ตอนที่95

พี่เบสพยายามจะหันหน้าของฉันไปให้กับพวกเพื่อนๆของพี่เขา แต่ฉันก็เกร็งตัวเอาไว้ด้วยแรงเท่าที่มี

 

“นี่ฉันมีคนจะให้รู้จักรีบหันไปเร็วพวกเขาเป็นเพื่อนๆของฉันเอง”

 

แต่ฉันไม่อยากจะรู้จักเลยพี่เบส ปล่อยหนูนะหนูอยากจะกลับบ้านแล้ว T^T

 

“หันสิ บอกให้หันไงเล่า” พี่เบสใช้มือทั้งสองข้างของพี่เขาหันฉัน ในครั้งนี้แรงของฉันไม่พอที่จะดันตัวเองอีกต่อไป ตัวของฉันเริ่มหันไปทางพวกพี่เขาในทันที แล้วสุดท้ายฉันก็หันไปเจอกับพวกพี่เขาจนได้...มากันครบเลยแฮะ

 

“หูยโคตรสวยเลย นี่คนที่ชื่อปอยใช่หรือเปล่าที่ออกในทีวีของวันนั้นอะ วันนั้นอะจำได้เปล่าวะม่อน”

 

พี่แมนถามพี่ม่อนก่อนที่พี่ม่อนจะยิ้มขึ้นแล้วก็ทำตาโตใส่

 

“ใช่ๆฉันจำได้แล้วเว้ยที่สวยๆแล้วก็นักข่าวลุมล้อมเต็มเลยออกช่องนั้นน่ะสองเอ็งจำได้ใช่เปล่า”

 

พี่สองหน้าตาดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะพอมองดูดีๆ พี่ม่อนวนกลับไปถามพี่สองอีกทีก่อนที่พี่สองจะดีดนิ้วขึ้น

 

“ฉันจำได้ๆสวยมากเลยสวยกว่าในทีวีอีกใช่เปล่าเต้”

 

พี่สองวนไปถามพี่เต้ แต่คราวนี้คนนี้กลับไม่ได้ชมฉันเขามองฉันแบบตาไม่กระพริบเลย แล้วดูหน้าเครียดๆด้วยนะหรือว่าเขาจะรู้ว่าฉันเป็น...

 

“อืม...โคตรสวยเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า อะไรกันมีสาวแล้วก็ไม่บอกเพื่อนบอกฝูงเลยนะ”

 

เฮ้อโคตรโล่งใจนึกว่าพี่เต้จะรู้เสียแล้วว่าฉันเป็นปอยคนนั้น แฟนเก่าของพี่เบสคนนี้นี่แหละ

 

“สาวบ้าอะไรเล่าเต้นี่เพื่อนของฉันจริงๆ พอแล้วๆเธอกลัวหมดแล้วให้เธอได้ทำความรู้จักกับพวกแกก่อนไหม”

 

นี่ฉันจะต้องทำความรู้จักอะไรกับพวกพี่เขาอีก ฉันรู้หมดแล้วว่าพี่เขาเป็นใครเพียงแต่เขาจำไม่ได้ว่าเราน่ะเป็นใคร แต่ยังไงก็เถอะเราจะต้องไหลไปตามน้ำอย่าให้เขารู้ว่าฉันเป็นใครเด็ดขาด

 

“สวัสดีค่ะชื่อปอยนะคะยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนด้วยนะคะ”

 

ทุกคนต่างยิ้มให้พี่ม่อนโบกมือให้กับฉัน ส่วนพี่เต้โบกเป็นรูปไอเลิฟยูให้กับฉัน พอพี่เบสเห็นเช่นนั้นเลยปัดมือพี่เต้ลง

 

“แหนะทำอะไรวะเดี๋ยวเหอะ อะรู้จักปอยแล้วนะ ไอ้นี่หัวแดงๆชื่อไอ้สอง คนใส่แว่นชื่อแมน ส่วนคนดัดฟันชื่อม่อน แล้วไอ้ที่โบกรูปไอเลิฟยูเมื่อตะกี้ชื่อเต้ ไอ้เกรียนนี่มันชอบหลีสาวแบบนี้ประจำนั่นแหละ มันเจ้าชู้ระวังตัวไว้ด้วยแล้วกันถ้าจะสนิทกับมันน่ะ”

 

พี่เต้มาสายนี้ตั้งแต่นานแล้วล่ะตั้งแต่รู้จักกันมา แต่เขาไม่เคยมาจีบฉันหรอกนะเพราะเห็นฉันอ้วนไงตอนนั้นน่ะ

 

“อะไรไม่ได้เจ้าชู้เว้ยแค่เลือกคนที่เป็นแม่ของลูกเฉยๆ”

 

ฉันเพลียจิตจริงๆเลยต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนกันเนี่ย

 

“งั้นหาโต๊ะนั่งคนเยอะๆกันก่อนมาๆกินข้าวด้วยกันก่อน ไม่ได้คุยกันนานต้องคุยแล้วล่ะ”

 

นี่ไงหาเรื่องซวยมาให้ฉันแล้วนี่ไง