ตอนที่ 175 คืนที่ไม่สงบ

 

ทันทีหลังจากที่หัวหน้าผู้คุมได้ประกาศ พวกเขาหลายคนก็เริ่มหาทีม การฆ่ามอนสเตอร์เป็นทีมย่อมง่ายกว่าการล่าเพียงลำพัง

บางคนชวนหลิน ฮวงมาร่วมทีม แต่หลิน ฮวงก็แค่ยิ้มและปฏิเสธ เขาเดินเข้าไปในป่าคนเดียว หลังจากเดินได้สักพักหนึ่ง เขาก็กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้

ต้นไม้ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเขตประเมินและเป็นจุดที่มีมอนสเตอร์มากที่สุด ดังนั้นคนจำนวนมากจะต้องผ่านทางนี้

หลิน ฮวงนั่งสบาย ๆ บนกิ่งไม้ อดทนรอให้ทีมแรกเข้ามา

มันคงจะชัดเจนมากเกินไป หากเขาขายซากมอนสเตอร์ต่อหน้าหัวหน้าผู้คุม หากการขายซากมอนสเตอร์เป็นข้อห้าม  เขาไม่สามารถหาเงินได้ หลิน ฮวงจึงมาหลบอยู่ในสถานที่ที่ห่างไกลจากวิสัยทัศน์เธอ

 

ในไม่ช้าทีมแรกก็เข้ามา

หนึ่งในสมาชิกของทีมเคยซื้อวัชพืชจากหลิน ฮวงมาก่อน เขาเห็นหลิน ฮวงนั่งสบาย ๆ อยู่บนต้นไม้ เขาเลยลองชวนหลิน ฮวงมาเข้าร่วมทีมกับพวกเขา

 

"หลิน ฮวงดูเหมือนว่านายจะไม่กังวลกับการประเมินเลยนะ นายสามารถมาร่วมกับเราได้นะ”

"ฉันได้ฆ่ามอนสเตอร์จนพอแล้วในสองวันที่ผ่านมา ฉันมีข้อเสนอพิเศษ นายสามารถมาหาฉันได้ ถ้านายต้องการที่จะซื้อ" หลิน ฮวงยิ้มอย่างภูมิใจ"นายสามารถเลือกมอนสเตอร์ที่นายต้องการได้ทั้งระดับเงินขั้น 1 ไปจนถึงระดับเงินขั้น 3เลยล่ะ"

"มันเป็นเรื่องจริง?ทั้งหมดนั้นเป็นมอนสเตอร์จากเกาะปีศาจน้อยอย่างงั้นหรอ?" พวกเขาสนใจที่จะซื้อสักตัว

"แน่นอน หลังจากการประเมินรอบสาม ฉันได้ไปล่ามอนสเตอร์เนื่องจากความว่าง ฉันไม่คิดเลยว่านั่นจะทำให้ฉันผ่านการประเมินรอบนี้ง่ายๆ" ทันทีที่หลินฮวงพูดจบ เขาก็กระโดดลงมาจากต้นไม้และเอาซากมอนสเตอร์สามตัวออกมา "ฉันมีซากมอนสเตอร์ระดับเงินขั้น1จนถึงระดับเงินขั้น3"

 

"พวกมันเป็นมอนสเตอร์จากเกาะปีศาจน้อยจริงๆ!" พวกเขาได้หาข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์บนเกาะนี้มาบ้าง พวกเขาจำได้ว่าซากเหล่านี้เป็นมอนสเตอร์บนเกาะนี้

"ราคามันเท่าไหร่?!ราคาเท่าไหร่?!" พวกเขาโอบล้อมหลิน ฮวงทันที

"มันไม่แพงนักหรอก  คริสตัลชีวิตสามก้อนสำหรับซากระดับเงินขั้น 1  คริสตัลชีวิตหกก้อนสำหรับซากระดับเงินขั้น 2 และคริสตัลชีวิตเก้าก้อนสำหรับซากระดับเงินขั้น 3 " หลิน ฮวงบอกราคา

"ราคามันสูงกว่าตลาดเกือบ10เท่า มันเกือบจะเท่ากับราคาของซากระดับทอง ... " พวกเขาเผยสีหน้าไม่พอใจทันทีที่รู้ราคา

 

“เมื่อของมันขาดแคลน สิ่งนั้นก็ย่อมมีค่า นายสามารถหาคนขายคนอื่นได้?คิดเกี่ยวกับมันสิ หากนายฆ่าด้วยตัวพวกนายเอง มันคงจะเสียทั้งเวลาและพลัง รวมทั้งอาจจะบาดเจ็บได้ หากนายโชคไม่ดี นายอาจจะเผชิญกับมอนสเตอร์กลายพันธ์และถูกฆ่าโดยพวกมัน มันอาจจะมีราคาแพงกว่าตลาดเล็กน้อย แต่ทว่า มันจะช่วยพวกนายประหยัดเวลาและพลัง และมันยังสะดวกสบาย หากพวกนายซื้อซากมอนสเตอร์ระดับเงินขั้น1 มันก็จะต้องจ่ายเพียง15คริสตัลชีวิตสำหรับพวกมัน5ตัว ด้วยคริสตัลชีวิต15ก้อน นายจะไม่มีทางไม่ผ่านการประเมินรอบที่4 ยังจะต้องคิดมากไปทำไมกัน?”

หลิน ฮวงเห็นว่าพวกเขายังลังเลอยู่ เขาเลยพูดต่อว่า"มีห้าตัวสำหรับพวกนายทุกคน ถ้าพวกนายทุกคนซื้อซากระดับเงินขั้น1 มันก็จะมีราคา75คริสตัลชีวิต เนื่องจากพวกนายคือลูกค้าแรก ฉันจะคิดพวกนายแค่80%ของราคา พวกนายจะต้องจ่ายเพียง60คริสตัลชีวิตซึ่งหมายความว่าพวกนายแต่ละคนจะต้องจ่ายเพียง12คริสตัลชีวิต  นั่นคือราคาที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถเสนอให้ได้ รีบซื้อหากพวกนายต้องการ บางทีหลังจากวันนี้ พวกนายจะไม่ได้รับราคานี้อีก”

 

มีบางคนลังเลอยู่พักหนึ่ง และคนที่เคยซื้อคริสตัลวัชพืชจากหลิน ฮวงมาก่อนก็พูดขึ้น"ฉันจะซื้อ นี่เป็นการประเมินรอบที่ 4 ถ้าเราสามารถผ่านรอบนี้ไปได้ มันก็จะเหลืออีกแค่รอบเดียวเท่านั้น เราควรจะเก็บแรงของเราไว้ เพื่อให้เรามีเวลาพักผ่อนในระหว่าง15วันนี้ นอกจากนี้แล้วถ้าเราได้เป็นนักล่าปกติ มันง่ายที่มากจะได้รับเครดิตกลับมา"

 

หลังจากที่ได้รับเงินแล้ว หลิน ฮวงเอาซากระดับเงินขั้น 1 ออกมา ขณะที่คนอื่นยังลังเลอยู่ มีซากมอนสเตอร์ที่แตกต่างกัน17ชนิด

 

"นี่คือซากระดับเงินขั้น1 17ตัวที่แตกต่างกัน เลือก5ตัวที่นายชอบ มันเหลืออีกไม่มากนัก”

 

เมื่อคนอื่น ๆ เห็นซากและได้ยินว่ามีแค่ไม่กี่ตัว ในที่สุดพวกเขาก็พูดว่า "ฉันจะซื้อ!"

 

 

การขายครั้งแรกบรรลุผล

มีห้าคนซื้อซากจากหลินฮวง  แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ทำภารกิจสำเร็จในทันทีมิฉะนั้นหัวหน้าผู้คุมจะสงสัยเอา

คนที่เข้ามาที่หลังเห็นทั้งห้าคนซื้อซากจากหลิน ฮวง พวกเขาก็เลยเดินเข้าไปหาหลิน ฮวง

ธุรกิจของหลิน ฮวงได้เติบโตอย่างรวดเร็ว

มีหลายคนที่ไม่ซื้อหลังจากที่ได้ยินราคา แต่ก็ยังมีหลายคนที่เลือกซื้อซากมอนสเตอร์จากเขา

 

หลินฮวงขายซากระดับเงินขั้น1กว่าพันตัวภายในวันเดียว และได้คริสตัลชีวิตมากว่า3000ก้อน

 

ในที่สุดตลาดก็ถูกหลิน ฮวงเคาะออก หลังจากขายซากมอนสเตอร์จำนวนมาก มีผู้สมัครน้อยกว่า 500 คนและมีคนมากกว่า 200 คนที่ซื้อซากจากหลิน ฮวง คนที่เหลือปฏิเสธที่จะซื้อและออกไปล่าด้วยตัวเอง หลิน ฮวงเองก็ขี้เกียจพยายามหากำไรจากพวกเขา

มันเริ่มจะมืดแล้ว หลิน ฮวงจึงตั้งเต็นท์ของเขา "ฉันพอใจกับเงินที่ได้วันนี้มาก พรุ่งนี้ฉันจะต้องได้รับรางวัลการสังหารข้ามขั้นให้ได้ จากนั้นก็จะถึงเวลาทำภารกิจให้สำเร็จ"

 

หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ เขาก็กลับเข้าไปในเต๊นท์และอ่านข่าวก่อนนอน

 

...

 

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่คืนที่เงียบสงบ

 

หลิน จีลั่ว หนึ่งในผู้สมัคร สำหรับเขา มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะผ่านการประเมินสามรอบแรกมาได้  เมื่อพวกเขาซื้อซากมอนสเตอร์จากหลิน ฮวงมาในรอบที่4 ทีมของพวกเขาที่เพิ่งจะก่อตั้งไม่นานก็ยุบลง

เขาออกสำรวจป่าคนเดียว เขาเจอที่ที่มีโอกาสน้อยมากที่จะพบมอนสเตอร์และตั้งเต็นท์

 

"ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันในเต็นท์ หลังจากที่เอาซากกลับไปให้หัวหน้าผู้คุม ฉันก็จะผ่านการประเมิน ... " หลิน จีลั่ว กินขนมและเข้าไปในเต็นท์

หลังจากที่เขานอนอยู่ในเต็นท์ได้สักพัก หลิน จีลั่ว ก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่กำลังเข้ามาใกล้เต็นท์เขา

 

"นั่นใคร?!" เขาลุกขึ้น เปลี่ยนแหวนอาวุธบนมือเป็นดาบ

 

ดาบยาวแทงทะลุเข้ามาในเต็นท์ ปลายดาบจ่อเข้าที่ลำคอของหลิน จีลั่ว

 

"ออกมา!" เสียงของชายหนุ่มที่อยู่ข้างนอกสั่งหลิน จีลั่ว

 

หลิน จีลั่ว เดินออกออกมาจากเต็นท์อย่างช้าๆ ทันทีที่เขาเห็นหน้าคนที่มาบุกรุก เขาก็รู้ว่าคนนั้นคือหนึ่งในผู้เข้าร่วมการประเมิน

 

"เอ่อ นายคือผู้สมัครนี่ ทำไมนายถึงพยายามจะฆ่าฉันกัน? หัวหน้าผู้คุมบอกว่าเราไม่ควรเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ นายควรจะจริงจังกับการล่ามอนสเตอร์." หลิน จีลั่วยกมือขึ้นทั้งสองข้าง แต่เขารู้ว่าชายคนนี้ไม่กล้าฆ่าเขา

"ใครคือผู้สมัคร? ฉันไม่เคยอยากเข้าร่วมสมาคมนักล่าสักนิด" ชายหนุ่มขยับมือที่ถือดาบของเขาเข้าใกล้คอของหลิน ทำให้ หลิน จีลั่วหมดสติไปทันที

 

ชายหนุ่มเอากรงออกมาและเปิดด้านบนของกรงออก และเอาหลิน จีลั่วใส่ลงไปในกรง มีคนอยู่ในกรงหลายคนและพวกเขาก็ล้วนหมดสติ

มันหดตัวลงและเขาก็หยิบมันมาแขวนที่เอว และก็หายไป

เมื่อหลิน จีลั่วได้สติ ท้องฟ้าก็สว่างสดใสแล้ว

เขาตกใจเมื่อตรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวเขา เขาอยู่ในกรงขนาดใหญ่

มีคนอยู่ประมาณ30คน บางคนได้ตื่นขึ้นขณะที่บางคนยังอยู่ในอาการโคม่า

พวกเขาดูคุ้นเคยเพราะพวกเขาดูเหมือนจะเป็นผู้เข้าร่วมการประเมิน

 

“มีใครรู้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น?นี่มันที่ไหนกัน?นี่คือการประเมินรอบ5?”หลิน จีลั่วถามหนึ่งในชายหนุ่มข้างเขา

“ฉันเองก็เพิ่งจะตื่นขึ้นเช่นกัน ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”เขาส่ายหัว

“ฉันคิดว่าพวกเราถูกจับโดยพวกนอกรีต...”หญิงสาวคนหนึ่งอธิบาย“มีรอยสักของพวกนอกรีตอยู่บนคอของคนที่จับตัวฉันเมื่อคืน”

“รอยสัก...ฉันเองก็เห็นมัน...”จากนั้นหลิน จีลั่วก็นึกถึงมันเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่หญิงสาวกล่าว“มีไม้กางเขนสามอัน หนึ่งในนั้นจะใหญ่สุดขณะที่อีกสองอันจะเล็ก พวกมันเป็นรอยสักที่อยู่บนคอซ้าย!มันเป็นสัญลักษณ์ของพวกนอกรีตไม่ผิดแน่...”

“พวกเราตายแน่ องค์กรนอกรีตคือหนึ่งในขุมพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกมืด หากเราถูกจับแบบเป็นๆ เราอาจจะถูกฆ่าและถูกเปลี่ยนเป็นมนุษย์นึ่งหรือถูกย่างกิน...”หลิน จีลั่วเริ่มคิดเรื่องไร้สาระขณะที่เขาถูกจับโดยพวกนอกรีต

“หยุดพูดแบบนั้นซะ ฉันปวดฉี่หนักมาก ฉันไม่อาจกลั้นได้แล้ว...”ชายหนุ่มข้างเขาพูดทันที

“เราต้องแจ้งให้คนอื่นช่วยเรา”หลิน จีลั่วคิดอย่างมีเหตุผลและเปิดหน้าต่างสื่อสารโดยใช้แหวนหัวใจจักรพรรดิเขา

 

“ไร้ประโยชน์ นี่น่าจะเป็นสมบัติเช่นคุก แหวนหัวใจจักรพรรดิจะไม่มีสัญญาณในที่นี่ และพวกเราก็ไม่สามารถทำลายกรงได้เช่นกัน”หญิงสาวกล่าวอีกครั้ง“พวกเราทำได้เพียงแค่หวังว่าจะมีใครสังเกตเห็นว่าเราหายไปและมาช่วยเรา  คนที่จับเราจะต้องอยู่ในระดับทองเป็นอย่างน้อยเพราะเขาสามารถเปิดใช้งานสมบัตินี้ได้ มีเพียงหัวหน้าผู้คุมที่สามารถล้มเขาได้....”

“หัวหน้าผู้คุมให้เวลาเรา15วันเพื่อล่ามอนสเตอร์ เนื่องจากเราถูกจับ ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะต้องมีวิธีหลบหนีไปจากเกาะในเวลาอันสั้น พวกเราอาจจะออกไปจากเกาะปีศาจน้อยก่อนที่หัวหน้าผู้คุมจะตระหนักถึงเรื่องนี้ และไม่สำคัญว่ามู่ หลานจะทรงพลังแค่ไหน เธอก็ไม่มีทางจะช่วยเหลือพวกเราได้”หลิน จีลั่ววิเคราะห์สถานการณ์และกล่าว

 

เมื่อได้ฟังสิ่งที่หลิน จีลั่วพูด ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ