค่อนข้างมั่นใจว่าจะทำภารกิจได้สำเร็จแน่นอน
‘ดีละ มาเริ่มหามันกันดีกว่า’
หลังจากที่เขาได้มาถึงที่ราบลาเม้าด์อย่างรวดเร็ว เอียนเริ่มที่จะสังเกตพื้นที่โดยรอบ
ถึงแม้ว่าที่แห่งนี้จะถูกเรียกว่าที่ราบ แต่มันก็ไม่ได้เป็นพื้นที่ที่กว้างมากนัก ยิ่งไปกว่านั้นที่แห่งนี้แทบที่จะไม่มีมอนสเตอร์อยู่เลย นั่นเป็นเหตุผลทำให้แถวนี้ไม่เป็นที่นิยมสำหรับการล่าเพิ่มเลเวลกัน
หลังจากที่เขาลองดูสำรวจรอบๆดูเป็นเวลากว่า1ชั่วโมง ในที่สุดเขาก็หาหมาป่าบลูอายเจอ
‘อะไรกันเนี่ย เจ้าหมานี่มันเลเวล20!’
มันถือว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเอียนที่มีค่าสถานะราวกับสัตว์ประหลาด แต่สำหรับผู้เล่นทั่วไปแล้วนั้น มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้เล่นเลเวล10จะทำได้เลย
เอียนจ้องมองมันอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
‘ปกติอาชีพลับมันง่ายขนาดนี้เลยหรอ?’
เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย แต่เอียนนั้นเริ่มยืนอยู่ในจุดที่สามารถโจมตีได้แล้ว และได้เล็งธนูไปยังเจ้าหมาป่า
‘ถ้าหากว่ามันไม่ตายด้วยการโจมตีครั้งเดียว ชั้นคงต้องพูดว่าชั้นโชคดีสินะ..?’
ด้วยค่าพลังโจมตีของเอียนตอนนี้นั้นเขาสามารถจัดการกับมอนสเตอร์เลเวล10ด้วยการยิงลูกศรเพียงครั้งเดียวได้ สำหรับเอียนที่ต้องการจับมันมากกว่าที่จะสังหารมัน เขาพูดขึ้นมาอย่างผ่อนคลาย
ปึ๊ง-!
ลูกศรของเอียนได้พุ่งไปตามอากาศและตรงไปยังหมาป่าบลูอาย หากเอาจริงๆแล้วด้วยการยิงธนูครั้งนี้มันสมควรที่จะตาย แต่เอียนนั้นเพียงยิงสุ่มเท่านั้นโดยไม่ได้ใช้ทักษะ ตรวจจับจุดอ่อนแต่อย่างใด
กรุ-กรู๊ววว-!
หลังจากที่มันถูกโจมตีด้วยลูกศรไป หมาป่าบลูอายนั้นได้เห็นเอียนและวิ่งเข้าใส่ด้วยความเกรี้ยวกราด
เนื่องจากเจ้าหมาป่าตัวนี้มันยังโตไม่เต็มที่ ทำให้ตัวของมันนั้นมีขนาดแค่ครึ่งนึงของหมาป่าของสายพันธ์เดียวกัน แต่มันก็ยังถือว่าใหญ่กว่าหมาป่าทั่วๆไป
เอียนหลบการโจมตีของมันอย่างง่ายดาย พร้อมกับหมุนตัวและเตะเข้าที่ท้องของเจ้าหมาป่า
ปั๊ก-!
ทันทีที่เกิดเสียงขึ้น เจ้าหมาป่าได้ลอยละลิ่วไปและกลิ้งตกลงบนพื้น
กร กรรรร-
เนื่องจากที่เจ้าหมาป่าได้รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเก่งกว่าตัวมันมาก จิตใจที่จะสู้ของมันก็เริ่มลดน้อยถอยลง
‘นี่มันอ่อนแอกว่าที่ชั้นคิดไว้อีกนะ..? นี่มันเลเวล20จริงๆงั้นหรอ?’
เอียนได้หยิบลูกศรออกมาอีกดอก เขารู้สึกว่าหากเขายิงมันไปอีกมันจะตายได้โดยการโจมตีไม่กี่ครั้งเท่านั้น ทำให้สถานการณ์ตอนนี้ยุ่งยากยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
‘ชั้นต้องตัดกำลังของมันให้มากที่สุดสินะ เขาบอกว่าให้ชั้นใช้คัมภีร์ผนึกมันงั้นสิ?’
นี่มันเหมือนกับว่าเพียงแค่ให้เขาตัดกำลังของมันลงก็พอ ไม่ต้องให้ถึงตายแล้วใช้คัมภีร์ผนึกมัน
เอียนเดินเข้าหาเจ้าหมาป่าอย่างเชื่องช้า
Ta-Tat-!
เจ้าหมาป่าที่ยังพอมีแรงเหลือมันก็พุ่งเข้าใส่เอียนก่อน
เป็นการเคลื่อนไหวที่มีไหวพริบและรวดเร็ว
Puh-puck-!
เอียนเอียงหลบเจ้าหมาป่าและสวนกลับไปด้วยการต่อยเข้าที่ใบหน้าของมัน
Kkae-gaeng-.
การต่อสู้ระหว่างเจ้าหมาป่าและเอียนยังคงดำเนินต่อไป
ถ้าหากเทียบเพียงแค่ค่าสถานะแล้วละก็เอียนชนะขาด แต่ว่าจุดประสงค์ของเขานั้นไม่ใช่การฆ่ามัน แต่ต้องการจับมัน เขาจึงได้ใช้มือเปล่าชกสู้กับมัน ดังนั้นมันทำให้เขาใช้เวลาค่อนข้างนานกว่า
ในที่สุดเจ้าหมาป่าบลูอายก็พ่ายแพ้ลงให้แก่เอียน มันได้โดนซัดจนหมอบอยู่กับพื้น
Kkeeng-.
อย่างไรก็ตามเอียนไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
“แฮ่ก-ก แฮ่ก.”
เอียนผู้ซึ่งได้ซัดเจ้าหมาป่าจนหมอบเป็นที่เรียบร้อยแล้วกำลังพักหายใจอยู่ และเขาก็ได้เปิดช่องเก็บของขึ้นมาเพื่อที่จะใช้คัมภีร์ผนึก
“ผนึก!”
ทันทีที่เอียนพูดจบ คัมภีร์ได้ส่องแสงสว่างออกมาและพุ่งตรงไปที่หมาป่าตรงหน้า
Oo-oo-oong-!
เอียนดูภาพเบื้่องหน้าอย่างตื่นเต้น
‘โอ้โห นี่สินะวิธีการจับ?’
เมื่อเขาคิดเสร็จ แสงสีขาวที่ล้อมรอบตัวเจ้าหมาป่าได้หายไปกับอากาศพร้อมกับมีข้อความจากระบบขึ้นมา
-คุณผนึกไม่สำเร็จ
เอียนงุนงน
“เดี๋ยว เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? หรือว่าชั้นต้องฆ่ามัน?”
เมื่อเขาพูดขึ้นเอียนได้ง้างหมัดขึ้นมา และมองไปที่หมาป่าที่นอนอยู่กับพื้น
ทันใดนั้นเขาก็ได้ลดหมัดของตนลง
“นี่ถ้าชั้นต่อยมันอีกสักทีมันคงจะตายแน่ๆ..งั้นแล้วทำไมมันถึงผนึกไม่ได้ละ?”
นอกจากการที่เขาสู้กับมันด้วยหมัดแล้ว เขาก็คิดไม่ออกเลยว่าทำไม หลังจากที่เขาคิดอยู่สักพักเขาก็นึกแผนการอันชาญฉลาดได้ขึ้นมา
‘ชั้นจะรอให้มันฟื้นฟูตัวเองก่อน แล้วค่อยจัดการกับมันอีกครั้ง’
เอียนรู้สึกดีกับความคิดนั้น แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่มันก็เป็นการที่โหดร้ายสำหรับเจ้าหมาป่าเป็นอย่างมาก หากมันรู้ความคิดของเอียนมันคงจะตกอยู่ในความกลัวแบบถอนตัวไม่ขึ้นเลยทีเดียว และหลังจากนั้นเขาก็ได้หยิบเนื้อออกมาจากช่องเก็บของ
มันคือจิ้งจอกแดงที่เขาเพิ่งไปล่ามาเมื่อไม่นานมานี้
เจ้าหมาป่ามองเอียนที่กำลังนำเนื้อขึ้นมาก่อนที่เขาจะค่อยๆแล่เนื้อและกินมัน และไม่นานเจ้าหมาป่าก็กระดิกหางของมันอย่างพอใจก่อนที่จะลุกขึ้น มันพยายามที่จะใกล้ชิดกับเอียน
ถึงกระนั้น เอียนนั้นไม่ได้สังเกตเลยว่าหมาป่าตัวนี้ได้เปลี่ยนมุมมองไปแล้ว และเอียนก็ได้ต่อยมันอีกครั้ง
Puck-. Puh-puck-!
เจ้าหมาป่าที่ไม่มีกะจิตกะใจจะสู้แล้ว ก็ถูกจัดการลงอย่างง่ายดาย
เจ้าหมาป่าก็ได้กระเด็นไปหมอบอยู่ที่พื้นตามเดิม และเอิียนก็ได้นำเอาเนื้อของจิ้งจอกออกมาให้เจ้าหมาป่าชิ้นนึง
ใบหน้าของผู้เล่นใหม่ที่บังเอิญผ่านมาเห็นฉากนี้ ถึงกับหน้าซีดและวิ่งออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
‘ไอเจ้าบ้านั่น มันต้องเป็นพวกโรคจิตแน่ๆ! ชั้นต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!’
‘นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นรู้สึกสงสารมอนสเตอร์ขึ้นมา เขาทำไปได้ยังไงทำแบบนั้นโดยไม่กระพริบตาแม้แต่น้อย?’
และแน่นอนว่าหมาป่าตัวนี้ได้คำรามออกมาและไม่ยอมกินเนื้อชิ้นที่เอียนยื่นให้ แม้จะเป็นแบบนั้นเอียนก็ไม่มีความคิดที่จะยอมแพ้กับการผนึกเจ้าหมาป่าตัวนี้
‘ถ้ามันไม่อยากที่จะตายมันก็น่าจะยอมกินสิ แต่มันกลับไม่ยอมกินและอดทนไว้?’
เขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง แต่เขานั้นเพียงรอให้เจ้าหมาป่าหมดความอดทนจากความหิวและกินเนื้อที่เขาให้ไป ก่อนที่เขาจะจัดการมันลงอีกครั้ง
และเมื่อหมาป่าลงไปนอนกับพื้นอีกครั้ง
“ผนึก!”
เป็นอีกครั้งที่เขาใช้คัมภีร์ผนึก แต่ครั้งนี้ก็ยังผนึกไม่สำเร็จอยู่ดี
เอาจริงๆแล้วนั้น ถ้าหากเขาผนึกมันหลังจากที่เขาให้เนื้อมันไปนั้นก็มีโอกาสสูงที่จะผนึกสำเร็จ แต่ที่เขาซัดมันไปอีกครั้งทำให้ความอดทนที่หมาป่ามีนั้นถึงขีดสุดแล้ว
เอียนนั้นไม่มีโอกาสที่จะได้รู้ข้อเท็จจริงนี้แม้แต่น้อย เขาจ้องมองมันอย่างขุ่นเคือง
“นี่แกกำลังจะบอกว่าแกอยากจะสู้กับชั้นจนกว่าสักคนจะชนะสินะ?”
เอียนไม่มีเวลาเหลือแล้ว เขาไม่ให้โอกาสเจ้าหมาป่าที่ทำให้เขาเสียเวลา
เอียนเริ่มที่จะแสดงออกมาอย่างเกรี้ยวกราด และมีคนประมาณ1ถึง2คนกำลังมองการกระทำของเขาอยู่ พวกเขายิ่งอยากรู้เข้าไปอีกเมื่อเห็นเอียนได้ใช้คัมภีร์ผนึก
“ดูคนนั้นสิ เขาคงจะเป็นนักอัญเชิญแน่ๆ!”
“นี่มีคนเปลี่ยนอาชีพเป็นนักอัญเชิญแล้วงั้นหรอ?”
คนที่เฝ้าดูอยู่นั้นเริ่มซุบซิบกัน
“แต่อาชีพนักอัญเชิญนี่มันโหดร้ายขนาดนี้เลยงั้นหรอเนี่ย?”
นี่ทำให้ผู้เริ่มเล่นเกิดอาการผิดหวังกับอาชีพนี้
“ชั้นกำลังวางแผนว่าจะไปเปลี่ยนอาชีพเป็นนักอัญเชิยสักหน่อย แต่ชั้นคงต้องเปลี่ยนใจเปลี่ยนเป็นอาชีพอื่นแทนแล้วละ”
ตัวผู้ที่ถูกนินทาอยู่นั้น เขาได้แสดงความโหดร้ายต่อเจ้าหมาป่าเป็นเวลากว่า1ชั่วโมงและได้ใช้คัมภีร์ผนึกอีกครั้ง จนในที่สุดก็สามารถผนึกหมาป่าได้
Oo-oo-oong-!
หมาป่าได้ร้องออกมา ในขณะที่กำลังถูกดูดเข้าไปในคัมภีร์พร้อมกับแสงสีขาวอย่างน่าสงสาร
-คุณผนึก ‘หมาป่าบลูอาย’ สำเร็จ
เขาถือคัมภีร์ที่ผนึกหมาป่าเอาไว้และเขาเริ่มขยับเท้าของเขาโดยทันที
‘ตอนนี้เราก็ช้ามากแล้ว คงจะมีผู้เล่นเปลี่ยนอาชีพเป็นนักอัญเชิญกันเยอะแล้วแน่ๆง
เขาไม่ได้สนใจเลยว่าใครจะดูอยู่หรืออะไร เขาสนใจแต่การเปลี่ยนอาชีพของเขาเท่านั้น