บทที่ 85 เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา (อ่านฟรี)
เฝิงหยู่โทรศัพย์ไปขอลาหยุดที่โรงเรียนเป็น 1 สัปดาห์เพื่อช่วยพ่อของเขาตั้งโรงงาน แต่เขาให้เหตุผลกับทางโรงเรียนว่าลุงสองของเขาหกล้มจนได้รับบาดเจ็บ เขาต้องดูแลลุงในช่วงเวลา 2-3 วันนี้ แต่แน่นอนว่าเขาไม่มีลุงคนที่สอง
"เสี่ยวหยู่ ทำไมเราถึงใช้เครื่องจักรขุดดิน? ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่กัน? เราใช้คนขุดไม่ได้เหรอ ค่าใช้จ่ายจะได้ถูกกว่า อีกอย่าง ส่วนนี้เป็นเพียงรากฐาน ทำไมเราต้องขุดให้ลึกด้วย? 1 เมตรก็น่าจะเพียงพอแล้ว" เฝิงซิ่งไท่เจ็บปวดใจ ลูกชายของบ้านใช้เงินโดยที่ไม่คำนวนบ้างเลยหรือ?
"พ่อครับ เงินจำนวนนี้ขี้ปะติ๋วครับ อีกอย่าง การสร้างอาคาร รากฐานเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด จะมาขี้เหนียวกับเรื่องนี้ไม่ได้หรอกครับ "
"แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องสร้างกำแพงกั้นโรงงานก็ได้ ตอนนี้โรงงานผลิตอิฐในชุมชนกำลังวุ่นกับการจัดหาอิฐให้แค่พวกเรา "
เฝิงซิ่งไท่รู้สึกว่าการที่เฝิงหยู่ใช้เงินเพื่อสร้างกำแพงปิดล้อมพื้นที่เป็นการสิ้นเปลืองเงินตรา ถ้าต้องการพื้นที่เป็นลานกว้าง ก็แค่เอากิ่งไม้ต้นไม้มากั้นเป็นรั้วก็พอแล้ว มีความจำเป็นอะไรที่ต้องใช้อิฐสร้างกำแพงสูง 2 เมตรไว้รอบๆ?
"พ่อครับ เครื่องจักรของเราแพงมักนะครับ พ่อไม่กลัวว่าจะมีคนมาสร้างความเดือดร้อนให้เหรอครับ? ต่อให้ไม่จงใจ แต่หากพวกเด็ก ๆในหมู่บ้านแอบเข้าไปเล่นในโรงงาน จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาได้รับบาดเจ็บจากเครื่องจักร? พ่อจะทนดูได้เหรอครับ? เหนือกำแพงเราจะต้องติดตั้งลวดหนามสองเส้น และต้องมีสุนัขล่าสัตว์อย่างน้อย 10 ตัว ไม่เอาพันธ์ุผสมนะครับ มันคงขู่คนให้กลัวไม่ได้ "
เฝิงหยู่เริ่มพูดน้ำไหลไฟดับเกี่ยวกับแผนการของเขาในการสร้างโรงงาน แต่เมื่อเขาหันกลับไปมอง กลับพบว่าเฝิงซิ่งไท่ไม่อยู่แล้ว เลยรู้สึกหดหู่ใจ ในยุคสมัยนี้มีช่องว่างระหว่างอายุด้วยเหรอ?
เพื่อรักษาคุณภาพของการก่อสร้าง เฝิงหยู่ได้ใช้เงินจำนวนมากจ้างวานวิศวกรจากบริษัทก่อสร้างชั้นนำในเมืองมาดำเนินการก่อสร้างให้ ตอนแรกหัวหน้าวิศวกรไม่สนใจ เพราะนี่เป็นเพียงโรงงานในชนบท ไม่จำเป็นต้องมีวิศวกรมาคอยควบคุมดูแลการก่อสร้าง นั่นเป็นการดูถูกพวกเขา
แต่หลังจากที่เฝิงหยู่บอกว่าจะจ่ายเงินค่าจ้างให้ 50 หยวนต่อวัน เขาก็เปลี่ยนความคิดของเขาทันที เขาเป็นวิศวกร เงินเดือนเดือนหนึ่งประมาณ 100 หยวนเท่านั้น ทำงานเพียง10 วันก็จะได้เงิน 500 หยวน เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก!
คนงานก่อสร้างทั้งหมดไม่ว่าจะในชุมชน ในเมือง หรือเขตปกครองต่างถูกเชิญมาเท่าที่จะหาได้ มีคนงานมากกว่า 100 คน ทั้งยังมีเครื่องจักรก่อสร้างอีกจำนวนหนึ่ง เพราะเฝิงหยู่ต้องการให้เสร็จอย่างรวดเร็ว
อีก 2 สัปดาห์ที่ดินจะแข็งตัว ไม่เหมาะกับการก่อสร้าง เขาจึงต้องเร่งรัดการก่อสร้างโรงงานให้เสร็จภายในเวลาสั้นๆ
เฝิงหยู่ยังต้องการให้กำแพงรอบโรงงานหนา 50 เซนติเมตร แม้ว่าวิศวกรจะบอกว่า 37 ซม.ก็เพียงพอ แต่เฝิงหยู่กลับรู้สึกว่าความหนา 37 ซม.ไม่ทนทานจะกลัวอะไรกัน มีอิฐ มีปูนซีเมนต์และมีคนงานมากพอ แค่สร้างโรงงานที่แข็งแกร่งทนทานไปสิ!
ถ้าเป็นอิฐกลวง เฝิงหยู่ยังต้องการให้เสริมคานเหล็กอีกจำนวนหนึ่ง
โรงงานแบ่งออกเป็น 4 ส่วน โรงสกัดน้ำมัน โรงกลั่นน้ำตาล โรงแปรรูปอาหาร คลังสินค้าสำหรับการจัดเก็บผลิตภัณฑ์และวัตถุดิบ แต่ละส่วนมีพื้นที่มากกว่า 10,000 ตารางเมตร ในอดีตโรงงานนี้ถือว่าเป็นโรงงานขนาดใหญ่
เฝิงหยู่วางแพลนจะขยายโรงงานในอนาคต หลังจากติดตั้งเครื่องจักรชุดแรกแล้วก็จะเหลือที่ว่างขนาดใหญ่ไว้ด้านหลัง ต่อไปเฝิงหยู่จะค่อยๆสร้างสิ่งก่อสร้างเติมเต็มพื้นที่ว่างทั้งหมด เขาต้องการที่จะสร้างโกดังกักเก็บวัตถุดิบเพิ่มขึ้น!
"ผู้จัดการเฝิง ค่าใช้จ่ายสำหรับก่อสร้างสำหรับโรงงานแห่งนี้คงสูงไม่น้อย"
"ไม่ถือว่าแพงมากนัก น่าจะประมาณ 1 ล้านหยวน " เฝิงหยู่รู้สึกว่าราคาถูกมาก เวลาอีกไม่เกิน10 ปีจะมีทางหลวงตัดผ่านชุมชนของพวกเขา ซึ่งจะห่างจากโรงงานประมาณ 100 เมตรเท่านั้น อีกสิบปีให้หลังโรงงานแห่งนี้สามารถขายได้อย่างน้อยหลายสิบล้าน!
แม้ว่าเงินลงทุนเริ่มแรกจะเกินกว่าที่กำหนด แต่เฝิงหยู่กลับไม่รู้สึกว่าเขาจะขาดทุน เขาไม่สนใจแม้ว่าโรงงานจะไม่ทำกำไรเลยก็ตาม เพราะเฝิงหยู่มั่นใจว่าเขาสามารถหาเงินได้ ทั้งยังเป็นผลกำไรจำนวนมาก
วิศวกรตกใจมาก เด็กคนนี้พูดจาวางท่าใหญ่โตจริงๆ เด็กจากครอบครัวที่มั่งคั่งนี่ช่างแต่งต่างโดยสิ้นเชิง เขาสามารถพูดถึงเงิน1ล้านหยวนราวกับเป็นเงิน 100 หยวน ในแถบชนบทเงินจำนวน1 ล้านหยวนสามารถสร้างอาคารสูงได้ถึง 2 แห่ง!
เฝิงหยู่ติดต่อกับคิริเลนโกก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาตัดสินใจเลือกเครื่องจักรการผลิต 3 ประเภท คือ เครื่องสกัดน้ำมัน เครื่องกลั่นน้ำตาล และแปรรูปอาหาร ต้องเป็นเครื่องจักรดีที่ดีที่สุด และเป็นรุ่นใหม่สุด ส่วนราคาไม่สำคัญ
เครื่องจักรเหล่านี้ถือว่าเป็นเครื่องจักรที่มีทั่วไปในประเทศโซเวียต แต่หากต้องการรุ่นที่ดีที่สุดและรุ่นใหม่สุด จะต้องจ่ายราคาที่แพงมาก จึงจำเป็นต้องเจรจากันเรื่องราคาเสียหน่อย เครื่องสกัดน้ำมัน และเครื่องกลั่นน้ำตาลจะใช้โมเดลเครื่องจักรในปี 1985 ส่วนเครื่องแปรรูปอาหารจะใช้โมเดลเครื่องจักรปี 1983
นี่เป็นเครื่องจักรที่ทันสมัยที่สุดในประเทศจีน ส่วนราคา คิริเลนโกให้ส่วนลด 70% เพราะถือว่านี่เป็นข้อตกลงส่วนตัวระหว่างเขากับเฝิงหยู่ จะไม่ถูกบันทึกลงในบัญชีของบริษัท
เทคโนโลยีของเครื่องจักรเหล่านี้ก้าวหน้ากว่าเครื่องจักรในประเทศจีนมากกว่า 10 ปี เฝิงหยู่ได้ซื้อเครื่องผลิตเหล่านี้มาในราคาครึ่งหนึ่งของเครื่องจักรที่ผลิตในประเทศ ราคาถูกแสนถูกจนหาที่ไหนไม่ได้แล้ว แน่นอนว่าคิริเลนโกะได้ซื้อเครื่องจักรที่เป็น "เศษเหล็ก" จากโรงงานมา ในยุคสมัยนั้นมีการทุจริตเกิดขึ้นในสหภาพโซเวียต ซึ่งรวมถึงโรงงานของรัฐ กรรมการผู้จัดการของโรงงานหลายรายหาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองโดยแอบขายเครื่องจักรการผลิตที่ไม่ได้ใช้ออกไป
มันง่ายดายที่จะได้รับเครื่องผลิตนี้ แต่การจะหาเครื่องผลิตทางการเกษตรถือเป็นเรื่องยุ่งยากกว่า เพราะเฝิงหยู่ไม่เพียงต้องการเครื่องผลิตเท่านั้น แต่เขายังต้องการเทคโนโลยีอีกด้วย
เทคโนโลยีนี้ไม่ใช่แค่เอกสารเท่านั้น แต่ต้องเป็นคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 สหภาพโซเวียตได้ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วเพราะพึ่งพาประเทศเยอรมันนีในการสรรค์สร้างบุคคลากรที่มีทักษะมีและช่ำชองในการทำงาน บุคลากรผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้จึงไม่ได้รับการอนุญาตให้ย้ายออกจากสหภาพโซเวียต
อย่างไรก็ตาม สหภาพโซเวียตก็ได้มีความร่วมมือกับประเทศในยุโรปตะวันออกบางประเทศ แต่หลังจากที่มีเรื่องราวบาดหมางกับประเทศจีน วิศวกรของสหภาพโซเวียตก็ไม่เต็มใจที่จะมาทำงานในประเทศจีนอีก ส่วนใหญ่เป็นเพราะชื่อเสียงของประเทศจีนถูกให้ร้ายโดยประเทศอื่นๆ
คิริเลนโกได้ส่งเครื่องจักรที่โรงงานเครื่องจักรกลแห่งเมืองปิงต้องการมาถึงแล้ว แต่น่าเสียดายที่ไม่มีวิศวกรจากโซเวียตยินดีจะเดินทางมาที่ประเทศจีน เมื่อไม่มีผู้เชี่ยวชาญด้านการทดสอบและติดตั้งเครื่องจักรการผลิตมาช่วยชี้แนะ มันจึงกลายเป็นเรื่องยากสำหรับคนงานของโรงงานเครื่องจักรกล
แต่คิริเลนโกะสัญญากับเฝิงหยู่ว่าเขาจะแก้ปัญหานี้ในไม่ช้านี้ และรับประกันว่าเขาจะหาวิศวกรที่เต็มใจจะเดินทางไปยังประเทศจีน เฝิงหยู่ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง แล้วบอกว่าเขาจะจ่ายเงินเดือนค่อนข้างสูงให้กับผู้เชี่ยวชาญด้านวิศวกรรมเครื่องกลที่ยินยอมมาทำงานให้เขา
เศรษฐกิจของสหภาพโซเวียตกำลังตกต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด รายได้ของประชาชนซบเซาลงตั้งแต่ปีพ. ศ. 2523 ตั้งแต่ปีนี้เป็นต้นไป พวกเขากำลังตกลงสู่ความตกต่ำ
ช่างกลที่มีฝีมือจะได้รับเงินเดือนประมาณ 500-800 รูเบิลต่อเดือน แต่เฝิงหยู่เสนอเงิน 1,000 รูเบิ้ลต่อเดือน ขอเพียงพวกเขายินยอมพร้อมใจมาทำงานที่จีน
วิศวกรก็ต้องเลี้ยงดูครอบครัว ครอบครัวในสหภาพโซเวียตก็เหมือนกัน ผู้ชายจะออกไปทำงาน ในขณะที่ผู้หญิงอยู่บ้านคอยเลี้ยงลูก เฝิงหยู่ไม่เชื่อว่าการที่เขาเสนอเงินเดือนให้สูงขนาดนั้น จะไม่มีวิศวกรยินยอมมาทำงานให้เขา
ในเมื่อเฝิงหยู่ยินดีจ่าย เรื่องจึงจัดการได้ง่ายหน่อย คิริเลนโกะบอกกับเฝิงหยู่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสรรหาวิศวกรจำนวนมาก แต่สัก 3-5 คนคงไม่เป็นปัญหา!
......
เวลไม่ถึงในหนึ่งสัปดาห์ การก่อสร้างก็เสร็จสิ้น เสียงประทัดดังสนั่น เสียงปรบมือก็ดังลั่น ทุกคนล้วนมีรอยยิ้มเบิกบาน มีเพียงเฝิงซิ่งไท่คนเดียวที่ยิ้มอย่างฝืนทน
วันก่อนเฝิงหยู่ได้คำนวณจำนวนเงินทั้งหมดที่ใช้ในการก่อสร้างโรงงาน หัวใจของเฝิงซิ่งไท่เต้นสนั่นจนแทบจะทะลวงออกมา เฝิงหยูพูดว่าใช้เงินไปนิดหน่อยเอง แล้วทำไมถึงแพงขนาดนั้น? เงินจำนวนนี้ยังไม่รวมค่าเครื่องจักร หากรวมในค่าใช้จ่ายของเครื่องจัก จำนวนเงินที่ใช้ทั้งหมดน่าจะถึง 2 ล้าน?
ลงทุนทำน้ำมัน กับน้ำตาลแค่นี้ เมื่อไหรจะได้ทุนคืน? ลูกชายตัวดี จะต้องโดนตีสักที จะได้หลาบจำ!
