Chapter 236: สัตว์ประหลาดพลังจิต
Chapter 236: สัตว์ประหลาดพลังจิต
“ยู่ซิน! ยู่ซิน!”ซูตงรู้สึกว่าความแข็งแกร่งที่เธอนั้นมีนั้นถูกดูดกลืนไปจนหมด หลังจากที่เธอเห็นบาดแผลของลูกสาวเธอ หลี่ยู่ซินนั้นเป็นเหตุผลหลักที่เธอยังมีชีวิตรอด สำหรับการเป็นศาสตราจารย์ทางด้านชีวภาพนั้น ซูตงก็รู้อย่างชัดเจนว่าบาดแผลของลูกสาวเธอนั้นสามารถที่ทำให้เธอตาย ณ ตรงนั้นได้เลย
ร่างกายของซูกวงฉีนั้นก็สั่นสะท้านและใบหน้าของเขาก็ซีดขาว มันเป็นเรื่องที่หนักเกินไปสำหรับเขา “ช่วยเธอเถอะนะ ได้โปรดละ! ได้โปรด!”
เจียงลู่ฉีนั้นเหมือนกับเป็ดที่อยู่ท่ามกลางพายุสายฟ้า เขานั้นหัวใจแตกสลาย เขานั้นไปยังห้องเก็บของเพื่อที่จะไปเอายาออกมา แต่ยาธรรมดาทั่วไปนั้นไม่สามารถที่จะรักษาบาดแผลอันสาหัสของหลี่ยู่ซินได้ การหายใจของหลี่ยู่ซินนั้นเบาบางมากและเธอก็เปิดปากของเธอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอนั้นมองไปที่แม่ของเธออย่างยากลำบากและหลังจากนั้นก็มองไปที่เจียงลู่ฉี เขานั้นเข้าใจทันทีว่ากับสิ่งที่เธอต้องการ
หลี่ยู่ซินนั้นรู้ถึงอนาคตของเธอทันทีที่เธอพุ่งเข้าไปช่วยหลันซิหยู่ แต่หลี่ยู่ซินก็ไม่ได้ลังเลเลยแม้แต่น้อย! การช่วยหลันซิหยู่นั้นหมายถึงคนอื่นก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยเช่นกัน รวมไปทั้งแม่และปู่ของเธอ
“โอนถ่าย! ถ่ายเลือดซะ!”ซูกวงฉีที่กอดร่างของหลี่ยู่ซินไว้และก็ร้องไห้และตะโกนออกมา อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่รังสีแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ในการที่จะทำการถ่ายโอนเลือดให้สำเร็จ “เอาเลือดของฉันไป พวกเรานั้นเป็นเลือดกรู๊ปโอกันทั้งคู่”ซูกวงฉีพูดและเขานั้นก็ถอดชุดป้องกันของเขา แต่เขานั้นถูกหยุดโดยหลันซิหยู่
“ศาสตราจารย์ซู ได้โปรดใจเย็นลงเถอะ มันมีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติกับสถานการณ์ทั้งหมดนี่…”
หลันซิหยู่นั้นรู้สึกขอบคุณอย่างลึกซึ้งกับหลี่ยู่ซิน แต่เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ เธอนั้นไม่ได้ทำให้ความสามารถของเธอนั้นทำงานตลอดเวลา แต่ความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกมันก็ไม่ได้หายไป แต่มันยังคงปวดมากยิ่งขึ้น ซึ่งมันหมายความว่า สัตว์ประหลาดตัวนั้นยังคงมีชีวิตอยู่!
หลันซิหยู่สามารถที่จะรู้สึกได้ว่ากระบวนการไหลของจิตวิญญาณนั้นไม่เสถียร เธอสังเกตว่าลิ้นอันแหลมคมของซงเฉียนเหวินนั้นหายไปและรูปลักษณ์ของเธอก็กลับมาเป็นปกติ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีร่องรอยวิญญาณของเธอเลย
[วิญญาณของเธอหายไปนี่นะ!? หรือว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นหลบซ่อนในร่างกายของเธอและควบคุมร่างกายของเธอผ่านพลังจิต?]หลันซิหยู่คิด ในตอนแรกเธอคิดว่าสัตว์ประหลาดนั้นจะควบคุมซงเฉียนเหวินผ่านความสามารถทางพลังจิต แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะจินตนาการได้ว่ามันนั้นหลบซ่อนในร่างกายของเธออยู่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมใบหน้าของเธอนั้นเปลี่ยนไป แต่ในตอนนี้นั่นเอง สัตว์ประหลาดตัวนี้นั้นละทิ้งร่างกายของซงเฉียนเหวินไป
[ก็ดี…]หลันซิหยู่มองไปยังหลี่ยู่ซิน เธอนั้นประหลาดใจเมื่อค้นพบเส้นสีแดงๆเล็กๆที่กำลังออกมาจากลิ้นอันแหลมคมและพวกมันนั้นก็ค่อยๆพวกมันก็หยุดอยู่ตรงเลือดที่เสียไปของหลี่ยู่ซิน
“นี่มันอะไร?”เจียงลู่ฉีก็เห็นฉากนี้ดว้ยเช่นกัน ใบหน้าของเขานั้นกลายเป็นซีดขาว ลิ้นที่แหลมคมนั้นเหมือนกับ...กำลังละลายเข้าไปในร่างกายของหลี่ยู่ซิน
“แย่แล้ว! สัตว์ประหลาดนั้นต้องการที่จะควบคุมร่างของหลี่ยู่ซิน!”หลันซิหยู่ตะโกน “ฉันรู้เป้าหมายที่แท้จริงของมันแล้ว ในตอนแรกมันควบคุมร่างของซงเฉียนเหวินและหลังจากนั้นมันก็ต้องการที่จะฆ่าฉัน ดังนั้นมันก็สามารถที่จะยึดครองร่างกายของฉันและควบคุมทุกคน!”
“แต่ว่า……สถานการณ์ได้เปลี่ยนไป มันล้มเหลวในการยึดครองร่างฉัน แต่มันก็ยึดครองร่างของหลี่ยู่ซินได้สำเร็จ ที่จริงแล้ว มันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องควบคุมร่างของหลี่ยู่ซิน มิฉะนั้นละก็ มันก็จะตาย”หลันซิหยู่อธิบายและหลังจากนั้นเธอก็พูดอย่างเสียใจ “ฉันขอโทษ นี่คือความผิดของฉันเอง ฉันไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเป็นการโจมตีทางจิตวิญญาณของสัตว์ประหลาดนี่…”ที่จริงแล้วหลันซิหยู่นั้นปวดหัวแทบจะระเบิด ความสามารถทางจิตของสัตว์ประหลาดตัวนี้นั้นแข็งแกร่งกว่าเธอซะอีก
“พวกเราจะทำยังไงดี?”เจียงลู่ฉีถาม เขาสังเกตว่าครึ่งหนึ่งของลิ้นอันแหลมคมนั้นได้ละลายไปแล้ว
“พวกเราควรที่จะทำให้เธออ้วนออกมาไหม?”หยิงถาม แต่เจียงลู่ฉีนั้นปฏิเสธความคิดนี้โดยตรง เนื่องจากหลี่ยู่ซินจะตายทันทีที่พวกเขานั้นพยายามที่จะทำให้เธออ้วกออกมา
“พวกเราไม่มีเวลาแล้ว ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ ลิ้นอันแหลมคมนี้ทำหน้าที่เป็นดั่งตัวสำรองของร่างกายสัตว์ประหลาด”หลันซิหยู่พูด เนื่องจากเธอสามารถรู้สึกได้ถึงพลังงานอันไหลเวียนมาจากลิ้นอันแหลมคมนั่น
“หลันซิหยู่ เธอมีวิธีไหม?”เจียงลู่ฉีถามขึ้นอย่างเร่งรีบ “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอพยายามที่จะควบคุมมัน….. ถ้าเธอใช้พลังทั้งหมดของเธอกดดันสัตว์ประหลาดนั่นจะเกิดอะไรขึ้น?”
ตาของหลันซิหยู่นั้นสว่างขึ้น หลังจากที่ได้ยินคำแนะนำของเจียงลู่ฉี เธอพยักหน้าทันทีและหลังจากนั้นเธอก็ใช้พลังทั้งหมดที่เธอมีทดลองมัน
