ตอนที่ 31 โดนลูกหลง... (FREE)
“ฟู่ ฟู่.....” เสียงของควันที่ถูกปล่อยออกมา พร้อมกับหมอกควันเริ่มปกคลุมไปทั่วบริเวณที่ จาง หยางปิง ยืนอยู่
“ทำไมถึงมีควันละ?”
“นี่มัน..แย่แล้ว! เจ้าเด็กนั้นคิดจะวางเพลิง!”
“เร็วๆ วิ่ง!”
“โอ้ ไม่นะ!”
ท่ามกลางเสียงตะโกนที่วุ่นวาย บางคนในหน่วยล่าสัตว์พยายามที่จะวิ่งหนีออกมา แต่เท้าของพวกเขากลับเหยียบลงไปในกับดักแทน
“เจ้ากล้าที่จะจุดไฟบนภูเขางั้นรึ? นี่มันป่าเถื่อนเกินไปแล้ว!” จาง หยางปิง กำมือแน่น ถ้าถูกปล้นอย่างน้อยก็แค่เสียสิ่งของไปสองสามอย่าง แต่การจุดไฟเผามันเหมือนเป็นการทำลายอนาคตของพวกเขาทั้งหมด
แล้วพวกเขาจะล่าสัตว์ในครั้งต่อไปได้ยังไง?
“ไหนละไฟ?”
“เร็วรีบเอาขวดน้ำมา...หา? ดูเหมือนไฟจะไม่ได้ไหม้นะ!”
“มันหมายความว่ายังไง? มันเป็นแค่ควันงั้นหรือ? อา...แค่ก แค่ก ข้าหายใจไม่ค่อยออก..”
ขณะที่หน่วยล่ากำลังเร่งรีบเพื่อจะหาต้นกำเนิดไฟ ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าไม่มีไฟไหม้จริง มีเพียงควันที่ทำให้เขาหายใจไม่ออกกระจายตัวอยู่ทั่วพื้นที่
พวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้สภาพรอบๆตัวเป็นยังไง
เมื่อมองไปยังฉากที่เกิดขึ้น ฟาง เจิ้งจือ กลับไม่ค่อยพอใจและส่ายหน้า ไม่เพียงแต่เขาขุดกับดักเท่านั้น เขายังพยายามทดลองสร้างระเบิดควันขึ้นมาจาก ดินประสิว และ น้ำตาลทรายขาว แต่มันก็เป็นเพียงระเบิดควันคุณภาพต่ำๆ 1 ใน 4 ลูกที่เขาโยนออกไปก็ไม่ทำงาน
เขาล้มเหลวมาก!
ข้าจะต้องพัฒนามันให้ดีขึ้นในครั้งถัดไป!
เขาค่อยๆหยิบระเบิดควันขึ้นมาจากตะกร้า ใช้แขนเล็กๆของเขาเหวี่ยงระเบิดควันเข้าไปเพิ่ม
ระเบิดควันไม่สามารถฆ่าใครตายได้ แต่ถ้าใช้มันอย่างถูกวิธีความสามารถของมันก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าระเบิดจริงเลย ถ้าพูดถึงระเบิดจริงละก็...แน่นอนมันไม่ใช่สิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ คิดจะลองใช้
นอกจากใช้ส่วนผสมที่มากเกินไปแล้ว ถ้าเขาทำอะไรผิดพลาดขึ้นมา มันอาจจะส่งเขากลับบ้านเก่าเลยก็ได้
“ถึงแม้ข้าจะเตรียมมันมาน้อย แต่ยังไงก็ต้องใช้มันอยู่ดี” ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าตอนนี้เขาไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว
“ไม่นะ! ช่วยด...”
“เร็วเข้า รีบหนี!”
“พวกเจ้าอยู่ไหนกันนะ?”
ถึงแม้ ฟาง เจิ้งจือ จะใช้ระเบิดควันระดับต่ำ แต่ สมาชิกหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือก็ได้ตกอยู่ในความวุ่นวายเรียบร้อยแล้ว ควันหนาทำให้พวกเขาหายใจแทบไม่ออก และน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ สัญชาตญานบอกให้พวกเขานั้นวิ่งหนี่!
ซึ่งมันเป็น...
สิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ ต้องการแต่แรก
“เจ้าเด็กสารเลวนั่น! กล้าใช้วิธีไร้ยางอายแบบนี้กับพวกเขางั้นรึ?! ข้าควรจะทำยังไงดี!” จาง หยางปิง คำรามลั่น เขาไม่อยากเคลื่อนไหวมั่วซั่วตอนนี้ แต่เขาไม่สามารถทนกับควันได้อีกต่อไป เขายกดาบของเขาขึ้นตัดสินใจที่จะวิ่งหนี
โชคไม่ดี เพียงเขาวิ่งออกไปไม่ถึง 10 ก้าว เท้าของเขาก็สัมผัสเข้ากับความว่างเปล่า
“ไม่นะ!” จาง หยางปิง ตะโกนออกมายังไม่ทันที่จะสุดเสียง ร่างกายของเขาก็ตกลงไปในหลุมราวกับหินที่กลิ้งลงไปในน้ำ
....
ห่างจากที่ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ไม่ไกล ติง ฉินซาน และหน่วยล่าสัตว์ของพวกเขากำลังล่าสัตว์กันอย่างคึกคัก ไม่นานพวกเขาก็ยกหัวขึ้นมามองบางอย่าง
“นั่น! ตรงนั้นมีไฟไหม้!”
“รองหัวหน้า ข้าเห็นควันมาจากตรงนั้น เหมือนจะเป็นเขตแดนของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ!” นักล่าที่อยู่ข้างๆ ติง ฉินซาง สังเกตุเห็นควันไฟที่เกิดขึ้น
“เร็วเข้า เรียกรวมตัวทุกคน พวกเราจะไปดูสักหน่อย!” การที่เกิดไฟไหม้บนภูเขาคังหลิงนั้นเป็นเรื่องใหญ่ ถึงแม้ตรงนั้นจะเป็นเขตแดนของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือก็ตาม แต่ถ้าเกิดไฟไหม้ขึ้นจริง ผลกระทบคงเกิดขึ้นมหาศาล หลายร้อยหมู่บ้านที่อยู่รอบๆภูขาต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน
“ทราบแล้ว!”
…
สมาชิกหน่วยนำโดย ติง ฉินซาน รีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว
ติง ฉินซาน ขมวดคิ้ว มองไปข้างหน้า มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อนจากกลุ่มควันที่ปกคลุมอยู่ข้างหน้า
เขาไม่สามารถรู้เลยว่าข้างในนั้นเกิดอะไรขึ้นอยู่
“รองหัวหน้า ดูเหมือนว่าจะมีคนของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือติดอยู่ในนั้น!”
“เจ้าว่ายังไงนะ! พวกเราต้องเข้าไปช่วย!” ติง ฉินซาน กัดฟันแน่น เขาไม่มีความลังเล ถึงสถานการณ์ตรงหน้าจะอันตรายมากก็ตาม แต่ยังไงหมู่บ้านภูเขาทางใต้และทางเหนือนั้นยังพอมีสายสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอยู่บ้าง
ถึงแม้การแย่งเหยื่อที่ได้จาการล่านั้นเป็นเรื่องปกติก็ตาม แต่พวกเขาก็ทำเป็นมองไม่เห็นเมื่อพวกนั้นร้องขอความช่วยเหลือ
“เร็วเข้า รีบเข้าไปช่วยพวกนั้น!” มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้ยินคำสั่งของ ติง ฉินซาน พวกเขารีบหักกิ่งไม้ที่ขวางทางอยู่แล้ววิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขาวิ่งอย่างไม่สนใจอะไรมากนัก....
ผลที่ได้...หน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางใต้ก็วิ่งเข้าสู่กับดักเช่นเดียวกัน
“หา?! ทำไมถึงมีหลุมอยู่ตรงนี้!”
“เชี่ยเอ้ย! กับดักมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?!”
“ไฟไหม้? ไหนละมันอยู่ที่ไหน?”
ตอนแรกนั้นมีแค่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือเท่านั้นที่วิ่งมาติดกับดักแต่ตอนนี้...อยู่ดีๆหมุ่บ้านทางใต้ก็เข้ามาติดกับดักเช่นเดียวกัน ไม่นานทุกคนที่อยู่บริเวณนี้ก็ตกอยู่ลงไปในหลุมกับดักเรียบร้อย
พื้นที่นั้นมีขนาดเล็กแต่เต็มไปด้วยชายกว่า 30 คน ทำให้กับดักนั้นมีไม่เพียงพอ บางหลุมมีคนตกลงไป 3-4 คน พวกเขายืนเบียดกันไปมา
“ทำไมพวกเจ้าถึงตกลงมาเหมือนกันละ?” คนจากหน่วยล่าสัตว์ภูเขาทางใต้ตกใจ เมื่อเขาเห็นว่าในหลุมนี่ก็มีคนของหน่วยนักล่าภูเขาทางเหนืออยู่เหมือนกัน
“อา..ข้าไม่อยากพูดถึงมันเลย พวกเราพึ่งถูกเด็ก 7 ขวบปล้นมา!” คนของหมู่บ้านทางเหนือพูดออกมา พร้อมกับส่ายหัว
“ปล้น?! ไม่ใช่ไฟไหม้งั้นรึ?”
“ไม่มีไฟไหมอะไรทั้งนั้นแหละ เจ้าแด็กนั่นก็แค่ทำให้บริเวณนี้เต็มไปด้วยควันเท่านั้นแหละ เขาไม่ได้จุดไฟ....”
….
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ควันเริ่มจางลง เผยให้เห็นหลุมเป็นจำนวนมาก บางหลุมเต็มไปด้วยคันธนู บางหลุมเต็มไปด้วยดาบ และบางหลุมเต็มไปด้วย....คน
สมาชิกของหน่วยล่าสัตว์ทางเหนือและทางใต้กำลังนั่งอยู่ในกับดักพร้อมน้ำตาที่นองหน้า
คนของหน่วยล่าสัตว์หมู่บ้านภูเขาทางเหนือไม่มีทางเลือกมากนัก พวกเขาไม่อยากขยับตัวไปไหน แต่ควันที่เกิดขึ้นนั้นบังคับให้พวกเขาต้องตกลงไปในหลุม
เมื่อเทียบกับการยืนอยู่ข้างบนและทนสูดดมควันจนหายใจไม่ออก พวกเขายอมลงไปในหลุมดีกว่า อย่างน้อยควันก็ลอยขึ้นแต่ที่สูง ในหลุมนั้นไม่ค่อยมีควันเท่าไหร่
ตอนนี้หน่วยล่าสัตว์ของภูเขาทางเหนือนั้นสบายดี แต่หมู่บ้านทางใต้นั้นตอนนี้เต็มไปด้วยความขุ่นมัว พวกเขาตั้งใจมาที่นี่เพื่อช่วยชีวิต แต่ดูสิ่งที่เกิดขึ้นสิ? ไม่เพียงแต่ไม่มีไฟไหม้ พวกเขาทั้งหมดยังเข้ามาติดอยู่ในกับดักของใครก็ไม่รู้
“ปล้น?! แม้แต่หน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือยังถูกปล้น แล้วพวกเราจะเหลืองั้นหรอ...?” คนของหมู่บ้านทางใต้เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
แต่ท้ายที่สุดถึงเขาจะไม่พอใจขนาดไหน พวกเขาก็ต้องยอมรับชะตากรรมอยู่ดี เห้อ! วันนี้คงไม่เข้าข้างพวกเขา...
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่า คนของหน่วยล่าสัตว์หมู่บ้านภูเขาทางใต้ก็มาติดอยูที่นี่ด้วย เขาทำแค่หลบอยู่หลังก้อนหิน และเขวี้ยงระเบิดควันออกมาเรื่อยๆเท่านั้น
เมื่อทุกอย่างกลับสู่ความเงียบสงบ ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีก เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ มั่นใจว่าไม่มีใครซุ่มโจมตีเขาแน่นอน เขาเริ่มผ่อนคลายลงเดินออกมาจากหลังหิน
คิดจะซุ่มโจมตีเขา?...แต่ถ้าไม่มีหน้ากากกันแก็สก็คงยากหน่อยนะ ฮ่าฮ่า!
“โอ้! ดาบที่ดี!” ฟาง เจิ้งจือ เต็มไปด้วยความสุข หยิบดาบยาวขึ้นมาในขณะที่เดินไปทั่วก่อนจะเก็บมันลงไปในตะกร้า
“ดาบดีอีกแล้ว!” เขาเก็บมันไว้เช่นเดียวกัน
“หอกนี่ก็ไม่เลวนะ!”
“เห? ธนู….มันคงมีประโยชน์สักวันเก็บไว้ก่อนละกัน”
เมื่อหน่วยล่าสัตว์หมู่บ้านภูเขาทางเหนือได้ยินเสียงที่ดังอยู่ข้างบนนั้น ใบหน้าของพวกเขาพลันดำมืดขึ้นทันที พวกเขานั้นรู้ดีว่าใครกำลังเก็บของอยู่ด้านบน
แต่กลับกัน คนของหมู่บ้านภูเขาทางใต้นั้นต่างตกตะลึง
เพราะว่า เสียงนี้มันฟังดูคุ้นเคยเหลือเกิน เสียงเด็ก....หรือจะเป็น ฟาง เจิ้งจือ?
เพจหลัก : Gate of god TH