บทที่ 13 ผู้กล้า สต้อล์กเกอร์ ยมทูต (2)

บทที่ 13 ผู้กล้า สต้อล์กเกอร์ ยมทูต (2)

 

ผมกำลังไล่ตามผู้ชายที่กำลังวิ่งนำหน้าผมอยู่

 

ผมรู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นได้ทำข้อตกลงกับพวกอันธพาลที่มารุมทำร้ายผม แน่นอน ผมรู้ว่าเนื้อหาที่ตกลงกันมีอะไรบ้าง ถ้าคุณอยากรู้ว่าทำไม มันเป็นเพราะว่าพวกเขาเคยทำแบบนี้ในชีวิตก่อนของผม ผมบังคับให้เขาคายทุกอย่างออกมาที่เขากำลังพยายามปกปิดในครั้งนั้น เช่น การบริหารจัดการการแลกเปลี่ยนภายในเมือง เช่นนี้แล ผมจึงพบผู้ที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง

 

นั่นจึงทำให้ผมต้องระวังผู้ชายคนนั้นเอาไว้ ซึ่งเขาเฝ้าดูเหตุการณ์นี้อย่างลับๆจากที่ไหนสักแห่ง ผมสรุปได้เลยว่าเขาจะต้องไปรายงานสถานการณ์ให้กับชายที่อยู่เบื้องหลัง ไอ้เชี่ยแว่น ดังนั้นผมก็จะใช้โอกาสนี้ตามเขาไปยังสถานที่ที่ไอ้เชี่ยแว่นพำนักอยู่

 

แม้ว่าผมจะจำสถานที่ที่ผมพบเจ้านายของสลัมแห่งนี้ได้ในครั้งแรก แต่มันเป็นเพราะตำแหน่งของอาคารเป้าหมาย ซึ่งเขาใช้อุปกรณ์เวทย์มนต์เปลี่ยนตำแหน่งของอาคารอยู่บ่อยครั้งภายในสลัมแห่งนี้ ต่อให้ผมไปยังสถานที่ที่พวกเราพบกันในครั้งแรก มันก็ไม่ได้รับประกันเสมอว่ามันจะนำพบไปยังแหล่งกบดานของเขา

 

ในขณะที่ผมกำลังไล่ตามเขาไป โดยที่ไม่ปล่อยให้เขารับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของผม ผมยืนยันค่าสถานะและได้รับทักษะใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกสองทักษะ: 『สะกดรอยตาม เลเวล 2』 และ 『เร้นกาย เลเวล 1』. อย่างที่ผมคิด มันค่อนข้างง่ายสำหรับผมในการเรียนรู้ทักษะที่ผมเข้าใจในชีวิตก่อน ถึงแม้ว่าทักษะของผมทั้งหมดถูกรีเซ็ทเลเวล ผมก็เข้าใจวิธีการให้ได้มาซึ่งทักษะทั้งหมด เพราะอย่างนี้ ผมคิดว่าผมน่าจะเพิ่มเลเวลทักษะของผมทั้งหมดได้เร็วกว่าที่คาดไว้

 

ระหว่างไล่ตามเขาและขบคิดอะไรบางอย่าง, ผมรู้ว่าเขาดูกระวนกระวาย เขานำทางผมไปยังตำแหน่งสถานที่กบดานลับ พยายามใช้เส้นทางที่สั้นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

 

ในชีวิตแรกของผม ผมแปลกใจมากกับความระมัดระวังของสายลับคนนี้ เพราะเขาเคยทำงานให้กับหน่วยข่าวกรองในประเทศสักแห่งเมื่อนานมาแล้ว ผมต้องยอมรับไหวพริบของเขาในฐานะนายหน้าผู้ค้าข้อมูล อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนขี้ขลาด โดยเฉพาะเรื่องความอยู่รอดต้องมาก่อน วิ่งหนีทันทีเมื่อเจออันตราย เขากลัวหลังจากที่ได้รับรู้ความกระหายเลือดในตัวผมเมื่อตอนที่ผมฆ่าอันธพาลพวกนั้น ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้หันเหไปทางเขาโดยตรงก็ตาม

 

การฆ่ากันมักเกิดขึ้นเป็นประจำทุกวันในสลัมพวกนี้ บางคนลงมือฆ่าแม้กระทั่งเด็กตัวเล็กๆเพื่อแย่งขนมไปในมือ แม้กระทั่งต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อผลไม้เน่าๆ ฆาตกรโรคจิตผู้ที่ปรากฏตัวอยู่บ่อยครั้งในสลัม ก็ยังถูกฆ่าโดยผู้มีอิทธิพลในสลัม

 

มันเป็นกรณีที่หายากมากมากหากวันนั้นไม่มีการตายเกิดขึ้นเลยในสลัม จนกระทั่งตอนนี้ ผมก็ยังไล่ตามสายลับต่อไป มีผู้คนในสลัมแห่งนี้ต่อสู้กันเพื่อแย่งอาหาร

 

ก็เหมือนกับในชีวิตก่อนของผม สายลับดูไม่สะทกสะท้านไปกับการตายของคนอื่น บางที เขารับรู้ได้ถึงอันตรายที่กำลังจะมาเยือนตัวเขาในครั้งนี้เมื่อตอนที่เขาเห็นผมลงมือสังหารอันธพาลพวกนั้น นั่นอาจจะทำให้เขาคิดว่า ถ้าเขาโดนเจอตัว เขาคงไม่สามารถรักษาชีวิตนี้ไม่ได้แน่

 

หลังจากที่สายลับเข้าไปในอาคาร ผมรอสักพักก่อนที่จะตามเข้าไป

 

ประตูที่ทำจากเหล็กกล้า แลดูคุ้นเคยมาก รูปปั้นกากอยล์ผู้พิทักษ์ทั้งสองตนประดิษฐานอยู่ใกล้ๆกัน

 

「「รหัสผ่าน?」」

 

「อ้า ฉันเกือบลืมไปเลยว่ามีเจ้าพวกนี้ด้วย……」

 

ผมถึงกับต้องเกาหัวเลยทีเดียว เมื่อคิดได้สักครู่ สมองของผมตันทันที ครั้งก่อน รหัสผ่านไม่ใช่ปัญหาในเมื่อผมบังคับให้สายลับเป็นคนนำทางผม ผมไม่อยากมีปัญหาตั้งแต่ทางเข้า ผมเลยตัดสินใจตามเขาไปอย่างลับๆ นั่นทำให้ผมพลาดในการหารหัสผ่าน

 

คนที่ผมกำลังจะไปพบนี้ ไม่ใช่เป้าหมายในการล้างแค้นของผม อันที่จริง เขาไม่ใช่ทั้งศัตรูและมิตร ผมย้ำว่าเขาไม่ใช่พันธมิตรของผมอย่างแน่นอน เขาเป็นคนประเภทที่ว่าจะไม่ทำอะไรสักอย่างจนกว่าจะมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง หุ้นส่วนที่จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง หุ้นส่วนที่จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีเงินเป็นตัวแปรรวมเข้าไปในนั้นด้วย

 

ผมรู้เพียงอย่างเดียวว่าเขาจะไม่มีวันโกหก นอกจากนั้นผมไม่รู้ว่าเขาจะใช้วิธีอะไร ในเมื่อเขาประกาศเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า ตราบใดที่เขามีช่องทางในการให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเขา จะไม่มีการแบ่งพักแบ่งพวกเกิดขึ้น

 

ความสัมพันธ์ที่เอาไว้ใช้ ก็เอาไว้ใช้ได้แค่นั้น