ตอนที่105

//ตุบ// ณ จังหวะนั้นจังหวะที่ฉันลงไปกองกับพื้นแต่ความรู้ฉันมันไม่เหมือนกับลงไปนอนกองกับพื้น มันเหมือนมีอะไรมารับฉันไว้มันไม่รู้เจ็บแม้แต่น้อย ฉันลืมตาขึ้นมาทีละนิดแล้วฉันก็ลองหันมองลงไปในจุดที่ฉันล้มลงไปดู ก็พบว่าพี่เบสนั้นเป็นคนรับฉันเอาไว้อีกครั้งหนึ่ง ฉันเห็นเช่นนั้นฉันจึงรีบลุกขึ้นมาในทันที

 

“ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้มใส่นาย นายมากหรือเปล่าขอดูหน่อยตัวของฉันมันหนักมากเลยนะ”

 

ฉันรีบยกมือไหว้พี่เบสแล้วก็จับพี่เบสลุกขึ้นมาในทันที ฉันยื่นมือไปให้พี่เบสจับพี่เบสจับมือฉันแล้วก็ดันตัวเองลุกมาก่อนจะปัดฝุ่นออกจากหลังของพี่เบส

 

“เป็นยังไงบ้างนายขอดูหน่อยเจ็บตรงไหนไหมฉันขอโทษนายมากเลยนะฉันไม่ตั้งใจ”

 

ฉันรีบขอโทษขอโพยพี่เบสไม่หยุดเลย รู้นะว่าพี่เบสเขาคงเจ็บมากแน่ๆที่ฉันไปนั่งทับเขาถึงขนาดนั้นน่ะ

 

“เธอไม่ต้องขอโทษฉันหรอกฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ทีหลังระวังตัวหน่อยก็ดีเกือบโดนมันงาบหัวเอาแล้วไง ดูยังไงให้จระเข้ไม่เป็นจระเข้ได้น่าตลกชะมัดเลยคนอะไรก็ไม่รู้”

 

ยังมาว่ากันอีกดูเขาสิมันน่าตีซ้ำไหมเนี่ย

 

“โอเคๆฉันจะระวังตัวมากนี้แล้วกันนะ เราไปกันเถอะฉันไม่อยากจะยุ่งกับจระเข้ตัวนี้อีกแล้ว”

 

ฉันกลัวมันเลยอะตั้งแต่ที่มันกระโดดเกือบจะมางาบฉันลงไปข้างแล้วอะ

 

“แต่เรื่องนี้ฉันคงต้องคุยกับพนักงานหรือผู้บริหารที่นี่แล้วล่ะ จะตั้งโซนมันแต่ทำไมมันถึงเกือบกระโดดงาบคอลูกได้แบบนี้มันไม่ได้แล้วฉันจะเอาเรื่อง”

 

เฮ้ยถึงกับขึ้นเอาเรื่องเลยหรอไม่เป็นอะไรหรอกมันดูเยอะเกินไป

 

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วไม่เป็นอะไรจริงๆอย่าไปเอาเรื่องเขาเลย”

 

ยังไงก็ไม่อยากมีเรื่องกันไปมากกว่านี้ฉันไม่อยากให้ดูเป็นเรื่องใหญ่มันจะไม่โอเคเอา

 

“ไม่ได้ได้ยังไงถ้าเกิดมันถึงเธอล่ะแล้วมันลากเธอลงไปข้างล่างเธอคิดหรือเปล่าว่าเธอจะเป็นยังไง เธอเกือบตายเพราะมันนะยังไงฉันก็เอาเรื่อง ถ้าเธออะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบกับเธอมันไม่หรอกนะ ฉะนั้นยังไงฉันก็ต้องเอาเรื่องให้ได้”

 

พี่เบสจะเอาเรื่องจริงๆด้วยพี่เขาดูเป็นห่วงฉันมากเลยนะเนี่ยถึงกับเอาเรื่องเลย แต่ว่าไม่ได้วันนี้ไม่ได้ ฉันจับแขนของพี่เบสเอาไว้

 

“อย่าไปเลยนะฉันขอล่ะวันนี้เป็นวันที่เราได้สนุกด้วยกันนะ ฉันไม่อยากให้ทุกอย่างมันจะต้องมาเสียเรื่องเพราะว่าฉัน ฉะนั้นถือว่าเมื่อตะกี้นี้เป็นอุบัติเหตุเถอะนะ”

 

พี่เบสมองที่ฉันก่อนจะถอนหายใจแล้วก็มาหาฉัน พี่เบสลูบหัวฉันเบาๆแล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด

 

“อย่าทำให้ฉันต้องตกใจแบบนี้อีกนะถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นฉันจะอยู่ยังไง”

 

“...”