ตอนที่19 คลาสฝึกกีฬาภาคฤดูร้อนของโรงเรียนกีฬา

โรงเรียนกีฬาได้จ้าง โค้ชผู้ช่วยมา30คน รวมถึงตัวไต้หลี่เองด้วย

ในห้องประชุม ผู้บริหารฝ่ายบุคคลถือสัญญาจ้างงานในมือเเล้วพูด "หลังจากที่พวกคุณเซ็นสัญญาทดลองงานนี้เเล้ว พวกคุณจะเข้าสู่ช่วงทดลองงาน3เดือน ผมจะไม่พูดซ้ำในเรื่องวินัยนะ ผมพูดมามากพอเเล้ว ในช่วงทดลองงาน พวกคุณจะได้เงินเดือน800หยวนต่อเดือน สัญญาตัวเต็มจะได้เซ็นหลังจากผ่านช่วงทดลองงาน3เดือนไปเเล้ว ทุกๆคนควรจะทำทุกอย่างให้เต็มที่เพราะผมสามารถไล่พวกคุณคนไหนออกก็ได้ทุกเมื่อที่ผมต้องการ  ถ้าผมเห็นว่าพวกคุณทำงานได้เเย่ในช่วงฝึกงานนี้ ก็เตรียมบินได้เลย!"

 

ใครซักคนในนั้นเริ่มกระซิบกันทันที "นี้มันก็เดือนมิถุนาเเล้วนะ วันหยุดฤดูร้อนก็ใกล้เข้ามาเเล้ว ผมเดาว่าเราไม่น่ามีงานให้ทำเยอะหรอกในช่วงวันหยุดยาวเนี่ย นั้นหมายความว่า เราทำทดลองงานจริงๆเเค่เดือนเดียว"

 

"คุณพูดถูก ข้อดีที่สุดของการเป็นครู คือเราจะได้พัก3เดือนในช่วงวันหยุดยาวฤดูร้อนกับฤดูหนาวในทุกๆปี เเถมยังได้เงินเดือนอีกตั่งหาก" อีกคนนึงร่วมวงสนทนาด้วย

 

ผู้บริหารฝ่ายบุคคลยืนบนเเท่นยกสูงเเล้วพูด "พวกคุณอาจจะคิดว่ามันคงไม่มีงานหนักอะไรมากเพราะว่า2เดือนข้างหน้านี้เป็นช่วงหยุดฤดูร้อน เเล้วก็คิดว่าในช่วงนี้ทุกคนจะปลอดภัยจากการถูกไล่ออก ผมต้องของบอกไว้เลย ว่าพวกคุณทุกคน คิดผิดอย่างมหันต์ 2เดือนข้างหน้าพวกคุณ เป็นช่วงนี้สำคัญเลยตั่งหาก" คำพูดของเขาเรียกความสนใจของทุกคน พนักงานใหม่ทุกคนหยุดเขียนทุกอย่างเเล้วหันมามองที่เขา เขาหยุดซักพัก เพื่อเพิ่มความดราม่าดึงดูดความสนใจผู้คน เเล้วพูดต่อ

 

"มันเหลือเวลาไม่มากก่อนจะถึงวันหยุดยาวฤดูร้อน โรงเรียนของเราจะจัดคลาสฝึกใน2เดือนข้างหน้านี้ เเล้วโค้ชผู้ช่วยหน้าใหม่ทุกคน จะต้องเป็นส่วนหนึ่งกับคลาสฝึกนี้ พวกเราจะตัดสินใจว่าให้พวกคุณอยู่ หรือไปขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกคุณเอง"

 

ตามกฏเเล้ว โรงเรียนรัฐไม่อนุญาติให้จัดคลาสฝึก เเต่โรงเรียนกีฬาเเตกต่างจากโรงเรียนรัฐบาลอื่นๆ เนื่องด้วยมันเป็นที่สำหรับบ่มเพาะนักกีฬา นักเรียนหลายคนในโรงเรียนกีฬามาจากการสอบคัดเลือก โรงเรียนสามารถใช้ข้อสอบนี้เเหล่ะ ในการจัดการเเละเปิดคลาสฝึกในช่วงเวลาหยุดยาว เพื่อหาเงินเพิ่มเติม

 

หลายๆคนเริ่มเป็นกังวลหลังจากได้ยินคำว่าเปิดคลาสฝึก งานหลักๆของโค้ชผู้ช่วยคือช่วยในการฝึกนักกีฬา มันทำให้พวกเขากังวลเพราะว่าจู่ๆเหมือนพวกเขาต้องออกไปฝึกในเเนวหน้าในขณะที่พวกเขายังไม่มีประสบการณ์มากพอ อีกอย่างคือทางโรงเรียนจะประเมินพวกเขาว่าจะอยู่ต่อหรือไม่จากงานนี้

 

เเต่ไต้หลี่ต่างจากพวกนั้น เขาตื่นเต้นอยากที่จะเริ่มงาน การฝึกเป็นสิ่งที่เขากังวลน้อยที่สุดเพราะว่าเขามีระบบโค้ชคอยช่วยอยู่ เขายังหวังอีกว่าอยากให้การฝึกเริ่มเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อที่ว่าเขาจะได้ค่าEXPไปอัพเกรดขึ้นเวลต่อไป

 

...

 

“หลี่ มาดูเนื้อหาพวกนี้แล้วก็ปริ้นออกมาให้ทีซิ!”

 

“หลี่ นี้เป็นสรุปงานของปีที่แล้วนะ ทำตามแบบฟอร์มนี้แล้วก็ทำสรุปของปีนี้ให้หน่อย”

 

“คุณหลี่คะ ทำเอ็กเซลใส่รายชื่อพวกนี้แล้วเอามาให้ฉันหน่อยนะคะ”

 

“คุณหลี่ ตรงนี้คือที่ๆเราจะใช้กันนะ กรอกใบสมัครซะ เราต้องไปขอข้อมูลเพิ่มจากแผนกทั่วไปนะ”

 

“หลี่เอ้ย ในนี้จะมีรายชื่อพร้อมข้อมูลติดต่อของคนที่มาสมัครนะ ทางศูนย์รับสมัครพึ่งเอามาให้ ช่วยทำลงในเอ็กเซลแล้วส่งเข้าเมลของศูนย์ฝึกทีนะ”

 

ไต้หลี่แทบจะโดนใช้งานเยี่ยงทาส ไม่ใช่เพราะว่าความสามารถที่ไม่ธรรมดาของเขา แต่เป็นเพราะเขาเป็นเด็กมหาลัย

 

ในตลอดแรงงานส่วนมาก เด็กมหาลัยเป็นเหมือนหมาข้างถนน ปริญญาโทหาได้ทั่วๆไป แม้แต่ระดับปริญญาเอกก็ไม่ใช่ว่าจะหายาก คนที่เรียนจบปริญญาตรีนั้นไม่ได้อยู่ในลำดับสูงๆของตลาดแรงงานหรอก แต่ถึงอย่างงั้น ที่นี้คือโรงเรียนกีฬา ปริญญาตรีถือว่าจัดอยู่ในระดับสูงสุดของที่นี้ โค้ชหลายๆคนของที่นี้คือนักกีฬาที่เกษียรมาแล้วก็มุ่งมั่นตั้งใจกับการฝึกแทนที่จะเรียน สิ่งที่พวกนั้นพอจะทำได้บ้างตอนนั่งหน้าคอมก็คือ คลิกเม้าท์ ท่องเว็บ ดูหนัง แล้วก็เล่นเกม เกือบทุกคนไม่รู้วิธีการใช้Microsoft officeด้วยซ้ำ เอาเป็นว่าถ้ามีใครมาบอกให้พวกนั้นเขียนสรุป พวกนั้นก็คงเขียนได้ไม่เกิน200-300คำหรอก (ปรกติเป็น1000)

 

มันก็นับว่าเป็นงานถนัดของไต้หลี่นี้แหล่ะ งานทุกอย่างที่ใช้คอมก็เลยถูกโยนมาให้เขาหมด ผู้ช่วยที่มีการศึกษาต่ำลงมาก็จะโดนใช้แรงงานไป

 

หลังจากที่ผ่านไป2-3วันของการทำงาน ไต้หลี่เริ่มรู้แล้วว่าคลาสฝึกฤดูร้อนกำลังจะเริ่มขึ้น มีกีฬาหลายประเภทมากในคลาสนี้ กีฬาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือปิงปองกับบาสเก็ตบอล เด็กนักเรียนส่วนมากที่มาสมัครคลาสปิงปองนี้จะเป็นเด็กประถม ส่วนคลาสบาสเก็ตบอลจะเป็นเด็กม.ต้น ไม่ค่อยมีเด็กม.ปลายมาสมัครเท่าไร เนื่องด้วยการเรียนปรกติก็กินเวลาเขาไปมากพอแล้ว มีอยู่คลาสเดียวที่มีเด็กม.ปลายอยู่คือคลาสวิ่งเร็ว100เมตร ที่ตั้งเป้าไว้ที่เด็กม.ปลายที่กำลังจะเข้าม.6 แล้วตั้งเป้าว่าจะลงแข่งวิ่งเพื่อให้ได้ใบประกาศนักกีฬาแห่งชาติลำดับ2

 

ใบประกาศนักกีฬาแห่งชาติลำดับ2 เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆสำหรับเด็กที่พึ่งจบม.6แล้วต้องการจะสอบเข้ามหาลัย ตราบใดที่มีใบประกาศนี้ยืนยันอยู่ ก็จะสามารถทำข้อสอบพิเศษสำหรับกีฬาได้ แล้วก็มีโอกาศที่จะได้เข้ามหาลัยดังๆด้วย ถ้าพวกเขาโชคดีพอ พวกเขาอาจจะสอบติดมหาลัยด้วยคะแนนแค่100คะแนนก็ได้ แล้วถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำข้อสอบพิเศษนั้น พวกเขาก็ยังคงเป็นนักเรียนความสามารถกีฬาอยู่ ด้วยความสามารถระดับนักกีฬาแห่งชาติลำดับ2กับ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากมากที่จะพาตัวเองไปเข้ามหาลัยได้

 

อีกอย่าง ในโรงเรียนที่พวกเขาเรียนอยู่มีนโยบายที่ว่า พวกเขาจะได้คะแนนไปฟรีๆ20คะแนน ซึ่งสำหรับการสอบ 1คะแนนก็มีผลทำให้กำจัดคู่แข่งไปได้หลาย100หรือเป็น1000อยู่แล้ว 20คะแนนถือว่าเป็นรางวัลที่คุ้มค่าและดึงดูดผู้เข้าสอบจำนวนมาก

 

แต่มันก็ไม่ได้มีแค่ข้อดีเสมอไป ค่าฝึกสอนกีฬานั้นค่อนข้างแพงพอสมควร 15000หยวนสำหรับ2เดือน นั้นเท่ากับ250หยวนต่อวัน ในเมืองใหญ่ราคานี้มันไม่เท่าไรก็จริง แต่สำหรับเมืองโหยวฮาวที่นับว่าเป็นเมืองเล็กๆ ราคานี้ถือว่าสูงเกินไปสำหรับผู้ปกครองที่รายได้ปานกลาง

 

มันไม่ง่ายเลยที่จะกลายเป็นนักกีฬาแห่งชาติลำดับ2 แม้จะฝึกเป็นเวลา2เดือนเต็ม ฝึกทั้งวันทุกวันก็ตาม นักเรียนต้องมีพื้นฐานด้านกีฬาดีพอถึงจะบรรลุเป้าหมายได้ มันอาจจะใช้เวลาเป็นชาติถ้ากล้ามเนื้อไม่ทำงานกันอย่างสมดุล การวิ่งเร็ว100เมตรถูกเลือกมาเพราะว่ามันง่ายที่สุด ทั้งกับนักเรียนและกับครู อย่างน้อยก็สำหรับการเป็นนักกีฬาแห่งชาติลำดับ2 มันไม่ได้ยากเกินไปที่จะความคุมการเคลื่อนไหวได้อย่างเชี่ยวชาญ

 

เวลาผ่านไป เดือนกรกฎาคมก็มาถึง นักเรียนทุกคนพร้อมสำหรับหยุดยาวหน้าร้อน คลาสฝึกกีฬาก็พร้อมที่จะต้อนรับนักเรียนใหม่เช่นกัน