บทที่ 78 เครื่องจักรทางการเกษตรยอดนิยม (ตอนที่ 2) (อ่านฟรี)

 

"ผู้จัดการครับ แย่แล้ว แย่แล้ว... "

 

"ตะโกนหาหาพระแสงไร? ไม่รู้จักกฎเสียบ้าง?" ผู้จัดการโรงงานเครื่องจักรกลหลี่หมิงเต๋อ ปิดหนังสือพิมพ์ด้วยความโกรธ และมองหวังอ้ายกั๋วซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายขายของเขา

"ผู้จัดการ มีข่าวร้าย!"

 

"ข่าวร้ายอะไร? ญี่ปุ่นจะโจมตีเราอีกครั้ง?" หลี่หมิงเต๋อตอบติดตลก. แต่หวังอ้ายกั๋วไม่แม้แต่จะหัวเราะ หลี่หมิงเต๋อจึงหยิบถ้วยน้ำชาและค่อยๆลิ้มรสชา. ใบชานี้รองเทศมนตรีเป็นคนให้เขา

 

การเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง, คือช่วงที่ยอดขายของเครื่องจักรกลสุงที่สุดในประวัติศาสตร์. ด้วยเหตุนี้หลี่หมิงเต๋อจึงรับคำชมจากรองนายกเทศมนตรี. เขาช่างเป็นคนที่โชคดีจริง ไม่แน่ว่าเขาอาจจะได้ย้ายไปเป็นหัวหน้าที่กรมอุตสาหกรรมในปีหน้า

 

"ไม่ใช่ครับผู้อำนวยการหลี่ ในวันชาตินี้คุณสั่งให้ทางเราผลิตสินค้าเพิ่มขึ้นใช่ไหมครับ?"

 

"ใช่ ในที่ประชุมเมื่อวานนี้ก็แจ้งไปแล้วว่าให้เพิ่มยอดการผลิต หรือคุณกลัวว่าเราจะมีสินค้าไม่เพียงพอหรือ?"

 

"มันไม่ได้เกี่ยวกับการมีสินค้าเพียงพอหรือไม่เพียงพอ แต่มันเป็นเรื่องที่เราจะไม่สามารถขายสินค้าได้!" หวังอ้ายกั๋วตอบ

 

"อะไรนะ? ขายสินค้าไม่ออก เป็นไปไม่ได้? ทุกปีช่วงนี้เป็นช่วงที่ยอดขายของเราจะทะลุเป้า ทำไมจะขายไม่ออก?" หลี่หมิงเต๋อรู้สึกประหลาดใจ. เขาสั่งให้คนงานทำงานล่วงเวลาเพื่อเพิ่มยอดการผลิต เพราะเขาสัญญากับรองนายกเทศมนตรีว่ายอดขายจะเกิน 10 ล้านหยวนเพื่อเป็นของขวัญในวันชาติจีน

 

"ผมได้ติดต่อตัวแทนจำหน่ายเหล่านั้น แต่ส่วนใหญ่แจ้งว่ามีสินค้าทางเกษตรในสต็อกแล้ว ไม่ต้องการเพิ่มอีก มีเพียงไม่กี่รายที่จะซื้อสินค้าของเรา แต่พวกเขาขอให้เราลดราคาลงหน่อย "

 

"พวกเขาไม่ขาดแคลนของสินค้าหรือ เป็นไปไม่ได้! การเกษตรในปีนี้มีอัตราเพิ่มขึ้นสูงมาก รัฐบาลเมืองต่างทำตามคำสั่งรัฐบาลในการส่งเสริมการใช้เครื่องจักรในการทำการเกษตร  แล้วพวกเขาจะไม่ขาดแคลนสินค้าทางการเกษตรได้อย่างไร "

 

"ผมลองสอบถามรอบ ๆ ก็ได้ยินมาว่าเครื่องจักรทางการเกษตรของสหภาพโซเวียตมีขายแพร่หลายในตลาด. ผู้แทนเหล่านั้นต่างก็ขายเครื่องจักรเหล่านั้น มีบางรายที่ไม่ขายสินค้านำเข้าแต่เหมือนพวกเขาจะรอสินค้าจากโซเวียต และปฏิเสธที่จะสั่งซื้อจากเรา! "

 

"เครื่องจักรจากโซเวียตน่าจะราคาสูงกว่าสินค้าของเรามาก หรือสินค้าราคาแพงจะขายดีกว่า" หลี่หมิงเต๋องงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้

 

"ผู้จัดการครับ เครื่องจักรจากโซเวียตนอกจากจะไม่แพงแล้ว ยังถูกกว่าสินค้าของเรามาก ราคาขายปลีกของพวกเขาใกล้เคียงกับราคาต้นทุนของเรา!"

 

"ราคาขายปลีกเกือบจะเทียบเท่ากับราคาต้นทุนของเราหรือ? เป็นไปไม่ได้!"

 

"มันเป็นความจริงครับ ถ้าไม่อย่างนั้นทำไมตัวแทนจำหน่ายเหล่านั้นจึงขอให้เราลดราคาละครับ นอกจากนี้ เครื่องจักรที่นำเข้าจากสหภาพโซเวียตมีความคงทนยิ่งกว่า ตอนนี้จึงไม่มีใครซื้อเครื่องจักรของเราเลย"

 

"รู้ไหมว่าตัวแทนจำหน่ายเหล่านั้นรับเครื่องจักรมาจากที่ไหน?"

 

“ผมสืบมาแล้วครับ ดูเหมือนจะเป็นบริษัทเอกชนแห่งแรกที่นำเข้าส่งออกสิ่งค้าโดยใช้ชื่อบริษัทการค้าไท่หัว ทั้งยังเป็นบริษัทที่ผลิตพัดลมไฟฟ้ายี่ห้อเฝิงหยู่ซึ่งขายดีติดตลาด ในช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมา”

 

"โอเค ฉันรู้แล้ว คุณกลับไปทำงานก่อน แล้วก็คิดหาวิธีที่จะขายเครื่องจักรทางการเกษตรลอตนี้ให้หมดก่อนวันชาติจีน!" หลี่หมิงเต๋อรอจนวังหวังอ้ายกั๋วออกจากห้องไป ก็โทรเรียกหัวหน้าฝ่ายการผลิตให้มายังที่ทำงานของเขา เขาสั่งให้หัวหน้าฝ่ายผลิตไปแจ้งโรงผลิตให้หยุดการทำงานชั่วคราว โดยอ้างว่าคนงานต้องการพักสักสองสามวันหลังจากที่ทำงานอย่างหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน

 

หลังจากที่หลี่หมิงเต๋อสั่งการเสร็จแล้ว ก็สั่งเลขาฯ ของเขาให้ไปเรียกขับรถมา เขาต้องการไปที่กรมอุตสาหกรรม เพื่อรายงานผู้นำของที่นั่นว่าบริษัทการค้าไท่หัวทำให้ตลาดซื้อขายเครื่องจักรปั่นป่วน

 

......

 

หลังจากที่พวกเขาได้รับข่าวว่าบริษัทการค้าไท่หัวนำเข้าเครื่องจักรเพื่อการเกษตรจากสหภาพโซเวียตอีกครั้ง พวกเขาต่างก็รีบยกโขยงกันมา. ครั้งนี้พวกเขาฉลาดหน่อย เพราะพวกเขาเตรียมเงินสดมาด้วย พวกเขาต้องการที่จะเป็นคนแรกที่จะลำเลียงสินค้าใส่รถบรรทุกของพวกเขา

 

คุณภาพของสินค้าที่ดีเยี่ยม ทั้งยังมีความคงทนและยังเป็นสินค้านำเข้า ราคาก็ถูกกว่าโรงงานเครื่องจักรกลของของเมืองปิง สินค้าเหล่านี้จึงขายหมดภายในหนึ่งสัปดาห์!

 

บ้านเรือนของเกษตรกรมักจะอยู่ใกล้ติดๆกัน ถ้าหนึ่งในพวกเขาซื้อเครื่องจักรทางการเกษตรในราคาถูก ข่าวจะแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว คนอื่นๆก็จะแห่กันไปซื้อตามๆกัน

 

ตัวอย่างเช่นพ่อของเฝิงหยู่ หลังจากที่เขาเห็นเพื่อนบ้านซื้อรถแทรกเตอร์ 55แรงม้ามาใช้ แล้วทำเงินได้มากขึ้น เขาจึงไปหยิบยืมเงินมาซื้อไว้คันหนึ่ง

 

หลังจากได้ยินข่าวเกี่ยวกับเครื่องจักรทางการเกษตรนำเข้าจากโซเวียตที่ราคาถูกและคงทน คนจำนวนมากต่างก็แห่ไปซื้อ แต่พวกเขารู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินว่าเครื่องจักรเหล่านั้นขายหมดแล้ว บรรดาพ่อค้าต่างเป็นกังวลมาก ถ้ามีสินค้ามากกว่านี้ พวกเขาจะไม่เต็มใจขายได้อย่างไร? เพราะยิ่งพวกเขาขายได้มากเท่าไหร่ พวกเขาจะได้กำไรมากเท่านั้น พวกเขาจึงโทรไปหาบริษัทการค้าไท่หัวทุกวัน เพื่อถามว่ามีสินค้าเพิ่มเติมหรือเปล่า เมื่อไหร่สินค้ารอบต่อไปจะมาถึง

 

เมื่อตัวแทนจำหน่ายเหล่านี้มาถึง พวกเขาก็พบว่ามีผู้คนมาสั่งซื้อมากขึ้นกว่าครั้งก่อน พวกเขาล้วนรู้จักกันและกัน เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าชื่อเสียงของบริษัทการค้าไท่หัวดังไปถึงเมืองอื่นๆ

จะมีสินค้าเพียงพอสำหรับพวกเขาหรือเปล่า?

 

และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เครื่องจักรรอบนี้ไม่เพียงพอสำหรับคนเหล่านี้ ทุกคนต้องการซื้อเพิ่ม และซื้อสินค้ากักตุนไว้ขายในช่วงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า เพราะเครื่องจักรเหล่านี้เป็นที่นิยมอย่างมาก ประสิทธิภาพดีกว่าเครื่องจักรที่จำหน่ายโดยโรงงานของรัฐในมณฑลหลงเจียง หรือมณฑลอื่น ๆ !

 

เฝิงหยู่ไม่ทันคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้ว่าการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วงกำลังจะสิ้นสุดลง เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิปีหน้าถึงจะเริ่มการขายสินค้าทางการเกษตรอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าตัวแทนจำหน่ายเหล่านี้ยินดีที่ซื้อกักตุนเครื่องจักรไว้ขายปีหน้า ด้วยกลัวว่าสหภาพโซเวียตจะไม่ผลิตเครื่องจักรทางการเกษตรที่ราคาถูกเช่นนี้อีก

 

คนเหล่านี้ยังสั่งซื้ออะไหล่, คันไถ, สปริงเกลอร์และเครื่องมืออื่นๆอีกมากมาย ล้วนเป็นอะไหล่ที่ไม่ได้ใช้ในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว เพราะเฝิงหยู่นำเข้าเครื่องจักรอย่างเครื่องนวด เครื่องเก็บเกี่ยวและอะไหล่สำหรับเครื่องจักรขนาดใหญ่ ความคิดของเขาถูกตีกรอบจนเกินไป เพราะสำหรับตัวแทนจำหน่ายเหล่านี้ ตราบเท่าที่สินค้าราคาถูก ไม่ว่าเมื่อไหร่ เวลาไหน ก็ยังเป็นที่ต้องการเสมอ!

 

จะอะไรรีรออยู่ รีบโทรหาจีหลี่เหลียนเคอ และสั่งซื้อเพิ่ม!

 

จีหลี่เหลียนเคอรู้สึกประหลาดใจมาก เขารู้ว่าราคาที่เขาเสนอให้เฝิงหยู่ค่อนข้างต่ำ เครื่องจักรเหล่านั้นจึงน่าจะขายดี แต่เขาคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นที่นิยมมากขนาดนี้

 

เขาประเมินราคาเครื่องจักรทางการเกษตรในประเทศจีนต่ำเกินไป สินค้าทางการเกษตรของที่จีนมีราคาสูงกว่าที่โซเวียตมาก ความต้องการก็มีสูงมากด้วยเช่นกัน

 

เป็นอีกครั้งจีหลี่เหลียนเคอปลอมแปลงเอกสารเพื่อซื้อเครื่องจักรจำนวนมากจากโรงงาน คราวนี้เขาเลือกซื้อจำนวนมากและมีความหลากหลาย มูลค่าเกือบ 4 ล้านรูเบิล

 

ถ้าไม่ใช่เพราะความยากลำบากในการขนส่ง  เฝิงหยู่ก็อยากจะนำนำเข้ารถแทรกเตอร์ เพราะมีตัวแทนจำหน่ายหลายรายอยากสั่งซื้อรถแทรกเตอร์

หลายวันมาวันนี้ อู๋จื้อกางและคนอื่น ๆยุ่งมากเป็นพิเศษ พวกเขาเดินทางไปยังเมืองต่างๆเพื่อติดต่อตัวแทนจำหน่าย และโปรโมตเครื่องจักรทางการเกษตรจากโซเวียตของพวกเขา

 

หลังจากที่พวกเขาติดต่อกับตัวแทนจำหน่ายในเมืองแล้ว พวกเขาก็เริ่มติดต่อไปยังเมืองหลิน อย่างไรก็ตาม เมืองหลินตั้งอยู่ไม่ไกลจากเมืองปิงสักเท่าไหร่ การขนส่งจึงไม่แตกต่างกันมากนัก

 

เฝิงหยู่บอกกับพวกเขาว่าโบนัสในเดือนนี้จะทำให้พวกเขาปริติยินดี!

 

หากต้องการให้ม้าวิ่งม้า  ก็ต้องป้อนอาหารดีดีให้มันกินก่อน!

 

ภายใต้แรงกระตุ้นของโบนัสที่กำลังจะได้ในสิ้นเดือน พนักงานเหล่านี้ก็ตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็งยิ่งขึ้น  ชื่อเสียงของบริษัทการค้าไท่หัวก็เป็นที่รู้จักในตลาดเครื่องจักทางการเกษตรยิ่งขึ้น คำสั่งซื้อก็เพิ่มมากขึ้น

 

แต่เบื้องหลังความสำเร็จนี้ แต่มีภัยคุกคามรอพวกเขาอยู