ตอนที่ 15 ด้วยทั้งหมดที่มี
เด็กหญิงค่อยๆ
อ่านข้อความทีละคำ ทันใดนั้นความรู้สึกของเธอพลันเปลี่ยนไป จากความไม่เชื่อกลายเป็นรอยยิ้มอันสนุกสนาน รอมยิ้มของเธอขยายกว้างขึ้นอย่างรวดเร็ว
ฮ่า ฮ่า....
ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าสารเลวนั่นจะรู้หนังสือกับเขาด้วย รู้กระทั่งข้อความที่อยู่ในหนังสือ ‘คัมภีร์ขงจื้อและกฎแห่งเต๋า’
เขาคิดจริงๆหรือว่าข้าจะปล่อยเขาไปเพราะข้อความที่้ขาเขียนมา? ฮ่า ฮ่า ดูเหมือนเจ้านั่นจะวางแผนล่วงหน้าเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ไว้เป็นอย่างดี!
เดี๋ยวก่อนนะ เขารู้หนังสืองั้นหรือ?!
หรือว่าบุคคลต้องสงสัยที่เป็นคนไขปริศนาภาพแห่งการสรรค์สร้างจะเกี่ยวข้องกับเขา?
มันไม่น่าจะเป็นไปได้.... ต่อให้เจ้าสารเลวนั่นมีการศึกษามาบ้าง แต่ด้วยความยากจน และเสื่อมโทรมของหมู่บ้านภูเขาทางใต้นี่แล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะรู้หนังสือจนกระทั่งไขปริศนาจากภาพแห่งการสรรค์สร้างนี้ได้!
แม่ทัพหลี่ คงเข้าใจผิดจริงๆ!
เด็กหญิงนั้นรู้ดีว่าต้องใช้ความรู้มากมายขนาดไหนเพื่อจะใช้ไขปริศนาภาพแห่งการสรรค์สร้าง...
ไขปริศนาใน15นาที?
โดยเจ้าโจรขโมยไก่สารเลว? มันยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้!
แต่ถ้า……?
แม่ทัพหลี่ บอกว่าเหตการณ์นั้นเกิดขึ้นเพราะแสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ แต่ทหารทุกคนที่ยืนอยู่ในลานหมู่บ้านนี้ ก็เห็นเหตุการณ์เช่นเดียวกัน ความเป็นไปได้ที่จะเข้าใจผิดมีต่ำมาก!
เว้นแต่ว่า....
เป็นเขาจริงๆ?!
“ทหาร ไปจับเจ้าสาร.....หา?เขาอยู่ไหนแล้ว!”
เมื่อเธอยกหัวขึ้นมา นอกจากไก่ขนไฟย่างที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆออกมาแล้ว เธอไม่เห็น ฟาง เจิ้งจือ ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
“เขาไปแล้ว?!”
ในที่สุดเด็กหญิงก็รู้ตัว
เกิดอะไรขึ้น เขาหายตัวไปได้ยังไง! ...ความโมโหเริ่มปะทุออกมาจากตัวเธอ นี่มันหยามกันเกินไปแล้ว! ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะล่อให้เขามาติดกับดัก แต่กลับหายตัวไปได้ยังไง?
เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้อีกต่อไปแล้ว
“ไร้ยางอาย ไร้ยางอายที่สุด!” น้ำเสียงของเธอแสดงความดูถูกอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ใช่ว่าลูกผู้ชายต้องกล้าหาญรับความผิดไม่ใช่หรือไง?
ได้ยินเด็กหญิงตะโกนออกมา ทหารที่ยืนคอตกอยู่นั้นรีบมองไปรอบๆแต่ก็หาเจ้าเด็กใส่ชุด ‘เกี๊ยว’ ไม่เจอแล้ว
เนื่องจาการย่างไก่นั้นใช้เวลาค่อนข้างนาน ตอนนี้ลานหมู่บ้านได้ถูกความมืดมิดเข้ามาปกคลุมแล้ว....
“จับมันให้ได้!” ทหารบางคนรีบวิ่งออกไปโดยไม่ลังเลใจ
ชาวบ้านที่อยู่ข้างล่างต่างงงวย ทำไมเด็กที่ย่างไก่...ถึงหายไป? ไม่ใช่ว่าเขาได้รับทองแท่งแล้วงั้นหรือ?
ทำไมเขาถึงต้องวิ่งหนีด้วย?
ไม่มีใครเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ไอสารเลวไร้ยางอาย!” หน้าของเด็กหญิงกลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธ
เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามวางแผนมาเป็นดิบดี เขารอให้ทุกคนย่างไก่เสร็จก่อนและค่อยโผล่มาในตอนท้าย
หลังจากนั้นก็สร้างสถานการณ?ให้ผู้คนสนใจ...
เขาได้คิดมาแล้วว่า เขาจะต้องได้รับอนุญาติให้ย่างไก่บนเวที
ย่างไก่ ในขณะที่เวลาไหลผ่านไปช้าๆ
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด และการที่เธอไล่ทหารออกไป ทำให้เขามีช่องทางการหลบหนี แต่กก่อนที่เขาจะหลบหนีได้ เขาต้องทำให้เธอรูสึกสับสนด้วยข้อความที่ว่า ‘จะเชื่อคำพูดของของผู้ชายได้อย่างไร?’
แผนการที่ไร้ที่ติ!
แม้แต่เด็กหญิงก็ต้องยอมรับว่าแผนการนี้สมบูรณ์แบบ แต่ละรายละเอียดเล็กๆถูกคิดวางแผนออกมา ทั้งสภาพภูมิศาสตร์จนถึงรายละเอียดของผู้คน เด็กตัวเล็กๆอย่างเขาคิดขึ้นมาได้ช่างน่านับถือซะจริง
และมันน่าจะเป็นไปได้ที่เขาเป็นคนเดียวกันกับที่ไขปริศนาจากภาพแห่งการสรรค์สร้างได้?
แต่อย่างไรก็ตามความหน้าด้านไรยางอายนี้....มาเอาทองและวิ่งหนีไป มีคนไรยางอายอย่างนี้อยู่บนโลกด้วยหรือ?
“เลวทราม เลวทรามเกินไปแล้ว!” เด็กหญิงยังไม่หยุดบ่นออกมา
ไม่เพียงแต่ถีบก้นเธอเท่านั้น แต่ยังควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดไว้ได้อีก เจ้าสารเลวนั่นกล้าหลอกลวงข้า
อ้าก!!! เด็กหญิงอยากจะตะโกนร้องออกมา
อย่างน้อยเจ้าสารเลวนั่นยังไม่ไร้ยางอายขนาดเอาไก่ขนไฟไปด้วย...
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอรีบหันไปดูไก่ขนไฟย่างที่ส่งกลินหอมอ่อนๆออกมาว่ายังอยู่ดีไหม
เธอค่อยๆงอร่างของเธอ และเอาจมูกไปใกล้ๆไก่ และสูดดมเบาๆ กลิ่นอันหอมหวนของมันถูกส่งเข้าไปในตัวเธอ
ริมฝีปากสีแดงเล็กๆของเธอค่อยอ้าขึ้นก่อนจะกัดลงไปที่ปีกไก่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขทันที ด้านนอกเนื้อไก่กรอบเรียบเนียนแต่ด้านในกลับนุ่มมาก มีรสเผ็ดค้างอยู่ในปากของเธอ เด็กหญิงปิดตาลงด้วยความสุข
รสชาติที่เธอได้รับไม่เหมือนที่เคยเจอที่ไหน
“นี่มันอร่อยเกินไปแล้ว!” เด็กหญิงน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อยด้วยความยินดี เธอเปิดตาขึ้นมาอีกครั้งมองไปที่ชาวบ้านที่กำลังมองเธออยู่
ชาวบ้านก็ไม่สามารถต้านทานกลิ่นที่หอมหวนของไก่ขนไฟได้เช่นเดียวกัน กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของสมุนไพรและเครื่องเทศหลากหลายชนิดรวมเข้าไว้ด้วยกันทำให้เกิดรสชาติที่ยอดเยี่ยม
“งับ!” จ้องมองไปที่ไก่ที่อยู่ในมือของเด็กหญิงและหันมามองไก่ขนไฟที่อยู่ในมือของตัวเอง ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่า...
อะไรที่ทำให้ไก่นั้นคุ้มค่าที่จะแลกกับทองแท่ง!
…
ฟาง เจิ้งจือ วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในทุกๆก้าวที่เขาวิ่ง เขาคิดถึงตอนถูกจับอยู่ตลอดเวลา
เขาไม่ได้โง่เมื่อเห็นความโหดร้ายของเด็กหญิงนั่นแล้ว ถ้าเขาถูกจับได้ขึ้นมาคงต้องเป็นหายนะแน่ๆ
ขาอ้วนๆสั้นๆของเขาทำให้เขาได้เปรียบในขณะนี้ นอกจากจะเร็วแล้วยังทำให้เขาได้เปรียบเรื่องภูมิศาสตร์อีกด้วย
แทนที่จะวิ่งตรงออกจาหมู่บ้านไป เขาลอบเข้าท่อระบายน้ำเล็กๆข้างลานหมู่บ้านไป...
นี่คือที่ที่คนส่วนใหญ่เอาไว้ทิ้งขยะ คนส่วนใหญ่มักหลีกเลี่ยงที่จะเข้ามา
สำหรับเงินและชีวิตของเขาแล้ว เขายอมทำทุกอย่าง!
เขาได้ตัดสินใจแล้ว เขาคลานเข้าไปในท่อระบายน้ำ คลานไปเรื่อยๆจนถึงต้นไม้ใหญ่ที่เขารู้จัก จากจุดนั้นเป็นที่สูง เขาจะได้สามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนลานได้
หลังจากนั้น...เขาค่อยๆเอาผ้าที่ทำให้เขารูปร่างเหมือน ‘เกี๊ยว’ ออกไป แขวนแต่ละชิ้นไว้บนกิ่งไม้ ในพริบตา เขาก็กลับไปเป็น ฟาง เจิ้งจือ เช่นเดิม...
....
กลับไปที่เวทีในลานหมู่บ้าน เด็กหญิงเรอออกมาด้วยความพอใจ ก่อนจะมองไปที่เหล่าทหารที่อยู่ข้างๆเธอ
แม่ทัพหลี่รับกลับมาหลังจากเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“อา...” เด็กหญิงถอนหายใจออกมาเบาๆ มองไปที่ท้องฟ้ามืดสนิท เธอพึ่งปล่อยให้เจ้าสารเลวนั่นหนีไปสำเร็จ?
เหตุการณ์ที่ภาพถูกไขปริศนา....
หลังจากที่พิจรณาแล้ว เด็กหญิงตัดสินใจยอมแพ้
อย่างแรก เหตุการณ์จากภาพแห่งการสรรค์สร้างยังไม่ได้รับการนืนยัน อย่างที่สองคือ ตอนนี้มืดแล้ว ถ้าเจ้าสารเลวนั่นคิดจะแอบเธอ มันก็เป็นเรื่องยากที่จะหาเขาเจอในเวลาอันสั้น
“ไก่ขนไฟเหล่านี้ถึงแม้จะไม่ถูกใจข้าก็ตาม แต่ข้าจะซื้อพวกมันทั้งหมดในราคา 2 เท่าของตลาด และแจกจ่ายมันให้กับเหล่าทหาร!” เพราะความอิ่ม ความโกรธในใจเธอจึงค่อยๆลดลง
“ขอบคุณมากคุณหนู!” หลังจากได้ยิน ชาวบ้านก็เริ่มยิ้มออกมา
ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้รับทองแท่ง แต่การที่ได้ขายไก้ขนไฟในราคา 2 เท่าก็ทำให้พวกเขาพอใจมาก
“เดินทางออกจากหมู่บ้าน!” แม่ทัพหลี่ออกคำสั่งในทันที เขาคิดว่าเด็กหญิงคงไม่เอาโทษทหารอีกต่อไป
“รับทราบ!” เหล่าทหารต่างรีบเก็บของ ไม่กล้าทำเสียเวลาอีกต่อไป
“แม่ทัพหลี่!” เธอหันความสนใจไปยังแม่ทัพหลี่
“คุณหนู มีคำสั่งอะไรงั้นหรือ?” แม่ทัพหลี่คุกเข้าลงทันที
“หมู่บ้านภูเขาทางใต้นั้นยอดเยี่ยมมาก สั่งให้รีบสร้าง หอแห่งเต๋า ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!”
เพจหลัก : Gate of god TH