ตอนที่22 วันฝึกฟรี
วันทดลองฝึกฟรีเป็นการโต้กลับของไต้หลี่ คำว่าฟรีทำให้คนทุกคนสนใจในตัวมันเองอยู่เเล้ว ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม มีค่าเเค่ไหน ผู้คนจะพุ่งเข้าหาคำว่าฟรีก่อน เเม้เเต่มหาเศษฐีก็ยังรู้สึกเเฮปปี้ดี๊ด๊ากับการได้กระหล่ำปลีฟรีซักหัวหน้าร้านสะดวกซื้อ ถามว่าคนเราต้องการมันจริงๆไหม ก็ไม่นะ เเต่เราก็รู้สึกดีใจที่ได้มันมาฟรีๆ พวกมิจฉาชีพเลยได้เงินง่ายไงเพราะหาเงินกับความโลภของคนอย่างนี้ไง โลกของทุนนิยมมันก็หากินกับการจ่ายน้อยเเล้วได้เยอะๆเนี่ยละ พวกคนขายอาหารเสริมเลยพกหัวผักกาดไว้แจกฟรีตลอดไง ไต้หลี่ไม่ใช่ทั้งพวกหลอกลวง ไม่ใช้ทั้งคนขายอาหารเสริม แต่เขาใช้เทคนิคเดียวกัน
วันทดลองฟรีคือวันที่การฝึกทุกอย่างจะฝึกฟรีทั้งวัน แล้วก็ไม่ได้สำคัญหรอกว่าพวกนั้นจะอยู่หรือไป สิ่งเดียวที่พวกนั้นสนใจคือ มันเป็นของฟรี ในความเป็นจริง พ่อแม่พวกนี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ลูกมาฝึกกับไต้หลี่ แต่ก็ยังพาเด็กมาเพราะมันเป็นวันทดลองเรียนฟรี
แต่ถึงอย่างงั้น ไต้หลี่ก็ยังมั่นใจว่าเขาสามารถทำให้เด็กนักเรียนพวกนี้อยู่กับเขาได้ ตราบเท่าที่ผู้ปกครองพวกนี้จะพาเด็กมาเรียนฟรี
...
เขาเห็นรถLand rover SUVมาแต่ไกล ไต้หลี่บอกได้ทันทีว่าเป็นครอบครัวที่รวยแน่ๆ แล้วเขาก็เดินตรงไปหารถทันที
พ่อกับลูกออกมาจากรถ คนพ่อดูแข็งแรงมาก ถึงแม้เขาจะสูงแค่175 ลูกชายสูงกว่าเขาแต่ผอมกว่า
“สวัสดีครับ ผมไต้หลี่ ยินดีที่ได้พบครับ” ไต้หลี่แนะนำตัว
“คุณคือโค้ชหลี่นี้เอง!” พ่อดันลูกชายออกมาข้างหน้า แล้วพูด “นี้ลูกชายผม ชื่อไฮหยางเฉิน”
“โอเค ไฮหยางเฉิน” ไต้หลี่ไล่ดูรายชื่อ แล้วติ้กข้างชื่อของไฮหยางเฉิน
“โค้ชหลี่ ฝากลูกชายผมด้วยนะครับ ไฮหยาง ฟังโค้ชเขานะแล้วก็ฝึกให้หนักเขา พ่อจะมารับตอนเที่ยงนะ” พ่อมองดูไต้หลี่แล้วเห็นว่าเขายังเด็กอยู่มาก นี้ถ้าไม่ใช่เพราะฟรี พ่อของไฮหยางเฉินคงไม่พาลูกเขามาที่นี้แน่
โค้ชหลี่หยุดคุณพ่อไว้ตอนนี้เขากำลังจะไป “เดี๋ยวก่อนครับ”
ไต้หลี่หยิบนาฬิกาจับเวลา แล้วยื่นให้เขา “มาทดสอบลูกชายคุณดีกว่าวิ่ง100เมตร ได้กี่วินาที ผมจะให้สัญญาณนะครับ คุณช่วยจับเวลาได้ไหมครับ”
“เราพึ่งมาถึงกันเองไม่ใช่เหรอ” คุณพ่อถามอย่างประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
“วิธีนี้จะทำให้คุณเห็นผลการฝึกที่ชัดเจนมากขึ้นไงครับ เราจะได้เปรียบเทียบได้ระหว่างก่อนและหลังฝึก” ไต้หลี่พูด
นี้มันเป็นแค่วันเดียว เราสามารถเห็นความต่างระหว่างก่อนหลังฝึกได้เลยเหรอ คุณพ่อรู้สึกได้ว่ามันน่าเหลือเชื่อเกินไป แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังตอบตกลงแล้วรับนาฬิกามา
ไฮหยางเฉินทำการยืดเส้นสายเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าเส้นเริ่มต้น ที่ถูกวาดขึ้นโดยไต้หลี่เมื่อวานเพื่อทำเป็นลู่วิ่ง
ไต้หลี่ยกปืนสัญญาณขึ้นแล้วตะโกน “ระวัง!” แล้วลั่นไก “ปั่ง!!!!” ไฮหยางเฉินออกตัวทันทีแล้วพุ่งไปที่เส้นชัย พ่อเขากดหยุดเวลาทันทีที่ลูกชายของเขาถึงเส้นชัย
“เป็นไงครับ”ไต้หลี่ถาม
“13.03 วินาที ตีกลมๆว่า13วิ”พ่อตอบ
“ทำได้ดีนี้” ไต้หลี่รับทราบผลด้วยความพอใจแล้วจดเวลาลงไป
นักเรียนม.ปลายปรกติจะถูกเรียกว่าอัจฉริยะถ้าเขาสามารถวื่ง100เมตรในเวลา11วินาทีได้ ถ้าเป็น12วินาทีพวกนั้นก็ยังคงยอดเยี่ยมอยู่ แล้วมีพรสวรรค์เพียงพอที่จะเป็นนักกีฬามืออาชีพ ถ้าเป็ย13วิก็ถือว่าเป็นคนแข็งแรงมาก แล้ว สามารถพัฒนากลายเป็นนักกีฬามืออาชีพได้ เกณฑ์มาตรฐานจะอยู่ที่14วินาที ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่ถ้ามากกว่า14วินาทีถือว่าต้องไปเริ่มออกกำลังกายทันที
เกณฑ์การให้คะเเนนเเบบนี้ถูกทำขึ้นสำหรับคนที่ไม่ได้ฝึกกับมืออาชีพเป็นเวลานาน นักเรียนม.ปลายที่ฝึกกับมืออาชีพเป็นเวลานานเเล้วจะวิ่ง100เมตรในเวลา12วินาทีเป็นมาตรฐาน
ตามเวลาที่เขาทำได้ถือว่าไฮหยางเฉินเป็นคนที่ค่อนข้างเเข็งเเรงมากในหมู่เด็กม.ปลาย ถ้าเขาทำเวลาได้13.03 วินาที เเล้วก็บอกได้ว่าเขาใส่เเค่รองเท้าธรรมดาไม่ใช่รองเท้าวิ่ง เเถมยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการวิ่งเลย 13วินาทีถือว่ายอดเยี่ยมมากพอเเล้ว ไต้หลี่มั่นใจมากว่าสามารถฝึกเขาให้กลายเป็นนักกีฬาทีมชาติลำดับ2
ไต้หลี่ทดสอบนักเรียนทุกคนที่เข้ามาเเล้วรู้สึกพึงพอใจกับผลที่ออกมาของทุกคนที่ออกมาได้น้อยกว่า13วินาที
มันเป็นเรื่องยากมากๆที่จะเปลี่ยนจากคนธรรมดาให้กลายมาเป็นนักกีฬาทีมชาติลำดับ2ยิ่งถ้าเป็นคนที่ไม่ได้มีพรสวรรค์ในเรื่องร่างกายมากพอ มันต้องใช้เวลาเป็นปีกว่าจะพัฒนาได้ โรงเรียนกีฬาก็คงคิดอย่างนั้นเหมือนกันเลยเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกนั้นถึงเลือกเเค่คนที่มีพรสวรรค์มากพอ มีเเค่นักเรียนพวกนี้เเหล่ะที่มีความสามารถในการฝึกให้กลายเป็นนักกีฬาใน2เดือนได้
ผู้ปกครองพวกนี้ไม่ได้ พวกเขาคงไม่สมัครให้เด็กพวกนี้เข้ามาเรียนถ้าพวกเด็กๆไม่ได้เก่งกีฬาอยู่แล้ว เพราะราคาของคลาสฝึกที่ตก15000หยวนแล้วถ้าพวกผู้ปกครองไม่คิดว่าเด็กพวกนี้จะเป็นนักกีฬาได้ใน2เดือน แทนที่จะเสียเงินไปกับคลาสฝึกกีฬา15000หยวน สู้เอาเวลาพาเด็กไปลงเรียนพวกกวดวิชาพื้นฐานน่าจะดีกว่า ผู้ปกครองที่กล้าพาลูกตัวเองมาที่นี้ รู้ดีเลยแหล่ะว่าเด็กมีพรสวรรค์ด้านกีฬา
ไต้หลี่นับนักเรียนที่ยืนเรียงแถวอยู่หน้าเขา
มีนักเรียนแค่13คน น้อยกว่าที่คิดไว้หน่อย แต่อย่างน้อยฉันก็ยังดังพอที่จะดึงดูดนักเรียนละนะ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคลาสฟรีก็เหอะ หวังว่านักเรียนส่วนใหญ่จะเลือกที่จะอยู่กับฉันหลังจากวันนี้นะ เอาละ พยายามเข้าไต้หลี่!
เขาภาวนากับตัวเองแล้วเพิ่มรายชื่อนักเรียนทุกคนเข้ารายการฝึกในระบบโค้ช ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูด “เอาละเด็กๆ เรามาเริ่มกันเถอะ!”
เปิดกลุ่มลับเเล้วนะครับ ติดตามได้ในเพจ https://www.facebook.com/groups/1615353895209426/