ตอนที่30 เด็กมาเหนือ
นักวิ่ง8คนวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดในระยะ100เมตร เพียงไม่กี่เสี้ยวอึดใจพวกเขาก็วิ่งมาได้ครึ่งทางเเล้ว
"กงเกียนหลูกำลังขึ้นนำอยู่!"หลังจากที่เห็นหลูนำเป็นที่1นั้นโค้ชไต้หลี่ก็เริ่มผ่อนคลายไปได้หน่อย
"ไปเลยหลู! เร็วหน่อย"ด้านหลังโค้ชหลี่นักเรียนอีก7คนที่เหลือก็กำลังเอาใจช่วยเชียร์เพื่อนร่วมคลาสตัวเอง หลูเร็วกว่านักวิ่งทุกคนเเละห่างไกลจากการตีตื้น
หลูน่าจะทำได้ถึงมาตรฐานของนักกีฬาลำดับ2เเล้ว โค้ชหลี่พอใจกับฟอร์มของหลูในวันนี้มาก เเล้วอย่างน้อย15000หยวนเเรกของไต้หลี่ก็ถูกเก็บเข้ากระเป๋าอย่างปลอดภัยเเล้ว
คนจับเวลาหยุดนาฬิกาทำให้เห็นสถิติเวลาที่หลูทำได้ 11.32วินาที เวลามาตรฐานสำหรับนักกีฬาลำดับ2คือ11.50วินาที หลูทะลุเวลามาตรฐานได้สำเร็จ เเต่โค้ชหลี่ยังไม่พอใจกับผลที่ออกมาเท่าไร เพราะว่าตามที่ซ้อมปรกติหลูจะวิ่งได้11.20วินาที ดูเหมือนกับว่าการวิ่งกลุ่มเเรกจะส่งกระทบการฟอร์มการวิ่งของเขาอย่างเห็นได้ชัด ในบรรดาทุกคนในกลุ่มหนึ่ง กงเกียนหลูเป็นคนเดียวที่ทำได้ถึงมาตรฐาน การวิ่งของคนอื่นๆนั้นทุกคนจะหลุดออกไปมากกว่า11.70วินาที บางคนถึงขั้นหลุดไปถึง12วินาที
ส่วนโหยวไควู เขาทำได้เเค่11.89วินาที การที่เขาทำได้เเค่11.89วินาทีก็เกือบๆจะถึงเป้าหมาย11.50ที่จะไปเป็นนักกีฬาลำดับ2 เขาทำได้เเน่ๆถ้ามีวงเเหวนระเบิดพลังของไต้หลี่
น่าเสียดายที่เวลา2เดือนกับเงินอีก15000หยวนไม่ได้ช่วยให้เขาโชคดีขึ้นเลย ไต้หลี่รู้สึกสงสารโหยวไควู
ในขณะเดียวกันโค้ชหลี่ก็รู้สึกโล่งใจที่การฝึกของเขามันได้ผล ถ้าเปรียบเทียบผลของ วูกับหลูวันนี้กับเมื่อ2เดือนก่อน ฟอร์มการวิ่งของพวกเขาเหมือนสลับกันเลย
การฝึกของไต้หลี่ได้รับการพิสูจน์เเล้วว่าเหนือกว่าสิ่งที่โค้ชของโรงเรียนกีฬาฝึก
...
กลุ่มผู้ปกครองที่นั่งอยู่ในอัฒจันทร์เฝ้ามองลูกของตัวเองจากไกลๆ พวกเขาไม่ได้รับอนุญาติให้เข้าไปในพื้นที่เเข่งขัน พ่อเเม่ของโหยวไควูก็อยู่ตรงนั้นด้วย ผู้ปกครองคนอื่นๆมองพ่อเเม่ของวูอย่างเห็นอกเห็นใจ ทุกคนรับรู้ข่าวมาว่าวูทำได้ไม่ดีเท่ากับสิ่งที่ทุกคนหวัง เเล้วยิ่งเเย่ไปกว่านั้น การวิ่งของวูยังหลุดออกจากมาตรฐานของนักกีฬาลำดับ2อย่างไม่คาดคิด
การได้มองเห็นลูกชายของเธอล้มเหลวมันเรียกความสนใจมากๆ เเม่ของวูโกรธที่รู้สึกอับอาย เธอด่าทอ"ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะโชคร้าย ถ้าลูกชายฉันได้วอร์มร่างกายเเทนที่จะได้วิ่งเป็นกลุ่มเเรก ลูกชายฉันก็คงผ่านการทดสอบได้เเน่ๆ มีเเค่คนเดียวที่ผ่านการทดสอบในกลุ่มเเรกที่เหลือตกหมด"
ระหว่างที่พูดอยู่นั้นตาของเธอก็มองกงเกียนหลูอย่างริษยา
"โอ้พระเจ้า!" พ่อของวูร้อง
"อะไร?"เเม่ถาม
"ที่รัก เด็กคนที่ผ่านคนเดียวนั้นเป็นนักเรียนของโค้ชหลี่! เขาพึ่งเดินตรงเข้าไปที่โค้ชของเขา คุณเห็นคนหนุ่มๆที่ใส่เสื้อยืดนั้นไหม? นั้นละโค้ชหลี่!" พ่อของวูบอก
“ใครคือโค้ชหลี่” แม่ของวูถามงงๆ
“ก็คนเดียวกับที่ฝึกสอนลูกเราฟรีตอนนั้นไง แล้วก็เป็นคนที่โทรมาหาเราบอกว่าเขาอยากเป็นโค้ชของลูกเราแล้วคุณก็ปฏิเสธไปไง” พ่อของวูเรียกความจำ
แม่ของวูจำได้ว่าโค้ชหลี่เป็นใครตามด้วยเรื่องการพัฒนาการ0.77วินาทีนั้นด้วย
เธอเคยดูถูกไต้หลี่เเถมยังไม่เคยคิดว่าจะให้โค้ชมือใหม่สอนลูกชายเธอเเล้วยังคิดว่าลูกชายที่วิเศษวิโสเธออาจจะประสบความสำเร็จมากกว่าถ้าไปเรียนโรงเรียนกีฬามืออาชีพ เเต่โชคร้ายที่ความล้มเหลวในวันนี้มันเเสดงให้เห็นความเป็นจริงว่าวูไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์อะไรอย่างที่เธอคิด มันยิ่งปรากฏเด่นชัดมากขึ้นหลังจากการสอบวันนี้ เมื่อนักเรียนของโค้ชหลี่กับลูกของเธอสอบพร้อมกัน เเต่นักเรียนของหลี่กลับผ่านการทดสอบ เเต่วูสอบตก นี้ยืนยันเเล้วว่าการฝึกของโค้ชหลี่มันดีกว่าสิ่งที่วูได้รับจากโรงเรียนกีฬาจริงๆ
"นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง"
เเม่ของวูเสียใจกับสิ่งที่เธอทำลงไป การฝึกทั้งหมดจบลงด้วยการสูญเสียทั้งเงิน ทั้งเวลา เธอรู้สึกว่าการตัดสินใจที่ผิดพลาดของเธอมันทำลายทุกๆอย่าง
...
"โอ้ ฉันไม่คิดมาก่อนเลยนะเนี่ยว่าคนที่วิ่งรอบเเรกสุดจะผ่านการทดสอบด้วยสกอร์ที่สวยงามอย่างนี้ เขามาจากโรงเรียนอะไรเนี่ย?" ผอ.ฮาวถาม
"ผมคิดว่าผมเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนนะครับ อ้อ เขามาจากโรงเรียนม.ต้นหมายเลข2ครับ เขาลงชื่อไว้ในคลาสเรียนเเต่เขาไม่เห็นโผล่มาเรียนเลย"โค้ชฮาวตอบ
"ลงชื่อไว้เเต่ไม่มาเรียนเหรอ หรือว่าเขาโดนล้อซื้อไปโดยโค้ชคนอื่นจากโรงเรียนม.ต้นที่2หรือเปล่าหรือว่าจากโปรเเกรมฝึกอื่น"ผอ.ฮาวถาม
"ผมไม่คิดว่างั้นนะ เพราะว่า1ใน3ของเด็กม.ต้นโรงเรียน2อยู่กับเราเเล้วผมก็ไม่เคยได้ยินว่ามีคลาสฝึกในโรงเรียนนั้นด้วย"โค้ชฮ่วตอบเเล้วมองไปที่กงเกียนลูที่เดินไปที่ข้างอัฒจันทร์เพื่อไปร่วมกลับโค้ชไต้หลี่เเละเพื่อนร่วมชะตากรรม โค้ชฮาวจะไต้หลี่ได้ทันที
"โอ๊ะ นั้นใช่หลี่รึเปล่า เด็กที่ชนะน่าจะเป็นนักเรียนของเขาเเน่ๆ" โค้ชฮาวพูด
ถึงเเม้ว่าผอ.ฮาวจะเคยเห็นรูปไต้หลี่ เเต่เพราะมันผ่านมานานมากเเล้วเเถมยังอยู่ไกลทำให้โค้ชฮาวจำไต้หลี่ไม่ได้ในตอนเเรก เขาถาม "คุณรู้จักโค้ชตรงนั้นหรอ เขายังดูหนุ่มอยู่เลยนะ"
"ชื่อของเขาคือไต้หลี่ครับ ตอนเเรกเขาก็เป็นโค้ชผู้ช่วยในโรงเรียนของเราเเหล่ะครับ เเต่เพราะเหตุผลบางอย่างเขาเลยโดนไล่ออกมา"โค้ชฮาวเล่าเหตุการณ์
มันนี้เอง!ดวงตาของผอ.ฮาวเบิกกว้างเมื่อเขารู้ว่าโค้ชหนุ่มคนนั้นเป็นใคร เขาไม่คิดว่าจะได้ยินชื่อของคนๆนี้อีก ไต้หลี่ ไอ้คนที่เขาไล่ออกไป ไม่ใช่เเค่มาโผล่หน้าที่นี้ เเต่มันยังกลายเป็นโค้ชด้วย หนำซ้ำเด็กของหลี่มันยังเป็นคนเดียวที่ชนะการทดสอบนักกีฬาลำดับ2ด้วย นี้มันบ้าชัดๆ
หลังจากที่รู้ว่าไต้หลี่คือ"ใครซักคน"คนนั้นที่เเย่งเด็กนักเรียนไปจากเขา ทำให้ผอ.ฮาวหงุดหงิด เขารู้สึกอาฆาตหลี่ขึ้นมาอีก เเต่ถึงอย่างงั้นเขาก็รู้สึกโดนรบกวนอีกครั้งเพราะข่าวใหม่
การทดสอบรอบที่4กำลังจะเริ่มขึ้น นักเรียนของไต้หลี่อีกคนนึงกำลังจะขึ้นสังเวียน เเล้วคราวนี้ฟอร์มของเขาเหนือกว่ากงเกียนหลูซะอีก เเล้วสุดท้ายก็ผ่านการทดสอบไปอย่างง่ายดาย นักเรียนคนที่3ของไต้หลี่ที่อยู่ในกลุ่ทที่6ก็ผ่านการทดสอบเหมือนกัน หลี่มีเด็กนักเรียนที่ผ่านการทดสอบเเล้ว3คน ฉิงเหลียงซูที่อยู่ในกลุ่มที่7 เขารู้ดีว่าการมีพรสวรรค์การวิ่งเร็ว100เมตรระดับC นั้นหมายความว่าเเค่ฝึกธรรมดาก็สามารถกลายเป็นนักสับเท้าวิ่งเร็วมืออาชีพได้
ผอ.ฮาวตอนนี้หน้าตาบึ้งตึง เนื่องจากความจริงที่ว่าไต้หลี่ตอนนี้มีเปอร์เซ็นต์ที่เด็กสอบผ่านเป็น100% ขณะที่โรงเรียนกีฬาของเขาทำให้ผ่านได้น่าจะเเค่1ใน3ของทั้งหมด ไอ้โชคช่วยเอ้ย! นักเรียน3คนเเรกของเเกสอบผ่านหมดเลย! ผอ.ฮาวสบถอยู่ในใจเบาๆ เเล้วเขาก็เห็นฉิงเหลียงซูกำลังเตรียมตัวที่จะวิ่ง
ไอ้นี้ต้องไม่ผ่าน!ผอ.คิดเข้าข้างตัวเอง
ในตอนนั้นเองโค้ชฮาวไม่รู้ว่าผอ.กำลังคิดอะไรอยู่เพราะเขากำลังยุ่งอยู่กับการเเนะนำนักเรียนในกลุ่มให้ผอ.ฮาวฟัง "เด็กน้้นในกลุ่มที่7ชื่อว่า ฉวง ลิ่ว ครับ เขาเป็นนักว่าตัวเต็งของเรา ในช่วงระหว่างการประเมินผลของเราเขาวิ่งในเวลา11วินาทีได้ตั้ง6รอบ!"
ยอดเยี่ยม ถ้าลิ่วสามารถวิ่งได้ในเวลา11วินาทีเเบบที่เคยๆ เขาอาจจะถูกเลือกโดยโค้ชหยู่จินเฉินก็ได้ เเล้วเขาก็จะเขาไปมีที่นั่งเรียนในมหาลัยกีฬาของเขตผ่านการคัดเลือกตัวเเบบอิสระนี้! เเล้วฉัน ฉันคนนี้ก็จะได้รางวัลสำหรับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้! ผอ.ฮาวตื่นเต็มไปกับความคิดที่เขาพยากรณ์ไว้ เขายังฝันถึงอนาคตที่เเสนสวยงามในฐานะรองประธานของโรงเรียน
หลังจากที่ก้าวผ่านเส้นของคำว่านักกีฬาลำดับ2เเล้ว มันก็จะเริ่มเป็นเรื่องยากที่จะพัฒนาความเร็วขึ้น เเม้กระทั้ง0.1วินาทีก็ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เเละที่สำคัญกว่านั้น คือพรสวรรค์ สำหรับนักวิ่งทั่วๆไป ไม่ว่าจะฝึกขนาดไหน พวกเขาก็ยังไม่สามารถวิ่งได้เร็วไปกว่า11วินาที กำเเพงมาตรฐาน11วินาทีถือว่าเป็รกำเเพงที่สูงมากสำหรับพวกเขา หมายความว่าถ้านักวิ่งเร็ว100เมตรซักคนนึงสามารถก้าวข้ามกำเเพงนั้นไปได้ นั้นเเสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์ของนักกีฬาเเละพวกเขาควรค่าเเก่การได้รับการฝึกอย่างมืออาชีพ
...
ชายหัวล้านอายุประมาณ50กว่าๆกำลังนั่งอยู่ตรงกลางของอัฒจันทร์ เขาคือหัวหน้ากรรมการผู้คุมสอบของการสอบครั้งนี้ โค้ชหยู่จินเฉิน จากมหาลัยกีฬาของเขต ในตอนนี้ โค้ชเฉินค่อนข้างเซงนิดหน่อย ในฐานะที่เป็นหัวหน้ากรรมการ สิ่งเดียวที่เขาต้องทำ คือนั่ง ดู เเละควบคุมสถานะการณ์โดยรวม เเต่ประเด็นอยู่ที่ทุกอย่าง อยู่ใต้การควบคุม ปรกติ สุด สุด ทำให้ตัวของเขาเริ่มเเข็ง นี้มันน่าเบื่อเกินไปเเล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขานังหาใครที่เข้าตาเเละคู่ควรเเก่การรับเข้ามาฝึกเเบบมืออาชีพกับเขาเลย ก็เหมือนการเอาไมเคิล เเองเจโล่มานั่งสังเกตุกองถ้วยชามธรรมดาๆ นี้มันเสียเวลาเขาชัดๆ เขาเเทบจะหมดความสนใจไปกับงานนี้เเล้ว
ฉันจะ ไม่ มา คุมสอบนี้อีกเเล้ว โค้ชเฉินบอกกับตัวเอง เขามองไปที่ลู่วิ่งด้วยสายตาเบื่อหน่าย เปลือกตาของเขาเเทบจะปิด
ในจังหว่ะที่เสียงปืนดังขึ้นเเละนักวิ่งเริ่มออกตัว โค้ชเฉินเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง
โห? โค้ชเฉินเหมือนได้เจอทองในดินลูกรัง เขาดีดตัวเองขึ้นมามอง
"เเหมเเหม ไอ้เด็กนี้มันมาเหนือวะ" เเล้วสุดท้ายเขาก็ยิ้มออก
มีกลุ่มลับในเพจนะครับ
