Chapter 80: บอสเนียน
Chapter 80: บอสเนียน
ตั้งแต่ที่มันยังเช้าอยู่ หวังหยู่ก็ไม่ได้กลับไปเมืองเพื่อออกจากเกม แต่เขาตรงไปหาช่างตีเหล็กแทน
หลายชั่วโมงก็ผ่านไปและอาวุธของหวังหยู่ก็เสร็จสิ้นการอัพเกรดแล้ว ในโลกความเป็นจริง หวังหยู่นั้นไม่ได้พึ่งอาวุธสักอย่าง อย่างไรก็ตาม ในเกมนั้นมันมันแตกต่างกันระหว่างอาวุธระดับสูงและระดับต่ำซึ่งมันแตกต่างกันอย่างมาก
เมืองรัตติกาลนั้นจะสงบสุขเสมอๆ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ก็มีการต่อสู้ทั่วทุกแห่งบนถนน
“โอ้พระเจ้า ทุกคนบ้าไปแล้วเหรอ?”หวังหยู่ถามขึ้น
“ใครจะไปรู้ว่า บางที เนื่องจากว่าพวกเราไปขโมยมอนสเตอร์หรืออะไรบางอย่าง ที่จริงแล้วเนียนพวกนั้นมันหายากมาก และการต่อสู้กับมอนสเตอร์แบบนั้นมันค่อนข้างที่จะเป็นเรื่องปกติในเกม”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบเบาๆ
เมื่อหวังหยู่เข้าไปในร้านตีเหล็ก เขาก็พบว่ามันแทบจะว่างเปล่า มันเป็นตั้งแต่ที่อีเวนต์นั้นได้เริ่มต้นขึ้น ผู้เล่นส่วนมากนั้นออกไปล่ามอนสเตอร์มากกว่าที่จะมานั่งสร้างแบบนี้
เมื่อหวังหยู่เข้าไปในร้านตีเหล็ก หนึ่งในช่างตีเหล็กที่ชื่อ “สร้างอนาคต”นั้นก็ทักทายเขาในทันที “บอส คุณกลับมาแล้ว!” เมื่อมองไปที่ชื่อของเขานั้นก็เป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าผู้เล่นคนนี้มุ่งมั่นไปในการสร้าง
หลังจากที่เห็นหวังหยู่นั้นโน้มใจให้ซิมบ้านั้นช่วยเขาได้ หวังหยู่ก็กลายเป็นพระเจ้าในสายตาของช่างตีเหล็กพวกนี้
หวังหยู่ก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปหาซิมบ้าและถามขึ้น “ลุงซิมบ้า ถุงมือของผมเสร็จหรือยัง?”
ซิมบ้ามองไปอย่างขี้เกียจใส่หวังหยู่และเขาก็หาว “10เหรียญทอง!”
“อะไรนะ? ไม่ใช่ว่าผมให้คุณไปสามไหแล้วงั้นเหรอ?”หวังหยู่สำลักออกมา
“สามไหนั่นเป็นเพียงแค่ของมัดจำ! นายคิดเหรือว่าเงินจำนวนเล็กน้อยเพียงแค่นั้นจะสามารถจ้างความสามารถขั้นศักดิ์สิทธิ์ของฉันได้งั้นเหรอ?”ซิมบ้าตอบกลับอย่าหยิ่งยโส
“ก็ได้ครับ ก็ได้ครับ ตามที่คุณพูดละกัน ถ้างั้น…”โชคดีที่หวังหยู่นั้นไม่ได้ขาดเงินในเกม ในเวลาเดียวกันเขาก็หยิบเงินสิบเหรียญทองออกมาและแลกเปลี่ยนไอเทมของเขากับถุงมือ
{ความเสียใจของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ (อาวุธแรก)(ทอง)(พัง)(ซ่อมได้)}
พลังโจมตีกายภาพ : 80-80
พลังโจมตีเวทย์มนต์ : 80-80
+10 ความแข็งแกร่ง
+10 ความคล่องแคล่ว
ผลกระทบ :
[เฮสต์] (ติดตัว) : ความเร็วในการโจมตีเพิ่มขึ้น 30%
[กระจาย] (ติดตัว) : พลังโจมตีกายภาพสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่ทำใส่เป้าหมายนั้นจะทำให้มอนสเตอร์รอบข้างนั้นโดนไปด้วย ความเสียหายนั้นจะมากที่สุด 65% ของพลังโจมตีดั้งเดิม
[การต่อสู้อันกราดเกรี้ยว] (ติดตัว) : เมื่อพลังชีวิตที่สูญเสียทุก 5% นั้นจะเป็นหนึ่งสแตคของการต่อสู้อันกราดเกรี้ยว แต่ละสแตคนั้นจะเพิ่มพลังโจมตีขึ้น 1%
ความสามารถพิเศษ :
[กลืนกิน] (ติดตัว) :อุปกรณ์นี้สามารถที่จะรวมเข้ากับอุปกรณ์อื่นในประเภทเดียวกันได้ และมันจะซ่อมแซมตัวเองและสามารถที่จะเพิ่มระดับของมันได้
ความต้องการของอาชีพ : 10
ความต้องการของระดับ : ผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้
ค่าสถานะหลักของมันนั้นเพิ่มเป็นสองเท่าและได้รับความสามารถติดตัวใหม่ [การต่อสู้อันกราดเกรี้ยว] นั้นได้ถูกเพิ่มขึ้นมา! หวังหยู่นั้นพึงพอใจกกับผลลัพธ์อย่างมาก
“ขอบคุณมากครับ ลุงซิมบ้า!”หวังหยู่อุทาน แล้วเขาก็หยิบไหออกมาอีกไหหนึ่งและก็ส่งไปให้ซิมบ้า
ถึงแม้ว่าราคาของตาเฒ่านี่จะสูงเกินไป ผลิตภัณฑ์ในตอนจบนั้นก็สมกับที่คาดหวัง นอกจากนี้ นอกจากNPCทั้งหมดที่หวังหยู่ได้เจอ เขานั้นเป็นชายที่ซื่อสัตย์มากที่สุด
“เหอะ! ไม่เลวเลย ไอ้เด็กน้อย! นายนี่มีค่าจริงๆกับการโดนแนะนำโดยไอ้ผู้ให้ข้อมูลบัดซบนั่น! นายสนใจที่จะสืบทอดสกิลของฉันไหม?”ซิมบ้าถาม เมื่อเขารับเหล้าไป
เมื่อฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ สร้างเพื่ออนาคตที่เงียบอยู่ตลอดนั้นก็ตะโกนอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์ “บอส ช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์ต้องการที่จะรับคุณเป็นลูกศิษย์! รีบยอมรับเขาเร็วเข้า!”
“นี่มัน…”หวังหยู่ลังเล
การได้รับอาชีพรองนั้นเป็นบางสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน การฝึกฝนอาชีพรองนั้นดูไม่ยากเช่นกัน อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มองไปที่ปืนศิลาตรงเอวของเขาแล้ว หวังหยู่ก็เปลี่ยนความคิดของเขาอย่างฉับพลัน
“ได้ครับ! ผมต้องการที่จะเป็น!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างเฉียบขาด
การสร้างปืนรองนั้น หนึ่งจำเป็นจะต้องมีช่างตีเหล็ก ถ้าเขานั้นสามารถที่จะหาพิมพ์เขียวได้ละก็ การสร้างนั้นจะร่ำรวยกว่าการล่าบอสซะอีก
“นายมีความกล้าจริงๆเด็กน้อย! ฉันชอบมัน! ในตอนวัยเยาว์ของฉันนั้น ฉันไล่ล่าเส้นทางของการเป็นช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์อย่างสุดขั้วหัวใจ ดังนั้นฉันจึงไปยังเหมืองอันธกาลเพื่อไปรวบรวมวัตถุดิบ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ฉันเพิ่มระดับของฉันไปแล้ว ฉันก็สูญเสียค้อนของฉันในส่วนลึกของเหมือง เหมืองหินอันธกาล นายสามารถที่จะเอามันกลับมาให้ฉันได้ไหม?”ซิมบ้าถาม
{แจ้งเตือนระบบ : คุณได้กระตุ้นเควสลับ อุปกรณ์ที่สูญหายไปของช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์ ความยากระดับ : A ตกลงที่จะทำเควสนี้หรือไม่?}
[ตกลง!}
{แจ้งเตือนระบบ : คุณได้ยอมรับเควสลับ คุณได้ยอมรับเควสลับ : อุปกรณ์ที่สูญหายไปของช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์ ความยากระดับ : A ไปยังเหมืองหินอันธกาลและนำ ฟ้าลั่น 0/1}
สิ่งที่ถูกพูดออกมาโดยระบบนั้นมันก็ไม่สมเหตุสมผลจริงๆ ซิมบ้านั้นมีอายุประมาณห้าสิบหรือหกสิบปีในตอนนี้ มันน่าจะเป็นเวลานับสิบปีแล้วตั้งแต่ที่เขาทำฟ้าลั่นหล่นหายไป แต่ซิมบ้าก็ยังไม่เคยหามันด้วยตัวของเขาเองเลยสักครั้ง
หลังจากที่รับเควสแล้ว หวังหยู่ก็ไม่ได้พุ่งไปทำเควสให้เสร็จ แต่เขาก็ออกจากเกมตรงจุดนั้นแทน
หลังจากที่ออกจากเกมแล้ว หวังหยู่ก็เดินไปยังห้องครัวพร้อมกับตั้งใจที่จะทำมื้ออาหารกินเอง หลังจากตะกุกตะกักอยู่ชั่วครู่หนึ่ง หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่านอกจากรู้ว่าเปิดเตายังไง เขาก็ไม่ได้รู้เรื่องอย่างอื่นเลย
น้ำมันหรือผักจะต้องลงไปในกระทะก่อนกัน? ไม่...เขาจำเป็นที่จะต้องหั่นผักก่อน…เดี๋ยวก่อน เขาจะต้องล้างมือก่อนที่เขาจะหั่นผัก…
หวังหยู่ที่กำลังถือมะเขือยาวไว้ในมือข้างหนึ่งและแตงกว่าในอีกมือนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
เมื่อหวังหยู่นั้นพยายามจะทำตามสิ่งที่เขาคิด มู่จี่เซียนก็เดินมาในห้องครัวและเห็นหวังหยู่นั้นกำลังลำบากอยู่และก็หัวเราะคิกคักออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ที่รัก คุณหิวใช่ไหม? มันเป็นความผิดของฉันเอง…ฉันเล่นจนลืมเวลาเลย”
“ไม่ ไม่ ดาร์ลิ้ง มันโอเค ที่จริงแล้วผมต้องการที่จะเตรียมมื้ออาหารให้คุณต่างหาก...”หวังหยู่ตอบกลับ
เมื่อฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ มู่จี่เซียนก็วิ่งไปด้านหน้าเตาและตรวจสอบเตาก่อนที่สุดท้ายจะใจเย็นลงและก็พูด “คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในห้องครัวอีกต่อไป เข้าใจใช่ไหม!”
“โอเค….”หวังหยู่ตอบกลับ มันมีความแตกต่างจริงๆระหว่างหวังหยู่และความคิดที่เขานั้นจะกลายเป็นสามีที่ดี...
“ทำไมเธอถึงออกเกมมาละ?”หวังหยู่ถาม
“ฉันเห็นคุณออกมาจากเกม ดังนั้นฉันก็เลยออกจากเกมมาด้วย..”มู่จี่เซียนหัวเราะ
“โอ้....”หวังหยู่นั้นมึนงงชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะลูบหัวเธอด้วยความรักและก็บ่น “เด็กโง่.....ไปเล่นเกมให้สนุกเถอะ... เธอไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลกับผมหรอก…”
หลังจากที่กินอาหารเสร็จ หวังหยู่ก็กลับเข้าไปในเกมและก็พบว่าทั้งเมืองนั้นเต็มไปด้วยเพลิงแห่งสงคราม
เมื่อเห็นฉากนี้ หวังหยู่ก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมผู้เล่นเหล่านี้ว่างจริงๆงั้นเหรอ? พวกเขาไม่สามารถที่จะลืมเกี่ยวกับมันและสนุกสนานไปกับปีใหม่ได้งั้นเหรอ? หรือว่าอย่างน้อยก็นั่งลงและพูดคุยกัน?
เพียงแค่หวังหยู่นั้นจะไปยังเหมืองหินอันธกาล แถบแจ้งเตือนก็สว่างวาบขึ้นฉับพลัน
“ในที่สุดนายก็ออนไลน์! รีบมายังสำนักงานกิลด์ได้แล้ว มันมีเนียนบอสอยู่!”ไร้ความกลัวตะโกน
“กำลังไป!”
หวังหยู่ส่งคำพูดไปหนึ่งคำ แล้วเขาก็พุ่งไปยังรูปแบบเคลื่อนที่
เมื่อเขานั้นไปถึงสำนักงาน หวังหยู่ก็เห็นทั่วทั้งนิกายซวนเฉินนั้นกำลังเผชิญหน้ากับบอสเนียน
{พระอาทิตย์ตกดินเนียน (ระดับสามสิบ) (บอส) (พิเศษ)}
พลังชีวิต : 500000
มานา : 100000
สกิล : [เสียงคำรามของราชาสัตว์ป่า] [ท่าพุ่งแห่งพระอาทิตย์ตกดิน] [การปกป้องแห่งพระอาทิตย์ตกดิน]
เนียนตัวนี้นั้นใหญ่ยิ่งกว่าทารกเนียนและเนียนธรรมดาที่หวังหยู่นั้นเจอมาก่อนหน้านี้ มันแทบจะเป็นขนาดเดียวกับแอนเดรียในร่างราชินีแห่งนรกเลย
รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นกำลังควบคุมผีมาล้อมรอบบอส พร้อมกับโบกคทาของเขา แสงสีเขียวเป็นชั้นนั้นก็ปกคลุมไปที่ร่างกายของผี
นี่ก็คือ [สนับสนุนพละกำลัง] ที่เขานั้นหยิบขึ้นมา ซึ่งทำให้ผีที่เรียกออกมานั้นเพิ่มขึ้น 400!
ขุนนางครอทนั้นก็อยู่ในแถวหน้า หลังจากที่ใช้ [ยั่วยุ] ดึงแอคโกรมา หลังจากนั้นเขาก็ใช้ [ฟาดโล่] ตาม
แม้ว่าทั้งรัศมีฤดูใบไม้ผลิและขุนนางครอทนั้นกำลังทำหน้าที่เป็นแท็งค์อยู่ บอสเนียนนั้นมีพลังโจมตีที่สูงมาก ซึ่งพวกเขานั้นสามารถทำได้เพียงอดทนอย่างยากลำบาก
ด้านหลังทั้งสองคนก็คือไร้ความกลัวที่มีเหงื่อปกคลุมไปทั่ว หลี่ซัวที่กำลังอยู่ในสภาพเสียใจและใช้โพชั่นมานานับไม่ถ้วนในเวลานั้น
“พวกนายไม่สามารถรับมือมันได้งั้นเหรอ?”เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ หวังหยู่ก็รีบพุ่งเข้าไปในการต่อสู้ด้วย
“พวกเราสามารถแท็งค์มันได้ แต่พลังป้องกันของมันนั้นมากเกินไป! แม้กระทั่ง [ระเบิดสายฟ้า] ของฉันก็สามารถทำได้เพียงสิบเอง!”หมิงตู่ตะโกนจากแถวหลัง
