Chapter 228: พุ่งผ่านการโดนล้อม
Chapter 228: พุ่งผ่านการโดนล้อม
เจียงจู้อิงนั้นปลดปล่อยกระแสไฟฟ้าโจมตีเพื่อป้องกันรถพยาบาล ในเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็ลั่นไกด้วย
โชคร้ายที่หลันซิหยู่สังเกตเห็นว่าซอมบี้เด็กสาวนั้นขู่คำรามออกมาและหลังจากนั้นมันก็หลบหลีกทันที มันช่างน่าเศร้ามาก!
ต้องขอบคุณที่เจียงลู่ฉีนั้นยิงโดนไหล่ เขานั้นไม่ได้ละสายตาไปจากมัน แต่เพียงเวลาไม่นานมันก็หายไปในกลุ่มของซอมบี้เหมือนกับหยดน้ำที่ร่วงหล่นลงไปในทะเล อย่างไรก็ตาม พลังโจมตีของกระสุนสไนเปอร์นั้นจะเลวร้ายขนาดไหนกัน? เขาประเมินว่ากระดูกไหล่ของเธอน่าจะแตกหัก
มันเป็นครั้งแรกที่เจียงลู่ฉีพบกับซอมบี้ประหลาดแบบนี้ มันเป็นซอมบี้ที่เลวร้ายมาก
เพียงเวลาไม่กี่วินาทีต่อมา ด้านในรถพยาบาล…
มือของคนขับรถและเท่าของเขานั้นก็แข็งค้าง หลังจากที่เห็นซอมบี้เด็กสาว เขานั้นตกใจเมื่อเขาเหลือบตามองไปเห็นเด็กสาวเพียงแวบเดียว แต่เขาก็หวาดกลัวที่จะมองมันตรงๆ มันเป็นความรู้สึกที่เกินจะรับได้เหมือนกับว่ามีใครบางคนนั้นบีบหัวใจของเขาอยู่ แต่เพียงแค่หลังจากนั้น เลือดอุ่นๆก็พุ่งผ่านกระจกแตกเข้ากระทบกับใบหน้าของทหาร
โล่สายฟ้าที่ปกป้องรถพยาบาลนั้นก็สร้างเสียงซ่าๆขึ้น มันใช้เวลาไม่ถึงวินาที แต่ทุกคนในรถนั้นรู้สึกว่าเวลานั้นผ่านไปไม่รู้จบ หลังจากที่เลือดสาดกระจาย พวกเขาก็ฟื้นตัวในทันที พวกเขานั้นก็หันกลับไปอย่างฉับพลันและพบว่าเด็กสาวนั้นหายไปแล้ว และหน้าต่างนั้นก็โชกไปด้วยเลือด
“เธอเจ็บหรือเปล่า?”ใครบางคนถามขึ้น
ในเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็พูดผ่านวิทยุสื่อสาร “ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวนั้นได้รับบาดเจ็บร้ายแรง พวกเราควรที่จะล่าถอยในทันที จากการคาดเดาของฉันแล้ว พวกเราควรที่จะป้องกันรถพยาบาล”
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงลู่ฉี หวังฉี่ชีนั้นก็เห็นแสงสว่างในปลายอุโมงค์แห่งความสิ้นหวัง และหลังจากนั้นเธอก็พูด “ไปกันเถอะ! รีบขับไปหาพวกเขาเร็วเข้า!”
เมื่อรถมินิบัสนั้นเข้าใกล้มาหา หวังฉี่ชีก็รู้สึกขอบคุณอย่างมาก เธอนั้นดูถูกและประเมินเจียงลู่ฉีต่ำเกินไป แต่ความจริงนั้นพูดดังกว่าคำพูด เขานั้นเป็นผู้มีบุญคุณ เธอร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ พวกเธอรอดชีวิตมาจากหายนะได้ มันไม่มีคำพูดใดๆที่สามารถอธิบายความรู้สึกของพวกเธอได้
ด้านที่เหี้ยมโหดของวันโลกาวินาศนั้นฝังลึกเข้าไปในหัวใจของหวังฉี่ชี พวกเธอสามารถตายตอนไหนก็ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างนอกจากชีวิตนั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลย
“พี่ชาย พวกเราปลอดภัยแล้วพี่ ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวนั้นเจ็บแล้ว!”หวังฉี่ชีหันกลับไปและพูดกับพี่ชายของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้สังเกตการแสดงออกที่ซับซ้อนของหวังเจียนหลาง ในตอนแรกหวังเจียนหลางนั้นไม่ได้เชื่อในความสามารถของเจียงลู่ฉี แต่ในเวลานี้ เขานั้นถูกโน้มน้าวใจจริงๆ สำหรับการเป็นทหาร เขาไม่ปกป้องคนอื่นแต่ก็ยังทำให้คนอื่นติดร่างแหไปด้วย รวมไปทั้งน้องสาวของเขาด้วย หวังเจียนหลางเริ่มด่าตัวเองกับการตัดสินที่ผิดพลาดของเขา
ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นได้เป็นแบบนี้เนื่องจากความหยิ่งยโสและความคิดอันโง่เขลาของเขา!
บาดแผลของหวังเจียนหลางยังคงเลือดไหลอยู่ แต่ความเจ็บปวดของบาดแผลนั้นไม่สามารถเทียบได้เลยกับบาดแผลในหัวใจของเขา
“มันจบแล้ว?”หลินเหยาฉานนั้นตกตะลึงหลังจากได้ยินเสียงของเจียงลู่ฉี ในความเป็นจริง ผลลัพธ์นั้นเกินกว่าการคาดเดาของเขา เขาไม่ได้คาดคิดว่าเจียงลู่ฉีสามารถที่จะช่วยรถพยาบาลได้ แม้กระทั่งพวกเขาก็ไม่มั่นใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น!
“พวกมันนั้นประหลาดมาก”หลันซิหยู่นวดคิ้วของเธอและพูด
“เกิดอะไรขึ้น?”เจียงลู่ฉีถาม
“ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวเล็กนั้นดูประหลาด ฉันกดดันเธอ แต่เธอก็สามารถฟื้นสติได้อย่างฉับพลัน อย่างไรก็ตาม ฉันเชื่อว่าความสามารถของเธอนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ”หลันซิหยู่อธิบาย หลันซิหยู่นั้นหวาดกลัวที่จะคิดไปถึงสติปัญญาของซอมบี้กลายพันธุ์ทั้งสองตัว มันยังคงมีสิ่งที่ลึกลับอีกมากกับซอมบี้กลายพันธุ์
“ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่พวกมันจะกลับมาอีกครั้ง”หลันซิหยู่พูดอย่างกังวล
“ในครั้งนั้นละก็ หนูจะฆ่าเธอเอง!”เจียงจู้อิงพูด อย่างไรก็ตามเจียงลู่ฉีก็ไม่ได้พูด เนื่องจากว่าเขานั้นรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ท้าทายสำหรับพวกเขานั้นในการฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์ทั้งสองตัว
รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีและรถพยาบาลนั้นก็เข้าใกล้กัน ทุกคนบนรถพยาบาลนั้นรู้สึกว่าพวกเขานั้นได้โอกาสอีกครั้งในการมีชีวิตรอด มีเพียงหวังเจียนหลางที่มีความรู้สึกผสมผสานไปมั่ว
“กดแผลต่อไป”หลี่ยู่ซินก็ผ่อนคลายด้วยเช่นกัน และหลังจากนั้นเธอก็ฟื้นสติและพูด
สถานการณ์นี้อันตรายเกินไป แต่โชคดีที่มันเป็นเพียงเวลาสั้นๆ มิฉะนั้นละก็หวังเจียนหลางจะตกอยู่ในอันตรายเนื่องจากเขานั้นเลือดไหลออกมามาก
“โชคดีที่ซอมบี้กลายพันธุ์ตัดชิ้นเนื้อของนายและกระดูกของนายก็ยังไม่ได้ติดเชื้อ นายโชคดีในสถานการณ์ที่โชคร้ายแบบนี้”หมอบนรถพยาบาลพูดในขณะที่กำลังฆ่าเชื้ออยู่
“ขอบคุณเจียงลู่ฉีเถอะ”หลี่ยู่ซินพูด
ทั้งทีมนั้นพุ่งผ่านกลุ่มซอมบี้อย่างยากลำบาก แต่โดยปราศจากซอมบี้กลายพันธุ์แล้ว ซอมบี้ธรรมดานั้นก็สลายตัวอย่างช้าๆ
มันเป็นช่วงบ่ายแล้ว…
การต่อสู้ที่ดุเดือดนี้นั้นใช้เวลาทั้งวัน แต่พวกเขานั้นก็สลัดซอมบี้ได้หลุดในที่สุด
สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ไปถึงหมู่บ้านเล็กข้างๆ หมู่บ้านนี้ดูเงียบสงบ แต่กองทัพก็ไม่ได้เข้าไปใกล้มัน พวกเขาหยุดอยู่ที่ถนนหลักซึ่งมันค่อนข้างเป็น “ถนนที่ปลอดภัย”ที่ถูกสร้างโดยกองทัพ
