Chapter 223: โดนล้อมกรอบโดยฝูงซอมบี้
Chapter 223: โดนล้อมกรอบโดยฝูงซอมบี้
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ด้านในรถพยาบาล หลี่ยู่ซินนั้นกังวลจริงๆ เนื่องจากว่าเธอสามารถที่จะเห็นฝูงซอมบี้ที่กำลังเคลื่อนที่มาหาผ่านหน้าต่าง ซึ่งมันเป็นทะเลซอมบี้ที่ไม่มีสิ้นสุด เมื่อซอมบี้พวกนั้นเข้ามาใกล้ทีมของพวกเธอได้ละก็ มันก็จะกลายเป็นการต่อสู้ที่ยกลำบาก และตราบเท่าที่ใครคนหนึ่งโดนกัดโดยซอมบี้ พวกเขาก็จะเปลี่ยนกลายเป็นซอมบี้ เนื่องจากการวิวัฒนาการของซอมบี้
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลี่ยู่ซินก็หน้าซีด หวังฉี่ชีนั้นก็หวาดจนแทบจะตายด้วยเช่นกัน เธอนั้นจับแขนหลี่ยู่ซินแน่นและริมฝีปากของเธอก็กำลังสั่นอยู่ “ยู่ซิน ฉันกลัวมากเลย….กลุ่มซอมบี้พวกนั้น….อยู่ด้านหน้า…”หวังฉี่ชีพูดอย่างยากลำบากและเธอก็รู้สึกเสียใจที่เข้าร่วมกับภารกิจนี้ ถ้ามันไม่ใช่เพราะหนังหรือว่าเป็นข่าวที่เธอเห็นละก็ มันจะกลายเป็นผลกระทบทางวิสัยทัศน์ของการมีชีวิตรอดของมนุษย์อย่างมาก มันคือใบหน้าอันโหดร้ายของวันโลกาวินาศ
ฝ่ามือของหวังฉี่ชีนั้นเต็มไปด้วยเหงื่ออันเย็นเฉียบ ในตอนแรก เธอนั้นตามพี่ชายของเธอมายังเกาะเชนไฮ่อย่างง่ายดาย ดังนั้นเธอจึงไม่ได้มีโอกาสมากมายที่จะเห็นฉากอันเลวร้ายของวันโลกวินาศ มีเพียงวันนี้ที่เธอได้ตระหนักถึงความโหดร้ายของวันโลกาวินาศ และสงครามที่แท้จริงนั้นเป็นแบบใด หวังฉี่ชีนั้นเสียวสันหลังวาบอย่างช่วยไม่ได้ แน่นอนว่าเธอรู้สึกละอายใจมาก แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้อยู่ดี
ในเวลานั้นเอง “ปัง!” เสียงแหลมคมก็ดังขึ้น
ต้นกำเนิดของเสียงนั้นใกล้กับหวังฉี่ชี ด้วยเหตุนี้เธอจึงกรีดร้องออกมาในทันที!
หลี่ยู่ซินพยุงหวังฉี่ชี และหลังจากนั้นหลี่ยู่ซินก็สังเกตว่าหนึ่งในหน้าต่างของรถพยาบาลนั้นแตก หน้าต่างของรถพยาบาลนั้นเป็นกระจกกันทั้งหมด สุดท้ายแล้วกระจกกันกระสุนนั้นเป็นสิ่งที่หาได้ยากหลังจากวันโลกาวินาศ โชคดีที่หน้าต่างทุกบานนั้นถูกป้องไว้โดยแท่นเหล็ก ซึ่งมันสามารถที่จะป้องกันไม่ให้ซอมบี้เข้ามาด้านในหน้าต่างได้ แต่ในตอนนี้ หน้าต่างเหล่านั้นได้ถูกทำลายลง และก็ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“นี่คืออะไรกัน?”หลี่ยู่ซินพบว่าด้านในรถนั้นมีแถบเหล็กขนาดเล็กอยู่ มันมีความลึกประมาณสิบเซนติเมตร เมื่อมันโดนคนละก็ มันก็สามารถที่จะฆ่าพวกเธอได้อย่างแน่นอน
[มันมาจากที่ไหนกัน?]หลี่ยู่ซินไม่มีเวลาคิดแต่เธอก็หมอบลงและตะโกน “หมอบลงเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ยู่ซิน พยาบาลหนุ่มสาวทั้งหมดในรถพยาบาลก็ซ่อนอยู่ตรงมุม
“หยู่ซิน....ฉัน….เลือด…”หวังฉี่ชีนั้นจะร้องและเธอก็จ้องไปที่แขนของเธอ หลี่ยู่ซินก็หันกลับมาและสังเกตว่าเสื้อของหวังฉี่ชีนั้นถูกตัดและแขนของเธอนั้นกำลังมีเลือดไหล
“ไม่ต้องกังวลไป เดี๋ยวฉันจะพันแผลให้เธอเอง!” หลี่ยู่ซินนั้นเป็นนักเรียนผู้เชี่ยวชาญในด้านยารักษาดังนั้นจึงสามารถพันแผลได้อย่างเป็นธรรมชาติ
โชคดีที่หน้าต่างนั้นเป็นฟิล์มกระจกนิรภัย ถ้าเศษแก้วนั้นฝังเข้าไปในแผลละก็ มันจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก
ในเวลาเดียวกัน วิทยุสื่อสาร(ขอใช้คำนี้แทนนะครับ) ก็มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง รถแต่ละคนนั้นมีวิทยุสื่อสารกันคนละหนึ่งอันอยู่แล้ว
“หัวหน้าผู้บังคับบัญชากำลังพูด หัวหน้าผู้บังคับบัญชากำลังพูด ทหารทุกนายสามารถที่จะยิงได้อย่างอิสระตามต้องการเลยในตอนนี้! คนที่ไม่ใช่นักต่อสู้ควรที่จะนอนอยู่บนพื้นและหลีกเลี่ยงการโจมตีของซอมบี้! กลุ่มมือสไนของพวกเราจะหาและทำลายซอมบี้ในทันที! จบแค่นี้!”
ที่จริงแล้ว กองทัพนั้นมีความคิดที่ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับซอมบี้กลายพันธุ์ พวกเขานั้นรู้เพียงว่าซอมบี้กลายพันธุ์นั้นสามารถที่จะควบคุมซอมบี้ธรรมดาทั่วไปตัวอื่นได้และพวกมันก็ได้รับสติปัญญามา ไม่สงสัยเลยที่ซอมบี้พวกนั้นสามารถที่จะโจมตีกองทัพที่มีระบบแบบแผนได้ เนื่องจากว่ามันมีซอมบี้กลายพันธุ์มากกว่าหนึ่งในตัวกลุ่มนั้น
ในเวลาเดียวกัน หลินเหยาฉานรู้สึกกังวลใจมาก อัตราการเติบโตของกลุ่มซอมบี้นั้นรวดเร็วเกินไป ที่จริงแล้ว กองทัพนั้นต้องการที่จะโต้กลับไปที่เมืองถงหนาน แต่พวกเขาตระหนักได้ว่าพวกเขาสามารถทำได้เพียงป้องกันเขตแรกของเกาะเชนไฮ่อย่างยากลำบาก ถ้าซอมบี้พวกนี้นั้นร่วมมือต่อสู้กับเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ละก็ มันจะกลายเป็นหายนะ ถึงแม้ว่าRPG ปืนใหญ่ และปืนต่อต้านอากาศยาน ปืนกลนั้นจะทรงพลัง พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำความเสียหายได้มากกับซอมบี้ที่กำลังเข้าใกล้มาหา ยิ่งไปกว่านั้นกระสุนของพวกเขานั้นมีจำกัด
ในเวลาเดียวกัน รายงานก็ดังออกมาจากวิทยุสื่อสาร
“เหยี่ยวอยู่ที่นี่! เหยี่ยวอยู่ทีนี่แล้ว! มือสไนอยู่ในตำแหน่งแล้ว!”ความเร็วของหวังเจียนหลางนั้นรวดเร็วมาก หลินเหยาฉานนั้นค่อนข้างพึงพอใจกับหวังเจียนหลาง แต่เจียงลู่ฉีไม่ได้ทำอะไรซักอย่างเลย ไม่สงสัยเลยว่าหวังเจียนหลางนั้นบอกว่าเจียงลู่ฉีนั้นไม่รู้แม้กระทั่งรุ่นของลำกล้องสไน แต่หลินเหยาฉานนั้นจะต้องทำตามคำสั่งของนายพลเฒ่า
“ฉันพร้อมแล้วเช่นกัน”สุดท้ายแล้วเจียงลู่ฉีก็พูดขึ้น หลินเหยาฉานรู้สึกรำคาญ เนื่องจากคำตอบของเจียงลู่ฉีนั้นไม่ได้มาพร้อมกับข้อมูลอย่างอื่นเลย เขานั้นเหมือนกับพูดซ้ำไปซ้ำมา
หัวใจของหลินเหยาฉานนั้นเต็มไปด้วยความกังวล ด้วยเหตุนี้ เขาก็เมินเฉยอันตราย เขาก็เปิดฝาครอบด้านบนของรถติดเกราะของกองทัพออกมา
“ผู้บังคับบัญชา! ระวังตัวด้วย!”ทหารที่เป็นช่างเครื่องตะโกน อย่างไรก็ตาม หลินเหยาฉานนั้นก็ได้ยินแต่เขาก็เมินเฉย ร่างกายเขาก็ยืดออกมาจากรถติดเกราะ และหลังจากที่เขาถือกล้องส่องทางไกล เขาก็เริ่มที่จะตรวจสอบศัตรูที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่ ทันใดนั้น เขาก็สังเกตว่ารถของเจียงลู่ฉีนั้นเปลี่ยนไปจากรถที่ดูอ่อนแอและกลายเป็นรถที่อยู่แถวหน้า และห้องยิงปืนรูปจานบินก็โผล่ขึ้นมาจากรถมินิบัส
[ความสามารถของเด็กคนนี้น่าสนใจจริงๆ]หลินเหยาฉานนั้นก็รู้ด้วยเช่นกันว่าความสามารถพิเศษของเจียงลู่ฉีนั้นเกี่ยวข้องกับการปรับแต่งเครื่องจักร
ในเวลาเดียวกัน หวังเจียนหลางก็พาทีมสไนของเขาเข้าต่อสู้! เขานั้นแบ่งกลุ่มเป็นกลุ่มรองหลายๆกลุ่ม และมีสองคนในทุกกลุ่มและหนึ่งในนั้นก็รับผิดชอบในการสังเกตการณ์ผ่านกล้องส่องทางไกล และอีกคนนั้นก็คือมือปืนที่เป็นผู้นำ แน่นอนว่าหวังเจียนหลางนั้นมือสไนหลัก เขานั้นไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ลำกล้องและเขาก็สามารถที่จะเห็นได้ชัดเจนกับซอมบี้ที่อยู่ห่างออกไปสามหรือสี่กิโลเมตร ถึงแม้ว่าลำกล้องจะสามารถไปถึงได้ไกลขนาดนั้น แต่มุมมองที่สามารถมองเห็นได้นั้นมันเล็ก เนื่องจากตาของมนุษย์นั้นมีมุม 120องศา
“ซอมบี้กลายพันธุ์! ตราบเท่าที่พวกเราฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์นั่นได้ ปัญหาเกี่ยวกับกลุ่มของซอมบี้ก็จะลดไปอย่างมาก”หวังเจียนหลางมองไปที่ซอมบี้กลายพันธุ์ ที่จริงแล้วเขานั้นเป็นนักล่าที่ใจเย็นที่เป็นคนที่ชอบรอคอยให้เหยื่อนั้นปรากฏตัวขึ้น อย่างไรก็ตามมันก็ไม่มีความแตกต่างระหว่างซอมบี้ธรรมดาและซอมบี้กลายพันธุ์ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากสำหรับเขาในการหามันให้เจอ
‘ปัง!’หวังเจียนหลางยิงและเขาก็ไม่แม้แต่กระพริบตาในขณะที่นิ้วมือของเขาก็ยังคงนิ่ง!
ซอมบี้ที่กระโดดขึ้นสูงพร้อมกับแท่งเหล็กนั้นก็ล้มลงไปบนพื้นในทันที ร่างกายของมันก็ระเบิดออกเหมือนกับดอกไม้เลือดระเบิดออกมาท่ามกลางฝูงซอมบี้
‘ปัง!’
…
“หวังเจียนหลางนี่โดดเด่นจริงๆ!”หลินเหยาฉานพูดอย่างมีความสุข
“เหยี่ยม ใจเย็นไว้ พยายามอย่างดีที่สุดในการฆ่าซอมบี้ให้มากขึ้น นายกำลังทำได้ยอดเยี่ยมอยู่”หลินเหยาฉานพูดในวิทยุสื่อสาร
“ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ ไม่ต้องกังวลไป ผู้บังคับบัญชา!”หวังเจียนหลางตอบ สมาชิกทุกคนของทีมนั้นสามารถที่จะได้ยินบทสนาของพวกเขา
“พี่ชาย!”หวังฉี่ชีที่กำลังกรีดร้องในรถพยาบาลก็หยุดลง หลังจากที่ฟังบทสนทนาและตะโกนขึ้นอีกครั้ง “พี่ชายฉันกำลังมาช่วยพวกเราแล้ว!”หวังฉี่ชีพูดอย่างตื่นเต้น เธอนั้นพึ่งพี่ชายของเธอเสมอๆมา
“ฉี่ชี เธอควรที่จะระวังตัว เธอยังคงกำลังเลือดออกอยู่นะ”หลี่ยู่ซินพูดและหลังจากนั้นเธอก็มองผ่านหน้าต่างออกไปในทันทีและสังเกตว่าเจียงลู่ฉีก็เริ่มที่จะปฏิบัติด้วยแล้ว
“พี่ชายของฉันมาแล้ว ดังนั้นพวกเราไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลอีกต่อไป”
