ตอนที่ 172 ฉันไม่สนใจสาวอกแบน

 

 

หลิน ฮวงไม่คิดว่าเขาจะถูกเสนอให้รวมอยู่ในรายชื่อกลุ่มฝึกเร่งรัด  เขาไม่คิดว่าเขาจะถูกปฏิเสธในการตรวจทานขั้นสุดท้าย ขณะที่เดินออกจากทางเดินมอนสเตอร์ของการประเมินรอบที่สาม เจ้าหน้าที่จากสมาคมนักล่าก็เดินมาหาเขาพร้อมกับแหวนหัวใจจักรพรรดิเขา

 

"คุณครับ นี่แหวนหัวใจจักรพรรดิของคุณ"

 

หลิน ฮวงสวมแหวนหัวใจจักรพรรดิและเปิดมันเพื่อยืนยันว่าเป็นของเขาจริงหรือเปล่า

 

"ขอบคุณครับ ผมขอถามได้ไหมว่าการประเมินรอบที่สี่จะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่?"

"จากการคาดเดาของเรา การประเมินนี้น่าจะใช้เวลามากกว่าห้าสิบชั่วโมง ดังนั้นจะมีเวลาให้คุณพักสองวัน เวลาที่แน่นอนของการประเมินรอบที่สี่ยังไม่เป็นที่แน่ชัด" เจ้าหน้าที่อธิบาย

“ที่นี่คือที่ไหนกัน?มีโรงแรมแถวนี้บ้างไหมครับ?”  เนื่องจากเหลือเวลาอีกสองวันกว่าจะถึงการประเมิณรอบที่สี่ หลิน ฮวงคิดที่จะเข้าพักสักโรงแรมหนึ่ง

"ผมต้องขอโทษด้วย ที่นี่เป็นเขตป่าระดับ 4 เกาะปีศาจน้อย  ผู้เข้าร่วมทุกคนจะต้องหาที่พักและอาหารภายในระหว่างสองวันนี้เอง” เจ้าหน้าที่อธิบาย

“ที่นี่คือเกาะปีศาจน้อยงั้นหรอ?” ดวงตาของหลิน ฮวงเบิกกว้างขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงที่สูงแหลมกว่าก่อนหน้า

 

เจ้าหน้าที่ไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรขณะที่พยักหน้าอย่างสับสน

 

หลิน ฮวงตื่นเต้นเนื่องจากเขาได้เลือกเมล็ดพันธุ์ชีวิตมอนสเตอร์เพื่อเลื่อนเป็นระดับเงินก่อนที่จะเข้าร่วมการประเมินรอบถัดไป และมันก็บังเอิญที่มอนสเตอร์ตัวนั้นดันอยู่บนเกาะนี้

 

เกาะแห่งนี้เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ปีศาจ  อันเดท และวิญญาณ เมล็ดพันธุ์ชีวิตมอนสเตอร์ที่หลินฮวงเลือกคือมอนสเตอร์อันเดทที่เรียกว่า อสูรดาบเงินเหตุผลที่เขาเลือกมอนสเตอร์ตัวนี้ก็เพราะว่ามอนสเตอร์ตัวนี้มีทักษะที่สามารถพัฒนาเป็นทักษะลับ(การควบคุมทั้งหมด)เมื่อมันกลายเป็นระดับหลุดพ้น  ก่อนที่มันจะวิวัฒนาการ มันจะมีความสามารถที่ชื่อว่าเขตแดนระวังภัยด้วยเขตแดนระวังภัย ผู้ใช้จะสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในขอบเขตรัศมีอย่างชัดเจน

หลังจากความสามารถพัฒนาไปเป็นการควบคุมทั้งหมด  ผู้ใช้จะสามารถควบคุมพื้นที่ส่วนหนึ่งได้ ทำให้การโจมตีของเขาสามารถยืดขยายไปได้ทุกที่ในขอบเขต  มันเป็นทักษะโจมตีที่มีประสิทธิภาพและเป็นทักษะลับ  หลิน ฮวงเลือกมันจากมอนสเตอร์เมล็ดพันธ์ชีวิตระดับเงินกว่า20ตัว มันถือเป็นทักษะลับที่เขาต้องการมากที่สุด

 

"เกาะปีศาจน้อย ... " ความตื่นเต้นของหลิน ฮวงอยู่แค่สักพัก ขณะที่เขาเริ่มคิดถึงความเป็นจริง

"มันเร็วเกินไปสำหรับฉันในการเลื่อนจากระดับเหล็กเป็นระดับเงินในครึ่งปี อย่างไรก็ตามเนื่องจากการดำรงอยู่ของไทแรนด์ถูกเปิดเผยแล้ว ผู้คนคงจะคิดว่าการได้รับมอนสเตอร์กลายพันธ์สองครั้งเป็นเพียงแค่ความโชคดีของฉันเท่านั้น เพราะฉันไม่ได้แสดงความสามารถทั้งหมดของฉัน และพวกเขาก็คงไม่คิดว่าฉันจะคุ้มค่ากับการฝึก มันคงไม่ดีหากพวกเขารู้ว่าฉันสามารถเลื่อนขั้นได้เร็วแค่ไหน เพราะไม่มีใครในประวัติศาสตร์ที่สามารถเลื่อนเป็นระดับเงินได้ภายในครึ่งปี แม้ว่าสมาคมนักล่าจะค้นพบความจริง พวกเขาก็จะเก็บเป็นความลับเพราะพวกเขาจะไม่มีทางยอมให้องค์กรอื่นได้ตัวฉันไป...”

 

หลิน ฮวงได้ตัดสินใจ แทนที่จะรอ เขาก็เลือกที่จะเลื่อนเป็นระดับเงินบนเกาะนี้ก่อนที่จะจบการประเมิน

 

"ได้หยุดสองวันแน่นอนใช่ไหมครับ?" หลิน ฮวงถามเจ้าหน้าที่ทันที

"ผมกำลังคิดที่จะไปฆ่ามอนสเตอร์สักหน่อยในช่วงสองวันนี้ ก่อนที่ผมจะกลับมาเข้าร่วมการประเมิน"

"แน่นอนครับ ไม่ต้องกังวล คุณสามารถไปฝึกได้ อย่างไรก็ตามผมขอแนะนำให้คุณพักผ่อนก่อนการประเมินแทนที่จะสูญเสียพลังงานไปกับการล่ามอนสเตอร์ " เจ้าหน้าที่พยักหน้า แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะเตือนหลิน ฮวง

"ผมรู้ว่าต้องทำอย่างไร ขอบคุณ" หลิน ฮวงกล่าวและรีบเดินเข้าไปในป่า

 

เมื่อเห็นหลิน ฮวงเดินออกไป เซี่ย หยูก็ลังเลอยู่สักพักและเดินตามเขาไปในที่สุด ในไม่ช้าหลิน ฮวงก็รู้สึกได้ว่ามีคนตามเขาอยู่ เขาหยุดเดิน หันหลังกลับและหยิบCopperSparrow23ขึ้นมาเล็งไปที่ต้นไม้“หยุดซ่อนได้แล้ว ออกมาซะ”

"ค่อนข้างตื่นตัวจังเลยน้า?" เซี่ย หยูเดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้และหัวเราะคิกคัก

"เธอตามฉันมาทำไม?" หลิน ฮวงถามอย่างไม่เป็นมิตรและยังคงไม่ลดปืนลง

 

แม้ว่าเธอจะไม่เป็นอันตราย หลิน ฮวงก็ไม่เคยประเมินค่าเธอต่ำไป หลิน ฮวงยังคิดไม่ออกว่าวัตถุประสงค์ที่เธอเข้าร่วมการประเมินคืออะไร จากผลงานเธอ เธอดูเหมือนจะไม่สนใจผลการประเมิน ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถของเธอค่อนข้างจะโดดเด่น เขาสังเกตเห็นมันตอนการหาคริสตัลวัชพืชก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้แสดงความสามารถทั้งหมดที่เธอมี  แต่ก็ไม่ยากที่จะบอกว่านักล่าระดับทองแดงไม่อาจเอาชนะเธอได้

 

"ไม่มีอะไร ฉันก็แค่ไม่รู้จะทำอะไรในอีกสองวัน ดังนั้นฉันจึงคิดที่จะตามนายไป”เซี่ย หยูยิ้มให้หลิน ฮวง

"เธอควรไปหาคนอื่น ฉันไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้" หลิน ฮวงปฏิเสธเธอทันที เขาไม่ต้องการที่จะผูกติดกับคนที่เขาไม่คุ้นเคย

"เฮ้ อย่างน้อยฉันก็สวยนะ นายควรจะภูมิใจที่มีฉันไปด้วยสิ" เซี่ย หยูกอดอก

"ฉันไม่ต้องการ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่สนใจสาวอกแบน หยุดตามฉันได้แล้ว." หลิน ฮวงเก็บปืนและเรียกอินทรีอเล็กซานเดรี๊ยน เขาหายไปจากการมองเห็นของเซี่ย หยู

"หน้าอกแบนงั้นหรอ ... เขากล้าพูดเช่นนั้นกับฉัน... " เซี่ย หยูรู้สึกทึ่งในสิ่งที่หลิน ฮวงพูด  เธอโกรธและทุบต้นไม้ข้างๆเธอจนหักเป็นสองส่วน

 

หลังจากที่สะบัดหนีเซี่ย หยูมาได้ หลิน ฮวงก็ขี่อินทรีอเล็กซานเดรี้ยนไปจนพบพิกัดของอสูรดาบเงิน รังมอนสเตอร์นั้นมีอยู่เพียงสองแห่งบนเกาะและมีจำนวนจำกัด เขาสั่งให้อินทรีทะยานลงไปบนพื้นและเรียกมันกลับ  ด้วยเนตรไร้ขอบเขตเขาวิ่งไปยังตำแหน่งของอสูรดาบเงิน เขาต้องการหาอสูรดาบเงินที่กลายพันธ์ เนื่องจากการฆ่ามันจะทำให้มีโอกาสในการได้รับเมล็ดพันธุ์ชีวิตที่เพิ่มขึ้น

อสูรดาบเงิน เป็นมอนสเตอร์ที่รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่สวมเกราะเงิน ด้านในของชุดเกราะถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำและมีดวงตาที่เหมือนเปลวไฟภายใต้หมวก  ดวงตามันเป็นจุดอ่อนเพียงจุดเดียว หลิน ฮวงหลบซ่อนอยู่ห่างจากรังมันไป100เมตร เขามองไม่เห็นมอนสเตอร์กลายพันธ์ตัวใดที่เดินรอบๆดินแดนมัน  หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก เขาก็อัญเชิญอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนและมุ่งหน้าไปยังรังที่สอง

เมื่อเขามาถึงรังที่สอง หลิน ฮวงอยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรขณะที่กำลังค้นหาเป้าหมาย อสูรดาบเงินมีขอบเขตในการตรวจจับ หากเขาเข้าไปในขอบเขตนั้น มันก็จะเริ่มโจมตี หลังจากเดินไปเรื่อยๆ หลิน ฮวงก็รู้สึกผิดหวังที่เขาไม่เห็นมอนสเตอร์กลายพันธ์ แต่ทว่า อสูรดาบเงินตัวหนึ่งกลับหันมาและมองมาที่เขา

 

เขาถูกพบแล้ว! หลิน ฮวงตกใจในตอนแรก แต่ไม่นานเขาก็ตื่นเต้นที่อสูรดาบเงินตนนั้นมีตาดวงเดียว นั่นทำให้รู้ว่ามันกลายพันธุ์ เขายืนอยู่ห่างจากมัน 200 เมตร - 100 เมตรจากขอบเขตการตรวจจับของอสูรดาบเงิน แต่เขาก็ยังถูกอสูรดาบเงินตรวจพบ  หลิน ฮวงมั่นใจว่ามอนสเตอร์ตาเดียวตัวนี้คือตัวที่เขากำลังมองหา!