Chapter 237: สะกดจิต
Chapter 237: สะกดจิต
“นี่มัน…ให้ฉันลองมัน!”หลันซิหยู่พูด
ถึงแม้ว่าซูกวงฉีนั้นจะไม่รู้เกี่ยวกับความสามารถพิเศษของหลันซิหยู่ แต่หลังจากที่ได้ยินหลานสาวของเขานั้นสามารถที่จะถูกช่วยได้ เขาก็กลายเป็นตื่นเต้น “คุณหลัน ถ้าคุณช่วยหลานสาวของผมได้ ฉันจะเป็นหนี้คุณไปตลอดชีวิตนี้เลย”
“ปู่ซูคะ หนูจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”หลันซิหยู่พูด
“ซิหยู่ เธอควรที่จะเริ่มได้แล้ว”เจียงลู่ฉีพูด ที่จริงแล้ว เจียงลู่ฉีรู้สึกไร้พลัง และเขาตระหนักได้ว่าโลกที่ล่มสลายเช่นนี้นั้น มันก็ไม่มีสถานที่ที่ปลอดภัยเลย
ซูกวงฉีก็ต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในเวลานั้นเอง ใบหน้าอันชราภาพก็กระตุก “ฉัน…”เสียงของซูกวงฉีนั้นก็ติดอยู่ในลำคอและหลังจากนั้นเขาก็จับไปที่พนักแขนของโซฟาก่อนที่จะทรุดตัวลงอย่างช้าๆ
“ซู....ศาสตราจารย์ซู…!”เจียงลู่ฉีตะโกน เจียงลู่ฉีนั้นทำอะไรไม่ถูก เนื่องจากเขาไม่รู้ว่ามีอะไรที่ผิดปกติขึ้น
“จู้อิง เธอมีความรับผิดชอบในการป้องกันซิหยู่ พวกเราไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับศาสตราจารย์ซู!”เจียงลู่ฉีพูดกับน้องสาวของเขา
ในตอนนี้ พวกเขาไม่สามารถที่จะไปต่อหรือว่าถอยหนีได้ ซูกวงฉีนั้นกระตุกอย่างร้ายแรง และในเวลาเดียวกันนั้นเอง ซูตงที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาก็เปิดตาของเธอขึ้นพร้อมกับริมฝีปากที่ซีดนั้นพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่าง และหลังจากนั้นเธอก็มีอาการเดียวกับพ่อของเธอ!
“มัน....เลวร้ายแล้ว!”เจียงลู่ฉีนั้นก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นเพราะยาที่พวกเขากลืนไปนั้นไม่ใช่แผงวิตามิน! การขาดวิตามิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวิตามินบีสองนั้นจะทำให้ได้รับผลกระทบกับเซลล์เนื้อเยื่อ แต่วิตามินพวกนี้ที่ถูกเสนอโดยซงเฉียนเหวินนั้นถูกแทนที่โดยสัตว์ประหลาดนั่น
ความคิดของเจียงลู่ฉีกลายเป็นสับสนมาก เขารู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างกำลังพังทลายลง
“สมุด…สมุด…”ซูกวงฉีนั้นพูดด้วยใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา
[สมุด?]เจียงลู่ฉีเข้าใจทันทีว่าไดอารี่นั้นก็คือตัวอย่างและการค้นหาทั้งหมดของพวกเขา ถึงแม้ว่าการเรียนรู้ของเขานั้นจะโดนขัดด้วยสัตว์ประหลาดนั่น พวกเขาก็ยังค้นพบข้อมูลที่มีคุณค่าจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม ซูกวงฉีและซูตงนั้นมีคุณค่ามากกว่าสมุดซะอีก ตราบเท่าที่พวกเขายังคงมีชีวิตรอด การสูญเสียสมุดนั้นก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย
[หรือว่าสัตว์ประหลาดที่เลวร้ายนั้นเอาแผงวิตามินปลอมสองแผงมาเพื่อฆ่าพวกเขากัน?] เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เจียงลู่ฉีก็รู้สึกว่ามันเป็นฉากที่เลวร้ายมาก มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่ามันพัฒนาอย่างมั่นคงและมันทำตามแผนของมันได้สำเร็จในทุกขั้นตอน
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง กองทัพนั้นก็ได้รับการรายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผ่านวิทยุสื่อสาร
“กัปตันเจียง พวกเราจะทำยังไงดี?”หลินเหยาฉานถามอย่างไม่มีความอดทนเมื่อยืนอยู่ด้านข้างรถมินิบัสของเจียงลู่ฉี ไม่ว่าหลันซิหยู่หรือนักวิทยาศาสตร์ทั้งสองคน พวกเขาทั้งหมดนั้นสำคัญอย่างมาก
“อย่าเปิดประตู”เจียงลู่ฉีออกคำสั่งอย่างใจเย็น ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ การที่จะปล่อยให้คนอื่นขึ้นมาบนรถมินิบัสจะทำให้สถานการณ์นั้นเลวร้ายขึ้น
“ซิหยู่ เธอควรที่จะช่วยหลี่ยู่ซินก่อน หยิงดูแลศาสตราจารย์ทั้งสองคนชั่วคราว แต่ถ้าพวกเขาได้รับผลจากกลายพันธุ์จริงๆละก็…”เจียงลู่ฉีไม่ได้พูดต่อ แต่หยิงก็เข้าใจความหมายของมัน และหลังจากนั้นเจียงลู่ฉีก็รู้สึกว่าหลันซิหยู่นั้นเหมือนกับรูปปั้นและเธอนั้นดูเหมือนว่าส่งพลังใส่ศาสตราจารย์ซู
“เธอกำลังทำอะไรอยู่?”เจียงลู่ฉีถาม
“การควบคุมจิตใจ….ใช้การกดดันจิตใจของศาสตราจารย์ซูทั้งสองคนให้น้อยที่สุด ซึ่งมันทำให้พวกเขานั้นหลับลึกหรือโดนสะกดจิตไป”หลันซิหยู่อธิบายและหลังจากนั้นเจียงลู่ฉีก็สังเกตว่าศาสตราจารย์ซูทั้งสองคนก็หลับไป
“มันทรงพลังมากว่าการสะกดจิตธรรมดาสินะ”เจียงลู่ฉีพูด
“ถึงแม้ว่าฉันจะช่วยให้การเผาผลาญของพวกเขาช้าลง มันก็ไม่สามารถที่จะช่วยชีวิตพวกเขาได้ แต่สามารถที่จะทำให้พวกเขารู้สึกผ่อนคลาย พวกเราไม่ได้มีเวลามาก”หลันซิหยู่พูด เธอใช้พลังของเธอซึ่งมันเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีขาวและพุ่งเข้าไปตรงกลางหว่างคิ้วของหลี่ยู่ซิน!
หลังจากที่แสงสีขาวพุ่งผ่านหว่างคิ้วของหลี่ยู่ซิน มันก็เหมือนกับว่าพลังของหลันซิหยู่นั้นก็หดหายไป และร่างกายทั่วทั้งตัวก็เต็มไปด้วยเหงื่อ แต่เธอนั้นก็ยังคงใช้พลังของเธอต่อไปตามแรงปรารถนาของเธอ
[ตื่นขึ้นสิ ตื่นขึ้นสื!]เจียงลู่ฉีภาวนาในหัวใจของเขา
