ตอนที่ 160 บริษัทวัชพืช

คำใบ้สำหรับการประเมินรอบสองคือ’วัชพืช” คนหลายคนรีบเร่งไปยังพื้นที่ที่มีวัชพืชหลังจากที่พวกเขาออกจากสมาคมนักล่า นอกเหนือทุกสิ่ง พวกเขามีเวลาเพียง48ชั่วโมงและขึ้นอยู่กับจำนวนพวกเขา พื้นที่ว่างสำหรับรอบต่อไปนั้นมีจำกัด ภารกิจนั้นง่ายมาก ผู้ใดที่สามารถหาคริสตัลได้ก็จะผ่านการประเมิน

สำหรับสองสามชั่วโมงที่ผ่านมา ชาวเมืองหลายคนได้เห็นภาพอันแปลกตาของผู้คนที่กำลังขุดคุ้ยวัชพืช คนหนุ่มสาวจำนวนมากกำลังไล่ล่าหาคริสตัลในวัชพืช พวกเขาไม่เพียงแต่จะมองหามันในพื้นที่สาธารณะ แต่ยังรวมถึงพื้นที่ส่วนตัวอีกด้วย โดยปกติ การถอนวัชพืชถือเป็นเรื่องดีแต่เมื่อพวกเขาไม่พบสิ่งที่ต้องการ พวกเขาก็จะจากไปโดยทิ้งความเละเทะเอาไว้ เจ้าหน้าที่ทำความสะอาดของรัฐบาลหลายคนต่างก็โกรธพฤติกรรมของพวกเขา

บางคนได้ถ่ายวิดิโอและอัปโหลดลงเครือข่ายด้วยข่าวลือว่ามีสมบัติในเมืองเป่ยซวนและบางองค์กรก็กำลังมองหาสมบัติเหล่านั้น หลายคนที่เห็นและเชื่อในข่าวถือต่างก็มาเข้าร่วมการล่าสมบัติเช่นกัน จู่ๆเมืองก็พลุกพล่านไปด้วยผู้คน อย่างไรก็ตาม  ผู้เข้าร่วมบางส่วนกลับไม่ได้ขุดวัชพืชรอบตัวพวกเขา

เมื่อภารกิจถูกประกาศ หลิน ฮวงก็รู้ว่ามันไม่ง่าย คำใบ้’วัชพืช’ก็คือวัชพืชที่กำลังเติบโตรอบๆเมือง แต่หากเป็นกรณีนั้น มันก็จะไม่มีความหมายสำหรับการประเมิน ตราบเท่าที่พวกเขาออกไปและค้นหาทั่วเมือง ความเป็นไปได้ที่จะพบก็สูง อย่างไรก็ตาม การขุดเช่นนั้นไม่จำเป็นต้องมีทักษะตรวจจับใดๆเลย

ขณะที่เขาเฝ้ามองคนอื่นๆวิ่งพล่านไปทั่ว หลิน ฮวงก็ค้นข้อมูลผ่านเครือข่ายหัวใจถึง’วัชพืช’

เขาต้องการที่จะรู้ว่ามีความหมายอื่นสอดแทรกในคำนี้ไหม อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่พบคำจำกัดความที่เป็นเอกลักษณ์ของคำนี้หลังจากค้นหาอยู่หลายหน้า เขาขมวดคิ้วและป้อนคำว่า’เมืองเป่ยซวน’และ’วัชพืช’ลงไปเพื่อดูว่ามีความสัมพันธ์อะไรไหมระหว่างทั้งสองคำนี้ ด้วยท่าทีตกใจ ทั้งหมดที่เขาเห็นก็คือข่าวลือเกี่ยวกับสมบัติในเมืองที่ถูกอัปโหลดโดยกลุ่มคน

หลิน ฮวงส่ายหัว ขณะที่เขากำลังค้นข้อมูลผ่านเครือข่าย ข่าวหนึ่งก็ได้ดึงดูดความสนใจเขา

 

“บริษัทวัชพืชในเมืองเป่ยซวน บริษัทที่เชี่ยวชาญในด้านการทำความสะอาด....”

“บริษัทวัชพืช?”หลิน ฮวงเลิกคิ้วขึ้นขณะมองดูบริษัท เขาไม่พบข้อมูลมากนักเกี่ยวกับบริษัทหลังจากที่ค้นหา มันเป็นบริษัทขนาดเล็กที่มีคนน้อยกว่า20คน มันพัฒนาความหลากหลายของสารทำความสะอาดและเครื่องมือ และพวกเขาไม่แม้แต่จะมีโรงงานเป็นของตน นั่นคือทั้งหมดที่เขาสามารถหาได้จากเครือข่าย

 

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องตรวจสอบบริษัท”หลิน ฮวงแสยะยิ้ม มันเป็นเวลา9โมง40เมื่อหลิน ฮวงปรากฏตัวที่หน้าบริษัทวัชพืช ด้วยรูปลักษณ์ปลอมของเขา ตอนนี้เขาดูเหมือนชายวัยกลางคนวัย40ปี และเขาก็ดูคล้ายกับซู จั่นเพิง หัวหน้าผู้ตรวจสอบการประเมินเบื้องต้นถึง40% ในชุดสูทสีดำ

พนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทเป็นลุงแก่ๆ และเขาก็ไม่ลังเลเมื่อเห็นหลิน ฮวง ชายแก่ยืนขึ้นและกล่าว“คุณเป็นใครครับ?”

“ฉันมาจากคณะตรวจสอบ และฉันอยากจะพบเจ้านายของคุณ”

 

คณะตรวจสอบในโลกนี้ก็เหมือนกับคณะตรวจสอบ(ออดิต)บนโลก อย่างไรก็ตาม เขตอำนาจของคณะตรวจสอบในโลกนี้จะกว้างกว่า นอกจากบัญชี พวกเขายังมีสิทธิ์ที่จะตรวจดูความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ มลพิษ และอื่นๆ บริษัทส่วนใหญ่จะให้ความเคารพคนที่มาจากคณะตรวจสอบอย่างมาก

 

“โปรดรอก่อนครับ”ลุงกล่าวขึ้นขณะที่โทรออกไปยังแผนกต้อนรับ หลังจากที่สายถูกรับ ประตูก็เปิดขึ้น หลิน ฮวงเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ เนื่องจากเขาคือคณะตรวจสอบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงไม่กล้าตรวจสอบบัตรเขา เพียงเมื่อเขาก้าวเข้าไปในปรู เขาก็ถูกต้อนรับโดยหญิงสาววัย30ปี

 

“สวัสดีคะ ดิฉันคือไป่ ดิฉันเป็นเลขาของ’ท่านประธาน’ ฉันควรจะเรียกคุณว่าอะไรดีค่ะ?”

“ตามแซ่ของฉัน ซู”หลิน ฮวงใช้นามสกุลของหัวหน้าผู้ตรวจสอบเช่นกัน

“คุณซู บริษัทเราพึ่งจะได้รับการตรวจสอบไปเมื่อสองเดือนก่อน เนื่องจากคุณอยู่ที่นี่ แสดงว่ามีปัญหากับการตรวจสอบแรกงั้นหรือค่ะ?”เลขาไป่ถามอย่างสงสัย

“นี่เป็นช่วงปลายปีและเราจะทำการตรวจเช็ค และเราก็สุ่มตรวจมาที่บริษัทคุณ อย่ากังวลไป เพียงแค่พาหัวหน้าคุณมาพบฉัน”หลิน ฮวงตอบกลับอย่างหนักแน่น

“บริษัทเราไม่มีงานอะไรในช่วงหลายวันนี้ ท่านประธานมักจะเข้าออฟฟิศสาย โปรดนั่งรออยู่ที่ห้องประชุม ดิฉันจะพาเขามาที่นี่ให้เร็วที่สุดคะ”เลขาไป่พาหลิน ฮวงไปที่ห้องประชุมและจากไปหลังจากเสิร์ฟชาให้เขา

 

ขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินไปกับชาในห้องประชุม หลิน ฮวงก็คิดถึงสิ่งที่เขาจะทำเมื่อเจ้าของบริษัทมาที่นี่ 10นาทีต่อมา ชายร่างอ้วนก็เปิดประตูห้องเขามาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ

 

“ขอโทษที่ต้องให้รอครับ ไปคุยกันที่ออฟฟิศผมจะดีกว่านะครับ”

หลิน ฮวงพยักหน้าและเดินตามเขาไปที่ออฟฟิศชั้น2 เขานั่งบนโซฟาตรงหน้าชายคนนั้นโดยไม่ต้องให้เชิญ

เลขาไป่วางถ้วยชาบนโต๊ะและออกไป

 

“เอิ่ม คุณซู ผมขอรู้ได้ไหมว่าการตรวจสอบนี้เกี่ยวกับอะไร?”เจ้านายร่างอวบมองหลิน ฮวงพลางปาดเหงื่อ

 

หลิน ฮวงหัวเราะพร้อมกับถือหน้ากาก-ควบคุมไว้ในมือ จากนั้นเขาก็สวมมันบนหน้าเขา และตอนนี้หน้าเขาก็ถูกแทนที่ด้วยหน้าของ’เจ้าของบริษัท’ ชายคนนั้นตกใจ

 

“บอกชื่อของนายมา”หลิน ฮวงถามคำถามแรก

“จาง เพิง”เขาตอบกลับโดยไม่ลังเล

“ครอบครัวของนายเป็นยังไง?”หลิน ฮวงถาม

“ผมได้หย่าร้างและมีลูกสองคน ลูกชายผมอายุ11ปีและลูกสาวอายุ8ปี”จาง เพิงไม่ได้พูดติดอ่างหรือขัดขืน

“ความสัมพันธ์ของนายและเลขาไป่ เป็นยังไง?”

“เราแอบคบกันและเธอก็มีสามีแล้ว”จาง เพิงตอบอย่างตรงไปตรงมา

 

หลังจากถามคำถามส่วนตัวอยู่สักพัก หลิน ฮวงก็ยืนยันว่าเขาสามารถควบคุม จาง เพิงได้เต็มที่ จากนั้นเขาก็ถามสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ

 

“ฉันจะสามารถหาคริสตัลสีดำได้จากไหน?”หลิน ฮวงแสดงภาพคริสตัลสีดำ

จาง เพิงดูภาพและส่ายหัว“ผมไม่เคยเห็นมาก่อน”

หลิน ฮวงขมวดคิ้วขณะที่ได้ยินคำตอบของจาง เพิง

“เขาเป็นหัวหน้าแต่กลับไม่รู้?บางทีเขาอาจจะไม่ข้องเกี่ยวกับ’วัชพืช’ที่หัวหน้าผู้คุมพูดถึง?”หลิน ฮวงคิด

 

จากนั้นเขาก็ถามเกี่ยวกับคริสตัลอีกสองสามคำถาม แต่จาง เพิงก็ไม่อาจตอบเขาได้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้จักคริสตัลสีดำจริงๆ

 

“หากเขาไม่รู้ มันอาจจะข้องเกี่ยวกับพนักงาน?”หลิน ฮวงถามกับตัวเอง หลังจากคิดอยู่สักพัก เขาก็อัญเชิญปีศาจเถาวัลย์ออกมา มันขดตัวจนดูราวกับลูกงูสีเลือดที่พันรอบแขนหลิน ฮวง

“แพร่เชื้อใส่พนักงานทุกคนในบริษัทนี้ด้วยปรสิตและบอกให้พวกเขานำคริสตัลสีดำมาให้ฉัน”หลิน ฮวงสั่งปีศาจเถาวัลย์

 

ในไม่ช้า ดอกไม้สีม่วงก็พุดขึ้นบนเถาวัลย์และเมล็ดปลิงกว่า10ก็กระตายไปบนร่างของเป้าหมาย จากนั้นหลิน ฮวงก็สังเกตเห็นพวกเขาลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปรอบๆอย่างไร้จุดหมาย เจ้าของร่างได้สูญเสียวัตถุประสงค์ของตนไป หากพวกเขารู้ถึงคริสตัลสีดำ พวกเขาจะไม่ทำท่าทีเช่นนั้น

 

“เอาละ ปลดปล่อยพวกเขาซะ”หลังจากที่สังเกตภาพฉากตรงหน้า หลิน ฮวงก็มั่นใจว่าบริษัทนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประเมินเขา คำว่า’วัชพืช’ในชื่อของบริษัทน่าจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ เขาเดินไปทางหน้าต่าง และขณะที่กำลังจะถอดหน้ากาก เลขาไป่ก็เคาะประตู

“ท่านประธานคะ มีบางคนต้องการพบท่าน เขากล่าวว่าเขามาจากคณะตรวจสอบเช่นกัน…”ขณะที่เธอกล่าว เธอก็มองหลิน ฮวงด้วยความอยากรู้ ทั้งหมดที่เธอสามารถเห็นได้คือหลังหัวเขา

ผ่านหน้าต่าง หลิน ฮวงสามารถเห็ฯคนที่ถูกหยุดโดยลุงยามได้ มันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย

“ไป่ หยาน?”ไม่ใช่ว่าเขากลายเป็นนักล่าระดับทองแล้วด้วยเส้นสาย?ทำไมเขาจึงเข้าร่วมการประเมินอีกครั้ง?

 

ขณะเดียวกัน จาง เพิงผู้ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะก็พูดขึ้น“บอกเขาไปว่าวันนี้ฉันยุ่ง ฉันไม่มีเวลาจะพบเขา บอกให้เขามาวันอื่นแทน”

 

เลขาไป่ ตกตะลึง แต่เธอก็จากไป ในไม่ช้า ไป่ หยานก็จากไปด้วยความไม่พอใจหลังจากที่ลุงยามบอกเขา

 

หลิน ฮวงเดินไปหาจาง เพิงและกล่าว“นายจะง่วงและนายจะอยากหลับ นายจะหลับลึกใน10วินาที เมื่อนายตื่นขึ้น นายจะจำได้เพียงแต่ว่ามีคนมาจากคณะตรวจสอบและเสร็จสิ้นการตรวจสอบแล้ว และนายจะลืมส่วนที่เหลือไป...”

 

ต่อมา จาง เพิงก็ฟุบหลับไปบนโต๊ะ มันเป็นครั้งแรกที่หลิน ฮวงพบว่าหน้ากากนั้นทรงพลังแค่ไหน ไม่เพียงแต่มันจะสามารถควบคุมพฤติกรรมของคนได้ มันยังสามารถควบคุมความทรงจำได้อีกด้วย หลังจากที่ถอดหน้ากาก หลิน ฮวงก็ออกไปจากออฟฟิศของจาง เพิง

 

เมื่อเขาไปที่ชั้นแรก เลขาไป่ก็เดินมาหาเขาทันที“มันเป็นยังไงบ้างคะ คุณซู?”

“เรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร ฉันกำลังจะกลับแล้ว”หลิน ฮวงพยักหน้า

“ชายก่อนหน้าเองก็บอกว่าเขามาจากคณะตรวจสอบเช่นกัน เขาเป็นเพื่อนร่วมงานคุณ?”เลขาไป่อดที่จะถามไม่ได้

“มันจะเป็นไปได้ไงที่จะมีเจ้าหน้าที่จากคณะตรวจสอบที่อายุน้อยกว่า20ปี?เธอไม่สังเกตหรือยังไง?”หลิน ฮวงถามกลับ “ครั้งหน้าหากเธอเห็นใครอื่นที่บอกว่ามาจากคณะตรวจสอบ อย่าลืมที่จะขอตรวจบัตรพวกเขา หากเป็นบัตรปลอม จงบอกเราและรายงานเราทันที”

 

หลิน ฮวงออกจากบริษัทไปทันทีที่พูดจบ เลขาไป่สับสน จากนั้นเธอก็นึกได้ว่าเธอไม่ได้ตรวจบัตรของหลิน ฮวง...